concert – Pagina 17

Jazz: niet te missen

Do 6 mei 2010: Carla Bley in De Bijloke; zo 9 mei Rawfishboys bij Opatuur

Met wat een regelmaat begint te lijken (ik kan dat zeggen als zulks zich minstens twee keer voordoet), steekt uw reporter in het zog van Kuifje de grote plas over. Na een korte trip in het Wilde Westen zijn we terug gesetteld in het hippe Seattle (waar de koffie in het bloed zit en de muziek onafhankelijk is), om met een klein beetje spijt naar Gent te blikken om te zien wat we opnieuw allemaal moeten missen. Deze week hebben we het over twee concerten, volgende week over even zoveel (mini)festivals.

Er is muziek waarmee het meteen klikt. De eerste keer dat ik bassist Brice Soniano aan het werk zag, was tijdens Jong Jazztalent ergens in 2006 of 2005, hetzelfde jaar denk ik, waarin ook een piepjonge Isolde Lasoen meedeed. Soniano pulkte en trok aan die bas, en speelde met een intensie die soms naar een orgasme, soms naar een andere dood leek te leiden. Bijna een jaar later speelde hij met Joachim Badenhorst bij Tuur (toen nog in de Citadellaan) en in mijn enthousiasme over de muziek had ik bijna vijf cd’s gekocht. Soniano was zo overdonderd dat hij hals over kop besloot een jaar bij de Pygmeeën in Kameroen te gaan leven (een beetje fictie in een artikel kan nooit geen kwaad), maar in 2008 kwamen Badenhorst en Soniano opnieuw samen. Onder andere bij Tuur, waar ze nieuwe muziek ten gehore gaven, herinterpretaties van composities van Bill Evans, Enrico Pieranunzi, en Thelonious Monk, afgewisseld met de rauwheid van hun eigen werk. Ze doken zelfs de studio in, maar gingen achteraf alweer uiteen, omdat Badenhorst niet langer aan de roep van New York kon weerstaan (en Soniano het zuiderse Kameroen voor het noordelijke Denemarken inruilde).

Maar ziet – en juicht – het is mei, en de kompanen hebben elkaar opnieuw gevonden, om hun nieuw album te presenteren, en opnieuw gaan ze bij Opatuur langs. Ik zal overigens aan Tuur moeten vragen dat hij er mij één achterhoudt, want kijk, het leven is echt wel cyclisch. De Rawfishboys werken in tijdspannes van twee jaar, en twee jaar geleden zat ik – net zoals nu – hier in Seattle, en schreef ik even verwoed over dat andere optreden van de Rawfishboys bij Tuur (toen met Harmen Fraanje ipv Christian Mendoza). Misschien ben ik binnen twee jaar wel thuis. Ondertussen kan u zichzelf een groot plezier doen, en zondag (9 mei) bij Tuur langsgaan voor wat één van de avontuurlijker (maar wel toegankelijke) concerten van het seizoen wordt.

Donderdag (6 mei 2010) speelt Carla Bley met The Lost Chords in de concertzaal van De Bijloke, een concert dat ik van bij het uitkomen van de brochure reeds als ‘niet te missen’ in mijn agenda had aangeduid. Carla Bley heeft haar familienaam van Paul Bley, met wie ze een korte tijd was getrouwd; ondertussen is ze reeds langere tijd samen met Steve Swallow, die ook al deel uitmaakt van The Lost Chords. In 2004 bracht deze groep een eerste cd uit, en dat album werd met voornamelijk positieve besprekingen ontvangen. Drie jaar later (ondertussen ook drie jaar geleden) bracht dezelfde groep een nieuwe cd uit, samen met de Italiaanse trompettist Paolo Fresu (foto hierboven). Beide albums zijn gevuld met toegankelijke, heel speelse jazz. Verrassend, voor wie haar experimenteler werk gewoon is, maar het zijn kleine pareltjes waarvan de humor live extra goed zal overkomen. De Italiaanse flair van Paolo Fresu wuift daar verder doorheen, en ik kan mij zo voorstellen dat het concert van begin tot eind boeiend wordt gehouden. Zat ik nu maar (heel) eventjes niet in Seattle.

