Categorie: muziek

Jazz sur l’herbe, godverdomme

Vandaag is de vierde editie van Jazz sur l’herbe van start gegaan. Ik heb twee edities moeten missen wegens langdurige verblijven in Amerika, en ik was er heilig van overtuigd dat het morgen pas begon. Quod non.

Vandaag speelden er Sel Trio (met Rui Salgado op bas), Duo Penotti, en terwijl ik dit schrijf is Gratitude Trio (met Jeroen Van Herzeele) van katoen aan ’t geven. Maar dat heb ik dus gemist.

Morgenmiddag speelt Jasper’s Kruidentuin (Jasper Huysentruyt, Bart Maris,
Lander Gyselinck en Filip Vandenbril) terwijl ik saxofoonles heb, en ’s avonds spelen The Jetsky Trio (met Jan Rzewski), Knalpot en Han Bennink & Roland terwijl ik zelf zit te spelen in het V.E.M.-orkest.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=uEsifHfmuXs&w=500&h=314]

Hopelijk ben ik tijdens het weekend wel van de partij. Zaterdag, van 12 tot 22u is er het Super Seaweed Sex Scandal Duo + de Grote Gras Impro Marathon; zondag is er de GrasFanfare: Michel Massot’s Babelouze en er wordt afgesloten met Spoken Thing.

Niet te missen!

Jazz sur l’Herbe, van donderdag 26 mei tot en met zondag 29 mei 2011 in de kiosk van het Citadelpark in Gent. Toegang geheel en al gratis.

Ibrahim Maalouf

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=_MM-I9LAQZE&w=500&h=314]

Daarjuist was ik op zoek naar informatie over een vierkleppige trompet voor Henri, en voor ik het wist, kwam ik bij bovenstaande video terecht. Absoluut niet slecht, die Ibrahim Maalouf. Hij heeft vorige zomer de Victoire de la révélation instrumentale de l’année gewonnen tijdens de Victoires du Jazz in Juan-les-Pins. En hij heeft met Vanessa Paradis op Divinidylle gespeeld.

’t Is trouwens een neef van Amin Maalouf, de mens van Les Croisades vues par les Arabes, als ik mij niet vergis in het Nederlands vertaald als Rovers, christenhonden, vrouwenschenners.

Ambrose Akinmusire

Ambrose Akinmusire door Bruno Bollaert

Weinig tekst (dat komt nog wel ergens, denk ik), maar des te meer foto’s. Trompettist Ambrose Akinmusire kwam maandag naar De Werf met Walter Smith III (tenor sax), Sam Harris (piano die ziet er nog piepjong uit), Harish Raghavan (contrabas) en Justin Brown drums. Het waren een boeiende maar ook vermoeiende twee sets, zowel voor het publiek als voor de muzikanten. Akinmusire is enorm veelbelovend; zijn Blue Note debuut (zijn tweede album als leader) When the Heart Emerges Glistening maakt grote kans om in de eindejaarslijstjes terecht te komen.

Ambrose Akinmusire door Bruno Bollaert Ambrose Akinmusire door Bruno Bollaert Ambrose Akinmusire door Bruno Bollaert

Ambrose Akinmusire door Bruno Bollaert Ambrose Akinmusire door Bruno Bollaert

Ambrose Akinmusire door Bruno Bollaert

Snapshotje

Ambrose Akinmusire door Bruno Bollaert

Eventjes in de rapte deze snapshot van de vijfkoppige Ambrose Akinmusire band, gisteren in De Werf.

Voorlopig geen tijd voor meer, ik heb teveel tijd gestoken in opzoekingswerk –ge kunt echt alles vinden op het internet (over mogelijke problemen met de aarding van uw gitaar bijvoorbeeld, ik zeg maar iets). Morgen doe ik de rest van de foto’s, ik ben nog bezig met de kleurenbalans.

Fender Jazz Bass

Michel Hatzigeorgeou door Bruno Bollaert

Michel Hatzigeorgiou (van AKA Moon), sloot gisterenavond het seizoen af bij Opatuur, met een soloconcert. Nog goed dat ik mijn oordopjes mee had, want voor één keer kon de Opatuurjazz weerwerk bieden tegen al die boemboemmuziek die anders wel eens doorheen onze concerten kan waren.

’t Was een boeiend concert overigens, veel ritme (duh), loopjes, een wahwah en een fuzz (of flanger). Met o.a. een interessante versie van Blackbird.

