Chris Joris Experience
Chris Joris (percussie), Frank Vaganée (saxofoon), Nico Schepers (trompet), Fré Desmyter (piano), Axel Gilain (bas)
—
Jazz Middelheim, vond plaats van 12 t/m 15 augustus 2010 in Park Den Brandt, Antwerpen.
Chris Joris Experience
Chris Joris (percussie), Frank Vaganée (saxofoon), Nico Schepers (trompet), Fré Desmyter (piano), Axel Gilain (bas)
—
Jazz Middelheim, vond plaats van 12 t/m 15 augustus 2010 in Park Den Brandt, Antwerpen.
Le Pragmatisme Du Barman feat. Peter Evans
Teun Verbruggen (drums), Andrew Claes (saxofoon), Dries Laheye (bas), Ruben Machtelinckx (gitaar), Adriaan Van de Velde (piano); coach: Peter Evans (trompet)
—
Aka Moon + Baba Sissoko & Black Machine
Fabrizio Cassol (sax), Michel Hadzigeorgiou (bas), Stéphane Galland (drums) Baba Sissoko (Tama, n’goni, kalemn’goni, zang) Black Machine (Tama, n’goni, kalebas en koor): Diatourou Sissoko, Yacouba Sissoko, Makan Cissoko, Adame Kouyate, Bazoumana Sissoko, Abdoulaye Dit Baba Sissoko, Djime Sissoko
—
World Saxophone Quartet + M`BOOM
Hamiet Bluiett (baritonsaxofoon, klarinet), David Murray (tenorsaxofoon, basklarinet), Oliver Lake (alt- en sopraansaxofoon), James Carter (tenorsaxofoon).
M’BOOM: Eli Fountain (percussie), Ray Mantilla (conga, percussie), Steve Barrios (conga, Latin percussie), Warren Smith (timpaan)
—
Toots Thielemans Quartet
Toots Thielemans (mondharmonica), Hans Van Oosterhout (drums), Hein Van de Geyn (contrabas), Karel Boehlee (piano)
—
Jazz Middelheim, van 12 t/m 15 augustus in Park Den Brandt, Antwerpen. Tickets kosten 29 euro per concertavond (excl. reserveringskosten). Een vierdagenpas kost 96 euro (excl. reserveringskosten). Tickets zijn te koop op de festivalsite.
Jeroen Van Herzeele Quartet
Jeroen Van Herzeele (saxofoon), Fabian Fiorini (piano), Jean-Jacques Avenel (bas), Giovanni Barcella (drums)
—
Ahmad Jamal
Ahmad Jamal (piano), James Cammack (bas), Herlin Riley (drums), Manolo Badrena (percussie)
—
Wayne Shorter Quartet
Wayne Shorter (saxofoons), Danilo Perez (piano), Brian Blade (drums), John Pattitucci (bas)
—
Jazz Middelheim, van 12 t/m 15 augustus in Park Den Brandt, Antwerpen. Tickets kosten 29 euro per concertavond (excl. reserveringskosten). Een vierdagenpas kost 96 euro (excl. reserveringskosten). Tickets zijn te koop op de festivalsite.
Facing East: The Music of John Coltrane by José James feat. Jef Neve
José James (zang, loopstation, bells), Jef Neve (piano), Michael Campagna (tenor- en sopraansaxofoon, fluit), Neville Malcolm (bas), Richard Spaven (drums)
—
Archie Shepp Quartet with Special Guests Roswell Rudd & Leon Parker
Archie Shepp (saxofoon, zang), Tom McClung (piano), Steve McCraven (drums), Daryll Hall (bass), Roswell Rudd (trombone), Leon Parker (percussie)
—
McCoy Tyner Trio with Special Guest Joe Lovano
McCoy Tyner (piano), Eric Gravath (drums), Gerald Cannon (bas), Joe Lovano (saxofoons)
—
Jazz Middelheim, van 12 t/m 15 augustus in Park Den Brandt, Antwerpen. Tickets kosten 29 euro per concertavond (excl. reserveringskosten). Een vierdagenpas kost 96 euro (excl. reserveringskosten). Tickets zijn te koop op de festivalsite.
