Tag: concert

concerten 201001

  1. Rios-Neve-Proesmans / 11-01-2010 / Concertzaal, De Bijloke, Gent / **
    Geslaagd entertainment van dit trio, maar het geluid stond vreselijk slecht afgesteld. Rios was vaak bijna niet te horen, en als hij te horen was, ging zijn stem gepaard met een snerpend slisgeluid. Bovendien was het volume veel te hoog, en werd de muziek pas genietbaar met de vingers in de oren.
  2. De Nolf-Sheppard-Pallemaerts / 16-01-2010 / De Werf, Brugge / **(*)
    Er zat iets te weinig evenwicht in deze groep. De Nolf was duidelijk de leider, maar met een dubbele ritmesectie en één saxofonist, gaat de aandacht van nature uit naar de blazer. Sheppard schitterde bij de vertolking van zijn eigen stukken, maar was wat aarzelender bij de interpretaties van de composities van de andere groepsleden; Pallemaerts schitterde tout court, van zijn nadrukkelijk ritme tot de stille solo’s en de onverhoedse foutjes; De Nolf complementeerde, nam de leiding, en toonde zelfs zijn talenten als dj in een dialoog met Sheppard. Het was goed, maar dit was geen hechte groep.
  3. Piero Delle Monache & Nicola Andrioli / 17-01-2010 / Opatuur, De Centrale, Gent / *(*)
    Er zit wel wat belofte in saxofonist Delle Monache, maar hij staat iets te vroeg op het podium. Zijn voortdurend staccato lijkt te veel op een manier om enige technische tekorten te verbergen. Geef hem nog wat tijd, en wie weet.
  4. Michael Moore Fragile / 20-01-2010 / Vooruit / *(*)
    Een beetje ontgoochelend, dat concert. Al zat er een heel muzikale drummer in.
  5. Wouter Vandenabeele & Anne Niepold / 21-01-2010 / Opatuur @ Mub’Art / **
    Interessante muziek, voornamelijk folk, maar dat mag geen bezwaar zijn. Onderhoudend en creatief concert.
  6. Rudresh Mahanthappa – Indo Pak Coalition / 22-01-2010 / De Werf, Brugge / ***
    Eén brok energie, die Mahanthappa (nadruk op de tweede lettergreep bij de uitspraak van zijn naam). Sommige mensen zouden dit omschrijven als schattig: “I am Rudresh Mahanthappa, and this is an alto sax” (aan het einde van het concert en nadat hij eerst de andere twee muzikanten heeft vermeld). Mahanthappa is één van de mensen die de alt sax boeiend maken.
  7. Sweet Hollywaiians / 23-01-2010 / ’t Ey, Belsele / ***
    Megabonuspunten voor ambiance. En wat een meesterschap van hun snaarinstrumenten.
  8. Bob Mover Quartet / 31-01-2010 / Opatuur @ De Centrale / *(*)
    Hij was niet zo in vorm, Bob Mover. Heel aarzelend, en vaak gaf hij de indruk alsof hij alleen zat de spelen, en de anderen hem maar moesten volgen. Ik heb maar één set gezien, ik was oververmoeid en ben na de eerste set in bed gekropen. Na eerst naar huis te zijn gekeerd, weliswaar.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(concerten vorige maand)

Jazz. What else.

144. Honderdvierenveertig. Zoveel concerten heb ik vorig jaar bijgewoond; elke 2-3 dagen één. Al valt er tijdens Gent Jazz en Jazz Middelheim en die andere festivals wel meer dan één concert per dag mee te maken.

Dit jaar zou ik er normaal gezien nog een pak meer beluisteren, behalve dan dat ik drie maanden naar de USA reis –maar ik ga ook daar op zoek naar jazz concerten. Want daar draait het om natuurlijk, jazz. Ik luisterde al langer naar jazz, zoals ik ook naar klassiek luisterde en soms naar wat gemelijk wordt omschreven als pop of lichte muziek. Toen ik via Gentblogt werd aangepord om eens bij Opatuur te gaan luisteren is het allemaal wat méér jazz geworden dan voorheen, en ging ik foto’s nemen, ook op de festivals, waar ik mij ondertussen al eens de officiële festivalfotograaf mag noemen. En ik zit in de Jong Jazz Talent Gent jury. Yeah!

Eind vorig jaar contacteerde Bertrand Flamang mij of ik geen zin had om los mee te werken in het programmateam, ik zou niet meer moeten doen dan nog wat meer naar cd’s luisteren en naar concerten gaan. En dus luister ik nog meer. En nu ook buiten Gent. Tot in Brugge zijn we al geraakt, morgen ga ik daar opnieuw naar toe, en binnenkort doen we ook eens Brussel aan. Zo wijs, maat!

