Er zitten een paar rare films tussen, maar wat doet een mens die in tien dagen geen oog dichtdoet en zowat alles series uitgekeken heeft die hij volgt…
- Kissing on the Mouth / Joe Swanberg / 2005
Teenage angst, maar dan voor twintigers. Wat gebeurt er na de universiteit, moeten studenten plots opgroeien, en hoe zit het met relaties? Dat, ongeveer, stelt de blurb, en deze scripted mockumentary volgt de relatie tussen Ellen, Patrick, Chris, en ook een beetje Laura. Beter dan gemiddeld. - Paprika / Satoshi Kon / 2006
Hola. Dat is een serieuze trip. Dromen en realiteit en niets is waar en alles is echt en ik heb geen idee meer waar ik ben. Een complexe, maar goed uitgewerkte animatiefilm, ide u in de sfeer van de Yellow Submarine en Lucy in the Sky with Diamonds brengt. Enfin, zo heb ik het toch ervaren. - I am Legend / Francis Lawrence / 2007
Samen met Henri naar gekeken (ik had hem al gezien) –hij is nogal into zombies de laatste tijd. Spijtig van al die godsvruchtigheid op het einde. - The Human Centipede (First Sequence) / Tom Six / 2009
Pft. Ik had er gelijk meer van verwacht. Het werd op gelijke voet met Martyrs geplaatst, maar het komt nog niet tot aan de enkels. En er zijn nog twee delen. Slecht geacteerd, maar dat leek bijna een noodzakelijke voorwaarde, met uitzondering van de angstaanjagende Dr. Heiter (een rol van Dieter Laser). - Gurotesuku (Grotesque) / Kôji Shiraishi / 2009
De titel slaat vooral op het einde, neem ik aan, want de rest is nog redelijk erm… aannemelijk (nuja). De fans van het (gore) genre zullen ongetwijfeld een field day beleven met deze film, maar het is niet meteen mijn ding. Er zit potentieel in, en mogelijks is het een cultuurverschil, maar ik mis wat psychologische uitdieping. Gelijk in I Saw the Devil van Jee-woon Kim bijvoorbeeld. - À l’intérieur / Alexandre Bustillo & Julien Maury / 2007
Dat was nu eens veel beter dan verwacht. Er zit diepgang in, en een beetje personage-opbouw, het is deftig geacteerd, en het blijft min of meer geloofwaardig –enfin, binnen het genre toch. Die Fransen kunnen er wat van, van zo’n gruwelijke horrortoestanden. Niet meteen aangeraden om in zwangere toestand te bekijken. - The Human Centipede II (Full Sequence) / Tom Six / 2011
Waar de First Sequence vooral een cultbedoening was (lees: vooral conceptueel interessant), is dit tweede deel van de Human Centipede franchise (er komt nog een derde), cinematografisch veel interessanter. Rauwer, realistischer (maar tegelijkertijd ook absurd ridicuul), met veel meer geïmpliceerde spanning tussen alle gruwelijkheid door. Waar het eerste deel best bekijkbaar was, is dit tweede deel veel moeilijker verteerbaar (no pun intended) voor gevoelige zieltjes. Als het niveau blijft klimmen, wordt het derde deel mogelijks een goede film.
(films vorige maand)