The Bad Plus in Vrijstaat O.

Er zijn weinig groepen waar ik echt fan van ben (maar dit is er één van). Ik had The Bad Plus al een paar jaar eerder ontdekt en al ruim op plaat gehoord, maar toen ik ze in 2010 live aan het werk zag op het jazz festival in Bellevue (Seattle), was ik helemaal verkocht. De groep zit vol humor en understated charisma, en lanceerde een decennium geleden een eigen niche in de jazz met invloeden uit rock en andere populaire muziek, en met een kenmerkende punch en de hun typerende syncopische ritmes. (Dat heeft geleid tot een pak epigonen die vaak niet verder geraken dan een luid percussief staccato.)

Deze zomer stonden ze nog op Gent Jazz met Joshua Redman (cr foto’s hieronder), en heel onlangs brachten ze een nieuw album uit, Made Possible (te beluisteren op Spotify en Qobuz, en te koop in de betere platenhandel). Vrijstaat O. slaagde erin een exclusief Belgisch concert in de wacht te slepen, en dat is een (buiten)kans die ik u aanraad met beide handen te grijpen.

The Bad Plus, vrijdag 2 november om 20 u. in Vrijstaat O. op de dijk van Oostende (aan de Thermen). Tickets € 15/18

The Bad Plus door Bruno Bollaert

The Bad Plus door Bruno Bollaert The Bad Plus door Bruno Bollaert

Bekijk ook de uitstekende blog van pianist Ethan Iverson!

De Grotten van Han

Ik meen mij te herinneren dat ik vroeger, toen Henri nog echt klein was, ik het plan had opgevat om regelmatig eens uitstapjes te maken met de zoon, terwijl zijn moeder druk in de weer was met wachten en andere dokterlijke beslommeringen. Tegenwoordig gaat dat minder gemakkelijk, gezien de zoon tijdens het weekend al een volgeboekte zaterdag heeft (muziekles, schermen), en de zondag met heilige devotie reserveert om te kunnen leren.

Edoch, het is herfstvakantie, hij heeft even niets te doen, en zijn moeder zat ijverig te werken, dus het leek mij een zeer geschikt moment om nog eens zo een uitstapje te maken. Een jaar (of twee?) geleden had hij beweerd graag eens de Grotten van Han te bezoeken, en hij bleek nog steeds enthousiast –toch nadat ik hem Bobbejaanland uit het hoofd had gepraat (“het is veel te f-cking koud voor waterpret“).

Meezingen dus: In de Grotten van Han / Aux Grottes de Han!

De Grotten van Han door Bruno Bollaert

We reden uiteraard eerst het wildpark door –waarvoor het eigenlijk ook veel te f-cking koud was…

De Grotten van Han door Bruno Bollaert

…al kon dat het euh… ‘oprechte’ enthousiasme niet temperen.

De Grotten van Han door Bruno Bollaert

Het lijkt mij bijzonder leuk bij zomerse temperaturen, en voor kinderen jonger dan 10, maar ik weet niet of we meer plezier hadden met het observeren van de mensen dan wel van de dieren. Beren, lynxen, wolven, everzwijnen, damherten, herten, ezels, oerossen, bizons, uilen, en één veldmuis, dat hebben we gezien.

De Grotten van Han door Bruno Bollaert

In de grot was het warmer dan buiten (13 graden vs vermoedelijk maximaal 5 graden), en het was eigenlijk best mooi –maar zeer commercieel. En een beetje duur ook: 46 euro voor de zoon en mijzelf, 4 euro voor twee chocolademelkjes en een wafel tijdens de safari, en een pourboire voor de gids. (Wanneer werd dat ingevoerd in België?)

Voeg daarbij dat de grotten toch op twee uur rijden van Gent liggen, en dan is het misschien toch niet meteen die rondrit waard (op wat dusver waarschijnlijk de koudste dag van de herfst was). De heenrit verliep vlotjes, maar over de terugweg hebben we toch bijna een uur langer gedaan (zelfs in de vakantie is de spits niet te onderschatten).

