Auteur: bruno

Boeken 201206

Een pak stripverhalen alweer, dat leest gemakkelijk tijdens slapeloze nachten. In huis te halen: Polina van Bastien Vivès; Toen david zijn stem verloor van Judith Vanistendael; en, mocht het nog niet duidelijk zijn: de ganse Soda-reeks.

Extra tip: verdiep u deze zomer eens in Carmen –erg veel tijd hebt u er niet voor nodig. De Carmen Vocal Score is heel handig als u de opera beluistert (of bekijkt).

  1. L’appel de l’ange / Guillaume Musso / 2011
    Heel omslachtig werk met een ellenlange inleiding, wat bijna vanzelfsprekend uitmondt in een anticlimactisch einde. Vakkundig geschreven, dat wel, maar dit is opnieuw een als thriller vermomde liefdesroman. Ik lees liever Maxime Chattam.
  2. Fifty Shades of Grey / E.L. James / 2011
    Mommyporn dus. Dé hype van het moment, begonnen als fan fiction over de Twiligth serie, waaruit alle referentie naar Bella en Edward om copyright redenen werd verwijderd. Er zit structuur in, en evolutie; op een zeker niveau zit er ergens een Bildungsroman in (coming of age voor de anglofielen), maar tegelijkertijd is de premisse natuurlijk bijzonder naïef: jonge onervaren maagd valt voor iets oudere ervaren man. Was het niet voor de bdsm, dan kon de auteur geen groter (literair) cliché gebruikt hebben. (Cfr Henry James, de Brontës, Samuel Richardson, etc…) Voorlopig heb ik nog geen idee of ik het tweede boek ga lezen.
  3. How Equal Temperament Ruined Harmony (and Why You Should Care) / Ross W. Duffin / 2008
    Technisch en historisch overzicht van Equal Temperament —gelijkzwevende stemming in het Nederlands, maar misschien toch nog net iets beter bekend onder het Duitse verwijzing wohltemperierten Stimmung (cfr de Bach composities The Well-Tempered Clavier ofte Das Wohltemperierte Klavier). Zeer interessant, maar voornamelijk bedoeld voor de muzikant of muziekstudent. Heeft me doen inzien dat er inderdaad een verschil is tussen een augmented second en een minor third, en bevestigde dat een kruis niet hetzelfde is als een mol. (Als u niet weet wat –muzikale– kruisen en mollen zijn, dan is dit boek niet voor u.)
  4. Carmen / Prosper Mérimée / 1845 (editie 1996)
    Heel mooi verhaal over de zelfstandigheid van een zigeunerin, en een gedupeerde soldaat die op haar verliefd wordt. Het verhaal is vele keren sterker dan in de gelijknamige opera van Bizet. De editie van Livre de Poche bevat talloze voetnoten en een relevant deel van de Lettres d’Espagne. Aanrader!
  5. Carmen Vocal Score / Georges Bizet / 2002
    Zeer duidelijk en makkelijk om te volgen, ook als u moeite hebt om noten te lezen –of Frans. Al is de vertaling soms niet helemaal correct maar eerder interpretatief (Le reste me regarde / You know where I shall meet you! in de finale van het eerste bedrijf).

(boeken vorige maand)

