uitstapje

Kijk, daarnet waren we nog met een paar mannen van Het Project op uitstap in Brussel (’t is gelijk een schoolreis). Dat ‘paar’ mag u bijna letterlijk nemen, want het ging om deze meneer en deze meneer, met wie ik had afgesproken, eerst aan de bollekesfontein, en dan aan de beurs.

Wij gingen er de tentoonstelling van deze fotograaf meneer bekijken in Galerij Excellence, Anspachlaan 94 – 96 (vlak naast de beurs: al ge naar de trappen kijkt, gaat ge naar rechts, een huis of drie verder). Doen!

Vlak daarnaast bevindt zich Brüsel (bandes dessinées – stripverhalen – comics), waar Michel mij binnensleepte, maar al te goed beseffende wat hij mij (en mijn portemonnee) aandeed. De strips waar ik al een hele tijd naar op zoek was –een waarvan ik een tijd geleden verkeerdelijk veronderstelde dat ze oorspronkelijk in het Engels werden geschreven– lagen daar gewoon te grabbel.

Een snelle (koude) hap in de Food Factory later, en ik zat om 14:02 terug achter mijn bureau. Slechts twee minuten te laat, maar ik heb wel anderhalf uur pauze genomen (eens zien welke trein ik een uurtje of zo later kan nemen).

zever in pakskes

Toch nog even over fotodinges. (Ik ben ziek, dus ik laat mij gemakkelijker gaan.) Breaking the Myth of Megapixels wordt nog maar eens met veel bravoure uit de doeken gedaan.

It goes like this: “The more megapixels a camera has, the better the pictures.” It’s a big fat lie. The camera companies and camera stores all know it, but they continue to exploit our misunderstanding. Advertisements declare a camera’s megapixel rating as though it’s a letter grade, implying that a 7-megapixel model is necessarily better than a 5-megapixel model.

(Het enige waar ik het mee eens ben is dit implying that a 7-megapixel model is necessarily better than a 5-megapixel model. Want die bewering is inderdaad niet correct.)

Edoch, als we dan eens kijken naar de ‘wetenschappelijke’ methode die werd gebruikt om de megapixel mythe te doorprikken, dan moet iedereen daar toch serieuze bedenkingen bij hebben. David Pogue heeft immers geen drie verschillende sensors gebruikt, maar heeft een 13mp foto met photoshop gewijzigd naar een 8 en een 5mp beeld. Juist ja. De enige terechte conclusie –zoals iemand in zijn commentaar heeft nagelaten– die men daaruit kan trekken is welk een goed programma photoshop wel niet is.

Pas op, hij heeft zijn test herhaald, en ipv photoshop te gebruiken, heeft hij in-/uitgezoomd, en dan gecropped om tot zijn lager resolutiebeeld te komen. Welk een quatsch!

In beide versies blijft de sensor van zijn fototoestel een 13mp sensor, die in het eerste geval photoshopsgewijs wordt aangepakt, en in het tweede geval wordt gecropped tot een kleinere sensor. Dan zou het beeld toch zeker slechter moeten zijn, hoor ik u al afkomen. Maar daar gaat het niet om. Het gaat om de methodologie.

Toch wil hij geen verschillende camera’s gebruiken:

The “use different cameras” suggestion, however, was out of the question. Different cameras have different lenses, sensors and circuitry — factors that do produce meaningful differences.

Maar wat is het nut dan? Pogue wil immers de megapixel myth aan de kaak stellen. En dan hebben we het toch juist over verschillende toestellen? In elk geval, wie zijn tekst even leest, ziet al duidelijk dat Pogue zeer stilletjes op zijn standpunt terug komt: What can I say? Life is rarely black and white; it’s far more often filled with shades of gray. Wat zoveel betekent als: ik weet het eigenlijk zelf ook niet.

Grappig.

