Categorie: samenleving

koekeloeren

Trrrrrrriiiiiiiiiii! Het politiefluitje snerpte door mijn helm en oordoppen heen. De auto’s links en rechts van mij remden bruusk voor het groende licht, maar ook ik kon nog in alle veiligheid stoppen. De politieagente stapte op de voorste wagens af.

“Maar allez, wat is dat vandaag? Ge zijt allemaal wat langer blijven liggen zeker?”

Niemand durfde iets terug te zeggen. Ik wees even in de lucht naar de zon en haalde mijn schouders op (het is niet zo gemakkelijk om u verstaanbaar te maken met een helm op). Ze grijnslachtte.

“Ah bon! Te lang op de terraskes gezeten zeker gisterenavond. En ik sta hier al een uur voor niks te koekeloeren en nu komt gijle plots allemaal tegelijk af. Allez, en avant, ’t is weer groen, ge moogt allemaal doorrijden.”

Hallucinant. Maar zo wreed wijs, maat.

electrabel

Ook bij u zal de jaarlijkse afrekening van electrabel wel in de bus gevallen zijn. Ons viel die eer ergens deze week de beurt, maar ik heb de brief pas vandaag geopend. In tegenstelling tot de vorige jaren bevat de nieuwe afrekening een grote hoeveel informatie, wat het veel interessanter maakt om de evolutie van het verbruik te bekijken.

Electriciteit:

electriciteitsverbruik volgens factuur

Dat valt mee. We zitten terug aan ons verbruik van 2004.

Gas:

gasverbruik volgens factuur

Dat valt enorm mee. We zitten onder ons verbruik van 2004. We hebben er dan ook behoorlijk op gelet, deze winter, en van de lange warme herfst gebruikt gemaakt om zoveel mogelijk met de open haard te verwarmen.

Dat zal meevallen, die jaarafrekening. Straks krijgen we geld terug. Volgend jaar wordt het overigens nog beter, want we hebben een nieuwe (draagbare) thermostaat, die ervoor zorgt dat ons verbruik nog beter onder controle kan worden gehouden.

Eens vergelijken met de afrekeningsfactuur van vorig jaar. Voor de electriciteit betalen we een kleine 60 € minder. We hebben dan ook 300 kWh minder verbruikt.

*slik*

Voor gas betalen we 120 € méér! Hoewel we 9.000 kWh mínder hebben verbuikt, of 27% minder verbruik dan vorig jaar.

Wat ons op zowat eenzelfde jaarbedrag als vorig jaar brengt. En waardoor onze tussentijdse factuur met 30 € (dertig!) verhoogt. Alstublieftdankuwel.

Toch maar eens registreren en online kijken. “Mijn verbruik”, klinkt interessant. Eens kijken.

Electriciteit:

electriciteitsverbruik volgens factuur

Euh, ok. Dat ziet er lichtjes anders uit. We zijn plots met bijna 1.000 kWh gedaald t.o.v. 2005.

Gas:

gasverbruik volgens factuur

Nog een grotere euh: 15.000 kWh ip 23.000? Een daling die nog spectaculairder is t.o.v. 2005, en zelfs 2004? En nog moeten we meer betalen? Gas moet toch wel verschrikkelijk opgeslagen zijn op een jaar tijd. Ik denk dat we dinsdag toch maar eens naar die energielijn gaan bellen.

(Heeft iemand een verklaring voor het verschil tussen beide resp. grafieken? Heb ik ergens een FAQ gemist?)

fijn stof probleem van de baan

Via een aantal maatregelen is de Belgische regering erin geslaagd op drie dagen tijd het niveau van het fijn stof opnieuw onder controle te krijgen. Met een goed van tevoren aangekondigde campagne werden de Belgische automobilisten gedurende drie dagen verplicht zich op de Vlaamse wegen met een maximumsnelheid van 90 km/u te verplaatsen. Deze maatregel, die om 12 uur vandaag werd afgeblazen, kende vooral in Vlaanderen grote bijval, zo verklaarde Minister-President Yves Leterme niet zonder trots tijdens een persconferentie zonet.

