BNRF dag 2: meer vrijkaarten

Ondertussen blijven wij met Het Project maar vrijkaarten weggeven voor het Blue Note Records Festival.

U hebt nog tot donderdagavond de tijd om een redelijk makkelijke (denk ik toch) vraag te beantwoorden over Jason Moran, en dan maakt u kans op één van de vier dagkaarten (max. 1 kaart per persoon) voor de optredens van Washington / Vann / Galland, het Eric Legnini Trio, Jason Moran & The Bandwagon, en het Wayne Shorter Quartet op zaterdag 15 juli.

Erwin Vann Erwin Vann Eric Legnini Wayne Shorter Quartet (iii) Wayne Shorter Quartet (ii)

voor uw begrip en geduld

Eergisteren lagen maar liefst drie berichten van De Lijn op mij te wachten. Drie keer hetzelfde, maar in elk van onze drie brievenbussen één exemplaar daarvan. Dat overkomt ons wel meer, vooral wanneer het gaat over mededelingen van openbaar nut, waaronder helaas ook het verkiezingsafval valt. Spijtig, want twee derde daarvan gaat daardoor rechtstreeks de papiermand in.

Deze keer vond ik het niet zo erg (niet dat ik er mij anders in druk maak). In de Lijn-omslag staken twee briefjes:

Beste bewoner

De Lijn wil u graag bedanken voor uw begrip en geduld tijdens de werken van De Lijn.

Daarom vindt u bij deze uitnodiging voor het instapfeest ook een probeerbiljet voor tram of bus.

Wij zien u graag terug op onze bussen en trams!

Ha! Zeer mooie geste. En dank zij ons veelvoud aan brievenbussen kregen wij dus maar liefst drie probeerbiljetten! Dankuwel.

Op 16 juni, van 17:30 tot 19 worden we bovendien vergast op een In-stap-klaar-feest Albertlaan en Groot-Brittanniëlaan (met receptie en verrassingsact!) in het parkje aan de Albertbrug.

Let op, want onderaan de uitnodiging staat (ik zie het zelf nu pas):

Wij danken u alvast voor het bevestigen van uw komst!

Niet vergeten! Want u komt toch ook naar dit lovenswaardig initiatief!

competitiedrang

Het is de eerste keer dat ik de Stadsloop meemaak. Een beetje tegen de haren van de (groot)ouders in, die op deze dag normaal gezien het alleenrecht op Henri opeisen, want zelf zit ik op pinkstermaandag veelal op Croix of Folembray.

Het was een leuke race. Tenminste, toch voor Henri, en Zelie en Louis, die alledrie blij over de eindmeet kwamen gespurt, daarvoor door i. en Lief op een ijsje werden getrakteerd, om vervolgens de Kid’s Village onveilig te maken (springkasteel! trampoline!). Voor een aantal mensen (kinderen? ouders?) was deelnemen blijkbaar toch belangrijker dan winnen, want aan de start van de Kid’s Run was het een gedrum van jewelste. Niet alleen diende er een touw te worden gespannen om de kinderen (!) achter de startlijn te houden, bij sommigen zat de competitiedrang er zo er in gebakken dat ze zelfs de tijd niet namen om hun gunstige startpositie op te geven om zich degelijk op te warmen.

Vergelijkbare competitiedrang manifesteerde zich overigens niet alleen bij de deelnemertjes (en hun ouders?), maar ook sommige persfotografen lieten weer maar eens het beste van zichzelf zien. Toen ik een fotograaf van Het Nieuwsblad erop wees dat hij steevast voor mijn lens sprong telkens ik een foto trachtte te nemen (ik tikte hem vriendelijk op zijn schouder om hem daarop te wijzen), schold hij me uit voor alles wat mooi en lelijk was, en riep hij dat ik dan maar een stapje opzij moest zetten. “Foto’s voor ’t internet. Puh. Hoeveel bezoekers heeft uw sitetje per dag ventje.” Mjah. Ik heb hem zijn brood maar verder laten verdienen. (De zoveelste bevestiging om van deze hobby zeker niet mijn beroep te maken.)