Parkjazz 2012

Parkjazz door Bruno Bollaert

Het Kortrijkse ParkJazz gaat binnenshuis. Het festival is verhuisd van de drukke zomerperiode naar de koudere herfst, waardoor een tent niet langer volstaat om de uitbundige festiviteiten in te laten plaatsvinden. Bovendien heeft ParkJazz een wisselwerking afgesloten met het Tourcoing Jazz Festival, dat in diezelfde periode plaatsvindt (beide steden liggen ocharme twintig kilometer van elkaar verwijderd).

Op zaterdag vindt het festival plaats in Muziekcentrum Track (vanaf 18 u.). Het Franse Jessy Blondeel Quartet opent het festival; headliner die avond is John Medeski, gekend van het trio Medeski, Martin & Wood, die u mogelijks al aan het werk hebt gezien op Gent Jazz. Op ParkJazz speelt hij solo, een waar festijn, zo hebben wij begrepen. Tussenin is er ook nog Jazz Plays Europe, dat zeven Europese topmuzikanten samenbrengt, waaronder onze eigenste Nathan Daems.

Zondag begint het iets vroeger, om 15 u., in de Kortrijkse Schouwburg. Wie WoFo plays Raymond Scott nog niet heeft gezien (waaronder helaas ondergetekende behoort), krijgt hier alweer een kans (ik zal er zeker zijn). Verder spelen ook nog het Kris Defoort Trio, en het trio Luciano Biondini, Michel Godard & Lucas Niggli. Headliner die avond (en afsluiter van het festival) is Enrico Rava’s Tribe (met Gianluca Petrella op trombone).

Tickets gaan van 14 euro (voorverkoop, -26) tot 35 euro (twee-dagenticket aan de deur); u vindt alle prijzen op de website.

ParkJazz is een heel gemoedelijk festival met mooie headliners en verrassende acts daartussen. Van harte aangeraden.

Tentoongesteld (2)

Een dikke week geleden had ik een ééndagstentoonstelling (met Pieter Rosseel en Randall C.) in de gebouwen van het KTA aan de Lindenlei.

Op zaterdag 27 oktober neem ik opnieuw deel aan een groepstentoonstelling. Expo Versus wordt georganiseerd door ART-tist, het vrije kunstenaarscollectief dat als sinds 1999 tentoonstellingen organiseert, en Happy House, een collectief van jong opkomend talent. De tentoonstelling vindt plaats op het landgoed De Campagne, Gijzelstraat 12 in Drongen en is doorlopend open van 10 tot 18u, op 27 & 28/10, en van 1 t.e.m. 4/11. Organisator Max Van Hemel bracht 17 kunstenaars samen voor de expo.

Expo Versus

U vindt er werk van Mag Vermeiren (beelden), Janneke Lutin (beelden/design), Max Van Hemel (tekeningen), Bruno Bollaert (fotografie), Dominique Dierick (fotografie), Christine Morren (schilderijen), Veradias (schilderijen), Maarten Van Praet (cartoons), Britt Raes (tekeningen), Luca Beel (fotografie), Michiel Bolliou (installaties en schilderijen), Stéphanie Maeseele (schilderijen), Joris Vandecatseye (fotografie), Laurence Verdruye (beelden), Thomas Verfaille (fotografie), Vicky Lema (schilderijen), Ruud Van Moorleghem

Wie mij eens wil ontmoeten (of net niet): zaterdag 27/10 loop ik er zowat de ganse tijd rond.

Expo Versus op 27 en 28 oktober 2012 en van 1 tot en met 4 november 2012, doorlopend van 10u00 tot 18u00 op landgoed De Campagne, Gijzelstraat 12, 9031 Drongen –toegang gratis.