—

Carla Bley & The Lost Chords Find Paolo Fresu spelen op donderdag 6 mei om 20u in de concertzaal van De Bijloke. Toegang € 18 / 15 reductie / 5 -19j.

Rawfishboys (Badenhorst / Soniano / Mendoza) spelen op zondag 9 mei om 20u bij Opatuur in De Centrale. Toegang € 10 / 8 (leden).

—

Dit artikel was eerder te lezen bij Gentblogt: Jazz wordt gemist

concerten 201003

Een aantal fantastische concerten gehoord, vorige maand. Maart was bovendien de maand van het nieuwe Jazz & Sounds festival, waarvoor we ongeduldig naar de tweede editie uitkijken. Het werd uitvoerig besproken op Gentblogt: Jazz & Sounds: afwisselend; Jazz & Sounds: het retrogevoel; Jazz & Sounds: méér!.

Vijay Iyer & Rudresh Mahanthappa – Raw Materials / 02-03-2010 / Vooruit, Gent / ***(*)
Energie en getemperdheid, vingervlugheid en virtuoziteit; deze twee mensen zijn op elkaar ingespeeld, en dragen met veel goesting hun muziek op de luisteraar over. Ik heb ze nu al zoveel beluisterd, samen en/of apart, en het gaat maar niet vervelen.
Pierre Anckaert Quintet & Brussels Chamber Orchestra/ Strings Attached / 05-03-2010 / Piano’s Maene, Ruiselede / *(*)
Een kamerorkest en jazz, dat lukt alleen maar als uw naam James Last is. Goede poging, maar het is geen spek voor mijn bek.
Yves Peeters Group / 12-03-2010 / De Werf, Brugge / ***(*)
Een groep die schreeuwt om ontdekking, met een schitterende bezetting. Ik weet niet van wie ik het meeste fan ben, maar de sax-zangtechniek van Kummert is het meest opvallende.
Eve Beuvens & Mikael Godee / 14-03-2010 / Opatuur @ De Centrale, Gent / *(*)
Dit was zeer goed, zo trachtte men mij te overtuigen, maar ik hoorde het gewoon niet, die goedheid.
Francesco Bearzatti Quartet / 21-03-2010 / De Werf, Brugge / ***(*)
Een spetterend feest waarmee deze groep al twee jaar toert, en waar nog geen greintje verveling doorheen scheen. Vergelijk dat dan met MOPDtK, dat nog maar net met het nieuwe repertoire toert, en dat nu al geheel georchestreerd overkomt. FBQ neemt binnenkort een nieuw album op.
Impressions of a Blue Kind / 22-03-2010 / Zaal Miry, Conservatorium, Gent / **
Meer klassiek dan jazz, en waarschijnlijk vooral voor (conservatorium-)studenten op prijs te stellen als (compositie-)vingeroefening.
De hedendaagse klarinet in kamermuziek / 23-03-2010 / Zaal Miry, Conservatorium, Gent / **
Mooi uitgevoerd, maar weinig gedurfd; Steve Reich is toch wel een erg voorzichtige keuze in 2010.
Colin Stetson / 25-03-2010 / Vooruit, Gent / ***(*)
Hét concert van het Jazz & Sounds festival. Stetson bespeelt één instrument, en laat het lijken alsof er een gans orkest uit zijn mond komt.
Erik Truffaz/Malcolm Braff / 25-03-2010 / Vooruit, Gent / *
Dé ontgoocheling van het festival. Truffaz was totaal ongeïnspireerd, en Braff niet sterk genoeg om het concert alleen te dragen.
Hairy Bones: Peter Brötzmann, Toshinoro Kondo, Massimo Pupillo, Paal Nilssen-Love / 25-03-2010 / Vooruit, Gent / ***(*)