Werfbezoek

Zonder gps had ik het niet gevonden. Het was niet alleen aardedonker, gisterenavond, het regende ook nog eens dermate hard, dat men met moeite de achterlichten van de wagen voor zich kon zien. De Werf ligt –hoe toepasselijk– in de Brugse Werfstraat. Ik had een anonieme ingang verwacht, met daarachter een knoert van een zaal in nostalgische seventies stijl. Dat van die ingang klopte alvast; buiten een weinig opvallende lichtbord en een binnendruppelende toestroom liefhebbers, was er weinig wat een concertzaal van bijna mythische jazzfaam liet vermoeden. Het voorgeborchte liet denken aan een voetbalkantine, maar rechtsachter was er een dubbele deur waarachter ongetwijfeld een fantastische zaal moest schuilgaan. Hoewel de kantine zich slechts traag opvulde met gegadigden voor het concert, was de wachtruimte een kwartier voor de aangekondigde aanvang van concert geheel gevuld. Het publiek was gedecideerd ruraal cd&v-eriger dan in Gent, waar de cultuurmens eerder weggelopen links of a-politiek schijnt. Individueel iets omvangrijker ook, zoals men dat op den buiten gewoon is.

De zaal was helemaal niet wat ik ervan verwacht had. Veel kleiner, met een gedeelte vaste, oplopende en traditioneel roodpluchen klapzetels, en daarvoor een paar zorgvuldig opgestelde rijen klapstoeltjes. Men was duidelijk voorzien op de hoeveelheid volk die zich in de antichambre had aangekondigd. De zaal is vergelijkbaar met het intieme zaaltje in de kelders van de Minard, waar we in september nog naar Kamikaze gingen luisteren. Het was er afgeladen vol, en hoewel de organisatie duidelijk voorbereid was, dienden er inderhaast nog stoelen worden bijgeplaatst aan de zijkant, en bezetten men (zo ook de achteraf pas opgemerkte F. & V.) ook de trapgang.

De klank was verrassend warm; de geluidstechniek onopvallend genoeg opdat de luisteraars in de voorste rijen niet door de luidsprekers werden overdonderd maar zelfs de naakte klank van de instrumenten konden opvangen. De muzikanten stonden op een kniehoog podium –hoog genoeg zodat ze duidelijk zichbaar waren voor de achterste rijen in het geïmproviseerd parterre, laag genoeg om de mensen uit datzelfde parterre niet met nekkramp te moeten opzadelen.

Net zoals Wim Wabbes dat doet in Vooruit, kondigde Willy Schuyten zélf de muzikanten aan. Het contact tussen de muzikanten en het publiek was redelijk direct en ongedwongen, al lag dat misschien voor een deel aan het publiek zelf, dat spontaan enthousiaster leek dan de meeste toehoorders in Gent. Het concert was overigens heel geslaagd, maar daarover leest u binnenkort op Gentblogt nog wel meer, in de aankondiging van hun passage in Gent.

concerten 200912

Rêve d'Eléphant Orchestra, Vooruit, Gent, BE, 16/08/2009

  1. China Express – Voices / 02-12-2009 / Vooruit / **(*)
    Het laatste stuk was vermoeiender dan de rest, en daardoor moeilijker om er de aandacht goed bij te houden.
  2. Moker / 08-12-2009 / Vooruit / ***
    Goed opgebouwd concert, wat braafjes begonnen, even voor de pauze vonden ze hun élan, en dat werd enthousiast voortgezet in de tweede set.
  3. Rêve d’Eléphant Orchestra / 16-12-2009 / Vooruit / **(*)
    Damn. Ik ben dat vergeten bespreken. Maar ziet, ik heb hierboven een foto van de groep geplakt. En ik beloof plechtig dat het niet meer gaat gebeuren.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(concerten vorige maand)

Moker Moker

Moker, Balzaal, Vooruit, Gent, BE, 08/12/2009

Vorige dinsdag zaten wij op de eerste rij in de balzaal van Vooruit voor het cd release concert van de Gentse groep Moker (de tweede cd van el Negocito Records label). De zaal was huiskamerknus heringericht, en enkel een rij roodpluchen opblaaskussens (“zou daar water in zitten?”, vroeg menigeen zich af) scheidde het publiek van de muzikanten. Het concert was een absolute thuismatch, gezelligheid en ongedwongenheid alom.

