Categorie: eten

Klantenservice

Ergens eind vorig jaar kochten wij een Nespresso toestel. De koffie die daarmee gezet wordt, mag misschien niet overeenstemmen met de hipster-koffie-filosofie, maar het toestel is verschrikkelijk praktisch en gemakkelijk in het gebruik. Bij hipsterkoffies is er trouwens de bijkomende moeilijkheid van de selectie. Een goede, eerlijke koffie kost al gauw rond de tien euro voor een pak, en dan moet je eigenlijk nog op zoek naar het soort koffie dat je ligt, en experimenteren met maalfijnheid en lengte van extractie, etc. Wat een boeiende tocht kan zijn (ik heb hem al meermaals afgelegd), maar een beetje vermoeiend.

Als ik speciale koffie wil, dan drink ik die eigenlijk liever in een koffiebar zoals OR of Labath –we zijn in Gent gezegend met minstens twee fenomenale koffiebars, en een hoop andere plaatsen waar ook extra aandacht aan de koffie wordt besteed. Thuis kies ik voor het gemak.

Onlangs was het toestel echter kapot gegaan. De koffie kwam niet langer via de normale opening uit het toestel in de koffietas, maar liep via de binnenkant rechtstreeks het lekbakje binnen. Dat kon niet de bedoeling zijn. Dus belde ik naar Nespresso –via een gratis nummer.

De juffrouw aan de andere kant van de lijn was bijzonder vriendelijk, overliep een paar zaken met mij en stelde prompt voor dat ze het toestel zouden komen ophalen. Desgewenst kon ik over een vervangtoestel beschikken. De dag nadien konden ze al langskomen, tussen 8:00 en 18:00 uur. Diezelfde avond nog (om 23.34 u) kreeg ik een e-mail met een verdere specificatie van het tijdstip waarop ze zouden langskomen: Wij verwachten langs te komen tussen 12:15 en 15:15 uur. Dit is een indicatieve levertijd.. En een half uurtje voor ze langskwamen, kreeg ik een sms dat ze er bijna waren.

Het toestel werd hersteld onder garantie, en ik kreeg een reparatie rapport via e-mail. Er werd een afspraak gemaakt om het toestel terug te bezorgen, en de levering verliep net zoals de ophaling (twee e-mails en een sms). En het heeft mij geen cent gekost.

Het zal u niet verbazen, ik was bijzonder aangenaam verrast. Dit is klantenservice zoals ze tegenwoordig maar weinig wordt gezien. Ik kan door mijn ervaring alvast de slogan “Nespresso. What else?” bijtreden.

—

(Nee, dit is geen publireportage. Niemand heeft mij gevraagd om hierover te schrijven, en er werden mij geen zaken beloofd. Meer zelfs, in de reparatiebrief stond Tot slot willen wij u bedanken voor uw vertrouwen in de Nespresso Club. Hiertoe vindt u, bijgeleverd met uw gerepareerde machine, een gratis proefpakket van onze 16 Grands Crus terug. maar om een of andere reden, heb ik dat niet gekregen.)

Belfort Restaurant

Belfort Restaurant door Bruno Bollaert

Gisteren was het de tweede keer dat ik ging lunchen in het nieuwbakken Belfort Restaurant onder de al even nieuwe (en omstreden) Stadshal op het Emile Braunplein in Gent. Het Emile Braunplein was vroeger voornamelijk bekend van de bovengrondse parking, Klokke Roeland, de Fontein der Geknielden van George Minne, en van de Duvel Droomschiptent waar eerlang tijdens de Gentse Feesten o.a. het Jong Jazz Talent Gent jazzconcours plaatsvond. Lucien De Vos, de man achter dat Droomschip, heeft er zijn tent nu permanent neergepoot, met het Belfort Stadscafé en het Belfort Restaurant.

Het publiek heeft duidelijk al de weg naar het café gevonden, want het was er gezellig druk, tot op het terras –niet vanzelfsprekend in deze herfsttijden. In het restaurant was het (veel) minder druk: restaurant en café zijn voorlopig slechts op twee manieren bereikbaar, waardoor de weekendshoppers het restaurant nog niet in hun parcours hebben opgenomen. Ik raad u aan zo snel mogelijk eens langs te gaan, want het zou er binnen afzienbare tijd wel eens een pak drukker kunnen worden.

