muziek – Pagina 36

Dave Douglas – ‘Spark of Being’

Gisteren zat ik in deSingel in Antwerpen, voor het filmconcert ‘Spark of Being’ van Dave Douglas Keystone & Bill Morrison. Film en muziek werden gelijktijdig gecreëerd, en dat was duidelijk merkbaar. De film was een herinterpretatie van het Frankensteinverhaal, vaak visueel of conceptueel behoorlijk abstract, maar bloedmooi. De film is weinig rechtstreeks verhalend, maar toont voornamelijk impressies. Het verhaal is evenwel heel duidelijk aanwezig, en blijft veel dichter bij de oorspronkelijke roman dan de gepolariseerde bewerkingen ervan in de massacultuur.

Met het geluid in de zaal was het helaas niet zo goed gesteld. Het leek wel alsof de versterkte instrumenten achter een zwaar gordijn stonden opgesteld, en daardoor immens dof op het publiek werden afgestuurd. Dat, en de zaal wordt gelijk ook geplaagd door een vervelende reverb (nagalm). Tijdens het encore speelde Douglas even onversterkt de zaal in, wat een duidelijke verbetering van het geluid inhield. Misschien had die dofheid een bedoeling, al was Douglas zelf ook behoorlijk enthousiast over die onversterkte klank. Een waar mysterie.

Maar het was goed, heel goed. Het plaatje klopte, inhoudelijk en conceptueel, visueel en muzikaal. Ik zou meteen terug gaan luisteren als ik de kans had.

Jazz Plays Europe

Gisteren werd het resultaat van de tweede editie van het Jazz Plays Europe lab gepresenteerd in De Werf. Jazz Plays Europe is een Europees netwerk dat de uitwisseling van jazzmuzikanten organiseert. Het werd opgericht in 2007 mee opgericht door JazzLab Series en gelijkaardige organisaties in Frankrijk, Nederland, Duitsland, Polen en Slowakije. Groepen zoals Moker, Tricycle, Backback en Gowk toerden eerder al binnen dit verband.

Voor het Laboratory wordt één muzikant per land uitgenodigd voor een uitwisselingsproject. Vorige zondag ontmoette de Gentse drummer Lander Gyselinck voor het eerst zijn collega’s Ivann Cruz (gitaar –Frankrijk), Kristina Fuchs (zang & elektronica –Nederland), Roman Janoska (viool –Slowakije), Oliver Maas (piano –Duitsland), en Maciej Garbowski (contrabas –Polen). Ze trokken zich vier dagen terug in de Brugse Werf om er te repeteren en een concertprogramma in elkaar te steken, dat gisteren voor het eerst werd gepresenteerd onder toch wel ruime belangstelling. Vandaag speelt de groep op C-mine Jazz in Genk en vervolgens trekken ze op toernee in de vijf overige thuislanden van de muzikanten.

De eigenheid van de muzikant drong steevast door, van het onmiskenbare Balkan geluid van violist Janoska (Slowakije behoort niet tot de Balkan, we zijn er ons van bewust) tot de klassiek gevoede stem van Fuchs, en het was des te opvallend hoe de groep erin geslaagd is op zo’n korte tijd toch een eigen sound naar voor te brengen. De muzikanten speelden eigen composities die aan de groep waren aangepast. We onthouden tevens het mooie oude Nederlandse liedje dat overging in een compositie van Gyselinck; de wervelende gitaar van Cruz, met eigenzinnige licks; de gedreven bas van Garbowski; en spring-in-’t-veld Maas die geestdriftig aan zijn piano hing.

De concerten in België worden naar verluid opgenomen, benieuwd of daar nog iets uit volgt. De muzikanten van de eerste editie vorig jaar, hebben elkaar dit jaar alvast opnieuw ontmoet, omdat de samenwerking vorig jaar ook al zo goed was verlopen. Daar draait het eigenlijk toch om, bij zo’n initiatieven?

(Bekijk ook de korte reportage bij Cobra: Jazzy Blind-date.)