Lawaai! Muziek! Geweld! Oordopjes! Fantastische klanken voor wie de uitdaging aankon.
Joëlle Léandre / 26-03-2010 / Vooruit, Gent / ***(*)
Alweer een fantastisch optreden van een solo muzikant. Enfin, solo: Léandre interageerde met haar contrabas alsof het een persoon was.
Flat Earth Society feat. John Watts / 26-03-2010 / Vooruit, Gent / **
FES was goed, Watts was goed, maar het was meer musical dan concert. En de performance van Watts leide tot het soort eentonigheid dat mijn geest als clichébeeld van zo’n musical had gevormd. Spijtig.
Elliott Sharp’s Carbon / 26-03-2010 / Vooruit, Gent / *
Oie. Chill-muziek. Geef mij maar de akoestische Sharp van de Monkinterpretaties voor gitaar.
Sophie Alour – Jozef Dumoulin – Dré Pallemaerts / 27-03-2010 / De Bijloke, Gent / *(*)
Alour leek heel onzeker en aarzelend tijdens dit concert. Ik had haar nog nooit eerder gehoord, en geloofde dan maar de mensen die mij vertelden dat ze normaal gezien (post-)bop speelt en dat ze dat heel erg goed doet.
Ernst Reijseger / 27-03-2010 / De Bijloke, Gent / ****
Concert buiten categorie. Het was de eerste keer dat ik de capriolen van Reijsiger mocht zien, het zou dus best kunnen dat hij steeds dezelfde kunstjes opvoert, maar dat betwijfel ik sterk. De man bespeelt zijn cello gelijk een gitaar, zonder fretten en zonder verkeerde noten. Uitermate indrukwekkend.
Miroslav Vitous “Remembering Weather Report” / 27-03-2010 / De Bijloke, Gent / *
Een paar oude mannen die de indruk geven dat ze daar sterk tegen hun goesting elk hun beurt staan af te wachten om een solo te kunnen spelen, is niet mijn gedacht van een goed concert. Het zijn vakmannen, maar passioneel (of beklijvend of interessant) konden we dit concert niet noemen.
Ellery Eskelin/ Andrea Parkins/ Jim Black with Jessica Constable & Philippe Gelda / 28-03-2010 / De Bijloke, Gent / *(*)
Een beetje boeiend, maar niet geheel mijn meug. Dit concert hoorde niettemin terecht thuis op dit festival.
Wolter Wierbos / 28-03-2010 / De Bijloke, Gent / ***
Alweer een solist die de mogelijkheden van zijn instrument onderzoekt.
Enescu re-Imagined by Lucian Ban & John Hébert / 28-03-2010 / De Bijloke, Gent / *(*)
Er zat best wat in, in dit concert, maar het miste misschien wat coherentie.
Star Wars in concert / 30-03-2010 / Sportpaleis, Antwerpen / **
Voor het comfort van de zitplaatsen moeten we niet in het Sportpaleis zijn. Voor de weergave van de muziek ook al niet: de muziek komt versterkt uit de luidsprekers geschald, waardoor ze net zo goed een cd hadden kunnen opleggen. Edoch: er was een fantastische ‘ambiance’, en een spetterende lichtshow. Iedereen liet zich met veel plezier meevoeren in de wereld van Star Wars. Een staande ovatie, een vooraf afgesproken maar we gaan proberen het spontaan te laten overkomen encore, en we mochten terug naar huis. Ge moet het meegemaakt hebben.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(concerten vorige maand)

