Tag: gentblogt

Feest

  • Michel V. is ziek geworden. Niet van mijn aanwezigheid, maar ik heb hem van in Brussel Noord tot Café & Compagnie van een gezonde mens in een griepslachtoffer zien veranderen.
  • Beau doet dat goed.
  • De Lord is Firemaster –of zoiets.
  • Bruno B. is geen kalende man met een brilletje en iet of wat overgewicht.
  • Bruno L. (zjie, niet gie) is een zeer aangenaam mens om mee te converseren.
  • Geef onze voorzitter een keuken, en binnen de kortste keren tovert ze eten voor veel te veel m/v uit haar mouw.
  • De tortillas van San zijn echt wel goed.
  • Mogelijks ga ik donderdag naar een optreden (meer daarover later).
  • Ik denk dat we ondertussen een goede thermostaat in huis hebben gekregen (meer daarover later).

(Had ik al gezegd dat ik moe ben? (En een zaag, denkt u er ondertussen waarschijnlijk bij.) Slaapwel.)

het rode boekje

Het was een geslaagd weekend, achteraf bekeken. Als we even in beschouwing nemen dat ik tegenwoordig stijf sta van de stress, denk ik dat ik mij de voorbije twee dagen redelijk heb kunnen ontspannen. (Het enige waar ik steeds meer mee in zit, is dat ik veel te weinig tijd vrijmaak voor Henri. Eigenaardig, met Tessa die een veel drukkere day time job heeft dan ikzelve, nietwaar.)

We zijn begonnen met een ontbijt bij Bloch. Een halflege zaak op zaterdagochtend vonden wij eigenlijk heel verdacht: normaal gezien zit het daar nokvol op dat moment, maar mogelijks zaten de solden en/of het gure weer daar voor iets tussen. Nadien zijn we achtereenvolgens Zara (een vest voor 35 EUR), AS Adventure (een muts), H&M (ondergoed), en Bellerose (een broek) binnengewandeld, en een controversiële winkel in de Sint-Pietersnieuwstraat. Lunch in de Vooruit, en terug huiswaarts om een nieuw speeltje te installeren (moet ik niet steeds met een koptelefoon opzitten als ik te lui ben om CDs te verwisselen).

Zondag was het zo mogelijk nog rustiger: uitslapen (!) terwijl mijn allerliefsten (jaja, meervoud) ontbijtkoeken haalden, een beetje klooien met het stokje dat ons uit twee verschillende bronnen werd toegeworpen (het komt eraan, het komt eraan), een bourgondische verjaardagslunch voor Tessa’s grootmoeder, een uurke thuis, naar Tuur voor een optreden, en tot 2u20 naar de video gekeken. Die digicorder van Telenet is niet noodzakelijk een zegen!

De belangrijkste aanschaf was evenwel een Moleskine: een Pocket 12 Month Red Weekly Planner Notebook. Exclusief voor (de planning van) Het Project. Tessa had een tijdje geleden voor zichzelf reeds een 12 Month Weekly Planner Notebook 2007 gekocht. Het ding zag er zeer handig uit: links staat de week, rechts een gelijnd blad voor notities. De (pocket) versie die zij gekocht had, was echter voorzien van een soft cover. Zo’n soft cover verputs ik binnen de kortste tijd, dus ik had het boekje links laten liggen, en voor mijzelf een (hardcover) Large Size Weekly Diary (whole week on two pages) aangeschaft.

Toen we zaterdag na het ontbijt bij Bon Marché binnenstapten, ontdekte ik een rode, hard cover (!) versie (die volgens de site een limited edition is). Ik heb geen seconde getwijfeld, en ben ondertussen druk bezig met de ganse planning voor Het Project naar het boekje over te sassen (voor mijn persoonlijke agenda gebruik ik nog steeds mijn grote versie). Want ik ben niet alleen hardhorig, mijn geheugen (vooral het korte-termijngeheugen) is zo lek als een zeef. En ik ben geen fan van PDA’s (die zijn enkel goed als wekker).

(Oh, en ik heb ook zo’n Pocket Ruled Reporter Notebook gekocht. Nog meer street credibility!)

oud nieuws

Donderdag, 4 januari.

Persoon X: “Iemand zou naar dat concert van Isobel Campbell & Mark Lanegan moeten gaan. Dat is dus wel neig goed hé.”

Ikke: “Ahja? Is daar een fotopas voor, en is dat ook goed qua wijze van ‘naar toe gaan’?”

Persoon X: “Bah ja gij. Dan moet ge gewoon XXXXXXX contacteren, en die zorgt dat het in orde komt.”

Ikke: “Uhuh. Enne, wat voor muziek is dat?”

Persoon Y: “Ewel, dat is juist Damien Rice, maar dan minder commercieel.”

Ikke (die nog nooit van Damien Rice heeft gehoord): “Ah ja? Wow! Dat is wel wijs dan!”

—

Woensdag, 10 januari

13u15

Geen commentaar.

21u30

Tessa: “En hebt ge dat allemaal (01 02 03 04 05 06 07 08 09 10) vandaag gekocht of zo?”