(Addendum: het is evenwel juist: voor de consumer, die zijn foto’s eigenlijk alleen op standaard formaat afdrukt, of zijn foto’s enkel op de computer bekijkt; is het aantal megapixels van minder belang. Het is pas voor de (semi)pro’s die uitvergrotingen maken dat hogere resolutie een rol gaat spelen. Maar daar moeten we dan weer Ken Rockwell bijtreden: 35mm film heeft een hogere resolutie dan digitale sensors. En als het echt scherp moet, dan gerbuik je gewoon een medium formaat camera.)

(Mensen toch hoe saai allemaal. Hopelijk kan ik snel mijn bed uit om foto’s te maken.)

Old Skool members

Update for Old Skool members, was het veelbelovende onderwerp van de flickr e-mail die op de laatste dag van januari in mijn inbox terecht kwam. Een beloning voor de trouw van het eerste uur?

Helaas. Flickr verplicht haar oudste gebruikers om te switchen van een Old Skool account naar een Yahoo ID! account. Onder het mom van vernieuwing, features die anders moeilijker te implementeren zijn, worden de oude accounts voor 15 maart verplicht zich bij Yahoo te registreren. Zelfs mijn nickname is daar reeds lang gereserveerd, dus heb ik mij moeten wenden tot een (nog) prozaïscher alternatief.

De (old skool) flickr gemeenschap is niet bepaald enthousiast, en velen hebben dan ook al te kennen gegeven hun account op te zeggen en flickr te verlaten. Voorlopig laat ik het voor mijzelf niet zo’n vaart lopen, al is het wel een goede gelegenheid om de concurrentie eens te bekijken.

Bij PictureSync hebben ze een pagina met Photo Sharing Services waarmee hun software compatible is. 23 ziet er interessant uit, zoto is verschrikkelijk traag, webshots ziet er zeer 2punt0 uit, maar geen van alle kunnen ze aan flickr tippen. Verheyen tipt ook nog photohost pbase, en kunstzinniger omgeving Art Limited (een beetje zoals deviantART misschien). Nah. Ik denk dat ik het nog wel even uithou bij flickr.

tools (dooddoener)

Goed, het prijsverschil tussen al die lenzen moet ergens zitten, maar laat ik niemand meer horen zeggen dat goede tools geen beter (technisch) fotograaf van u maken. De verschillen tussen de foto’s die ik met drie verschillende lenzen heb gemaakt, zijn torenhoog en mijlenbreed (om het met Tonke Dragt te zeggen).

De foto’s met groothoek zoom volstaan absoluut niet. Digitaal (op websites en toestanden) zijn ze zeker bruikbaar, maar ik zou er geen prints van durven maken. De VR zit er zeker voor iets tussen, bij de 70-200mm, maar het verschil tussen de 50mm en de 18-35 zoom vind ik veelbetekenend. Nee, u kan de schuld niet op het diafragma steken; het detail en de resolutie van de groothoek zoom is nul komma niks in vergelijking met de 50mm.

Lesje geleerd, en ik ga op zoek naar de fabrikant die mij een deftige groothoek kan aanbieden (zowel Nikon als Canon dus), en als er dan nog beeldstabilisatie bijkan, ben ik helemaal tevreden.

ijltempo

Vandaag is een dag in ijltempo. Vanochtend (te) laat opgestaand, snel nog een grappige Coolville (alsof er andere dan grappige zouden zijn) online geplaatst voor Het Project, een paar dingen opgezocht, en naar het centrum vertrokken. Een snelle soep in de Vooruit, een prachtige rondleiding in de al even prachtige boekentoren (morgen uw laatste kans om te stemmen in de Gentse monumentenstrijd), en ondertussen is Tessa met Henri naar het karnavalfeest op school vertrokken.

Nu zit ik nog een uurtje thuis, en straks een fotoshoot in de Opera. Geen idee wat voor licht ik daar ga hebben, in de Lullyzaal, maar als die prachtige kroonluchter de enige verlichting is, zal het niet bijster veel zijn. (Flitsen is niet echt een optie.) Gauw nog een trix gekocht en een Neopan 1600, en nu zijn we klaar voor een mix van analoog en digitaal.