Yves Peeters (Group)

Yves Peeters van de Yves Peeters Group, vorige vrijdag (12/03) in De Werf (Brugge).

De YPG heeft net een album uit, Sound Tracks (vrijdag werd het voorgesteld in De Werf), en toert momenteel in het kader van de JazzLab Series. Ze doen alle centra aan, van Brugge tot Maaseik, en strijken –jawel– ook neer in Vooruit. Ik zal er dan niet bij zijn (wij zitten die avond in het Sportpaleis voor Star Wars in Concert), maar ik zal daar nog eens heel lyrisch over doen op Gentblogt –aanrader met stip, dit is heerlijke muziek (niet te missen voor fans van Bill Frisell of Marc Johnson). U hoeft overigens niet te wachten tot dan, haal die cd maar meteen in huis (te verkrijgen via De Werf of JazzLab Series), en geniet dan nadien van de live opvoering.

Wie overigens nog nooit in De Werf naar een concert is geweest, maar daar toch maar eens verandering in brengen. Het is amper 100 km rijden heen-en-terug van Gent, en in ruil daarvoor krijgt u een rookvrije, aangename omgeving en concerten waar men graag met dat heerlijke witte licht als hoofdkleur werkt.

Soo Cho

Pianiste Soo Cho, op de foto hierboven, trad op met Janos Bruneel, vorig week bij Opatuur in De Centrale, en wij vonden dat het goed klonk (en er ook goed uit zag).

Vanavond zit er alweer een vrouw achter de piano bij Tuur, Eve Beuvens, die vorig jaar haar debuut Noordzee uitbracht. Ze speelt er samen met de Zweedse saxofonist Mikael Godee. Vanaf 20u(30), vanavond in De Centrale.

Anckaert / Strings / Neve

Gisterenavond zaten wij in Ruiselede. Wij, want Tessa ging eindelijk nog eens mee. Ruiselede, want daar is Maene (van de piano’s) gevestigd. Ze hebben daar een concertzaal, met een schitterende akoestiek, en daar mocht Pierre Anckaert zijn nieuwe cd, Strings Attached voorstellen. De titel verraadt het al: het Pierre Anckaert Trio is niet alleen gegroeid naar het Pierre Anckaert Quintet, maar er kwamen nog eens de strijkers van het Brussels Chamber Orchestra bij.

Jazz en strijkers, het blijft een geriskeerde combinatie. “Het is veelal een beetje cheesy, die combinatie”, bracht Jef Neve subtiel aan. “Hebt ge soms wat tips om dat te vermijden?”

Al bij al een aangenaam concert, maar ‘het’ was er niet iets over. Niet alleen was er reeds de dwarsfluit Stefan Bracaval, maar daaraan werden nu een boel strijkers toegevoegd, die het allemaal nog wat zoeter maakten. Oordeelt u vooral zelf. Het concert maakte deel uit van het programma Neve, en wordt nu vrijdag uitgezonden.

concerten 201002

Soms is het moeilijk om al die ervaringen te quoteren (zeker al voor film). In den beginne vroeg ik mij gewoon af of ik de muziek al dan niet graag heb gehoord, en eigenlijk is dat nog steeds mijn belangrijkste criterium. Maar naarmate ik steeds meer te horen krijg, spelen ook andere factoren mee. Enfin, die hebben altijd al meegespeeld waarschijnlijk, het is gewoon zo dat naarmate de tijd vordert ook mijn referentiekader groeit.

Louter technisch valt er meestal weinig op te merken. Maar hoe zit het met de creativiteit? Dit is tenslotte jazz, dus zijn we benieuwd hoe de muzikant omgaat met het beschikbare materiaal. Standaards herspelen zoals ze op de plaat zijn vastgelegd, dat is goed voor een beginnende muzikant, maar voor de twintigste keer Giant Steps beluisteren, noot voor noot zoals Coltrane het op zijn album heeft voorgespeeld… Zit er daarentegen evolutie de muziek/muzikant? Of klinkt het nog steeds zoals vijf jaar geleden?

Er is zoveel goede muziek beschikbaar, dat de terughoudendheid waarmee sterren worden uitgedeeld aan het arrogante grenst. Een recensent toetst zijn onderwerpen echter aan zijn eigen ervaringen en aan een ideaalbeeld dat hij voor ogen heeft. Het is aan u om daar eventueel rekening mee te houden.