Tijdens de periode waarin de maatregelen actief waren, werden duizenden automobilisten die zich moedwillig niet aan de snelheidsbeperking hielden, geflitst door een daartoe speciaal opgerichte politiecel. De nieuwe cel ‘Pecunia’ zal de boetes binnen de maand bij de overtreders innen, en de helft van het boetegeld zal worden overgemaakt aan de Bond Beter Leefmilieu als steun voor haar campagne om van de automobilisten intelligente wezens te maken.

In een reactie, die vandaag verschenen is in de krant De Morgen, licht Jan Turf, Beleidscoördinator Bond Beter Leefmilieu, de campagne toe. “Ik weet ook dat voor Vlaamse mannen de wagen soms de functie inneemt die de peniskoker heeft voor de Maori. Ook ik heb steeds zo’n koker bij”, geeft Turf deemoedig toe. “Maar als u mij aan 100 km/u voorbijrijdt, kan ik de uwe langer bewonderen dan aan 130 km/u.”

Het milieu in België is alvast gered, zo besluiten de verschillende groeperingen unaniem, en de bevolking kan opnieuw op beide oren slapen. De regering sluit evenwel niet uit dat de maatregelen zullen herhaald worden tijdens de zomerperiode. “De zomerperiode is traditioneel een kalmere periode in ons land”, zo deelde een woordvoerder van het kabinet van milieuminister Peeters mee. “We denken er dan ook sterk aan van augustus een autoloze maand te maken, indien zou blijken dat het fijn stof alsnog opnieuw zou pieken in de zomer.”

zinloos kussen

Hoogst waarschijnlijk, erm wacht, nee: hopelijk ben ik niet de enige die zich vragen stelt bij het ‘kussengevecht tegen zinloos geweld’ in Aalst, dit weekend? Ik ben zeer te vinden voor een goed kussengevecht, ik herinner mij wel degelijk de pluimen die rond de oren vlogen van mijn neef, mijn nichtje, en mijzelf, op een verder ongedefinieerde avond aan zee tijdens een schoolvakantie. Verschrikkelijk veel plezier was dat.

Maar hoe het hypocriete beeld van ‘zinloos geweld’ verbonden kan worden aan een gevecht? Hello! Anybody home up there?

helaas hebt ge gelijk

De titel is het antwoord op een vraag die mij een hele tijd geleden –telefonisch– werd gesteld. Dat antwoord maakt voor u niets uit (behalve misschien wanneer u de persoon bent waarmee ik toen converseerde), en de vraag eigenlijk nog veel minder. Maar er werd op dat moment een ‘ja’ of een ‘nee’ van mij verwacht, en in een poging –eerder dan gewoon mijn eigen gedacht te zeggen– te raden of de vraagsteller een ‘ja’ dan wel een ‘nee’ van mij verwachtte, bleef mijn antwoord even uit.

“Zeg dan iets”, volgde dan ook sneller dan ik (voor)bereid was te antwoorden, waarop ik dan weer niets originelers kon bedenken dan “iets” te antwoorden. (U mag stoppen met lachen. Of huilen. Bij mij zou het eerder dat laatste zijn, bij het lezen van een dergelijk cliché.) Waarmee ik maar wil duiden hoe weinig bij de pinken ik was. De rest van het gesprek verliep gelukkig zonder merkbare hinder van dat antwoord.

Het punt dat ik tracht te maken, is dat ik waarschijnlijk niet meteen de meest geschikte mens ben om (over bepaalde zaken) op telefonische wijze een snel én doordacht antwoord van te krijgen. Het liefste van al zet ik mijn gedachten op papier, kauw er nog een keer of tien op, en spuw ze dan in uw mailbox of op dit weblog of in een schrift (dat u dan weer niet te zien krijgt, maar enfin). Of ik ontmoet u graag voor een gesprek.

Hoe zit dat bij u? Staat u wel vaker met uw mond vol tanden? Of bent u een flapuit en ondervindt u daar maar weinig hinder van? Is telefoneren uw favoriete manier van communiceren? Of spreekt u de mensen ook liever zonder elektronische tussenkomst?

die rokers toch

Onlangs nog, zat iemand mij weer in het gezicht te wrijven dat rokers ook rechten hebben. En terwijl ik de laatste ben om dat te ontkennen, vergeten mensen die geestdriftig op hun rechten wijzen maar al te vaak dat ze ook plichten hebben.

