Maand: oktober 2011

Gio

Wie mij op facebook volgt, wist het al: na 3,5 jaar heeft mijn gsm (een original iPhone, gekocht in Seattle in april 2008) het begeven. De aan/uit-knop bovenaan was al een tijdje kapot, maar erm… there’s an app for that. Gisteren heeft echter het touchgedeelte van het touchscreen het begeven –een redelijk cruciaal onderdeel van de telefoon. Theoretisch werkt de telefoon dus nog wel (ik kon hem nog koppelen in iTunes bijvoorbeeld), maar ik raakte er niet meer in. Qua timing zit dat net niet goed natuurlijk, gezien de iPhone 4S pas eind deze maand bij onze gereleased wordt. Dus kon ik niet anders dan een nieuwe kopen –er staan er hier al twee te springen om de nieuwe aanwinst over te nemen, als ik toch nog de 4S in huis zou halen.

’t Is de Samsung Gio geworden. Omdat die er ietwat deftig uitzag, redelijk van prijs is, en synchroniseert met Google Contacts en Google Calendar. Hij ligt een nachtje op te laden, en vanaf morgen ben ik opnieuw bereikbaar. Damn.

Concerten 201109

Het meest opvallende concert van september was zonder enige twijfel het driedelig improconcert van Joachim Badenhorst op de Belgian Jazz Meeting in De Werf. Badenhorst speelde achtereenvolgens op klarinet, tenor sax en basklarinet, en wist moeiteloos het publiek te boeien met drie mooi opgebouwde solo’s. We onthouden ook Manu Hermia, De Beren Gieren (wat een pret die gasten hebben) en Mâäk Septet. Of was het nu toch octet? Of nonet? Of sextet? Het World Trio paste perfect in het rijtje Neil Cowley en Phronesis en speelde op 27 september ook nog eens in El Negocito, waar de mensen tot op straat stonden mee te luisteren (het was een nazomerse avond die daarom vroeg).

  1. Nicolas Kummert Voices / 02-09-2011 / Belgian Jazz Meeting
  2. Rackham / 02-09-2011 / Belgian Jazz Meeting
  3. Manuel Hermia Trio / 02-09-2011 / Belgian Jazz Meeting
  4. Christian Mendoza Group / 02-09-2011 / Belgian Jazz Meeting
  5. Van Herzeele/Barcella Duo / 02-09-2011 / Belgian Jazz Meeting
    Giovanni Barcella werd om gezondheidsredenen vervangen door Fabian Fiorini, die zich meer dan behoorlijk van zijn taak heeft gekweten.
  6. Collapse / 03-09-2011 / Belgian Jazz Meeting
  7. Hamster Axis of the One-Click Panther / 03-09-2011 / Belgian Jazz Meeting
  8. De Beren Gieren / 03-09-2011 / Belgian Jazz Meeting
  9. Pascal Mohy Trio / 03-09-2011 / Belgian Jazz Meeting
  10. Joachim Badenhorst / 03-09-2011 / Belgian Jazz Meeting
  11. Modern Bop Society (MBS) / 04-09-2011 / Jazz in ’t Park
  12. John Snauwaert Trio / 04-09-2011 / Jazz in ’t Park
  13. Ivan Paduart Quintet / 04-09-2011 / Jazz in ’t Park
  14. Mâäk Septet / 04-09-2011 / Jazz in ’t Park
  15. World Trio / 17-09-2011 / De Werf
  16. Mixtuur / 22-09-2011 / Vooruit
  17. Carrington – Brown / 27-09-2011 / Capitole
    Rebecca Carrington en haar man Colin Griffiths-Brown brachten een musicalachtige mix van concert en stand up comedy.

(concerten vorige maand)

The Thing

Wie geen oordopjes meehad, gisteren in de kelder van La Resistenza, diens oren zullen vandaag nog met de verhaspelde standards van The Thing kunnen meefluiten. Ergens in de storm van muziek zaten voortdurend knipogen naar jazz standards verscholen, van There Will Never Be Another You tot My Favorite Things.

Het concert was gratis, t.t.z. de toegang kost 10 euro, maar die som mag u dezelfde avond opnieuw in consumpties omzetten. Vast voedsel was er nog niet, maar we hebben wel Thaise kokossoep zien passeren. Aan de overkant lonkte echter El Negocito, waar we nog gauw een tafeltje kregen dat gereserveerd was voor 21u –en toen begon dat concert, dus we zouden tegen dan al zeker verdwenen zijn, verzekerden we de sympathieke kok.