Augusto Pirodda / 07-02-2010 / Opatuur @ De Centrale, Gent / *
Ach wel, daar vond ik dus niets aan. Ik zou een vernietigende bespreking kunnen schrijven, maar ik ben niet geheel vertrouwd met de stijl en de muziek van Pirodda, zodat het best kan dat dit een soortement try-out was. Misschien moet ik hem in zijn kwartet maar eens beluisteren.
Avishai Cohen Quartet / 10-02-2010 / De Bijloke, Gent / *(*)
Een beetje ontgoocheld eigenlijk. Ik wist dat er zang ging bij zijn, maar naast Karen Malka, zingt Cohen ook zelf. Dat hoefde voor mij niet meteen. Ik hoor graag zijn cd Gently Disturbed uit 2007, maar er was maar weinig van die drive tijdens dat concert merkbaar. En het geluid was slecht afgesteld, dat ook.
Dans les arbres / 11-02-2010 / Vooruit, Gent / **
Sommigen waren hier waanzinnig enthousiast over. Mijn geestdrift was iets minder; het was een heel aangenaam concert, maar ik zou niet meteen de cd in huis halen. Iets te kabbelend voor mij.
Mostly Other People Do the Killing / 18-02-2010 / Vooruit, Gent / **(*)
De cd is beter. Enfin, het concert was fantastisch, maar het kwam mij iets te gemaakt over. Het was entertainment, maar is dat hun stijl, of evolueert dat nog? Echt waar, schitterend spektakel en ik heb mij rot geamuseerd. Maar is het een gimmick of is het meer?
Go West! / 23-02-2010 / Vooruit, Gent / ***
Dit is niet vooruitstrevend of cutting edge, maar wel zoals het hoort. Een schone film, met schitterende muziek. Mogen ze van mij veel meer programmeren.
Murray / Gayle / Booth / 24-02-2010 / Beursschouwburg, Brussel / **
Murray was ziek en werd vervangen door Roger Turner. Een luid concert, en dat hoeft voor mij niet. Booth stond er wat apathisch bij, Turner was zijn tegenpool. Was het Charles Gayle alleen geweest, dan had dit zonder meer drie sterren gekregen, maar als groep…
Takase / Sclavis / 25-02-2010 / Beursschouwburg, Brussel / ***
That’s more like it. Een hechte samenwerking tussen beide muzikanten, op dat podium, tot het encore toe, dat veel van een weliswaar voorspelbare, maar toch grappige sketch weg had. Mooie balans tussen de basklarinet en de wervelende piano.
Mâäk’s Spirit feat. Joachim Kühn & Guillaume Orti / 25-02-2010 / Beursschouwburg, Brussel / **
Mâäk’s Spirit maakt (no pun intended) herkenbare muziek. ’t Is te zeggen: luister naar een paar maten of wendingen, en hop: dat is onomstotelijk Mâäk’s Spirit. De herkanbaarheid was groot, tijdens dit concert –hoewel het interessant was om ze eindelijk eens zonder gitarist Jean-Yves Evrard te horen. Vooral saxofonist Guillaume Orti was interessant om volgen, maar er was zoals gewoonlijk een aangenaam samenspel tussen de muzikanten.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(concerten vorige maand)

Verlicht

Gisteren was het alweer van dat, op dag twee van JustJAZZiT in de Beursschouwburg. De deuren gingen pas na 20u30, de vooropgestelde aanvangstijd van het concert, open. Een dubbelconcert dat om 20u30 begint, het is al wat aan de late kant; als het dan nog niet op tijd begint…

Pas op, er zal een goede uitleg voor zijn. Zo had de Thalys, die Louis Sclavis naar Brussel moest brengen, bijvoorbeeld vertraging. (Maar wil dat zeggen dat hij pas vijf minuten voor het concert in de Beursschouwburg was, of dat hij er pas om 18u was terwijl hij er om 17u30 had willen zijn?) Misschien liep er iets mis met de techniek. Misschien had men het gewoon niet goed ingeschat.

In elk geval, het liep uit. Het tweede concert begon bijna een uur later dan voorzien, ergens rond 23u. Mijn trein naar Gent was om 22u27, 23u, 23u27 en dan pas om 00u27; ik was thuis om 1u37.

Misschien moeten de organisatoren (meervoud, want het gebeurt heus niet alleen in de Beursschouwburg; het viel mij enkel extra op omdat ik nog een treinreis naar huis moest maken) van dergelijke evenmenten daar toch ook maar eens aan denken. De zaal liep druppelgewijs leeg, naarmate het tweede concert vorderde. En dat hij niet echt iets met de muziek, maar alles met het late tijdstip te maken. Spijtig.