Het gaat (een beetje) vooruit

Dit is de lijst met partituren die we straks zullen doorspelen in het orkest (met de nadruk op dóór):

De moeilijkste stukken zijn Bach (voor de snelheid en de sprongen daarbij), New World Symphony deel 1 (voor de ritmes en de lange pauzes –blijven tellen: 1-2-3-4; 2-2-3-4; 3-2-3-4; … ; 95-2-3-4; en dan het thema: la – la – fa# – mi – la – do# – mi – mi – mi), en de Willem Tell Overture (omdat het zo bekend is, en de partituur natuurlijk meer is dan het populaire stukske Night of the Proms muziek en ge u daardoor heel gemakkelijk vergist). Conquest of Paradise ziet er op papier wel moeilijk uit (ik heb het ook nog nooit gespeeld), maar het is zo traag dat het gemakkelijk wordt (daarnet rap eens geprobeerd). Lord of the Rings is het leutigste om te spelen met de wisselende tempi en wisselende dynamiek (luid/stil).

Het is altijd aangenaam om te zien dat het vooruit gaat. Een maat of drie met wat complexere grepen die plots wél kunnen gespeeld worden bijvoorbeeld. Of een terugkerend ritme dat ge plots door hebt, en waardoor een ganse compositie plots helemaal duidelijk wordt.

Maar ik heb nog ver te gaan. Ik twijfel nog tussen soort rietjes (Hemke of Marca) en de sterkte ervan (2 of 2,5 of 3 –sterker is toonvaster; minder sterk is gemakkelijker in het laag). Oefenen op lange tonen, trage en snelle toonladders, en harmonieken –fantastisch gedoe, die harmonieken (zie ook de uitleg voor flageolet). En in het orkest spelen (daar leert ge enorm veel bij).

Cd’s 201104

*kuch*

Ik kon twee dingen doen: (1) mij verder laten overmeesteren door het groeiend aantal onbesproken cd’s (2) alles van vóór 2011 toch al verwijderen, zonder verder veel uitleg, en eindelijk aan de cd’s van dit jaar beginnen. Ik heb dan maar voor dat laatste gekozen. De kans is groter dat u dan volgende maand toch op zijn minst bij de helft van de albums wat meer uitleg krijgt.

Met de cd’s uit de ‘bovenlaag’ kan u niet echt verkeerd doen. Als ik er eentje moet tippen, is het misschienFive Pedals Deep van Dan Tepfer (die overigens net zo goed een heel persoonlijke Bach speelt).

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=yt6OPEI3D3s&w=500&h=314]

Werden van de harddisk verwijderd

  • End Times / Eels / 2010
  • The House / Katie Melua / 2010
  • Miss Meteores / Olivia Ruiz / 2009
  • It Takes a Thief / Thievery Corporation / 2010

Cd’s pre 2011 –de bovenlaag

  1. Sun Rooms / Jason Adasiewicz / 2010 / ***(*)
  2. The Carnegie Hall Concert (1971-06-18) / Carole King / 1996 / ***(*)
  3. Initiate / Nels Cline Singers / 2010 / ***(*)
  4. At Temple University 1966 / John Coltrane / 2010 / ***
  5. Ritual / Avram Fefer / 2009 / ***
  6. The Rub And Spare Change / Michael Formanek / 2010 / ***
  7. And If / Anat Fort / 2010 / ***(*)
  8. Voyager Live by Night / Eric Harland / 2010 / ***(*)
  9. The Meadowlands / Luke Howard / 2010 / ***
  10. Ashcan Rantings / Adam Lane’s Full Throttle Orchestra / 2010 / ***
  11. Deluxe / Chris Lightcap’s Bigmouth / 2010 / ***
  12. Apex / Bunky Green & Rudresh Mahanthappa / 2010 / ***(*)
  13. To the One / John McLaughlin / 2010 / ***
  14. Tasty ! / MSG / 2010 / ***
  15. Shut Up And Dance / Orchestre National de Jazz / 2010 / ***
  16. Silent Movies / Marc Ribot / 2010 / ***(*)
  17. Five Pedals Deep / Dan Tepfer / 2010 / ***(*)
  18. Some Place Simple / Martina Topley-Bird / 2010 / ***
  19. Onecept / David S. Ware / 2010 / ***

Cd’s pre 2011 –nét niet

  1. Circles and Calligrams / Benoît Delbecq / 2010
  2. All In One / Bebel Gilberto / 2009
  3. Boom Tic Boom / Allison Miller / 2010
  4. Home / Jane Monheit / 2010
  5. Couleurs sur Paris / Nouvelle Vague / 2010
  6. Equilibrium / Mikkel Ploug / 2009
  7. Pianoworks/Pianoworksn’t / Rawfishboys / 2010
  8. Purcor: Songs for Saxophone and Piano / Trygve Seim & Andreas Utnem / 2010
  9. Bauhaus Dessau / Schlippenbach Trio / 2009
  10. Yes We Can / World Saxophone Quartet / 2010
  11. Ghost Dance / Zanussi Five / 2010
  12. Hammersmith Odeon / Frank Zappa / 2010