Twee festivals en een concours, goed voor een verdubbeling van het aantal concerten dat ik dit jaar reeds had gezien. Twee sprongen eruit tijdens Park Jazz in Kortrijk, het concert van Philip Catherine en Harmen Fraanje en dat van het Belmondo Quintet. Heel wat sprong eruit tijdens Gent Jazz, zoals de historische vrijdag met de Christian Mendoza Group, het Vijay Iyer Trio, en de Chick Corea Freedom Band die uiteindelijk uitmondde in een gigantisch fantastische jam session; de opgemerkte passage van Ornette Coleman, de Stanley Clarke Band feat. Hiromi, het ondergewaardeerde radioKUKAorkest, de feërieke toestanden van Cibelle, het valse maar zo charmerende gedoe van Vive Le Jazz, de misselijkmakende maar fantastische bas van Kruder & Dorfmeister, ABBA bij Root, de ambiance bij Madness, en het onvergetelijke concert van de fragiele Trixie Whitley.
Wat een maand.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=W-Z4wu53V2U&hl=en_US&fs=1]
(@vijayiyer: one of the craziest 25 minutes of my life ever; @mcbridesworld: I have no words to describe what happened on stage in Gent tonight.)
0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)
(concerten vorige maand)
“I’m really sorry about that,” zei de man in het voorbijgaan. Ik had hem vriendelijk goedendag geknikt, en dat vond ik nu niet meteen een reden om zich te verontschuldigen. “Dat was de manager van Norah Jones,” lichtte de crew mij achteraf in.
Norah Jones was er niet, gisterenavond op Gent Jazz. Toch niet voor de fotografen. Het zware geschut diende zich snipersgewijs op 15 meter afstand van het podium op te stellen, temidden van de enthousiast opgezweepte massa. Paparazzi kunnen dichterbij komen.
Een goede manier om de live view functie van de 5D Mark II te testen, gezien de enige optie om iets foto-achtigs te maken stevige armspieren inhield, om een zware body+lens boven de hoofden van de mensen te houden. 6400 ISO, f/2.8, 1/200s, het is goed om te weten dat het allemaal tot de mogelijkheden behoort (weinig post processing aan deze foto).
Jammer dat Mrs. Jones er haar hoofd niet bij hield. U zal het met haar boezem moeten doen. Sorry about that.
“Klassiek is voor stoffige nerds; pop is voor trendy nerds; rock is voor ouwe nerds. Bruno jong, er is maar één muziekgenre dat echt voor mensen is, en dat is jazz godverdomme.” Aldus een bekend jazzrecensent, (m)enige jaren geleden toen jazz nog niet echt dusveel voor mij betekende. Het was laat op de avond, vroeg op de ochtend, en de bak bier die aan de rand van de vijver ter afkoeling in het water was gezet, telde alleen nog maar lege flesjes. De man wist waarover hij het had, want in zijn living, die ik maar één keer heb betreden, huisde een collectie muziek die niet alleen de evidente vertegenwoordigers van bovenstaande genres bevatte, maar tevens een aantal historisch essentiële opnames (van The Durutti Column tot Milton Babbitt). Ge moet zoveel mogelijk luisteren, hield hij mij voor, en liefst live, want muziek die moet ge voelen, “gelijk de kloten aan uw lijf. En die haalt ge ook niet uit een bokaalke. Gaat gij wel genoeg naar optredens?”
Vandaag begint Gent Jazz, en daar hebt ge meteen genoeg optredens om (1) de eerste helft van de zomer mee door te komen en (2) weer wat voeling te krijgen met het jazzlandschap. Het eerste gedeelte, waarnaar tot voor een paar jaar werd verwezen met een uitroepteken (All that jazz!), biedt een staalkaart van de (inter)nationale jazz scene, van pril en beginnend (De Beren Gieren) tot oud(er) en nog steeds fantastisch in vorm (Ornette Coleman –foto hierboven).
