Trrrrrrriiiiiiiiiii! Het politiefluitje snerpte door mijn helm en oordoppen heen. De auto’s links en rechts van mij remden bruusk voor het groende licht, maar ook ik kon nog in alle veiligheid stoppen. De politieagente stapte op de voorste wagens af.
“Maar allez, wat is dat vandaag? Ge zijt allemaal wat langer blijven liggen zeker?”
Niemand durfde iets terug te zeggen. Ik wees even in de lucht naar de zon en haalde mijn schouders op (het is niet zo gemakkelijk om u verstaanbaar te maken met een helm op). Ze grijnslachtte.
“Ah bon! Te lang op de terraskes gezeten zeker gisterenavond. En ik sta hier al een uur voor niks te koekeloeren en nu komt gijle plots allemaal tegelijk af. Allez, en avant, ’t is weer groen, ge moogt allemaal doorrijden.”
Hallucinant. Maar zo wreed wijs, maat.