Belgica

Gisteren zat ik –een beetje onverwacht– in Dendermonde. Joachim Badenhorst toert in de JazzLab Series met de Deense gistarist Mikkel Ploug (uit te spreken als [plau:] blijkbaar) en de Noorse vocaliste Sissel Vera Pettersen. Op 26 november spelen ze ook in Gent, binnenkort schrijf ik nog wel een aankondiging voor Gentblogt. Ze spelen verder ook nog in de Rataplan, de Beursschouwburg en De Werf; details bij de JazzLab Series.

Edoch, gisteren was het in Dendermonde te doen. Ik heb geen foto’s, het concert was te stil om met mijn geklik te verstoren, en ik heb verzuimd om hen achteraf te vragen om te poseren (ik had nochtans een goed concept in mijn kop –misschien vraag ik het hen wel in Gent). In Dendermonde (dat is vlak bij Zele, waarvan Tessa afkomstig is) is CC Belgica. Dat ligt in de Kerkstraat (nr 24), makkelijk te vinden, iets moeilijker om de wagen te parkeren, maar ik had geluk. Dacht ik. Want het concert vond niet plaats in de Belgica maar in Zaal Steenpoort, dat gelukkig wel in dezelfde straat lag, maar toch een kleine honderd huisnummers verder (nr 115). Ik was nét op tijd –het leek wel alsof ze op mij hadden gewacht (quod non), want ik was amper binnen en gezeten, of de muzikanten kwamen op.

Badenhorst / Ploug / Pettersen speelden twee sets voor een eerder atypisch jazzpubliek, dat evenwel aandachtig en enthousiast luisterde. Zaal Steenpoort is geen mooie ruimte, waarin het podium echter smaakvol was aangekleed met lange zwarte doeken (goed voor het geluid ook) en het licht sfeervol gedempt werd aangewend (al hoefde dat groen niet). De klank zat goed, een beetje luid, maar ik zat redelijk dicht bij de luidsprekers.

Over het concert binnenkort meer bij Gentblogt.

Cd’s 201010

Voor we opnieuw aan de helft van de maand zitten, toch al een rappe selectie van de aanwinsten van vorige maand. Ik denk dat ik binnenkort al een eerste batch van november oplijst. Anders raak ik er zelf niet meer aan uit.

Werden van de harddisk verwijderd:

The Archandroid (Suites II And III) / Janelle Monáe / 2010
’t Is geen slechte muziek, daar niet van, en er zit gelijk een bedoeling achter, een concept, en dat is al (véél) meer dan we van de gemiddelde cd kunnen verwachten. Maar ik word er nerveus van. Het is geheel mijn ding niet. (En voor één keer vind ik dat een beetje spijtig.)
Love And Its Opposite / Tracey Thorn / 2010
Deze plaat kon mij gewoon niet boeien: te polished, te vlak, te eenzijdig. Tracey Thorn is de helft van Everything but the Girl, een redelijk populaire groep uit de jaren 80 en 90 die heel erg bekend waren met o.a. Missing en hun coverversie van I don’t want to talk about it (oorspronkelijk door Danny Whitten en Crazy Horse, maar vooral bekend in de versie van Rod Steward).
The Suburbs / Arcade Fire / 2010
Ik weet het, ik weet het. Volgens Bart Steenhaut is dit het beste album aller tijden –na het verzameld werk van Coldplay– dus ik heb waarschijnlijk geen smaak. Ik zit er nu al drie maanden geregeld naar te luisteren, maar ik val er bij in slaap. Nee, luider zetten helpt niet.
Going Back / Phil Collins / 2010
Niet dat het slecht is, maar what’s the point. Dit past in een jaren 80 film, met Cher bijvoorbeeld, of iets gelijk La Bamba of Dirty Dancing of Ghost of…
Leave Your Sleep / Natalie Merchant / 2010
’t Is mooi, ’t dromerig; Merchant is nog steeds de stem van 10,000 Maniacs, maar dan zonder de punch.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=iLilpPtY2JU&fs=1&hl=en_US&rel=0&hd=1]

