de krant – Pagina 12

het meest ongelezen boek

De VRT is erop belust populariteitstestjes af te nemen. Na (het tanende) De Grootste Belg, gaat radio 1 nu ook op zoek naar Het meest ongelezen boek (ook al in navolging van Nederland).

Begin deze maand werd door kluun nog De Vergeelde Boekenlegger uitgereikt, voor The Little Friend van Donna Tartt. Het resultaat werd geestdriftig opgepikt in blogland, maar nu start radio 1 met een (hopelijk) grootschaliger ‘onderzoek’.

Welke boeken worden veel verkocht maar zelden (uit-)gelezen? Hoeveel boeken staan er in je boekenkast en hoeveel daarvan heb je ook echt (uit)gelezen? De bibliotheek van elke zichzelf respecterende boekenliefhebber is niet volledig zonder pakweg James Joyce’s Ulysses en Het Verdriet van België van Hugo Claus. Maar heeft diezelfde liefhebber die boeken ook echt gelezen?

Het winnende boek wordt bekendgemaakt tijdens de live-uitzending van Wilde geruchten op 11 november op de Boekenbeurs. Alle deelnemende luisteraars maken kans op de volledige top-10 in boekvorm, als is het maar omdat die zo mooi in de boekenkast staat.

Maar dan moet u wel eerst meedoen. ~~(Ik mail ze nog even om te horen wat u juist moet inzenden.)~~

[Update:] Om deel te nemen nomineert u één boek. Uw nominatie stuurt u, eventueel (liefst) vergezeld van een motivatie, naar wildegeruchten [at] radio1 [punt] be, of u gebruikt het formulier op de site. May the worst book win?

[Update 2:] Over die ene nominatie weet de redactie van Wilde Geruchten mij nog het volgende te vertellen: U mag kiezen, u nomineert één boek, prima, maar een volledige lijst is ook welkom. We doen daar niet zo moeilijk over.

Als u die lijst/nominatie tevens online zou plaatsen, dan zou ik het op prijs stellen indien u de URL hier in de feedback achterlaat. (Gewoon de URL, die wordt automatisch aanklikbaar gemaakt. Geen HTML dus.)

de kern

Interessant standpunt, verwoord door Yves Desmet in DM vandaag: Kern van de zaak: de toekomst

In de tijd van onze ouders of grootouders gingen mensen met pensioen op hun 65ste en leefden ze gemiddeld tot hun 73ste. Voor iedere gepensioneerde waren er toen bovendien vier actieven die bijdragen storten. Omgerekend werd van iedere actieve dus de solidariteit verwacht om twee pensioenjaren te financieren.

Vandaag wil men blijven uittreden op 57 en leeft men gemiddeld tot zijn 81ste. En dat in een samen leving waar voor iedere gepensioneerde nog maar twee actieven bezig zullen zijn. Van iedere actieve wordt dus binnen enkele jaren ver wacht dat hij liefst 12 pensioenjaren van een gepensioneerde zal moeten financieren. Een verzesvoudiging van de solidariteit die van jonge actieven wordt gevraagd voor de ouderen. Een oudere generatie die, weze het lang niet rechtvaardig onderling verdeeld, vandaag al 60 procent van het Belgische vermogen in handen heeft.

[…] kan men de kinderen van vandaag echt vragen om tijdens hun carrière het zesvoudige bij te dragen voor de pensioenen van de mensen die in hun eigen carrière maar een zesde daarvan hebben bijgedragen? Hoe vind je een compromis tussen de uitputting van leeggeknepen mensen in sommige sectoren (want ook niet iedere oudere werknemer zit in een zwaar beroep) en het recht van volgende generaties om niet alleen voor die ouderen, maar ook een beetje voor zichzelf te mogen werken? Net zoals die ouderen als actieven dat trouwens zelf hebben gedaan?

Dat is de basisvraag waarop de vakbonden tot hiertoe nog geen antwoord, laat staan een alternatief hebben geformuleerd.

(Kopen, die krant.)

words, words, words

Mr Smith also said that Taser uses the term “non-lethal” as defined by the US Department of Defence – which does not mean the weapon cannot cause death, but that it is not intended to be fatal.

The Guardian: Police stun-gun may be lethal, firm admits.

de nieuwe standaard?

Sinds vandaag zit DSO in een nieuw jasje. (Waarmee ze meteen ook duidelijk kleur bekennen, in dat tsjevenoranje.)