Strips en aanverwanten

  • Suicide Island, Vol. 1 / Kouji Mori / 2011
  • Suicide Island, Vol. 2 / Kouji Mori / 2011
  • Suicide Island, Vol. 3 / Kouji Mori / 2012
    De serie begint heel braaf, maar ondertussen is het hoofdpersonage flink op zoek naar wie hij is, en wat zijn plaats op deze wereld is. Boeiend.
  • Sanctum, Tome 1 / Boichi, Masao Yajima / 2012
  • Sanctum, Tome 2 / Boichi, Masao Yajima / 2012
  • Sanctum, Tome 3 / Boichi, Masao Yajima / 2012
    Abraxas, gnostici, de apocalyps, een heleboel mystieke toestanden, wat fan service, een telkens een paar bladzijden uitleg over de achtergrond voor wie dat wenst –een degelijke reeks die ik zeker ga blijven volgen.
  • Les Terres Basses (Seuls, #7) / Bruno Gazzotti, Fabien Vehlmann / 2012
    Het is bijna onmogelijk om hier iets zinnigs over te vertellen als u de reeks niet volgt. Seuls heeft een grote evolutie ondergaan en is als reeks zeker de moeite om te volgen –al moet er soms wel eens herlezen worden bij het uitkomen van een nieuwe aflevering om opnieuw mee te zijn.
  • Le Voyage D’esteban, Tome 1: Le Baleinier / Matthieu Bonhomme / 2012
    Zat gratis bij een andere strip. Interessant, maar zet mij niet meteen aan om de rest van de reeks te kopen.
  • Et délivre-nous du mal (Soda #9) / Bruno Gazzotti, Tome / 1997
  • Dieu seul le sait (Soda #10) / Bruno Gazzotti, Tome / 1999
  • Prières et balistique (Soda #11) / Bruno Gazzotti, Tome / 2001
  • Code apocalypse (Soda #12) / Bruno Gazzotti, Tome / 2005
    Geen idee of de reeks nog actief is, maar ik vermoed dat ik ze nu allemaal heb. En ze zijn stuk voor stuk de moeite waard.
  • Death Note: Black Edition, Volume 2 / Tsugumi Ohba, Takeshi Obata / 2011
    Volumes drie en vier van de Death Note reeks, die steeds interessanter wordt.
  • Les Melons De La Colère / Bastien Vivès / 2011
    Kijk eens hier: Bastien Vivès doet een Boontje. (Cfr Mieke Maaike, etc.)
  • Polina / Bastien Vivès / 2011
    Bildungsroman over een danseres –dit is een fantastisch en ergens ook onverwachts verhaal. Vivès heeft een heel eigen tekenstijl, die misschien niet iedereen zal behagen, maar het is zeer de moeite om u verder in te verdiepen.
  • Buffy the Vampire Slayer: Omnibus, Vol. 1 / Joss Whedon, Eric Powell / 2007
    Ik was een groot fan van de televisieserie, maar ik heb mij nooit aan de stripversie gewaagd. Deze wijkt alvast genoeg af van de serie om mij tot de aankoop van de volgende omnibus aan te sporen.
  • Hideout / Masasumi Kakizaki / 2011
    L’histoire se répète, zou een mooie tagline zijn.
  • Toen david zijn stem verloor / Judith Vanistendael / 2011
    Normaal gezien is dit niet echt mijn ding, dit soort onderwerpen, maar dit is heel erg mooi verteld en vormgegeven.
  • Gingerbread Girl / Paul Tobin, Colleen Coover / 2011
    Intrigerend verhaal over een meisje met een mogelijks fictionele tweelingszus met wie ze een empathische band heeft. Geïllustreerd door Colleen Coover, bekend van de stripreeks Small Favors en Marvel superhero comics. Ze werkt vaak samen met haar man, Paul Tobin, scenarist –ook al voor superhero comics
  • Het zilveren vuur (Franka #21) / Henk Kuijpers / 2010
  • Onderwereld (Franka, #22) / Henk Kuijpers / 2012
    Hoewel Onderwereld niet meteen tot het meest interessante werk van Kuijpers behoort, kan toch niemand aan Franka weerstaan?
  • Carmen de Prosper Mérimée / Frédéric Brrémaud, Denis Goulet, Valérie Vernay / 2012
    Deze stripversie is bijzonder trouw aan het origineel van Prosper Mérimée. Ideaal is om zowel de originele versie als dit stripverhaal na elkaar te lezen (en in die volgorde); beide versies versterken elkaar.

Films 201206

Toch weer (te) veel films, de voorbije maand, maar dat heeft zowat alles te maken met de slapeloze nachten (cfr. mijn schoudertoestand) aan het begin van de maand. Zeker te onthouden / bekijken: The Postman Always Rings Twice van Tay Garnett en This Is It van Kenny Ortega.