The Knot / Wye Oak / 2009 / **(*)
Dit album gevonden via NPR —Five Great Cover Songs From 2010 (So Far)— en meteen gekocht. Dit is het soort pop (ttz niet-jazz), waar ik nog wel graag naar pleeg te luisteren.
July Flame / Laura Veirs / 2010 / ***
Idem voor deze Laura Veirs; misschien vind ik dat nog net iets beter.
Together / The New Pornographers / 2010 / **
Dit album was hot in Seattle toen wij daar verbleven eerder dit jaar. Niet slecht, maar geen hoogvlieger.
No Better Than This / John Mellencamp / 2010 / ***
In mijn geheugen beter bekend als John Cougar Mellencamp; speelt voornamelijk Americana/country-achtige liederen. Hij is 59 ondertussen en zit sinds 2008 in de Rock and Roll Hall of Fame. Dit album werd geheel in mono opgenomen, geheel wars van digitale verbeteringen (dat is ook te horen, in vergelijking met de rest van de albums deze maand, en nee dat is geen negatieve kritiek). De plaat werd al evenmin in gewone studio’s opgenomen, maar op historische locaties. Uit de oorspronkelijke 30 liedjes werden er 13 geselecteerd voor dit album. Mooi.
Swanlights / Anthony & The Johnsons / 2010 / ***
Alweer een meer dan geslaagd album van Anthony, toch voor wie van een beetje gloom en duisternis houdt. Ik ben heletegans gewonnen voor Flétta, het nummer met Björk –een vleugje Björk op tijd en stond is fenomenaal, maar de juffrouw (mevrouw zekers) verwordt helaas meestal al gauw tot overdaad (niet nu dus). Op Flétta na zitten er weinig verrassingen in het album, maar het blijft een goede aanwinst.
Grinderman / Grinderman / 2007 / **(*)
“Ja, maar den eersten is beter”, beweerde iemand toen ik mijn goedkeuring over Grinderman 2 uitsprak. Dus haalde ik de eerste lp ook maar in huis. Anders van sound, soms rommeliger, soms vlakker, een goed begin, maar ik vind de tweede interessanter.
Write About Love / Belle & Sebastian / 2010 / **
Mjah, braaf en weinig opvallende plaat die de luisteraar achtereenvolgens naar de vorige eeuw of een countrybar katapulteert. Ze hebben de polished vintage sound wel juist, maar veel sprankeling zit er eigenlijk niet in. Ik had er meer van verwacht en was al helemaal bereid om het ding hier grijs te draaien. Niet dus.
Come Around Sundown / Kings of Leon / 2010 / *(*)
Niet meteen mijn ding, wel een schone hoes, en ritmische muziek. Bespreking alhier.

[vimeo 15186874 w=500 h=281]

Sleepwalkers / David Sylvian / 2010 / ***
Ik kende dat niet. Maar dezelfde mens die mij naar de eertse plaat van Grinderman stuurde, duwde mij ook richting Sylvian. Met dank daarvoor. Sylvian is al meer dan dertig jaar bezig, is gelinked aan mensen zoals Ryuichi Sakamoto en John Hassell en begon zijn carrière in de groep Japan. De plaat legt de nadruk op zijn schem, en welk een schitterende stemklank. Sleepwalkers is een verzamelalbum, en wel eentje dat de voorbije tien jaar van Sylvian muzikaal representeert. Blij dat ik het in huis gehaald heb.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)

Robin Verheyen & Bill Carrothers

Gisterenavond speelden Robin Verheyen & Bill Carrothers bij Opatuur in De Centrale. Carrothers werd eerder nog dit jaar geroemd door Fred Hersh as a player whom he thought was consistently creative and interesting (aldus jazz journalist Peter Hum van Jazzblog.ca). Ze speelden heel wat werk uit Painting Space, een pak standards, en dat nummer van drummer Dré Pallemaerts dat veel bijval kent (maar waar ik –o wonder– nu weer even niet op kom).

Het zal de laatste keer Robin Verheyen voor een tijdje geweest zijn, want hij vliegt dra terug naar New York om er te overwinteren.

Gisteren in de Rataplan

Tot grote verrassing van een aantal mensen, ben gisteren toch nog een keer naar Antwerpen afgezakt. Rataplan is een gezellige zaal, met stoelen en tafeltjes en een knus podium. Er klonk goede muziek bovendien, eerst van het Ewout Pierreux Quintet, en na de pauze van Reut Regev. Voor herhaling vatbaar.