Rond negen uur zag de opkomst er nog dunnetjes uit, maar een kwartiertje later begon het al goed vol te lopen, en ik kon nog net een zitje bemachtigen naast Christian (Mendoza). Het concert begon pas rond 21u30 (it’s a jazz thing), en tegen de pauze zat de kelder stampvol –en de Resistenza boven ook.

Een ware weldaad, de aanhoudende salvo’s van drummer Paal Nilssen-Love, die in al dit bruut geweld zorgeloos de maat wist te houden. Bijgestaan door de opvallende humor van bassist Ingebrigt Håker Flaten. Mats Gustafsson speelde voornamelijk op barisax (maar ook tenor), en heeft er waarschijnlijk een gans pak rietjes (ergens tussen de zeven en de tien) rietjes door geblazen, gisteren. Een kostelijke zaak voor de saxofonist, zo’n concert.

The Thing door Bruno Bollaert The Thing door Bruno Bollaert

The Thing: Mats Gustafsson (saxophones), Ingebrigt Håker Flaten (double bass), and Paal Nilssen-Love (drums)

BackBack / Progressive Patriots

Gisteren in de Balzaal van Vooruit: dubbelconcert BackBack / Progressive Patriots

Giovanni Barcella van BackBack door Bruno Bollaert

Marc de Maeseneer van BackBack door Bruno Bollaert

Filip Wauters van BackBack door Bruno Bollaert

BackBack: Filip Wauters (elektrische & baritongitaar), Marc de Maeseneer (bariton- & tenorsax) & Giovanni Barcella (drums)

Guillaume Orti van Progressive Patriots door Bruno Bollaert

Hasse Poulsen van Progressive Patriots door Bruno Bollaert

Progressive Patriots: Guillaume Orti (altsax –foto), Stéphane Payen (altsax), Hasse Poulsen (gitaar –foto), Tom Rainey (drums) & Henrik Simonsen (bas)

Boeken 201109

Twee boeken, vorige maand, maar time well spent.

  1. One Day / David Nicholls / 2009
    Ze hebben dat verfilmd, en aangezien ze mij met die informatie begin vorige maand onophoudelijk rond de oren sloegen op de televisie, besloot ik maar het boek te lezen. En totaal geen spijt van gehad. Het leest meer als een tijdsdocument dan als een romance novel, en ik vrees een beetje voor een al te zoetsappige verfilming. One Day vertelt het verhaal van een relatie door een keer per jaar op dezelfde dag een status van het leven van de protagonisten te geven (en dat over een periode van twintig jaar).
  2. Dust & Decay / Jonathan Maberry / 2011
    Misschien niet zo goed al Rot & Ruin, maar toch wel zeer geschikt als jeugdliteratuur. Ik probeer Henri zover te krijgen dat hij het zou lezen, maar hij aarzelt een beetje gezien het zombie-thema.

(boeken vorige maand)

Potige Smurf zegt: weg met die kraan

Die kraan in de keuken, die werkt al op mijn zenuwen sinds een dag nadat ze geïnstalleerd was, zo’n tien jaar geleden. Het is een design-onding, volgens het principe form over function, waardoor het zo goed als onmogelijk is om iets anders dan hetzij gloeiend heet, hetzij ijskoud, water aan hoog debiet uit de kraan te laten spurten. Ergens voor de zomer had ik een nieuwe kraan uit de brico meegebracht, maar ik vond nergens de hoofdkraan om het warm water af te sluiten. Tot vandaag.

De kraan door Bruno Bollaert

Vandaag heb ik het onding er bij de wortels (lees: de warme en koude toevoer) uitgerukt, en de nieuwe, misschien wat saaie, maar o zo praktische kraan in de plaats geïnstalleerd. In één keer goed trouwens, al had ik verzuimd te onthouden welke de koude en welke de warme aansluiting was (ik had vijftig procent kans, nietwaar).

En terwijl ik bezig was, heb ik meteen de filter van de lavabokraan eraf gehaald om te ontkalken.

De kraan door Bruno Bollaert

O, en ik ben een peetje misnoegd over de bureaucratische mentaliteit van de PMD ophalers van Ivago Gent. Gisteren had ik een juffrouwke een blikje bovenop mijn PMD zak zien leggen (ik reed in de auto aan de overkant van de straat, op weg naar de muziekles), en blijkbaar was dat voor Ivago reden om de zak niet op te halen, maar te voorzien van een rode ‘nèh-nèh-nèh ik haal u niet op‘-sticker. De moraal: wie een leeg blikje heeft, smijt het maar beter op de openbare weg, dan het op een PMD zak te leggen. Stel u voor dat Ivago het los in de vuilkar zou moeten werpen.

Films 201109

Zo’n ontgoochelende filmmaand, september. Nog goed dat ik geen sterren meer uitdeel, want het zouden er maar heel weinig geweest zijn. Enfin, het is gemakkelijk deze keer: ik hoef u niets aan te raden.