  1. Chronicle / Josh Trank / 2012
    Niet slecht, deze superhero movie die er geen is. Het debuut van Josh Trank is min of meer gefilmd in de traditie van een mockumentary (Blair Witch, Paranormal Activity). Veel potentieel.
  2. Sherlock Holmes: A Game of Shadows / Guy Ritchie / 2011
    Het is uw ding of niet, dit soort films. Ik houd wel van het concept, dat voortborduurt op het romantische idee van vijanden die elkaar belagen volgens bepaalde regels die passen binnen een systeem van eer en respect. Totaal utopisch natuurlijk, en al zeker in deze tijden, maar het levert mooie cinema. Mooi gefilmd ook trouwens.
  3. The Postman Always Rings Twice / Tay Garnett / 1946
    Klassiek film noir met als thema schuld en boete, gebaseerd op het gelijknamige boek van James Mallahan Cain. Het boek werd verscheidene keren verfilmd, tot toneelstuk bewerkt, en er werd zelfs een opera van gemaakt. Deze versie, uit 1946 met Lana Turner en John Garfield, is de meest bekende, samen met de versie van 1981 met Jack Nicholson en Jessica Lange.
  4. Cassadaga / Anthony DiBlasi / 2011
    Veel betere film dan de poster laat vermoeden, al blijft het gewoon onderhoudende pulp natuurlijk.
  5. Haute tension / Alexandre Aja / 2003
    Misschien moet ik zeggen High Tension, want door omstandigheden heb ik de film in het Engels gezien –inclusief vals aanvoelend Frans accent. De film is van 2003, maar ik vermoed dat ik ook toen al zou gezegd hebben: déjà vu! Niet dat er geen interessante elementen in zitten, daar niet van. Het is ook goed in beeld gebracht, maar de stemmen in de Engelse versie zijn echt abominabel.
  6. Exorcismus / Manuel Carballo / 2010
    Niet onaardig exorcismeverhaal, dat deftig in beeld werd gebracht. Het verhaal is een mooi verpakte allegorie voor de corrupte kerk en teenage angst.
  7. George Harrison: Living in the Material World / Martin Scorsese / 2011
    Heel erg uitgebreide (bijna vier uur) kijk in de spirituele reis die het leven van George Harrisson was.
  8. Zack and Miri Make a Porno / Kevin Smith / 2008
    Och. Een liefdesverhaaltje.
  9. Nick and Norah’s Infinite Playlist / Peter Sollett / 2008
    Te rangschikken bij de legendarische young adult films uit de jaren 80 (Brat Pack en aanverwanten).
  10. The Challenge / Craig Shapiro / 2003
    Een film over een realitydingtoestand, met de Olsen twins; geen idee waarom we daarnaar gekeken hebben.
  11. Spider-Man / Sam Raimi / 2002
    10 jaar oud, daar schrok ik wat van. Hij blijft zeer genietbaar, deze film, al zitten er een paar minder geloofwaardige stukken in. Enfin, naast de veronderstelling dat er iemand zou bestaan die spinnenwebben uit zijn polsen kan schieten natuurlijk.
  12. This Is It / Kenny Ortega / 2009
    Hm. Ik had niet verwacht dat ik dit een goede film ging vinden. Maar ik was zeker te vinden voor deze (zonder twijfel) gekuiste blik achter de schermen van een Michael Jackson produktie. En er blijkt nog maar eens dat met de top niet bereikt als men voor minder gaat dan perfectie.
  13. Jack Hunter and the Lost Treasure of Ugarit / Terry Cunningham / 2010
  14. Jack Hunter and the Quest for Akhenaten’s Tomb / Terry Cunningham / 2011
    Low budget films met elementen uit alle populaire films, van Indiana Jones tot Star Wars. Met Joanne Kelly van Warehouse 13.
  15. Back to the Future Part III / Robert Zemeckis / 1990
    Beter dan deel twee, heb ik altijd gevonden.

(films vorige maand)

Rapport

Ziezo. Het eerste middelbaar zit er ook op. Volgend jaar gaat hij voor Grieks. (Gelukkig ontsnapt hij aan de idiotie van Pascal Smet.)

Henri door Bruno Bollaert

“Maar mag ik nu op de computer alstublieft?”

Nog goed dat er muziek was

Carmen door Bruno Bollaert

Carmen trok op niks. Enfin, Viktoria Vizin, de mezzosopraan die de hoofdrol vertolkt en die we in various states of undress mochten bewonderen, mag er best zijn, maar de opera zelf, in een regie van Daniel Kramer, was niet echt om over naar huis te schrijven. Het speelt zich af in Sevilla, had Kramer ontdekt, en op amper een mijl van de schapenboerderij waar de regisseur in Ohio opgroeide, bevond zich het stadje Seville. Reden genoeg voor hem om het geheel te vertalen naar een verhaal uit de Amerikaanse working class, want de gipsies uit het oorspronkelijke verhaal zijn tegenwoordig niet sexy meer, maar ‘raciale, sociale, emotionele en relationele outcasts’.