The Shape of Jazz to Come, is de titel van het album waarmee Ornette Coleman in 1959 zo goed als de avant garde inluidde. Wat ons met wat fantasie bij het dagelijks voorprogramma van het festival kan brengen: het Jong Jazz Talent Gent concours. Ondanks de inspanningen van de organisatie blijft de wedstrijd weinig gekend. Ik nodig u nochtans met aandrang uit om eens naar het programma te kijken, want de groepen die dit jaar op het podium staan, zijn –op zijn zachtst gezegd– veelbelovend. LABTrio, Raw Kandinsky, Timescape Project, Michel Vrydag, Frederik Leroux, Nathan Daems, Bram Weijters, The Circle… ik zou niet graag in de jury zetelen die daaruit moet kiezen. (Euh, wacht even…) Met stip een aanrader. De toegang tot is overigens geheel gratis.
(wo 07/07) De winnaar van die wedstrijd mag het jaar nadien het festival openen, dit jaar openen De Beren Gieren, de groep rond Fulco Ottervanger, Simon Segers en Lieven Van Pee. Zo kan u meteen horen of de jury haar werk naar behoren uitvoert. Maar u komt natuurlijk en masse voor Norah Jones. De voorverkoop voor die dag is dan ook al lang afgesloten, al heeft de organisatie zoals steeds nog tickets beschikbaar voor verkoop aan de kassa op de dag zelf.
(do 08/07) Wie Ornette Coleman in 2007 in Middelheim heeft gehoord, leeft waarschijnlijk net zoals wij naar dit concert toe. Voor de jazzers (nerdy of niet) staat dit in de agenda als één van de potentiële hoogtepunten van het festival. Colemans muziek is een beleving, een onderdompeling in het geluid. Ook nog die dag: een intense Greg Houben, een croonende Kurt Elling en een mediterraanse Pierre Vaiana.
(vr 09/07) Vrijdag staat in het teken van de piano. De steengoede Christian Mendoza Group opent, wordt gevolgd door het Vijay Iyer Trio, en tot slot mag ook Chick Corea het ivoor beroeren. U kwijlt best niet op uw toetsenbord. Vijay Iyer is op een goed jaar tijd verdiend in de bekendheid gekomen. Zijn fantastische album Historicity wist zowel de technische als de melodische luisteraar te bekoren, en stond in zowat elk (jazz) eindjaarslijstje. Samen met Rudresh Mahanthappa stond hij eerder dit jaar nog in Vooruit.
(za 10/07) Van Chick Corea kunnen we overigens naadloos overgaan naar Stanley Clarke en Hiromi; beide muzikanten namen recent nog een album met Corea op, maar nog recenter brachten Clarke en Hiromi hun belauwerde Jazz in the Garden uit. Een kleine maand geleden konden we de groep live aan het werk zien, en bij deze kunnen we u meteen opnieuw dit concert met stip aanraden. Voor zover u zaterdag nog niet voor Toots Thielemans naar het festival kwam natuurlijk.
(zo 11/07) En dan zitten we reeds aan de laatste dag van het eerste deel, waarin al een brug wordt geslaan naar het tweede, meer eclectische gedeelte van Gent Jazz. RadioKUKAorkest, Jungle Boldie, Odean Pope, en Pat Metheny… we voelen ons bijna genoodzaakt om de term fusion te gaan misbruiken. Wij zijn zeer benieuwd naar Odean Pope, al was het maar omdat de multi-instrumentalist de tenorsax prefereert (‘omdat de sound het dichtst bij de menselijke stem ligt’).
Hoe meer ik het programma het bekijk, hoe mooier het eruit gaat zien. Dit eerste gedeelte van Gent Jazz heeft alvast alle troeven in huis om er een spetterende editie van te maken. Wij tippen Ornette Coleman (do), de ganse vrijdag, de Stanley Clarke Band feat. Hiromi op zaterdag, en zetten onze wildcard in op Odean Pope (zo).