Ze hebben hun naam niet meteen gestolen, de mannen van Moker, want er zit vaart in, in die muziek. De ritmesectie (Giovanni Barcella op drums en Kristof Roseeuw op bas) is nadrukkelijk aanwezig, al mochten wij tijdens het concert getuige zijn van een opvallend ingehouden Barcella (wat geheel niet wil zeggen dat hij er niet was — hooguit wat subtieler dan anders).

Moker, Balzaal, Vooruit, Gent, BE, 08/12/2009

Zeger Vandenbussche, nog op drie nummers tenorgewijs te horen op de cd, werd ondertussen vervangen door Jordi Grognard, die naast de tenorsax ook de basklarinet bespeelt. Laat dat nu net mijn twee lievelingsinstrumenten zijn — mijn argwaan was dan ook redelijk groot. Grognard is echter een aanwinst. Zijn sax heeft een warme maar zuivere klank, en hij weet de toetsen duidelijk goed liggen. Het was tevens heel aangenaam om hem met trompettist Bart Maris in duel bezig te zien. Terwijl Mathias Van de Wiele (componist van de meeste nummers) er op zijn gitaar vandoor ging, drongen Grognard en Maris zeer gevat zijn melodie binnen. “Nu van hier,” wezen ze elkaar afwisselend op de partituur toe, “en nu weer daar.” Het resultaat was zowel visueel als muzikaal boeiend, en voor onze verwende zintuigen is zulks toch wel veelbetekenend.

Het concert was luid, loeiend soms voor wie vooraan zat, maar het dompelde de luisteraar heel grondig de muziek binnen. Laat mij eerlijk wezen, in het begin was ik niet geheel overtuigd. De muziek klonk wat stroef en een beetje geforceerd, maar al gauw bleek dat de muzikanten gewoon even opwarmden want na het tweede en zeker het derde nummer zat niet alleen de vaart, maar ook de muziek er goed in. Tijdens de pauze waren wij klaar voor nog meer, en na afloop hoefde het voor ons helemaal niet te eindigen. Leutig toch.

Moker, Balzaal, Vooruit, Gent, BE, 08/12/2009

De cd was te koop voor 15 euro, of u had zich in voorverkoop een combiticket kunnen aanschaffen, waarbij voor een luttele meerprijs de cd mee inbegrepen zat. Misschien moet dat concept nog maar wat verder uitgewerkt worden. U kan de cd overigens nog steeds voor datzelfde bedrag (15 euro + verzendingskosten) aanschaffen, via el Negocito Records. (U kan hem waarschijnlijk ook in het café afhalen, en dan bent u de verzendingskosten meteen kwijt.) Een aanrader overigens, dit behoort toch tot het betere Belgische werk.

Moker, gehoord in de balzaal van Vooruit op dinsdag 8 december; de cd is te verkrijgen via el Negocito Records.

—

Vergeet deze week vooral niet buiten te komen, er staan nog minstens vier goede concerten op de agenda. Dinsdag 15 december speelt Eve Beuvens toegankelijke jazz in de Hot Club De Gand (helaas zonder Joachim Badenhorst uit de originele bezetting); woensdag 16 december gaan we met zijn allen naar Rêve d’Eléphant Orchestra (Balzaal, Vooruit); donderdag 17 december gaan we met Opatuur eten in Mub’Art en nadien luisteren naar het Pierre Anckaert Chamber Ensemble; en tot slot gaan we zondag 20 december (alweer) bij Opatuur in De Centrale luisteren naar Ben Sluijs en Erik Vermeulen.

(Deze bespreking verscheen eerder bij Gentblogt.)

China Express – Voices

China Express - Voices, Vooruit, Gent, BE, 02/12/2009

Woensdag gingen wij luisteren naar het eerste deel van het China Express drieluik in Vooruit. De muziek kwam behoorlijk bevestigend over (d.w.z. wat men van Chinese muziek zou kunnen verwachten), maar het beleef niettemin redelijk fantastisch, wat die mensen met hun stem aanvangen. Voor de aandacht van het publiek was het misschien beter geweest indien men de twee helften had gewisseld, gezien de melancholischer en minder spectaculaire muziek (én de hitte in de domzaal) van het solo concert van Wu Fei.

China Express - Voices, Vooruit, Gent, BE, 02/12/2009

Vanavond kan u in Vooruit terecht voor het laatste deel, Electronics, en als dat even vooroordeelbevestigend is als het eerste deel, dan wordt dit een niet te missen avond (al zeker voor de electronicafans).

concerten 200911

Een wisselvallige maand; iets beter bij het begin dan op het einde. En ik heb Roy Hargrove moeten laten voorbij gaan, en de release party van Brick Quartet in het Damberd. Maar we hebben ons alweer voorgenomen minder thuis te zitten en meer concerten bij te wonen. U doet dat toch ook?