Ewout Pierreux Quintet: Jean-Paul Estiévenart (trompet) ; Bruno Vansina (alto & soprano sax); Ewout Pierreux (piano) ; Clemens van der Feen (contrabas); Lieven Venken (drums)

Reut Regev: Reut Regev (trombone); Mark Peterson (bas); Igal Foni (drums)

Manolo Cabras

Manolo Cabras in de Resistenza Band op redlightBlue, zondag 31/10/2010 in Pimpz.

redlightBlue, dag 3

Eén dag heb ik moeten missen, en daar heb ik vreselijk veel spijt van. Gelukkig liet de migraine mij gisteren wél vertrekken naar de rosse buurt van Gent. Op tijd voor de lunch, en voor de openingsconcerten van eerst de fragiele elektronica het duo Lynn Cassiers / Jozef Dumoulin…

…en achteraf de straight ahead jazz (veel Monk) van Platvink (Jasper Huysentruyt, Lieven Van Pee & Simon Segers).

Tessa en Henri gingen toen huiswaarts, maar ik trok de protestantse kerk in voor een wel heel donker (en dan heb ik het voornamelijk over het licht, en niet de muziek –1/25s sluitertijd op 6400 ISO voor bovenstaande foto) concert van Erik Vermeulen en Jeroen Van Herzeele.

De Resistenza Band was het laatste concert dat ik heb gezien; een free jazz band met o.a. Jean Luc Cappozzo, Giovanni Barcella, Jordi Grognard, Manolo Cabras, Erik Vermeulen, Mathias Van De Wiele, Bart Maris, Lieven Van Pee, Xavier Rogé, Lynn Cassiers en Jeroen Van Herzeele. Feest!

redlightBlue: rosse jazz

Gisteren ging redlightBlue van start, een nieuw festival georganiseerd door Rogé Verstraete van de Negocito. Vrijdagochtend klopte ik om 9u aan bij Rogé, koffiekoeken in de hand, voor een interview. U leest het allemaal bij Gentblogt: redlightBlue (versie 1.0)

Om 19u (jazztijd, dwz rond 19u30) klonk het startschot, met een duoconcert van Giovanni Barcella en Jervoen Van Herzeele (vergezeld door heerlijke hapjes en bubbelwijn –hey, u was ook uitgenodigd!).

Nadien gingen wij nog luisteren naar Peter Jacquemyn in de Protestantse Kerk op de hoek van de Brabantdam en de St-Kristoffelstraat (een straat voorbij de Negocito). Alle aanwezigen waren unaniem (jawel, alle zeven): het was een goed concert.

Ook vandaag en morgen kan u terecht in de Negocito, de protestantse kerk en het zaaltje van Pimpz, en wel voor het volgende:

12h: Beraad Geslagen (Lander Gyselinck-Fulco Ottervanger Duo)
14h: La Femme Belge (vzw Try ouT)
16h: Augusto Pirodda
18h: Eric Thielemans
20h: Bart Maris / Jean Luc Cappozzo Duo feat. Werni & Jendreiko
22h: 10 Years Moker (feest) + DJ GoDeviLLe

Meer uitleg over het programma vindt u op de site van redlightBlue. De middagconcerten (12u en 14u) zijn gratis, voor de andere concerten betaalt u 5 € per concert of 8,5 € per dag of 15 € voor het ganse weekend. redlightBlue is een muziek en improvisatie festival georganiseerd door El Negocito, PIMPZ, vzw Try out, de Protestantse Kerk en Q’onda? vzw

Score Man

U herinnert zich misschien nog dat we op de Gentse cultuurmarkt in de Human Grijpmachine twee tickets voor Score Man op 27/10 in de Handelsbeurs hadden kunnen… scoren. Die voorstelling was gisteren, en het was een heus feest met Thomas De Prins als energieke leider met een hoekje af.

Muzikanten uit tal van sterke formaties zoals, El Tattoo del Tigre, Think of One, Internationals, Dez Mona, Brazzaville, Whodads en Seatsniffers schrijft de Handelsbeurs. Wij herkenden gisteren op het podium o.a. Filip Wauters, Bruno Vansina, Tom Callens, Erik Bogaerts, Carlo Nardozza, Herman Pardon, Piet Verbist, en vergeten daarbij schaamteloos de rest van de ongeveer 20-koppige Score Man band te vermelden. De volgende keer gaat u toch gewoon zelf kijken?