Het verbod om te roken op de trein, in stationsgebouwen en op perrons is sinds 1 januari 2004 van kracht, lees ik in een persbericht op de site van DM: 556 mensen beboet voor roken op de trein in 2005. Maar laat ik het vooral niet hebben over de mensen die in de titel van dat bericht werden betrapt. (Vergeet evenwel niet, het gaat enkel om degenen die het forfaitair boetebedrag van 12,50 euro niet onmiddellijk in de trein betaalden […] Er worden over het algemeen veel aanmaningen en waarschuwingen gegeven.) Rotte appels vindt men echter overal.

Wat mij stoort is het consequent én ongestraft aan de laars lappen van dat verbod. Enkel de centrale hal van het station ontsnapt nog aan de roker. In de gangen van en naar de perrons wordt al gauw een sigaret opgestoken, en op het perron zelf is het hek helemaal van de dam.

“Och,” reageerde diezelfde roker, en vele gelijksoortigen met hem, “het peroon bevindt zich toch in de buitenlucht? Hoe kunt ge daar nu last van hebben?”

Die laatste vraag typeert de roker ten voeten uit. Een geheel retorische vraag overigens, want de roker verwacht enkel een bevestiging van zijn veronderstelling. Evenwel: mijn (nuchtere) maag stelt de rook van de man naast mij op het drukke perron ’s ochtends, niet meteen op prijs. Mijn longen overigens ook niet. “Ga dan elders staan, het perron is groot genoeg,” was de volgende reactie, en daarmee straft de roker opnieuw en onterecht de niet-roker.

Geheel onterecht, want de wet verbiedt hem expliciet te roken op het perron. Net zoals de wet verbiedt door het rode licht te rijden. Maar ach, “die vergelijking gaat toch niet op,” veerde de roker verontwaardigd recht. En daar hield de discussie dan ook op.

Want plots was ik ‘intolerant’ en ‘onredelijk’ en ‘egoïstisch’; ‘of ik soms nooit iets verkeerd deed?’ (alweer een retorische vraag). Dus u doet maar gewoon verder, beste roker, en dan jammert u maar weer als er een nóg strengere wet komt omdat u de vorige opnieuw tot de limieten strekte. Het wordt er alleen maar beter op voor de niet-rokers.

zinloos

Cathy Brolet (criminologe aan de VUB) heeft gelijk, wanneer ze zich in DM uitlaat over de zinoosheid van het nieuwe epitheton in de verhipte uitdrukking rond geweld. (Jammer genoeg heb ik geen toegang meer tot DM online, dus ik parafraseer een paar stukken.)

In tegenstelling tot door de media (en de politiek) wordt voorgehouden, is de jeugdcriminaliteit niet noemenswaardig gestegen. Geweld is niet extremer geworden, wel is de tolerantie t.o.v. geweld aanzienlijk kleiner afgenomen. Feiten die vroeger geen aandacht kregen, belanden nu plots voor de rechtbank.Jongens die onder een duikplank zwemmen om een meisje vast te grabbelen van zodra ze in het water ligt, bijvoorbeeld. Vroeger stapte je voor zoiets niet naar de politie. Nu wel, en dan wordt zo’n feit plots ‘aanranding’. Let wel, dit gaat over puberale kwajongensstreken, niet over zware zedenfeiten of vergrijpingen hé.

U zou liever niet zien dat er nog een nieuwe jeugdgevangenis bijkomt.

(fel) Bent u ooit al in de gesloten instellingen van Mol of Kasteelbrakel geweest? Dat zijn ook gevangenissen hé. Er is prikkeldraad en er wordt met plastic messen en vorken gegeten. Alleen, die jongeren worden binnen de muren constructief beziggehouden. Dáár zou geld moeten ingestoken worden, niet in gevangenissen waar pubers gewoon opgesloten worden. iedereen weet dat dat soort gevangenissen enkel voor meer recidivisten zorgt.