Henri raakte maar niet uitgeput. Thuis heeft hij me nog geholpen de motor te wassen (hey, we gaan een zonnige week tegemoet), om daarna nog een keer of twintig over en weer te fietsen in de straat. Een fruitsla ging er nog in (na de grote portie soep met kaas en balletjes), maar toen lag hij amper in bed of hij sliep. Ik denk dat hij een heerlijke dag heeft gehad.

henri henri henri Henri met Segway

zonnebloemveld

zonnebloemveld (i)

zonnebloemveld (ii) zonnebloemveld (v) zonnebloemveld (iv) zonnebloemveld (iii)

Vijver Citadelpark in Gent wordt zonnebloemveld (DS, 10/05/2006)

De kleine vijver in het Citadelpark in Gent lekt. De vijver aan de Charles de Kerckhovelaan en Fernand Scribedreef, vlakbij het museum voor Schone Kunsten, wordt gevuld met opgepompt grondwater, maar door de vele lekken kan hij niet snel genoeg bijgevuld worden.

Een restauratiedossier is in opmaak. De vijver kan echter pas hersteld worden in het voorjaar van 2007. In afwachting daarvan wil schepen Lieven Decaluwe (Spirit) de leeggelopen vijver inzaaien met zonnebloemen.

Vorige vrijdag werd daarom de betonnen kuip van de vijver volgestort met grond en humus en binnenkort worden er zonnebloemzaadjes geplant. “Ik vond het een leuk voorstel van de groendienst en ik ben altijd al voorstander geweest van leuke projecten. Het is nu enkel hopen op voldoende zon om ze te laten groeien”, zegt Decaluwe.

(Foto’s van de dag bij Het Project)

de conifeer (i): aangetekend

Geachte Mevrouw,

Ik ben de advocaat van de heer en mevrouw Vrijens, wonende te 9000 Gent, Koning Albertlaan 143.

Mijn cliënten delen mij mee dat zij het vermoeden hebben dat U zinnens bent om, zonder hun akkoord en zonder hun medeweten, de conifeer die op hun eigendom staat, te snoeien.

Zij wensen er de nadruk op te leggen dat, indien U daartoe zou overgaan, zij niet zullen nalaten U aan te spreken in het betalen van een schadevergoeding. De plaats waar de conifeer staat ingeplant beantwoordt immers aan alle wettelijke voorwaarden en mijn cliënten kunnen derhalve niet worden verplicht om te snoeien.

Daarenboven zal U voor het snoeien van de conifeer zonder toestemming van mijn cliënten hun eigendom moeten betreden hetgeen op zich reeds een inbreuk vormt.

Indien U de mening bent toegedaan dat dient te worden gesnoeid zal U eerste (sic) wel willen overleggen met mijn cliënten of de tussenkomst vragen van de bevoegde vrederechter.

Met oprechte achting,

Veronique VAN ASCH, Balthazar, Joseph & Van Asch

met de hoed in de hand…

Hm. Een Nederlander, met nummerplaat xx-xx-xx, bordeaux Renault Mégane Coupé, heeft zich voor onze poort neergevleid. De chaufeur is in de wijde omtrekken niet te bespeuren, maar hey, de motorkap voelt nog warm aan, het hotel is ocharme een paar honderd meter verder, dus ga ik het maar even navragen.

Ze hebben geen tijd. De receptionist van het NH Hotel wil nog wel net even met mij meewandelen, maar verder niks. Na een kwartier wachten moet ik zelf naar het hotel terugkeren om te vragen hoe het zit. Hij haalt zijn schouders op: “te druk meneer, dat ziet ge toch. Laat hem maar slepen hé.” Dus hang ik maar twee stickers tegen het raam: “Verkeerd geparkeerd! Dank u om in het vervolg uw voertuig niet meer voor onze poort te plaatsen.” en bel naar de politie.