Nederengels: de nieuwe taalvaardigheid op universitair niveau

Drieduizend professoren die lesgeven in een vreemde taal moeten volgend jaar slagen in een test. Als zij buizen, mogen ze niet meer onderwijzen. Dat kon u gisteren in de krant De Morgen, onder de hoofding Professoren moeten slagen voor taalexamens (DM 17/10/2012, p. 11).

Het inleidend blokje vervolgde aldus: ‘We zijn ongerust’, klink het bij de UGent. ‘Niet elke docent kan vlekkeloos Engels.’ Wat verder in de tekst:

‘Soms horen we dat het Engels van een docent niet voldoet’, zegt directeur onderwijsaangelegeheden Kris Versluys (UGent). ‘Dat gebeurt vooral bij de oudere generatie, die met het Frans als tweede taal is opgegroeid.’

Met zulke details houdt het nieuwe decreet geen rekening. Wie zakt voor de taaltest mag geen les meer geven in de vreemde taal. ‘Dat is problematisch’, geeft Versluys aan. ‘Vaak maken zulke academici dat goed door een uitstekende vakkennis. Als een oudere gereputeerde professor straks niet slaagt, kunnen we toch niet zijn vakken afpakken? We hebben niemand die ze van hem kan overnemen.”

Verrassende uitspraken, me dunkt. Eén van de hoofdvoorwaarden voor het doceren van een kennis, lijkt mij –naast de vanzelfsprekende beheersing van die kennis– de vaardigheid om die kennis helder en duidelijk over te brengen. Wie de taal waarin hij onderwijst niet beheerst, kan onmogelijk de kennis die hij bezit, overdragen op een bereidwillige student.

De vakken hoeven dan ook niet van die professor worden ‘afgepakt’, maar men kan –men moet– hem wel verbieden zijn kennis over te dragen in een taal die hij niet machtig is. Het Europese vereiste niveau C1 lijkt mij een minimum voor het doceren van een onderwerp op universitair niveau. U moet er maar het Can Do document van ALTE (The Association of Language Testers in Europe) op na lezen. Ga daarvoor naar Resources, selecteer Can-Do als Resource Type en selecteer de taal die u meent machtig genoeg te zijn om in te kunnen lesgeven –Engels in de meeste gevallen. Als u het document niet vlot kan doorlezen én begrijpen, hoop ik alvast nooit les van u te krijgen in die taal.

Ge moogt hem houden, uw Omnipas

Vorige week zat er een uitnodiging in de bus van De Lijn (pun not intended). Mijn abonnement –Omnipas– verstrijkt binnenkort, maar ik kan nu al hernieuwen, dan kan ik naad- en probleemloos blijven genieten van hun diensten. Ik moet er slechts 232 euro voor neertellen.

En toen ging ik toch maar even rekenen. Als ik 232 euro spendeer aan Lijnkaarten, dan heb ik er net geen 26. Met 25 Lijnkaarten kan ik 250 ritten met tram of bus afleggen in Gent. Laten we uitgaan van twee ritten per activiteit (heen en terug met meer dan een uur tussen), dan kan ik voor dat geld naar 125 activiteiten (of elke drie dagen één). Ik denk niet dat ik het openbaar vervoer frequenter dan dat gebruik.

  1. Gent is al maar een voorschoot groot: alles is gemakkelijk bereikbaar met de fiets of zelfs te voet.
  2. De service van De Lijn is de laatste tijd niet veel soeps. Het avond- en nachtnet is een regelrechte ramp. Een concert meepikken, een glas drinken en daarna terug naar huis? Dan neemt u beter de taxi of de wagen.
  3. De Lijn is erin geslaagd om de as die van het Sint-Pietersstation langs de Koning Albertlaan naar het centrum gaat voor bijzonder lange tijd te onderbreken. Tram 21/22 rijdt niet meer; tram 4 is onderbroken; bus 6 rijdt één keer per uur op zaterdag en al helemaal niet op zondag.