Het gezelschap ging voor de kaart, ik maakte mijn keuze uit het menu (35 euro). Het restaurant heeft doelbewust aan de florerende vegetarische populatie gedacht. Zo is op de kaart en in het menu telkens een vegetarische optie voorzien, maar ook de dagsoep wordt bijvoorbeeld gemaakt met groentenbouillon, en de frieten worden gebakken in plantaardige olie.

Belfort Restaurant door Bruno Bollaert

Als voorgerecht nam ik de Gegrilde aubergine schijven, die op de kaart ook als hoofdgerecht beschikbaar zijn. Bovenop gegrilde schijven aubergine, worden buffel mozzarella en rucola besprenkeld met balsamico en olijfolie. Een eenvoudig gerecht, maar het werkt.

Belfort Restaurant door Bruno Bollaert

Voor het hoofdgerecht koos ik de Canneloni (sic) met bospaddestoelen (sic). Ik stond eerder sceptisch bij mijn keuze, want ik had gevreesd voor een overstuffed buis pasta met voornamelijk kaas en daarin ergens vermalen champignons. Niets bleek minder waar. In de cannelloni (gemaakt van een voortreffelijke pasta) zaten heerlijke gebakken bospaddenstoelen, met net de juiste hoeveelheid ricotta en noten. In de jus van venkel en salie was er misschien een ietsje te subtiel met de salie omgesprongen, maar dit blijft absoluut een aanrader.

Belfort Restaurant door Bruno Bollaert

Eigenlijk was ik het al een beetje vergeten, maar bij de menu kwam ook een dessert. Drie bolletjes vanille ijs, gemaakt van een zorgvuldig geselecteerde mengeling van vanille, heel keurig afgewerkt door een lekker smakend romig ijs. (Ik vond het zo lekker dat ik bijna vergeten was een foto te nemen.)

Belfort Restaurant door Bruno Bollaert

De koffie komt van De Draak, de praline die erbij wordt gegeven werd gemaakt door Chocolatiers Van Hoorebeke.

Wij komen zeker terug.

Het Belfort Stadscafé is alle dagen open vanaf 7 uur (men kan er ook ontbijten); het Belfort Restaurant is open van dinsdag tot zondag van 11u30 tot 14u en van 18u tot 22u. Reserveren kan telefonisch op het nummer +32 9 223 35 65, of via e-mail naar reservatie@belfort-restaurant.be

Confituur

In de rapte nog twee confituurkes gemaakt, zo vlak voor Gent Jazz begint.

Confituur door Bruno Bollaert

Confituur van rabarber met pompelmoes

Confituur door Bruno Bollaert

Aardbeienconfituur met een zucht van perzik, abrikoos en munt. En peper.

Henri zal content zijn, als hij terugkomt van zijn muziekkamp.

Super Spinach Smoothie

Super Spinach Smoothie door Bruno Bollaert

Zoals Joyce zegt. Smijt achtereenvolgens in uw blender: een rijpe (bevroren) banaan, een handvol (propere) spinazie, een eetlepel honing, een eetlepel groen poeder (*), een tas/glas amandelmelk, en zet het spul effekens in gang. Het resultaat ziet u hierboven: een weinig zoet, doet een beetje naar frangipane denken, en supergezond. Smakelijk.

(* groen poeder: bijvoorbeeld Wheatgrass Powder/tarwegras poeder, maar ook zonder dat poeder zal het groen zien.)

Peren Tatin

Peren Tatin door Bruno Bollaert

Ik lig nog steeds gevloerd door migraine, maar het verschil met gisteren is dag en nacht. Dus besloot ik nog eens een taart te bakken. Onlangs stond de sympathieke moeder van mijn sympathieke buurvrouw opnieuw aan de deur, deze keer met een volle emmer peren. Ze zijn niet zo geschikt om gewoon te eten, waarschuwde ze, maar ze zijn perfect voor een compote of voor in een taart. Ik kon er natuurlijk niet aan weerstaan, en heb er toch eentje rauw geproefd, en dit zijn zeker peren zoals ik ze graag eet: een beetje hard, met een wat speciale smaak, en een textuur die wat naar meloen neigt. Overheerlijk met wat citroen erop geperst.