De agent, die ongeveer een uurtje later opduikt kan er niet mee lachen. “Uw identiteitskaart?!” Waarop ik hem prompt het gevraagde voorleg en hij alles nauwkeurig in zijn boekje overschrijft. “En in het vervolg doet ge dat niet meer, die stickers!” Hij windt zich op; het stemvolume schiet de hoogte in.

“Ge staat er precies bij alsof het u niet interesseert!”

– Tsja meneer, het interesseert diene meneer precies ook niet dat hij voor mijn poort staat.

“Ik zeg dat ge dat in het vervolg gaat laten!” roept hij. “Ga naar binnen. Ik heb u niets meer te zeggen. Verdwijn!”

Dus ga ik naar binnen, om een blad papier en een potlood te halen, waarop ik aan meneer de agent vriendelijk vraag of ik zijn legitimatie alstublieft mag zien. Zijn houding verandert spoorslags. “We gaan niet zeveren hé.” Ik insisteer. Pas nadaat ik drie keer uitdrukkelijk om zijn legitimatie vraag, en ten slotte vraag of hij dus weigert mij zijn legitimatie te tonen, houdt Rudy L. zijn identificatie op tien centimeter van mijn ogen. “Schrijf godverdomme maar op. En dat ik u dan niet meer zie.”

– Een goedenavond, meneer, probeer ik nog. Maar ik krijg alleen zijn rug te zien.

vakantiedag

Een vakantiedag vandaag. Dat houdt in

  • dat wij net zo vroeg als anders zijn opgestaan
  • de zoon naar school hebben gebracht
  • binnen een half uurtje in het stadscentrumcentrum verwacht worden om met mevrouw i. van interview te doen voor Het Project
  • daarna naar de wekelijkse persconferentie van diezelfde stad voor alweer Het Project
  • in de namiddag de oren laten nakijken
  • en de ogen
  • ’s avonds een licht maal tot ons gaan nemen met meneer Huug, meneer Zog (en waarschijnlijk mevrouw ook)
  • en daarna naar Popville zullen afzakken voor een opening van een tentoonstelling van Lectrr

En dan is het weekend nog niet eens begonnen.

doetjes

’t Zijn zo’n doetjes, daar op ’t stadhuis. Zowat elke schepen heeft een allusie gemaakt op de aanwezigheid van Henri. “Welkom op deze persconferentie, die vandaag ook toegankelijk is voor de -16jarigen”, begon Hilde Ballegeer, voorlichtingsambtenaar, breed grijnzend naar Henri.

En de jongen zat ocharme de ganse tijd Sudoku’s op te lossen, en heeft slechts twee-drie keer een geeuw moeten onderdrukken –wat hem een boze maar geamuseerde blik van zijn vader opleverde.

Een interessante persconferentie bovendien. Hou Het Project maar in de gaten. (Er komt straks nog wat op dat pas morgen of maandag in de gazet zal staan.)

[Update] Werkloosheid daalt in Gent

cultuurhoofd

Het is niet mijn gewoonte vacatures te posten, maar dit ziet er verdomd interessant uit: Departementshoofd Cultuur – stad Gent (het staan niet bij de vacatures op de stadssite, maar u vindt het terug bij VTi of via Cultuur Lokaal).

Als departementshoofd (m/v) coördineert en leidt u de diensten behorend tot het departement Cultuur tot een samenwerkend geheel. Het betreft de stadsdiensten Monumentenzorg, Architectuur, Kunsten, Receptieve Ruimten en Stadsarcheologie, de Gentse musea (Design Museum, het Museum voor Schone Kunsten, het M.I.A.T.), de bibliotheek en het stadsarchief.

(Reageren vóór 19 april.)