Maar is het goed? Laten we de drie versies een beetje van dichterbij bekijken:

De krant in beeld: een gemiste kans. Wanneer je de krant in beeld bekijkt, krijg je de krant te zien, getouw aan de gedrukte versie. Om de artikels te lezen heb je echter de keuze tussen het downloaden van de hele pagina als PDF (omslachtig, en als je ze downloadt, heten ze allemaal ToonPdf.aspx), of het aanklikken van de tekstlinks (rechts) waardoor er een pop-up opent met het artikel. Niet goed. Het systeem bij DM is veel beter. Daar kan je, door met je muis boven het krantbeeld te gaan, de individuele artikels selecteren, en klikken op het artikel in de krant zelf om de pop-up met enkel de inhoud van dat artikel te krijgen. Of je kan, zoals bij DS op de artikellijst rechts klikken. De krant in beeld is misschien mooi om zien, maar weinig bruikbaar en eerder verwarrend.
De krant in tekst: een grote verbetering. Veel interessanter dan het vroegere dagoverzicht, is de krant nu ook ingedeeld in katernen (via tabs). Per katern/tab is er een lijst met korte inhoud, en door een artikel aan te klikken krijg je –o wonder– de inhoud te zien, (gelukkig) niet in een pop-up. Zeer bruikbaar, zeer goed.
De PDF-krant: ik denk niet dat dit op een andere manier werkt dan vroeger het geval was. In elk geval, voor mij werkt het niet. Ik krijg een heleboel foutmeldeingen, als zou ik niet over de goede versie van Adobe Acrobat beschikken (wat onjuist is): Om het magazine te kunnen lezen moet u beschikken over Adobe Reader 6 of hoger. Gelukkig (?) kan ik toch nog op download klikken, en dan krijg ik een bestand op mijn harde schijf, ebx.etd, dat niet anders blijkt te zijn dan een xml document. Wanneer ik dat probeer te openen, krijg ik een DRM foutmelding, en wordt het bestand gewist. Als ik uit het xml-bestand de URL pluk, kan ik alsnog de krant downloaden. Wanneer ik het bestand daarna probeer te openen, krijg ik dezelfde DRM foutmelding (het bestand wordt evenwel niet gewist). Niet echt gebruiksvriendelijk, en zeker al geen avontuur waar ik mij dagelijks aan zou wagen. Useless.

Ook jammer, is de reclame bovenaan, waardoor er een pak bruikbare oppervlakte verdwijnt. Vooral spijtig is dat dit voor het betalende gedeelte blijft behouden.

Conclusie? De tekst-versie is erop vooruitgegaan, de krant-in-beeld heeft verwarrende functionaliteiten, en de PDF-versie werkt (nog steeds) niet. Maar ik vind de krant-in-tekst zeer zeker een handige manier om (on-line) de krant te lezen.

virtueel

Bernard Dewulf moet maar advocaat worden. Want hij volgt niet helemaal; een zinnetje dat ook vaak wordt aangehaald in geteleviseerde rechtszaken, en waarmee de advocaat-held van dienst op zo’n ridicule manier een dermate absurde situatie wenst aan te duiden dat het voor iedereen wel duidelijk moet zijn wat nu eigenlijk de grond van de zaak is. Volgt u nog?

Wat Dewulf niet meer volgt, is het “virtueel flirten” en zelfs “virtueel vrijen”. Dat flirten en vrijen, daar kan hij nog wel inkomen, maar dat woordje “virtueel”, dáár heeft hij het moeilijk mee.

Virtueel, zegt het woordenboek, is “in werkelijkheid of werkzaamheid kunnende treden” en “slechts schijnbaar bestaand”. Juist, meneer Dewulf, maar ziet u, woordenboeken zijn niet altijd helemaal mee met de tijd. U precies ook niet, maar dat geheel terzijde. Virtueel staat hier voor de digitale realiteit. Een realiteit die men nogal eens uit het oog verliest, omdat ze vermeend vluchtig is, maar niettemin reëel blijft. Volgt u nog, of ga ik te vlug? (Ziet u, iedereen kan met woorden spelen.)

Virtueel flirten kan u zien als het equivalent van de hoofse brieven die in het achtiende-eeuwse Frankrijk bij de adel de ronde deden, en waarin Choderlos de Laclos ongetwijfeld een groot deel van de inspiratie vond voor zijn Les Liaisons Dangereuses. Want ik heb de indruk, meneer Dewulf, dat het voor u allemaal veel minder virtueel was geweest indien het flirten was vastgelegd op een met de hand geschreven brief, voorzien van een vleugje Chanel. Veel romantischer bovendien, weet ik u al denken.

Of dat flirten onschuldig was, of een reden tot scheiden, dat is in wezen iets voor het koppel zelf, en wanneer zij daar zelf niet uit raken voor een bemiddelaar, zoals het gerecht. Maar steekt u zich, als een would be advocaat-acteur, alstublieft niet weg achter dat woordje virtueel. Tenzij u een rol in nieuw-Vlaamsche soapserie ambieert.