De soldaten uit het verhaal van Prosper Mérimée zijn aldus verworden tot Amerikaanse troopers in korte broek en met zo’n boyscouthoedje op, waar Robert Baden-Powell hemzelve jaloers op zou zijn geweest. Het deel van de working class dat de zigneurs moet verbeelden, is getooid in fluo kledij uit de jaren 90 (of was dat 80), en de toreador is veranderd in een hondenvechter. Een jammerlijke zaak, maar niet noodzakelijk onoverkomelijkheden dusver –al ben ik nooit een fan geweest van de vercontemporainisering à la Peter Sellars. de man die in de jaren 80 de opera’s van Mozart naar een hedendaagse setting bracht.

Waar Kramer dan wel degelijk de mist in gaat, is in de manier waarop hij het personage van Carmen neerzet. Carmen is, zowel bij Bizet als in het oorspronkelijke verhaal van Mérimée, een vrijgevochten vrouw die zich door niemand de wet laat voorschrijven –en al zeker niet door een man. De Carmen van Kramer is nooit krachtig, maar veeleer gedwee, een slachtoffer zelfs van de omstandigheden die haar overkomen. En dat druist radicaal in tegen het thema van het verhaal. Natuurlijk, Carmen schikt zich in haar lot, maar ze zal zich niet zonder slag of stoot overgeven. Het ultieme bewijs vinden we in het feit dat ze liever sterft dan zich te schikken in een lot dat iemand anders voor haar zou bepalen.

Bijzonder jammer ook, is de platvloerse manier waarop alles wordt uitgebeeld. De zigeuners waren voor Kramer niet sexy genoeg, maar blijkbaar was er ook geen plaats voor de toch wel iets subtielere erotiek waarmee Carmen de mannen overweldigt.

Nog goed dat er muziek was, en dat ik een fantastische (zelfs comfortabele) plaats had weten te bemachtigen. En ik kan u aanraden het boek eens te lezen. Amper 70 bladzijden, inclusief (uitgebreide) voetnoten en een tiental illustraties. En als ook dat te lang is, dan is er nog het stripverhaal, dat heel trouw het originele verhaal volgt.

Impressies

Flinxo door Bruno Bollaert

In het MSK door Bruno Bollaert In het MSK door Bruno Bollaert

Het TRACK Kerkhof door Bruno Bollaert

Een fototentoonstelling in Flinxo (Jazz & Fotografie, nog tot 24 juli); een vernissage in het Sandton Grand Hotel Reylof (de juwelen van Anuschka Van den Berghe); een bezoekje aan SMAK, MSK, TRACK; lunch in het Lepelblad en in Mub’Art (lekker in het eerste niet zo denderend in het tweede); een paar keer OR; schermlessen; twee keer Yogy*; twee keer het frietkot op de Vrijdagmarkt; koeken van Bundervoet; en bijzonder veel fantastische en interessante mensen. Ik ben al lang de chronolologie van de laatste dagen (weken?) kwijt.

FotoTentoFlinxo

Flinxo door Bruno Bollaert

Gisterenavond zag het er nog zo uit, in Fotogalerie Flinxo. Morgenavond opent de tentoonstelling Jazz en Fotografie, en morgenmiddag (rond een uur of twee) ga ik nog drie foto’s ophalen bij Fotoshop, die ik in extremis nog heb aangepast.

Flinxo door Bruno Bollaert

Ook Christian was nog druk bezig de laatste hand te leggen aan de inkadering van een heel erg mooie Toots-foto.

Jazz en Fotografie loopt nog van 22 juni t.e.m. 24 juli. De tentoonstelling toont een selectie van foto’s van Jos ‘The Jazzman’ Knaepen, Bruno Bollaert, Tom Van Nuffel, Wouter Rawoens, Maarten Marchau, Cees van de Ven, Christian Overdeput, Dominique Dierick en Thomas Verfaille. Gaat dat zien.