  1. Robin Verheyen & Aki Rissanen / 01-11-2009 / Opatuur / ***
    Spijtig dat het zoveel sopraansax was, maar dit blijft steengoed. Vergeet niet naar de nieuwe van het Robin Verheyen International Quartet te luisteren!
  2. Trio M / 04-11-2009 / Vooruit / ***
    Krachtig samenspel en mooie improvisaties; zie ook de bespreking.
  3. Koninklijk Harmonieorkest Vooruit Harelbeke / 07-11-2009 / ICC, CItadelpark / **
    Een naam als een voetbalploeg, voor deze enthousiaste harmonie. Lang geleden dat ik nog eens zo’n beztting had gezien, en er zaten goede stukken tussen. Ik heb mij in elk geval wreed geamuseerd.
  4. Toine Thys & Pascal Mohy / 15-11-2009 / Opatuur / **
    Hm. Deze keer kon Toine Thys me niet echt bekoren. Het zat de muzikanten ook niet mee, want tegenwoordig kan men tijdens de concerten in De Centrale iets te hard meedansen op de muziek die tegelijkertijd in de concertzaal aldaar wordt opgevoerd. Misschien tijd om naar een andere zaal uit te kijken, Tuur?
  5. Bart Maris & Lode Vercampt / 19-11-2009 / Opatuur @ Mub’Art / ***
    ’t Is altijd een plezier om Bart Maris aan het werk te zien. En Lode Vercampt ook, natuurlijk. Gemoedelijk concert, op de vooravond van Maris’ afreis naar het verre Afrika (maar ik ben vergeten hetwelke juist). En ’t was mijn moeder haar verjaardag. U zegt? 21 natuurlijk!
  6. Carlo Nardozza & Gwen Cresens / 29-11-2009 / Opatuur / **
    Dat gaat wreed goed tesamen, dat accordeon en die trompet. Technisch zat het niet helemaal schitterend, maar Cresens legde Nardozza dan ook het vuur aan de schenen –als er geen veiligheidsvoorschriften in de weg zouden gezeten hebben, had het waarschijnlijk letterlijk gedaan ook. Goede aanzet dus.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(concerten vorige maand)

Dingeskes. Jazz.

Idealiter zag de rest van de maand er zo uit. Een mens kan dromen natuurlijk. Speciale aandacht voor het Rat Event (18/11), waarop alweer veel te weinig volk gaat aanwezig zijn; het gezapig avondje Opatuur in Mub’Art (19/11); de Korte Metten (nieuws voor een spotprijs); en Carlo Nardozza natuurlijk. Vergeet ook niet het programma van El Negocito in de gaten te houden!

(Wat of wie ben ik nog allemaal vergeten?)

—

Vandaag 15/11
20u Toine Thys (op sax, maar hopelijk heeft hij ook een klarinet mee) en Pascal Mohy (piano) bij Opatuur in De Centrale (€ 10 / € 8 leden).

Maandag 16/11
21u De Beren Gieren in de Hot Club de Gand. De winnaars van het Jong Jazz Talent Gent 2009. Gratis ende voor niet.

Dinsdag 17/11
20u Andrew Bird speelt in de theaterzaal in Vooruit (€ 26 / € 22 vvk). ’t Is geen jazz, en het is duur ook, maar het zou de moeite moeten lonen.
21u Toine Thys Quintet in de Hot Club. U kreeg zondag niet genoeg van Toine Thys en Pascal Mohy? In de Hot Club worden ze vergezeld van Frederik Leroux, Axel Gilain (van Bender Banjax), en Lander Gyselinck. Toegang gratis.

Woensdag 18/11
20u Rat Event: The Black Napkins / Knalpot in de balzaal van Vooruit
20u Roy Hargrove Quintet treedt op in De Bijloke (kaarten enkel nog via De Bijloke; € 18 / € 15 reductie).

Donderdag 19/11
20u Bart Maris & Lode Vercampt bij Opatuur in Mub’Art (€ 10 / € 8 leden). Vooraf eten kan; voor 10 euro extra kan u genieten van een Gentse waterzooi met trio van vis.

Dinsdag 24/11
21 The New Chris Joris Experience in de Hot Club, met Nico Schepers, Frank Vaganée, Free Desmyter, Manolo Cabras en Chris Joris zelve natuurlijk. Gratis.