En wat is dat –terwijl ik toch op dreef ben– in godsnaam met de podiumverlichting. Het volstaat tegenwoordig niet meer dat er naast wit licht ook rood en blauw en geel op de artiest wordt afgevuurd. Neen, steeds vaker worden er ook spots achter de artiest geplaatst, op het podium, direct op het publiek gericht. Knal, boem, pats: u wordt niet alleen doof van zo’n concert, maar meteen ook blind. (Bij Mâäk’s Spirit was er niets aan de hand, maar die hebben een eigen lichtkunstenaar –Sam Mary– mee; bij Takase en Sclavis konden de onderste rijen publiek niks zien door de spots.)

Wat is er mis met een eenvoudige witte spot op de muzikant? Voor Clouseau of Natalia in het Sportpaleis kan ik nog aannemen dat er lichtshow aan te pas komt. Maar voor jazz? Laat ons alstublieft gewoon van de muziek genieten.

JustJAZZiT (editie 2)

De Beursschouwburg, dat is een beetje gelijk in de jaren 80 binnenstappen. Had ik mijn –ondertussen ongetwijfeld vintage– new wave outfit nog, dan had ik nog beter in de omgeving ingepast. Vooral de bar, met zijn dambordgeïnspireerde zwart/wit tegels stuurden mij meteen richting jeugd.

In die Beursschouwburg ging gisteren de tweede editie van JustJAZZiT van start. Ik ging er luisteren naar Sunny Murray en Charles Gayle en Juini Booth, behalve dan dat Sunny Murray twee dagen geleden ziek was geworden en derhalve vervangen werd door Roger Turner. Free jazz, luid en snel en met verschrikkelijk weinig houvast. Niet meteen mijn ding, al luisterde ik heel graag naar de stillere stukken van een vermoeide Charles Gayle. Helemaal op alt sax, terwijl ik net zo naar de tenor had uitgekeken.

Om 19u was er nog een gratis film, over Charlie Haden, maar dat had ik uit het oog verloren, en heb ik dus gemist. Wel jammer dat de timing helemaal in de soep liep. De film duurde anderhalf uur, reken daarbij nog wat overhead, wat maakt dat we mochten wachten tot 21u alvorens we de zaal binnen konden, terwijl de aanvang van het concert voor 20u30 aangekondigd was. Op tijd zijn in jazz, het lijkt nooit te lukken; maakt niet uit waar het concert plaats vindt. Is dat bij andere muziekt ook zo, vraag ik mij dan af.

Vanavond spoor ik opnieuw daarheen, voor een dubbel concert waar ik erg naar uitkijk.

Zwarte Bomenbos

Henri speelt trompet, dat wist u al. Hij volgt niet alleen les, maar speelt ook mee in het samenspel van de blazers, op woensdagavond, en in het orkest, op vrijdagavond. Vandaag trad hij met de V.E.M. op in het NTG, met de blazers én met het orkest. Het Zwarte Bomenbos was een korte musical, waar ze ook al tijdens dat weekend aan zee, op hebben geoefend.

We mochten geen foto’s nemen, en dat vond ik een zeer goede zaak. Ik heb bovenstaande foto gemaakt (zonder flits) helemaal op het einde, vlak voor de mensen begonnen te applaudisseren. De meneer twee rijen achter mee heeft de ganse tijd zitten fotograferen (gelukkig ook zonder flits) én filmen. Ik was net te laat om tijdens een korte pauze een foto van hem te maken, hij was namelijk gelijktijdig aan het fotograferen en het filmen. Ik heb dat overigens nooit begrepen, waarom mensen foto’s willen maken tijdens een optreden. En al zeker niet tijdens een optreden van hun kinderen.

Ten eerste hebt ge nooit scherpe foto’s –en al zeker niet vanop zo’n afstand, met zo weinig licht, en/of zonder tripod (laat staan als ge met één hand filmt, en met uw andere foto’s maakt); ten tweede vraag ik mij af waarom die mensen geen plezier willen beleven aan een optreden waarvoor ze veelal een bom geld hebben betaald, maar liever hun tijd verdoen met het maken van slechte foto’s; ten derde stoort het enorm, of het nu gaat om het geflits van een compact camera, of het aanhoudende gemitrailleer van een reflex –dat bezorgt bovendien de concertfotografen die trachten het publiek zo min mogelijk te storen, een slechte naam. Er zal wel een ten vierde en een te vijfde ook zijn, but I’ll step off my soapbox now.