Praktisch
Elke festivaldag is er het Jong Jazz Talent Gent concours in het festicalvafé aan De Bijloke. Telkens om 16u (op 8, 11 & 18/07 om 14u). De toegang is gratis.
Elke festivaldag zijn er jamsessies vanaf 23u30 in het NH Hotel Gent Belfort (in de Middeleeuwse kelder van het hotel). De toegang is gratis.
Gent Jazz, vindt plaats van 07-11/07 & van 15-18/07, op de Bijlokesite in Gent. Tickets vanaf 29 euro voor een dagticket in voorverkoop tot 73 euro voor een driedagenpas. Kinderen tot 2 jaar gratis, 3 tot 12 jaar: 5 euro (alleen aan kassa).
Vier groepen, op de tweede en laatste dag van Parkjazz 2010. Het weer was wat luchtiger, al had ik om een of andere onverklaarbare reden besloten de ganse tijd in de tent te blijven zitten. Met uitzondering van die ene keer dat ik (fantastisch lekkere) mezze ging halen. U zou kunnen denken dat ik niet genoeg kon krijgen van de grappen en grollen van Jean Blaute en Eric Melaerts, maar ik moet u teleurstellen. (EM “Ik durf het woord foef niet in de mond te nemen.” — JB “Maar het ding zelf wel.” Jaha: niveau.)
Free Desmyter (met zijn trio feat. John Ruocco) speelde free-er (no pun intended) dan we onderhand van hem gewoon zijn, en mogelijks ook iets te vrij voor het aanwezige publiek. Meestal leverde dat spannende muziek op, maar er waren ook een aantal tergende saaie momenten. Ruocco past heel mooi binnen de klankkleur van Desmyter; de muzikanten spelen coherent en met aandacht voor elkaar.
Twee jaar geleden speelden de broertjes Belmondo met Dré Pallemaerts op Jazz Middelheim. Ze leken elkaar toen niet echt genegen, en de verveeldheid die ze voor elkaar hadden gereserveerd vertaalde zich dan ook in de muziek die ze toen brachten. Gisteren was alles koek en ei, en dit was dan ook zonder meer hét concert van zondag. Samen met het concert van Catherine en Fraanje op zaterdag, waren dit zonder meer twee topmomenten. Van samenspel tot solomomenten, het klopte allemaal, en het was genieten van begin tot eind.
Het was aandoenlijk om Jean Blaute in de coulissen te zien staan, met zulk een glimlach die hij sinds zijn puberteit niet meer heeft gehad. Ook Roland Van Campenhout was speciaal voor dit optreden naar het festival afgezakt.
De stem van Mose Allison is… apart, en passend bij de inhoud. Op redelijk monotone manier en onder hergebruik van steeds dezelfde akkoorden brengt de man zijn vaak hilarische lyriek. Ik onthoud vooral die stem, en een zeer interessante versie van You are my Sunshine.
Ray Anderson’s Pocket Brass Band was een geschikte afsluiter, een waar feest. Vier muzikanten –twee koperblazers en een drummer– maakten meer herrie dan een militaire taptoe. Mensen sprongen spontaan op om een danspasje te wagen, en bij het bisnummer ging het helemaal stoelen aan de kant: de Pocket Brass Band kwam het podium af en maakte nog een enthousiaste ronde in de zaal.
Voor elk wat wils, zo leek het wel voor deze editie van Parkjazz. Goede groepen, goed weer, lekker eten, gezelligheid troef, niets leek deze editie te ontbreken. Behalve dan dat er veel te weinig volk was om er van te genieten. Het festival mag er nochtans zijn, met aandacht voor zowel nationale als internationale muzikanten, vaak met een stevige reputatie. Afspraak binnen twee jaar?
Parkjazz, op zaterdag 3 en zondag 4 juli in het Begijnhofpark van Kortrijk.