Camps&Dewulf: Chatbox (PDF, DM 30/09/2005)

mamma Bertolli

Crédulité heet men dat in het Frans: gelieve nu uw vinger op te steken als u dacht dat de Bertolli spaghettisauzen écht op ambachtelijke wijze werden gemaakt door Italiaanse mamma‘s. In Nederland (en bij DM) was men daar blijkbaar dermate over verwonderd, dat men het nodig achtte daaraan het grootste deel van een artikel ter introductie van het programma Keuringsdienst van Waarde te besteden.

Iedereen weet, zo geven ze zelf toe, dat de mamma’s waarvan sprake, gewoon actrices zijn. Niettegenstaandie die wetenschap, gaan de makers van het programma op zoek naar die actrices, nadat ze bij Bertolli te horen krijgen dat enkele van de dames toch authentieke werkneemsters zijn. Eenmaal in Italië echter vallen ze van de ene verassing in de andere:

Toen we in de verte de Bertolli-fabriek zagen opdoemen, vielen onze monden open van verbazing: bovenaan prijkte in het groot ‘Knorr’!

En dan begint het nog maar:

Daarna hebben we post gevat aan de ingang van de fabriekspoort. Op voorhand hadden we tien foto’s uitgeprint van de pastakokkinnen/actrices, handig om de juiste personen te vinden. Maar de portier herkende helemaal niemand.

Wacht, wacht! Het wordt nog straffer:

Wat bleek? Alle pastasauzen van Knorr/Bertolli worden gemaakt door welgeteld één werknemer. Die moet eenvoudigweg op een knopje drukken om de volautomatische machines te bedienen… Tot zover het romantische beeld van manuele bereiding.

Oh! Want hoewel iedereen het reeds wist, kunnen we het nu pas geloven: de. Italiaanse. mamma’s. zijn. niet. echt! Erger nog, een van de dames blijk een Zuid-Spaanse (!) actrice te zijn. Schande! Er wordt gelogen in de reclame.

Gelukkig kunnen ze de actrice in kwestie contacteren, en die geeft hen het adres van de juiste filmlocatie. De fabriek in kwestie was niet eens een pastafabriek.

The plot thickens.

Dan krijg je toch bedenkingen bij het concept dat marketeers proberen te verkopen. In het spotje klinkt slechts één zinnetje à la ‘eerlijke ingrediënten, eerlijke smaak’. Tja. […] Ter plekke is Italia zeker bella. Ronde Italiaanse mamma’s bereiden er met tomaat, knoflook en rozemarijn de heerlijkste tomatensaus. Terug in eigen land willen we bella ItaItalia op ons bord hercreëren, maar de reclamewereld misbruikt het concept.

Aaaaarrrrgggghhhhh! Er zijn grenzen. For f-ck’s sake! Hoe goedgelovig kan je zijn. Als mensen de reclame al geloven, hoe kan je dan verwachten dat ze niet zomaar alles slikken wat er in de media wordt verteld.

In het lijstje van de strafste verhalen op het einde van het artikel, krijgen we nog het volgende mee: Houtovenpizza’s van Iglo bestaan niet

Op de verpakking van de Iglo-pizza’s stond jarenlang vermeld dat ze gebakken werden in echte houtovens. De Keuringsdienst trekt naar de pizzabakermat, Napels. Ze peilen daar bij echte pizza-experten naar het waarheidsgehalte van de houtovens. De Italianen staan versteld: met afgrijzen onderwerpen ze de bewuste Iglo-pizza aan een onderzoek. Hun conclusie: deze pizzas werden absoluut niet bereid in een houtoven. Net wat de Keuringsdienst dacht. In de praktijk kan een dergelijke grootschalige productie toch onmogelijk gerealiseerd worden? Een echte pizzabakker legt plastisch uit dat houtovens speciale dingen zijn: alleen berkenhout mag dienst doen als ovenmateriaal, en in de bodem moet zout ingebakken zitten. Na de uitzending gaf Iglo de fout toe, en het woord ‘houtoven’ prijkt niet langer op de verpakking.

Hoezo, het zijn geen echte houtovenpizza’s? Straks gaan ze mij nog vertellen dat de “ballekes op Brabantse wijze” van de Comme chez Soi in de traiteurafdeling van de Delhaize niet hoogstpersoonlijk door Pierre Wynants worden bereid. Of zoals de bediende antwoordde aan de met morbide obesitas geplaagde vrouw in het station van Providence, Rhode Island: “Sure that’s a low fat triple fudge brownie.”

heet weekeinde (bis)

Het cliché blijkt te kloppen: schotel sommige journalisten voorgekauwde kost voor, en nog slagen ze erin de boel verkeerd over te nemen. Via een tip in de feedback alhier en in de comments op gent.blogt ben ik bij het oorspronkelijke persbericht op gent.be terecht gekomen.