Woensdag 25/11
20u Korte Metten: klein / kort / hevig werk van jazz over pop, dans, film en live illustratie tot mediakunst. Met Kristof Roseeuw, Berlinde Deman, en Christian Mendoza doet ook ergens mee. U beklimt daartoe de vele trappen naar de domzaal van Vooruit (€ 5 vvk & adk).

Zondag 29/11
20u Carlo Nardozza & Gwen Cresens bij Opatuur in De Centrale (€ 10 / € 8 leden).

Met de ‘m’ van trio

Een concert van Trio M is altijd een verrassing, had ik ergens gelezen, en terwijl ik de voorafgaande dertig dagen nauwelijks tijd had gevonden om wat voor concert dan ook mee te pikken (zelfs de Opatuurbezoekjes werden gedecimeerd), kon ik aan zo’n verlokking niet weerstaan. Muzikale verrassingen zijn veel te zeldzaam om zomaar te laten voorbij gaan. Big Picture, de cd die in 2007 werd gereleased lag hier al een tijdje te draaien. Héél wild werd ik er niet van, maar hij was wel goed. De piano is net iets prominenter dan de bas en de drums, maar een echte hoofdrol is er niet. De muziek is soms free, soms standard, maar een echte profilering zit er niet in. De stijlen zijn velerlei en in overvloed, maar een echte lijn is ook daar niet in te trekken. Maar goed, een concert zou onvoorspelbaar verrassend zijn.

Wat meteen opvalt is de gemoedelijkheid van het gebeuren. Het concert werd verplaatst van de theaterzaal naar de balzaal, en eigenlijk was het heel leuk geweest als het publiek gewoon rond de muzikanten had kunnen plaatsnemen. Daarvoor was dat publiek echter net iets té talrijk opgekomen (hoera! daarvoor evenwel), al bleef de sfeer heel hartelijk.

Trio M, Vooruit, Gent, BE, 04/11/2009 Trio M, Vooruit, Gent, BE, 04/11/2009

Knal! Boem! Paukeslag! en het spel was begonnen. Ik zat vooraan — om dit artikel met een paar foto’s te kunnen opsmukken — langs de kant van drummer Matt Wilson, zodat ik zicht zou hebben op Myra Melfords handen en piano. Daar tussenin stond Mark Dresser, net genoeg naar voren om ook van hem een foto te kunnen nemen zonder de rest van het publiek te hinderen. Vanop mijn plaats zou de drummer onmiskenbaar de hoofdrol spelen.

En wat voor een drummer. Matt Wilson heeft een eigen idioom, met kleine maniertjes waar hij graag naar teruggrijpt en die dienen als houvast voor zijn ritme en stijl. Van tik naar klak en piep; van een recht-voor-de-raap-ritme naar een schijnbaar immer wijzigende sequens; van koffietas tot gong; van samenspel tot eigenzinnig gespeur. “I actually played this one without the music“, zei hij na afloop van een nummer waarvan hij de partituur miste. Hij leek zelf verwonderd dat hij het tot een goed einde had gebracht. Tijdens Freakonomics — “dedicated to all those leaders who made this world a mess” — liet hij zijn cimbalen zo hard piepen dat ik even dacht dat mijn plombaties van schrik uit mijn tanden zouden trillen.

Trio M, Vooruit, Gent, BE, 04/11/2009 Trio M, Vooruit, Gent, BE, 04/11/2009

Melford benadrukt graag dat het trio een collaborative effort is. Vandaar waarschijnlijk dat er geen echte hoofdrolspeler op de cd te onderscheiden valt. Live werkt dat overigens heel goed. De muzikanten hadden er erg veel lol in, hielden elkaar voortdurend in de gaten, en pikten handig in of wachtten geduldig af: heus samenspel. De muziek was ook heel divers, maar ook dat werkte (nog) beter live (dan op de cd). Er werd heel verscheiden gespeeld, van abstract en free tot heel ritmisch of melodisch, en in dat laatste geval vaak met een twist, aangevuld door elektronica of afgewerkt met een einde dat eigenlijk niet wil eindigen en dan maar als vanzelf overgaat in het volgende nummer.

We kregen nog een toegift, al lieten de muzikanten uitschijnen dat ze geen idee hadden wat te spelen. Er werd snel een muzikaal pareltje geïmproviseerd, dat de halve zaal met verwondering achterliet. Blij dat we dit mochten meemaken.

Myra Melford & Trio M, gehoord op woensdag 4 november in de balzaal van Vooruit.

—

Zeven dagen Vooruitgetipt: Bender Banjax (di 10/11); Laura Gibson (do 12/11).