Voor de misverstaanders (u weet wie u bent), dit doet geen enkele afbreuk aan het individuele leed van de slachtoffers, noch aan de noodzaak van de bestraffing van onrecht. Maar misschien wordt het tijd dat de media wat minder koren op de molen van het VB legt. Andere slachtoffers, in vergelijkbare situaties, krijgen dan plots weer (bijna) geen aandacht. Zo stonden er deze week nog minstens twee paragraafjes in DM over gelijkaardige gevallen. Zijn die dan niet goed genoeg voor een (witte) mars? Of zijn ze niet mediageniek genoeg? Was er geen journalist in de buurt? Of is het gewoon een geval van overdaad schaadt?

Wat ik bedoel: laat u niet zomaar op sleeptouw nemen door het emolandschap dat u wordt voorgespiegeld in de media. Voor de media blijft het immers commercie: hogere oplage/meer kijkcijfers betekent meer geld in het laatje. En daartoe moet men het publiek dan weer laten geloven wat het denkt te willen geloven. Moeilijk hé? Maar net daarom zijn de media meester in dit spel. Hoe denkt u anders dat Het Nieuwsblad en Het Laatste Nieuws aan zo’n hoge oplage komen?

ongezond wantrouwen

Tessa brengt deze namiddag, vannacht, en morgenvoormiddag door in het Château du Lac in Genval, alwaar haar jaarlijkse BHS congres plaatsvindt. Het Château du Lac, weet u wel, is dat vijf-sterrenhotel vlakbij Brussel, waar ook wel eens staatshoofden durven bijeen te komen.

Geen van die staatshoofden heeft echter ooit al openbaar vervoer van dichtbij gezien, zodat het kasteel op die wijze dan ook moeilijk bereikbaar is. Dus is Tessa met de wagen, en mocht ik gisterenavond nog snel even de tank vullen met ongelode benzine (95) –waarvoor we trouwens eerst een wagen hebben moeten laten takelen die onze poort versperde.

Maar goed, ik rij de wagen naar de Shell aan de Sterre, en vul naarstig brandstof bij, wanneer er dicht achter mij een chique Mercedes coupé komt staan. Iets te dicht dan beleefd is, en al maak ik mij daar niet druk in, ik frons toch even de wenkbrauwen gezien de andere vier of vijf pompen allemaal vrij zijn. Straks word ik nog gecarjacked ook.

Wanneer de tank gevuld is, en ik wil instappen, spreekt de bestuurder –een grijze zestiger– mij aan. “De winkel is al gesloten zeker?”, vraagt hij verslagen. Tsja, het is dan ook al na achten.

Met een duidelijk zichtbaar briefje van vijf euro in de hand komt hij naderbij. Of ik soms met mijn bankkaart voor vijf euro benzine in zijn tank wil kippen. Ik aarzel. Het is te zeggen, iets in mij schreeuwt om dat gewoon te doen, en eigenlijk zelfs voor niets die mens uit de nood te helpen. Iedereen heeft wel eens pech.

Maar tegelijkertijd vraag ik mij af waarom hij niet met zijn eigen bankkaart voor vijf of voor tien of voor twintig euro zijn luxewagen kan voeden. Iederéén heeft toch een bankkaart?!

De man ziet mij aarzelen, en op hetzelfde moment blozen we allebei. Ik wegens de verfoeilijke gedachte dat ik ook aan de slechte versie van dit scenario heb gedacht, en hij om wat hij me vervolgens opbiecht. “Het is het einde van de maand”, bekent hij schaapachtig. “Overmorgen heb ik weer genoeg op mijn rekening, maar ik kan vandaag mijn bankkaart niet gebruiken.” Hij steekt het briefje van vijf mijn richting uit. “Als u het zou zien zitten?”

Terwijl ik het briefje aanneem verontschuldig ik mij bij de man. Dat men tegenwoordig niet voorzichtig genoeg kan zijn, en dat er verschrikkelijk dingen gebeuren, en dat het helemaal niet mijn bedoeling was dat… “Ik begrijp het volkomen”, onderbreekt hij me. “Ik had waarschijnlijk op net dezelfde manier gereageerd.” En ik bloos nog meer. “Maar tankt u alstublieft zelf, want ik zou niet graag over het bedrag gaan. Maar als u erover gaat, ik heb nog wel wat kleingeld.”