Vergelijken we even. In De Gentenaar stond:

Tijdens het weekeinde van 29 en 30 oktober gaat het kruispunt van de Koning Albertlaan met de Martelaarslaan volledig dicht. Dan moet de aansluiting van de tramsporen gebeuren. De afwerking van het kruispunt met de Martelaarslaan en de Charles Andrieslaan zal dan al gebeurd zijn.

In DS dit weekend stond er (cfr deze PDF):

Martelaarslaan Tijdens het weekeinde van 29 en 30 oktober gaat het kruispunt van de Koning Albertlaan met de Martelaarslaan volledig dicht. Dan moet de aansluiting van de tramsporen gebeuren.

en ook nog

Koning Albertlaan-Groot-Brittanniëlaan Die as wordt helemaal vernieuwd en krijgt een nieuwe spoorinfrastructuur. De werkzaamheden zijn klaar in maart 2006. De Groot-Brittanniëlaan, richting stadsring, gaat vanaf begin oktober dicht voor het autoverkeer. Op maandag 17 oktober gaat de Koning Albertlaan langs beide zijden open voor doorgaand verkeer. In de weekeindes van 15-16 en 22-23 oktober worden de sporen uitgebroken en vervangen.

Maar het gaat in beide gevallen over dit: Tijdens het weekeinde van 29 en 30 oktober gaat het kruispunt van de Koning Albertlaan met de Martelaarslaan volledig dicht

In het persbericht op gent.be staat daarover het volgende:

Koning Albertlaan – Groot-Brittanniëlaan

Ook hier werken De Lijn, AWV en de Stad Gent samen om binnen de totale heraanleg van deze as tegelijk te kunnen voorzien in een nieuwe spoorinfrastructuur en de herstellingswerken aan de brug.

De uitvoering van de werken valt binnen de opgegeven planning. Het einde der werken is voorzien voor maart 2006.

De Groot-Brittanniëlaan in de richting van de stadsring wordt vanaf begin oktober 2005 afgesloten voor het autoverkeer. Vanaf maandag 17 oktober wordt de Koning Albertlaan langs beide zijden terug opengesteld voor doorgaand verkeer. Tijdens de weekends van 15-16 en 22-23 oktober worden de sporen uitgebroken en vervangen.

De tweede fase van de brug zal pas tegen het einde van de totale werken afgerond zijn.

Het kruispunt met de Martelaarslaan gaat een heel weekend ( eind oktober) volledig dicht, zodat de aansluiting met de tramsporen kan worden uitgevoerd. Deze werken gebeuren na de afwerking van het kruispunt van de Martelaarslaan en de Charles Andrieslaan.

En ook nog (bij: Aanpak van de zwarte punten):

Momenteel zijn de werken aan het kruispunt met de Charles Andrieslaan bezig. Deze zullen tot eind oktober duren. Het autoverkeer op de ring zelf wordt gereduceerd tot één rijstrook per rijrichting. Het verkeer uit de zijstraten wordt volledig onderbroken. Nadien wordt de aanpassing van het kruispunt met de Martelaarslaan aangepakt in het kader van de werkzaamheden op de as Groot-Brittannielaan-Koning Albertlaan. Aansluitend volgen de werken aan het kruispunt van de Kunstlaan, die starten begin november en afgerond zijn tegen het jaareinde.

Nergens vinden we daar iets terug over het vermeende kruispunt van de Martelaarslaan en de Albertlaan (niet verwonderlijk, beide lanen kruisen elkaar dan ook niet). Het is allemaal niet wereldschokkend, al is het –voor wie er voorbij moet– niet geheel onbelangrijk te weten over welk kruispunt het nu gaat.

actualiteitsquiz

Ik weet het, ik lees de krant. DS heeft een actualiteitsquiz, toegankelijk, ook voor niet-abonnees, vanop hun homepage (misschien hebben ze dat al langer, het is de eerste keer dat ik er niet voorbijscroll.).

Waarmee u meteen ook weet wat ik (niet) lees in de krant.

1. De Duitse verkiezingen monden mogelijk uit in een coalitie van christen-democraten, liberalen en groenen. Waarom wordt dat een Jamaica-coalitie genoemd?

Omdat een dergelijke coalitie succesvol is in Jamaica
Omdat een van de voorstanders in een reggaeband speelt
Omdat ze overeenkomt met de kleuren van de Jamaicaanse vlag
Omdat ze volgens een bekend politiek commentator even onlogisch is als een bos dreadlocks