  1. A Nightmare on Elm Street / Samuel Bayer / 2010
    Tsja, de remake van de gelijknamige film uit 1984 die ik tientallen keren heb bekeken. Maar ja, Jackie Earle Haley is Robert Englund niet, en Haleys stem laat mij eerder weglopen van walging dan van schrik. Regisseur Samuel Bayer slaagt er niet in om de magie van het orgineel in deze remake binnen te brengen, en ik kijk dan ook met vertwijfeling tegemoet naar de sequels die nog op stapel staan.
  2. Feast / John Gulager / 2005
    Verwar Feast niet met Festen, en u bent al een heel eind ver. Ik vond deel drie in de franchise beter dan dit eerste deel, maar veel wil dat niet zeggen, vrees ik. Deel twee heb ik nog niet gezien.
  3. The Guru / Daisy von Scherler Mayer / 2002
    Er zit een schoon liefdesverhaal in, maar het is bedolven onder een dikke laag erm… een dikke laag… van iets.
  4. Who Is Clark Rockefeller? / Mikael Salomon / 2010
    Het op VijfTV-niveau verfilmde levensverhaal van Christian Gerhartsreiter, die zich uitgaf voor een telg van de befaamde Rockefeller-familie en daar járen mee wegkwam tot hij werd ontmaskerd in een echtscheidingsprocedure. Na een paar jaar kwamen er nog meer feiten an het licht, waaronder de moord op een koppel in 1985. Véél potentieel, dat helaas iet boeiend genoeg werd uitgewerkt.
  5. The Heavy / Marcus Warren / 2010
    Pft. Een matig onderhoudend, weinig origineel en te complex gepresenteerd verhaal maakt van deze film niet meteen een hoogvlieger. Het is wel altijd leuk om Shannyn Sossamon in een film te zien.
  6. Komt een vrouw bij de dokter / Reinout Oerlemans / 2009
    Misschien is het boek beter dan de film. Er zitten ernorm veel interessante elementen in het begin van de film, maar naarmate het verhaal vordert, vervalt alles steeds meer in een groter cliché, al wordt er veel goedgemaakt met een sterke slotscène. Er wordt goed geacteerd, dat wel, én het is mooi in beeld gebracht ook.
  7. Abandoned / Michael Feifer / 2010
    Weinig origineel, weinig geïnspireerde fotografie, maar min of meer onderhoudend; en dit is de voorlaatste film van Brittany Murphy.
  8. Eat Pray Love / Ryan Murphy / 2010
    Gelijk er staat op IMDB: A married woman realizes how unhappy her marriage really is, and that her life needs to go in a different direction. After a painful divorce, she takes off on a round-the-world journey to “find herself”. Maar dan nog onnoemelijke keren saaier dan wat er staat.
  9. The Bounty Hunter / Andy Tennant / 2010
    Voor mij nen bounty, en geef die juffrouw er ook één, we gaan ons eens ontspannen met zo ne dwazen film.
  10. Predators / Nimród Antal / 2010
    De ganse film wordt gestoord door de belabberde en totaal cliché verschijning van Ronald Noland (Laurence Fishburne), waarzonder de rest eigenlijk nog best genietbaar was. Deel zoveel van de Predator-franchise eindigt met een voorset voor een *zucht* sequel.
  11. The Experiment / Paul Scheuring / 2010
    Net zoals Predators hierboven, is ook deze film met Adrien Brody. Voor de rest is deze film gewoon een gigantisch gemiste kans. Het is een remake van de Duitse film Das Experiment (2001) –die ik niet gezien heb– en gebaseerd op het Stanford prison experiment uit 1971. Terwijl dat experiment voornamelijk een psychologisch doel had (dat totaal uit de hand is gelopen), is er in deze film bijzonder weinig psychologische opbouw merkbaar. De film bevat slechts minimale uitwerking van de personages en op geen enkel moment (behalve helemaal in het begin) komt de academische kant van het onderzoek eraan te pas, waardoor de film eigenlijk niet veel meer voorstelt dan een gemiddelde gratuite geweldfilm.

(films vorige maand)

La Resistenza

La Resistenza door Bruno Bollaert

Gisteren ging in de Brabantdam 82 in Gent een nieuw jazzcafé open, La Resistenza. Christian Mendoza mocht er voor de eerste keer op de piano tokkelen, gevolgd door een trio met Erik Vermeulen, Manolo Cabras en Marek Patrman. Wij keren alvast terug, zeker donderdag voor het concert van The Thing, en binnenkort leest u er alles over op Gentblogt.