D80 vs D200 vs 400D vs 30D vs 5D(n)

Drie jaar geleden heb ik mij de Nikon D70 aangeschaft. Het toestel heeft onderhand zo zijn beste dag gehad, en –belangrijker– ik ben onderhand tegen de limiet van de mogelijkheden van deze prosumer aan gelopen. Begrijp mij niet verkeerd, ik ben uiterst tevreden over de beslissing die ik drie jaar heb geleden heb genomen. Alleen zijn we nu drie jaar verder, is er in die tijd op technisch vlak veel veranderd, en weet ik ook beter welke mogelijkheden ik nodig heb en verwacht. De belangrijkste twee features destijds waren snelheid –ontbreken van shutter lag— en verwisselbare lenzen. Al blijk ik voornamelijk de Nikkor AF-S VR 70-200 f/2.8G IF-ED te gebruiken (in zowat 85% van de gevallen, gok ik).

In elk geval, een vervanger dringt zich op –om meerdere redenen.

Blijven we even bij Nikon, dan beperken de opties zich voornamelijk tot de D80 (het eerder consumer model, de opvolger van de D70), of de D200 (de prosumer versie). Voordeel van de D200 is dat hij robuuster is dan de D80, nadeel is dat hij een heel pak meer kost (zo’n 600 EUR). Goed, de geheugenkaarten van mijn D70 werken niet in die D80 (wel in de D200), maar als ik er de kost voor pakweg twee SD kaarten (van 2GB, evenveel als het geheugen waar ik nu over beschik) zou bijtellen, dan zitten we nog steeds met een verschil van 500 EUR. Daarvoor kan ik mij de grip (die er sowieso bij moet, of het nu over de D80 of de D200 gaat) en een SB-800 aanschaffen!

Het gaat evenwel over meer dan de kostprijs, want de D200 zou meer ruis hebben dan de D70 bij hogere ISO-waarden en in een donkere omgeving. En laat dat nu net de omstandigheden zijn waarin ik het toestel het meeste gebruik (concertfotografie). Het is wel degelijk de bedoeling dat ik mij verbeter, ipv meer beperk.

Canon zou veel beter omspringen met hoge ISO-waarden, bereik (dynamic range), en gevoeligheid. Laten we even voorbij gaan aan het feit dat ik een halve uitzet heb aan Nikon-gerief (nuja, één dure lens, en voor de betreffende Nikkor AF-S VR 70-200 f/2.8G IF-ED is zeker een koper te vinden). Lensgewijs heeft ook Canon –net als Nikon– alles wat ik nodig heb: de EF 70-200mm f/2.8L IS USM; een EF 24-70mm f/2.8L USM; en een heleboel interessante vaste brandpuntlenzen.

De Canon equivalenten van bovenstaande Nikon opties zijn de 400D en de 30D. Geen van beide toestellen verantwoordt echter een total switch van Nikon naar Canon; daarvoor zijn de gelijkenissen tussen de toestellen van beide merken te groot.

Edoch, Canon beschikt over de 5D! Die beschikt over een full frame sensor, met alle voordelen die daarbij horen (zoals grotere gevoeligheid en minder ruis), en waarbij een 28mm niet wordt afgesneden tot 42mm. (‘Keerzijde’ is dat de 200mm dat blijft, ipv de 300mm op de kleinere sensoren zoals de D70 en de D200.) Ondertussen worden overigens ook de geruchten steeds sterker over de mogelijke release van de 40D en de 5Dn in maart (PMA). Ik ben benieuwd.

(Voor wie de zaken graag verkeerd interpreteert: geen van bovenstaande toestellen zal van mij een beter fotograaf maken. Mijn D70 is evenwel –al een tijdje– aan vervanging toe, en dus kijk ik even rond naar de opties. Tips en opmerkingen zijn welkom.)