Cd’s pre 2011 –de rest

  1. Cycle Of Silence / Frøy Aagre / 2010
  2. Bach – Violin and Voice / Johann Sebastian Bach (Hilary Hahn) / 2009
  3. Brötzmann / Drake / Peter Brötzmann & Hamid Drake / 2010
  4. Reverse Thread / Regina Carter / 2010
  5. Avishai Cohen Introducing Triveni / Avishai Cohen / 2010
  6. Empire / Scott Colley / 2009
  7. Contact / Five On One / 2010
  8. National Ransom / Elvis Costello / 2010
  9. La Musica Di Noi / Stefano Di Battista / 2010
  10. Golden / Kit Downes Trio / 2009
  11. Nina / Kellylee Evans / 2010
  12. Homefree / Nnenna Freelon / 2010
  13. Lou Harrison – A Portrait / Lou Harrison / 1997
  14. Domador De Huellas / Guillermo Klein / 2010
  15. Haunted Heart / Hilary Kole / 2009
  16. You Are There / Hilary Kole / 2010
  17. Ornette Plus / David Liebman / 2010
  18. Something Like Reality / Lyambiko / 2010
  19. Music Redeems / The Marsalis Family / 2010
  20. Bold As Light / Stephan Micus / 2010
  21. Between Worlds / Andy Middleton / 2010
  22. Far Side / Roscoe Mitchell & Note Factory / 2010
  23. Re-Dial Live In Hamburg / Quest / 2010
  24. Adventures Trio / Alessio Menconi, Aldo Romano, Luca Mannutza / 2010
  25. Complete Communion To Don Cherry / Aldo Romano / 2010
  26. Own Side Now / Caitlin Rose / 2010
  27. Flæchten / Taro / 2009
  28. Remembering Weather Report / Miroslav Vitous Group / 2009
  29. All Days Are Nights: Songs For Lulu / Rufus Wainwright / 2010
  30. No Beginning No End / Kenny Werner / 2010
  31. Anomaly / Lenny White / 2010
  32. [em] live / Michael Wollny, Eva Kruse, Eric Schaefer / 2010
  33. Fellowship / Lizz Wright / 2010

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)

Vindsels

Vorige week wijdde Didier Wijnants zijn column aan de sopraansax (Wie speelt nog sopraansax?, DM, 05/05/2011), een kapstok voor een verhaal over het boek Findings (My experience with the soprano saxophone) van Steve Lacy; een concert in Berlijn; en een tentoonstelling in Dendermonde.

Het boek van Lacy zat al een tijd in mijn amazon wishlist(s), maar ik had het nooit gekocht wegens te theoretisch en te duur. Wijnants’ column motiveerde mij echter tot aanschaf, gezien ik nu zelf sopraan speel en het ook op het Sax on the Web forum hoog aangschreven stond. Zaterdag besteld (amazon FR was het goedkoopst), vanochtend zat het al in de bus, en tegen vanmiddag was het uitgelezen. Gelezen, maar het echte werk begint vanzelfsprekend pas. Van de 222 pagina’s bevatten er een dikke twintig tekst, de rest zijn allemaal oefeningen. Lacy speelde vier octaven op zijn sopraan, ik krijg er nog steeds de hoge mi niet uit –en dan volgt daarop nog de fa, in het normale register van de saxofoon.

Het komt allemaal neer op oefenen natuurlijk: lange tonen, rietcontrole, dynamiek (luid-stil) en octaafkleploze octaafsprongen. Intonation (getting in tune and staying in tune), schrijft Lacy, is a lifelong problem with the soprano saxophone. In de korte teksten geeft hij tips over hoe die intonatie aan te pakken: first of all, the choice of mouthpiece and reed is critical. En over oefenen: How long is ‘long’? 10 minutes, 20 minutes, one hour, 2 hours, a week? Lacy past het toe op doorgronden van twee willekeurige noten, bijvoorbeeld de lage si en de lage do:

Stay on these two notes. Rock slowly back and forth for a long time, first one, then the other. […] After about 40 minutes you will no longer be bored. Keep it up until you start to hallucinate. The half step interval will become enormous!

We gaan dat eens proberen zie.