Want de musical zelf was heel leutig, de kinderen (en volwassenen) hadden er hart en ziel in gestoken; het resultaat was dan ook charmant en ontwapenend.

Meestal jazz (vanavond naar MOPDtK)

Vorige donderdag zaten we op de scène, in de theaterzaal van Vooruit. We hebben daar nog al eens gezeten, op dat podium, en het geeft altijd een zekere intimiteit aan een concert, zo dicht bij de artiest die daar meestal alleen in het felle licht naar de zaal zit te staren. Vorige keer waren de gordijnen dicht, nu bleven ze open, en konden we achter de zorgvuldig opgestelde muzikanten een duistere zaal ontwaren.

Dans les arbres bracht in 2008 een fel gelauwerde plaat uit op het ECM label. Onclassifieerbaar, intiem, indringend, intuïtief, stil, kortom het paste perfect in de etherische sound van het label. Intiem, dat paste op dat podium, en er werd meteen ook getracht om daardoor mee te helpen aan een scenografische invulling. Iets waar de muzikanten (en de organisatie) een beetje tot mijn verbazing ook in geslaagd zijn.

De muziek is stil. Er was een grote basdrum, waarop niet zozeer werd geklopt, maar waaraan door wrijving zachte doordringende geluiden werden ontlokt. Er was een prepared piano (geprepareerd klinkt te veel naar boterham, en minder naar muziek), die zeer percussief klonk, met snel wegstervende geluiden waardoor het instrument meer weg had van een trommel. Er was een klarinet (een A en Bes), waaruit eerder klanken kwamen dan muziek, en een banjo en een gitaar. En er stonden een paar shruti boxes, instrumenten die zoals een accordeon met een balgsysteem werken om een aanhoudend geluid (drone) te produceren.

Het was boeiend om de muzikanten aan het werk te zien. Vooral percussionist Ingar Zach, die allerlei hulpmiddeltjes bovenhaalde en het beschikbare materiaal redelijk creatief gebruikte, en klarinettist Xavier Charles, die zijn instrumenten eerder ongewoon bespeelde, waren fascinerend. Het geluid dat dit kwartet produceerde, was vaak fluisterzacht, en spreidde zich als mist over een landschap. Bij momenten waande ik mij in een documentaire over Noorwegen, waarbij ik niet de minste moeite had om mij uitgestrekte landschappen voor de geest te halen. Intrigerend, al kan ik mij niet meteen aansluiten bij het onvoorwaardelijk enthousiasme van de fans.

Vanavond zitten we alweer in Vooruit, in de Balzaal deze keer. Alweer voor een groep die dezer dagen erg bewierookt wordt. Mostly Other People Do The Killing (MOPDTK), een groep rond bassist Moppa Elliot en trompettist Peter Evans (met Jon Irabagon op sax en Kevin Shea op drums), kan niet verder af staan van Dans les arbres. Op hun meest recente album, Forty Fort, dat uitkwam in december 2009, spat de energie eraf vanaf de eerste noot. Heel even lijkt het een conventionele plaat, met een traditionele baslijn, waarop algauw de drummer het boeltje om zeep gaat helpen. MOPDTK is krachtig, en vol humor. Een kruising tussen FES en Fifty Foot Combo, zo u wilt. Het zit vol verwijzingen naar traditionele muziek, die onderbroken worden door verrassende ritmewissels en invullingen.

Zonder meer een aanrader!

Ik heb het gevoel dat u best oordopjes meebrengt. En wat extra geld, om achteraf de cd te kopen als u die nog niet hebt –online te verkrijgen via Instant Jazz.

Dans les arbres, meegemaakt in Vooruit op 11/02/2010

Mostly Other People Do The Killing, op donderdag 18/02/2010 om 20u in de Balzaal van Vooruit. Toegang € 14 / 10 (vvk)

—

Dit artikel verscheen eerder op Gentblogt: Meestal jazz.