Het is er altijd zo gemoedelijk, op Parkjazz. Zelfs een licht overtrokken hemel kon daar niets in de weg leggen, wel integendeel, de lichte temperatuurdaling maakte het festivalbezoek des te aangenaam. Drie concerten stonden er gisteren op het programma, in een clubtent, die speciaal daartoe met gezellige tafeltjes was uitgerust. Het podium blijft relatief klein, wat ook al de sfeer ten goede komt, en de videomensen leken er toch minder opdringerig dan men van zo’n festivals tegenwoordig gewoon is. Op twee schattige retro afgeronde beeldschermen links en rechts van het podium werd het beeld geprojecteerd. Tijdens het eerste concert was dat nog in passend zwart/wit, voor de andere twee concerten schakelde men helaas over naar kleur.
Het Alano Gruarin Trio feat. Carlo Nardozza mocht de spits afbijten. Ik heb het wat moeilijk met pianist Gruarin, een ongetwijfeld begenadigd muzikant, die evenwel net dat ietsje meer mist om de druk van een trio te kunnen dragen. Trompettist Nardozza stak er alras met kop en schouders bovenuit, en het was grotendeels zijn verdienste dat dit concert een trede hoger werd getild.
Het verschil tussen Gruarin en Harmen Fraanje was dan ook groot. Het laatste concert met Fraanje liet ons met een wrange bijsmaak achter (cfr Gentblogt), maar de pianist heeft die kleine misstap meer dan goedgemaakt. De improvisaties en harmoniëen die hij gisteren uit de piano tokkelde, van begeleider tot leider, gaven blijk van vakmanschap en passie. Philip Catherine, die bij de meest gunstige beoordeling als arrogant kon worden omschreven en mede daardoor als overrated werd bestempeld, ontdooide niet alleen helemaal, maar warmde zelfs zodanig op dat ook wij uiteindelijk om de muur van afstandelijkheid heen konden om te genieten van wat de man allemaal in zijn mars heeft. Dit duo was een match made in heaven, en het concert was dan ook navenant als formidabel te omschrijven. Dit concert alleen was de kost van het entreegeld meer dan waard.
En dan was er Ramón Valle. Niet meteen ’s werelds beste redenaar, maar welk een energie achter die piano. Een perfecte afsluiter –en al zeker bij zulk een temperaturen. Het publiek was er helemaal voor in de stemming en bezorgde de man aan het einde spontaan een staande ovatie. De muziek is vooral ritmisch sterk –een percutieve piano, een stevige drum en een sterke contrabassist zorgen voor flitsende groove. Cubaan Valle speelt nochtans niet meteen Latijnse-Amerikaanse muziek, maar heeft het Cubaanse idioom slechts subtiel in zijn stukken verwerkt (de invloeden zijn wel degelijk merkbaar). Hoewel ik er niet onverdeeld van overtuigd ben dat de muziek zich op cd laat opvallen, daar, op dat moment, in die tent in Kortrijk, klonk het zoals het moest.
Parkjazz, op zaterdag 3 en zondag 4 juli in het Begijnhofpark van Kortrijk. De toegang kost in VVK € 15 (za) en € 20 (zo) of € 30 voor een combiticket. Aan de kassa kost elk ticket vijf euro meer.
Zoals verwacht heb ik veel te weinig concerten meegemaakt, de voorbije drie maand, maar daar komt met het festivalseizoen meteen verandering in. Gelukkig heb ik deze keer in Seattle toch een paar keer wat muzikanten kunnen beluisteren –ik heb net Bram Weijters (Dez Mona, de Hamsters) gemist, die daar toekwam toen wij zowat aan onze laatste road trip begonnen. Niet getreurd, op 16 juli doet hij mee aan de Jong Jazz Talent wedstrijd.
Voor wie het nog niet door had, Stanley Clarke + Hiromi is toch wel een behoorlijke concerttip voor het komende Gent Jazz festival.
0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)
(concerten vorige maand)