Eerder had ik al twee recepten voor Tarte Tatin gepost, deze werd gemaakt op de wijze van Bloch –ik post het recept nog wel eens. Ze was overheerlijk trouwens –mede dank zij de schitterende peren van de (moeder van de) buurvrouw, die perfect zijn voor zo’n tatin (ze worden zacht maar blijven hun vorm houden).

Mayetten

“Papa, gaat ge weer van die maya-dinges maken”, vroeg Henri vanavond. Die van gisteren (10 stuks, 3 per persoon –ssst: jaja, ik kan tellen) waren op zeven minuten op (ik heb foto’s ten bewijze), en waren dus nogal in de smaak gevallen. En kijk, als Tessa mij met het receptenboek bezig ziet terwijl ik dit intik, vraagt ze met onbeheersbaar verlangen: “hebt ge d’er nog gemaakt?” Een kleine maand geleden werd het eerste Blochbakboek (door Stefan Elias) voorgesteld in het STAM, en tot mijn grote blijdschap stond daarin het recept voor mayetten. En ik wist dat het niet al te lang zou duren eer ik ze zou klaarmaken.

Mayetten door Bruno Bollaert

Vorige week stond de sympathieke moeder van mijn sympathieke buurvrouw aan de deur, met een ganse zak noten. “We hebben er zoveel dat we ze in de haard moeten opbranden”, vertelde ze, en ik was maar al te blij om haar van die last te verlossen. Het was het laatste zetje dat ik nodig had om aan de slag te gaan.

Mayetten zijn een soort mastellen met walnotenfrangipane. Het recept is helemaal niet moeilijk, en voor wie dat wil is het ook (grotendeels) veganistisch te maken. Mijn eitjes haal ik van (de kippen van) mijn schoonvader, de melk heb ik vervangen door sojamelk, en de boter door sojaboter (allebei uit het Provamel soya gamma). Het recept hieronder is weergegeven zonder substituten.

Mayetten door Bruno Bollaert

Benodigdheden

Voor het deeg

  • 200 g bloem
  • 80 g verse lauwe melk (gram, jawel, geen ml)
  • 36 g ei (ik heb 1 ei gebruikt, en dat woog ergens rond de 50 g)
  • 20 g suiker
  • 20 g gist (ik gebruikte 1 zakje chemische gist)
  • 4 g zout
  • 40 g ongezouten zachte boter

Voor de vulling

  • 50 g ongezouten boter
  • 50 g walnotenpoeder (maal de walnoten zo fijn mogelijk in uw keukenrobot)
  • 50 g bloemsuiker
  • 1 ei
  • 20 g bloem
  • 0,5 g zout

Voor de afwerking

  • 1 losgeklopt ei
  • 20 g abrikozenconfituur
  • 40 g fondantsuiker (1 hoeveelheid bloemsuiker mengen met 1/6 hoeveelheid water)
  • 100 g walnoten, in stukjes gehakt

Mayetten door Bruno Bollaert

Zo gemaakt

Verkruimel de gist in een kom, doe er de melk en het ei bij, en roer alles glad. Meng er de bloem, de suiker en het zout onder em voeg daarna de boter toe. Kneed (vrij lang) tot een egaal deeg. Laat het een 15 minuutjes rusten.

Maak ondertussen de walnotenfrangipane. Maak de boter zacht, meng er de andere ingrediënten flink door en laat opstijven in de koelkast.

Verdeel het deeg in 10 bolletjes (een beetje minder ongelijk dan hieronder), leg ze op een bakplaat en laat 30 minuten rijzen.

Mayetten door Bruno Bollaert

Druk in het midden van de bolletjes een putje (met behulp van een kruidenpotje bijvoorbeeld). Strijk de bovenkant van de bolletjes in met het losgeklopte ei, en duw in elk putje wat walnotenfrangipane. Laat nog 40 tot 50 minuten rijzen.

Verwarm de oven voor op 225°C, en bak de mayettes in 6 tot 8 minuten.

Strijk na het bakken wat confituur op de frangipane en glaceer desgewenst met de fondantsuiker. Druk de mayetten in de walnotenstukjes.

Smakelijk!

Mayetten door Bruno Bollaert