Ik merk dat ik met de fiets naar concerten in het centrum ga; met de wagen naar de opera en naar Opatuur in De Centrale; te voet of met de fiets ga lunchen in Greenway; en op zaterdag vaak beladen als een muilezel te voet van het centrum naar de stationsbuurt terugkeer.

Dus neen, beste mensen van De Lijn, ik ga mijn abonnement niet vernieuwen. Ik koop wel een rittenkaart, voor het uitzonderlijke geval dat ik geluk heb en een bus of een tram vind die wél naar de Albertbrug rijdt.

Tentoongesteld (1)

Gezien mijn recente afwezigheid ben ik er een beetje laat mee, maar als u zaterdag nog een gaatje hebt (en in Gent bent), dan kunt u misschien eens binnenwippen in het KTA. Daar vindt immers een Jazz Expo plaats, in het kader van een Jazzcarousel die dezelfde avond wordt gespeeld in huiskamers rond de Papegaaistraat.

Jazzcarousel & Jazz Expo door Bruno Bollaert Jazzcarousel & Jazz Expo door Bruno Bollaert

Vanaf 13u kunt u het werk bekijken van:

  • Archief Muziekmozaiek
  • Bruno Bollaert (Fotograaf op alle Belgische jazzfestivals –aldus het persbericht)
  • Pieter Rosseel (Huiskunstenaar Inside jazz vzw)
  • Randall C. (Huiskunstenaar Muziekcentrum Bijloke)

’s Avonds kan u (tegen betaling) naar een aantal huiskamerconcerten, met o.a. Frederik Leroux Solo & Wofo (plays Raymond Scott). Meer info bij Inside Jazz.

De Jazz Expo vindt plaats in het KTA, ingang via Lindenlei 38, is doorlopend open van 13u tot 24u en is helemaal gratis. Meer info over de Jazzcarousel en de Jazz Expo in de nieuwsbrief van Inside Jazz en die van De Bijloke.

Die keer dat ik aan het infuus lag

Het begon allemaal heel onschuldig, vorige maandag. Of liever, de vrijdag daarvoor, toen ik tijdens Jazz Hoeilaart een sms’je kreeg: “ge hebt maandag een afspraak op neuro.”

Neuro door Bruno Bollaert Neuro door Bruno Bollaert

Zodoende zat ik (vorige) maandag bij een prof die gespecialiseerd was in al die minder evidente gevallen zoals mijn neuraligisch amyotrofe schouder. Er werd bloed geprikt, waaruit naast de gewone onderzoeken ook allerlei typeringen moesten worden afgeleid, en ik kreeg een nieuw EMG (zo’n meting waarin men de elektrische activiteit van de spieren bekijkt). Er werd vastgesteld dat de afwijking toch wel heel groot was om nog van een ‘simpele’ neuralgische amyotrofie te kunnen spreken, en voor ik het wist, had ik een afspraak om ’s vrijdags binnen te komen en een paar dagen aan een baxter te hangen. Er kunnen wat bijwerkingen zijn, maar normaliter hebt ge daar geen last van, werd mij verzekerd. Ik ging heel gezwind naar huis, want kijk, mijn probleem ging waarschijnlijk geruis- en pijnloos worden opgelost.

Neuro door Bruno Bollaert Neuro door Bruno Bollaert

Vrijdag kwam ik terecht op een kamer voor twee –kwestie van meteen ook mijn sociale vaardigheden wat aan te scherpen. De persoon waarmee ik op de kamer lag, bleek sympathiek te zijn, en was er veel erger aan toe dan ik. Gezien zijn conditie was hij ook weinig spraakzaam, waardoor ik tijd op overschot had om naar muziek te luisteren en boeken te lezen.