Denk maanden, niet weken

Vanochtend zat ik voor mijn vierde onderzoek in het UZ (eerder: één keer echo, twee keer CT). Ik heb een fantastische en vriendelijke dokter (heeft nog met Tessa gestudeerd), die mij vandaag mocht folteren met een (kleine) naald.

EMG, dat staat voor elektromyogram. Bij een elektromyografie wordt de elektrische activiteit van de spieren gemeten. In de spier wordt een naaldelektrode geduwd; in het beste geval voelt ge dat nauwelijks, in het minder goede geval, zijt ge blij dat ge neerligt, want anders hadden ze u misschien van de vloer mogen oprapen. Ik denk dat er op zeven locaties gemeten werd, twee daarvan kunnen gecatalogeerd worden als manifest ‘in het minder goede geval’ bevindend (drie heb ik nauwelijks gevoeld, de andere waren gewoon irritant). Nogmaals, ik had een uitstekende dokter, uiterst bezorgd, empathisch, en zeer competent.

De vorige diagnose (Parsonage-Turner Syndrome ofte idiopathische neuralgische amyotrofie) werd met 90-99% zekerheid bevestigd.

Het goede nieuws, verzekerde de dokter mij, is dat het probleem zich voor 90% herstelt (momenteel zit mijn schouder op iets minder dan 20%, zo werd gemeten). Het minder goede nieuws, verzuchtte hij vervolgens, is dat het tijd gaat vragen. Denk maanden, niet weken, was de waarschuwing: zes maanden, twaalf maanden, achttien maanden, … En ondertussen mag ik absoluut niet over de vermoeidheidsgrens van de spieren gaan. Als ik dat toch doe, gaat de herstelling weer achteruit, i.p.v. voorwaarts.

M.a.w. de cello kan ik voorlopig vergeten (misschien doe ik nog pizzicato, om de linkerhand te oefenen), en ik mag proberen te fotograferen, maar moet stoppen zodra ik ook maar tekenen van vermoeidheid –laat staan pijn– merk. Maar bon, het is tenminste niet permanent. En wat zijn nu een paar maanden.

Melomythes

’s Ochtends luisteren wij altijd naar Espresso (op Klara), Tessa hangt aan de radio gekluisterd voor de Held van de dag. Vanochtend hoorde ik –tussen het geknetter van de bliksem en het gebrom van de donder in– iets over de toestand van de cd-verkoop in België/Vlaanderen. Iemand (ik ben zijn naam vergeten, sorry, en ik vind er ook niet meteen iets over terug op de site) had een korte rondvraag gedaan bij de luisteraars, om te weten te komen of men nog cd’s koopt (dan wel downloadt) en zo ja, of dat dan online gebeurt of in de ‘echte’ winkel. Naast een pak interessante informatie (het gaat helemaal niet slecht met de cd-verkoop van klassieke muziek), bleken er toch nog steeds een paar mythes te blijven hangen.

Mensen kopen niet (makkelijk) online, omdat ze bang zijn om hun kredietkaart gegevens online in te geven.

Zeer verwonderlijk, vind ik dat. Ik koop al sinds het begin van de jaren ’90 online, en ik heb nog nooit een probleem gehad met mijn kredietkaart gegevens. Ik herinner mij nog dat ik die ooit nog heb moeten doorfaxen naar een winkel in Londen, en voor de rest heb ik die altijd gewoon online doorgegeven. Naar Italië, naar de USA, naar de Amazon winkels (uk, fr), naar de Coolblue winkels –nog nooit heb ik een probleem gehad.

Men koopt liever cd’s dan muziek te downloaden, want de kwaliteit van de gedownloade muziek is minder goed.

Huh. Er zijn verscheidene online winkels die downloads aanbieden aan cd-kwaliteit, of beter! Qobuz bijvoorbeeld, heeft downloads in verschillende formaten per album, van hoogwaardige mp3, over cd-kwaliteit, tot studio-kwaliteit. Die downloads zijn in de meeste gevallen nog een pak goedkoper dan de cd-versie bij Amazon, en bijna altijd zit er een digitale versie (in PDF) van het cd-boekje bij.

Het wordt stilletjesaan tijd om die mythes de wereld uit te helpen, me dunkt. Misschien moet ze bij Klara daar maar eens een onderzoekje naar verrichten.