Ikke: “Neuh, natuurlijk niet. Dat zijn allemaal oude CDs, die ik gewoon op mijn iPod wil zetten.” (Kijkt als de onschuld zelve.)

de journalist

Interssant; toen ik in een repliek bij een discussie over fotografen bij Het Project dit opperde:

For the record, de medewerkers van Gentblogt zijn –op één persoon na (als ik mij niet vergis)– *geen* journalisten. Ze geven er zich ook nooit voor uit (dat zou overigens strafbaar zijn, gezien het om een beschermd beroep gaat).

…merkte iemand op:

Bruno, die laatsten zin tussen haakjes lijkt mij niet te kloppen. Dat iemand die niet erkend is als journalist strafbaar is als hij of zij zich daarvoor uitgeeft, lijkt mij maar bizar. Om lid te worden van de VVJ (en om dus erkend en beschermd beroepsjournalist te zijn), moet je het minstens twee jaar in hoofdberoep uitoefenen. Al wie het in bijberoep uitoefent, kan zich lid maken van de VVJ, maar geniet dan niet van dezelfde voordelen. Erkenning en bescherming is maw iets waarvoor je betaalt. Genoeg journalisten en persmedewerkers oefenen hun job uit, al dan niet in hoofdberoep, zonder lid te zijn van de VVJ. Zijn dat dat geen echte journalisten? Zijn ze dan strafbaar? Ik dacht het niet. Het blijft één grote schemerzone, zowel voor fotografen als journalisten.

Tenzij je natuurlijk ‘beroepsjournalisten aangesloten bij de VVJ en met een officiële perskaart en alles’ bedoelt. Dan kan het wellicht wel foute boel zijn om je daarvoor uit te geven.

Dus ben ik een beetje gaan zoek op het Grote Internet. En wat blijkt? Enkel ‘beroepsjournalist’ en ‘journalist van beroep’ zijn beschermd. In een document (PDF) van op de site Pers & Gerecht is te lezen:

Journalistiek is een vrije activiteit. Er is geen gereglementeerde toegang tot dit beroep. Om het even wie kan het beroep uitoefenen en iedereen kan zich daarbij ‘journalist’ laten noemen.

‘Beroepsjournalist’ is alvast wel beschermd: op de site van de Brugse persbond bijvoorbeeld staat het volgende:

Wie de titel van ‘beroepsjournalist’ voert zonder daartoe gerechtigd te zijn, riskeert een geldboete van 200 tot 1.000 Euro.

De volledige wetteksten (PDF) zijn te downloaden vanop de site van de AVBB/VVJ.

In het vervolg zou ik mijzelf dus kunnen introduceren als ‘journalist bij Gentblogt‘. Al zal ik het zonder perskaart moeten stellen, want die blijven voorbehouden voor beroepsjournalisten.

van artikelkens

Yeah, baby! ’t Is van veel werk vandaag: minstens twee artikels voor hier (met foto’s, en dit item niet meegrekend), en dan nog voor Het Project een artikel researchen en schrijven, wat fotobewerking, een aankondiging voor iets van zaterdag (maar dat komt er pas morgen op, denk ik), en subiets ne keer kijken naar de melklijst (mijn todo-list) om te zien wat ik al allemaal vergeten ben.

We gaan er hier direct ne keer invliegen zie.

in de soep

Dju. En nu draait mijn planning toch nog in de soep. Nee, niet de planning van de week waar ik zo naar uitkeek (en grotendeels gemaakt werd in functie van Het Project), maar de planning die ik al al langer voor ogen had voor dit weblog.

Big Bang heb ik gehaald (zo wist u reeds); net zoals Oorsmeer; het CNQ heb ik gisteren ook gezien/gehoord (verslag volgt volgende week; het publiek was alvast enthousiast); de rest staat nog steeds ingepland.

Maar hier loopt het een beetje in het honderd.

Gisteren heb ik, als aanloop naar de Week van de Smaak (u leest er vandaag nog over bij Het Project), de bereiding van ons avondmaal fotografisch gedocumenteerd. Gezien ik daarna naar de Vooruit ben getrokken had ik geen tijd meer om die foto’s verder te verwerken (of het recept uit te schrijven). Hopelijk vind ik vanavond (vannacht nog ergens een gaatje).

Twee ‘series’ die ik hier onlangs heb opgestart, moeten ook nog een vervolg krijgen. Voor het ene is eigenlijk de deadline gisteren verlopen. En natuurlijk ligt u daar niet wakker van. Maar ik wel.

full time

’t Is niet voor ’t een of ’t ander, maar de mens die van planning en eindredactie is voor Het Project, die heeft daar meteen een full time job aan. En leutig werk dat het is! I kid you not. Teksten nalezen, teksten redigeren, foto’s bewerken, schema’s maken en u er zelf niet aan houden, en eigenlijk ook nog maar de helft kunnen doen van wat ge zoudt willen doen.

Allez, dat wil zeggen: dat denk ik toch hé. Want ik heb al een full time job, braafweg loonslavend achter deze PC op mijn werk. *kuch*