Mijn infuus werd vakkundig en geheel pijnloos aangelegd, en voorzien van een speciaal klepke, waardoor het kon losgekoppeld worden. Ik had immers bedisseld dat ik vrijdagavond een paar uur weg mocht. Op vrijdag heb ik, zoals u ongetwijfeld al weet, orkestrepetitie, en gezien ik de vorige repetitie had gemist (Jazz Hoeilaart, nietwaar), was er no way in hell dat ik ook deze zou missen.

Neuro door Bruno Bollaert

Henri kwam vrijdagavond rechtstreeks van school bij mij op ziekenbezoek, evenwel niet zonder eerst een Tasty burger voor zichzelf te halen. Mijn schoonvader kwam ons ’s avonds halen en voerde ons naar de repetitie, en achteraf bracht hij mij netjes terug. Saxofoon spelen met een stuk infuus in uw linkerhand hoeft geen belemmering te zijn, heb ik ontdekt. Ik had ook nog maar één flesje Multigam in mijn lijf, dus van mogelijke bijwerkingen was alsnog geen sprake.

Neuro door Bruno Bollaert

L. (van de V.E.M., waar ik les en orkest volg) is uiterst geïnteresseerd in al wat medisch is, dus togen we meteen naar de computer om uit te zoeken wat ik juist kreeg. Multigam, zo leerde het internet ons, is goed voor vanalles, van E. coli over difterie, hep A, Epstein-Barr tot varicella. Straks werkt het nog voor mijn aften ook.

Neuro door Bruno Bollaert Neuro door Bruno Bollaert

Ziekenhuisvoedsel blijft weinig smakelijk –zelfs in de vegetarische optie. Op zondag kregen we chocoladebollen i.p.v. de gebruikelijke boterhammen, wat ik wel een leuk detail vond. Iedereen was daar overigens bijzonder vriendelijk en behulpzaam, op de afdeling neuro (10K12).

Tegen zaterdagmiddag had ik twee boeken uitgelezen, en zaten er (als ik mij niet vergis) zeven van de dertien flessen Multigam in mijn lijf. Tegen de tijd dat Tessa mij kwam bezoeken (ze zat voor een congres in Firenze), vertoonde ik alle symptomen van een aankomende migraine. Ik had geen triptanen binnen handbereik, en geen ibuprofen, en ook al geen motilium. Gelukkig had de verpleging wat generische domperidone, en bracht Tessa apranax mee. De symptomen konden wat op de achtergrond gedrukt worden, maar ondanks een behoorlijke (maar ook niet meer) nachtrust, bleef de hoofdpijn en de misselijkheid hangen. Ik haalde nog een half boek, zondag.

Neuro door Bruno Bollaert

Het goede nieuws was dat tegen ’s avonds, alle flesjes erdoor waren gejaagd, zodat ik zondagavond naar huis mocht. Alwaar ik het ganse register van bijwerkingen mocht ondergaan. Zoals de bijsluiter vermeldt:

“Bijwerkingen zoals rillingen, hoofdpijn, koorts, braken, allergische reacties, nausea, gewrichtspijn en lichte rugpijn komen nu en dan voor.”

“Nu en dan”, dat ben ik dus. De woorden “chemische meningitis” werden uitgesproken, maar ik vermoed dat ik daar waarschijnlijk net aan ontsnapt ben.

Neuro door Bruno Bollaert

Maandag was ik uitgeteld, gisteren ben ik blijven liggen, en vandaag is de eerste dag dat de lettertjes van een boek niet voor mijn ogen dansen. Lopen zit er nog niet in –ik neem mij heilig voor om dat morgen te proberen– maar ik denk dat ik mij vandaag toch eens buitenshuis ga wagen.

Geen nood, ik verveel er u verder ook niet meer mee –behalve dan misschien om te zeggen of het gewerkt heeft. (Geen idee wanneer dat duidelijk wordt overigens. Tessa weet dat wel, maar ik niet –kwestie van het placebo-effect uit te sluiten, dus ik wíl het ook niet weten.)