Het is erg gesteld met de maatschappij, bedenk ik, wanneer ik de tank van meneer met vijf euro ongelode benzine vul (95 ook). En ik vloek binnensmonds om het wantrouwen dat mij dezer dagen aangeboren lijkt.

schuldig tot anders bewezen

Wet praktijktests begraven heet het bij DS, of Verhofstadt schrapt praktijktest discriminatie staat onderaan pagina 3 bij DM. En hoewel dat –gezien de praktische onhaalbaarheid– een goede zaak kan worden genoemd, is het amendement dat bij de drie nieuwe wetsontwerpen van Christian Dupont (PS), minister van Maatschappelijke Integratie, verrassend te noemen.

Aan de drie nieuwe wetsontwerpen van Dupont, die volgende week in het parlement komen, wordt een amendement toegevoegd dat stelt dat een rechter soeverein oordeelt of het bewijsmateriaal voldoet of niet. Aanvaardt de rechtbank de vermoedens, dan verschuift de bewijslast en zal de aangeklaagde moeten bewijzen dat hij niet discrimineerde.

Het slachtoffer hoeft dus niet langer aan te tonen dat hij werd gediscrimineerd, maar de portier dient in de nieuwe wet te bewijzen dat hij niet discriminerend tewerk ging. Mooi is dat. Ik stel voor dat vanaf heden elke minister voor de rechtbank wordt geroepen om te bewijzen dat hij nog nooit heeft gefraudeerd.

Jawel, ik ben mij ervan bewust dat een rechtbank de klacht eerst ontvankelijk moet verklaren, en ja, ik hoop met u mee dat het in de praktijk niet zo’n vaart zal lopen. Maar is dit nu een wet? Werd iemand betaald om met dit idee op de proppen te komen? (In 2003 reeds, want deze clausule is niet nieuw, volgens de berichtgeving in DS.) En is dit niet in strijd met een of andere verklaring van de rechten van de mens die stelt dat men onschuldig is tot anders bewezen? Want dit amendement houdt in dat, wanneer de rechtbank een klacht voor ontvankelijk verklaart, de beklaagde schuldig bevonden is. Hallucinant.

machtig

Zo’n gazet is bijwijlen ook machtig interessant. Alleen, sinds ik nu elke ochtend die krant doorneem (DM), is mijn tijd om boeken te lezen gehalveerd. Het helpt niet meteen dat die knoert van een Harry Potter 766 bladzijden telt natuurlijk, maar ik ben voor januari nog steeds in mijn eerste boek bezig. Dringend tijd dus, dat ik stop met werken, zodat ik de miezerige momenten die ik daaraan spendeer kan omzetten in nuttige momenten van boeken lezen, films bekijken, muziek beluisteren, musea bezoeken, en videospelletjes spelen. Net nu ze de mogelijkheden van het brugpensioen sterk hebben ingeperkt.

Vanochtend hebben ze het mij gemakkelijk gemaakt. Een van de zaken waar ik al een tijdje naar op zoek was, wordt en passant op de voorpagina vermeld. Voor jesus_ ziet het er evenwel niet rooskleuriger uit. Zes op de tien betalen al 25 tot 30 jaar af voor huis. (DM 18/01/2007) Gemiddeld moet er zo’n 767 euro per maand afbetaald worden tijdens het eerste jaar.

“Als je de vuistregel respecteert dat een woonkrediet hoogstens een derde van je netto-inkomen mag bedragen, is dus al een netto-inkomen van 2.300 euro nodig om mee te kunnen lenen”, rekent Romain. Daar komt de gemiddelde doorsnee-Belg alleen niet aan. Het gemiddelde netto-inkomen van de Belg ligt rond de 1.487 euro, zo bleek uit een enquête van de KU Leuven en de christelijke vakbond.

1.487 euro netto dus, al blijven het enquête-cijfers, en zijn die niet noodzakelijk representatief. (Leuven behoort ook tot de duurdere regio’s van het land, als ik mij niet vergis –als is ook die denkpiste speculatief, want ik heb verder geen informatie over die enquête, die net zo goed nationaal kon zijn.)