cds – Pagina 5 – volume12

Cd’s 201006-07

In de rapte, sorry, het is eventjes te druk en ik heb (alweer) verzuimd notities te nemen tijdens de beluistering. Ik zit er zo mee in dat ik mij bijna voorneem het de volgende keer wel te doen.

Veel goede cd’s bovendien. Aanraders zijn zonder enige twijfel Jasmine (Keith Jarrett & Charlie Haden), Third Round (Manu Katché), The Avant-Garde (John Coltrane & Don Cherry), No Idea (Misha Mengelberg), The Complete Bitches Brew Sessions (Miles Davis) en The Köln Concert (Keith Jarrett) mocht u die nog –zoals ik– niet in huis hebben.

Throat / Little Women / 2010 / ***
Vlammend rauw werk van een groep wiens concert ik heb moeten missen, enige tijd geleden.
Royal Toast / The Claudia Quintet / 2010 / ***
Milwaukee Volume / Ken Vandermark / 2009 / ***
Aandachtzuigende muziek die de luisteraar met afgematte voldoening achterlaat. Eerste deel van een tweedelige serie.
Roman Nights / Tom Harrell / 2010 / ***
Niet meteen vernieuwend, maar wel zeer degelijk.
Puppet Mischief / John Ellis / 2009 / ***(*)
Verrassende, speelse muziek van John Ellis. Uitkijken naar de concerten met het RadioKUKAOrkest in december in Vooruit (en verder op tournee met de JazzLab Series).
Jasmine / Keith Jarrett & Charlie Haden / 2010 / ***(*)
Hoewel de platen van Keith Jarrett vaak inwisselbaar zijn, is dit er toch één om in huis te halen. Veel muzikale intertekstualiteit, en een fantastische versie van One Day I’ll Fly Away.
Crime Scene / Terje Rypdal / 2010 / **(*)
Absoluut geen free of (echt) experimentele jazz, edoch this is not your dad’s jazz.
Third Round / Manu Katché / 2010 / ***(*)
The Köln Concert / Keith Jarrett / 1975 / ***(*)
Dé Keith Jarrett klassieker. Een staalkaart van zijn, van wat hij goed doet, maar ook wat hij fout foet, vertelde iemand me onlangs.
Paris/London – Testament (Live) / Keith Jarrett / 2009 / ***
The Complete Bitches Brew Sessions / Miles Davis / 1969 / ***(*)
Er is wat controversie over de titel, maar niet over de muziek. Bitches Brew is een van de beste fusion albums.
Lost in a Dream / Paul Motian / 2010 / ***
Clouds In My Head / Arild Andersen / 1975 / ***
Shimri / Arild Andersen / 1977 / ***
Green Shading Into Blue / Arild Andersen / 1978 / ***
The Astounding Eyes of Rita / Anouar Brahem / 2009 / ***
Un jour si blanc / François Couturier / 2009 / **(*)
The Third Quartet / John Abercrombie / 2007 / **
’t Is gelijk mijn ding niet. Er is verdienstelijk getokkel van John Abercrombie, bekoorlijk baswerk van Marc Johnson en bovenal vermakelijke drumsolo’s van Joey Baron, maar ik heb last om mij in de muziek in te leven wanneer Mark Feldman aan de viool hangt. Ik krijg er warm noch koud van.
Great Guitars at the Winery / Charlie Byrd, Herb Ellis, Barney Kessel / 1980 / ***
Gemoedelijke bop die zich zeer gemakkelijk laat beluisteren. Zeer te smaken als achtergrondmuziek, of om knieknikkend of hoofdschuddend uw kop te laten binnendringen.
Only Everything / David Sanborn / 2010 / **(*)
Standard jazz, geen verrassingen; niet geheel overtuigd van de vocale interventies.
The Stanley Clarke Band / The Stanley Clarke Band / 2010 / **(*)
Even energiek als de voorganger, maar net iets minder opwindend.
Storyteller / Marilyn Crispell / 2004 / **(*)
Outward Bound / Eric Dolphy / 1960 / ***
The Avant-Garde / John Coltrane & Don Cherry / 1960 / ***(*)
Coltrane speelt Coleman. Opwindende, dynamische muziek, waarin Don Cherry eigenlijk minder opvalt. Bevat wel een zeer gemerkte passage van Percy Heath (meer dan Charley Haden).
The Panther / Dexter Gordon / 1970 / ***
Lost In A Dream / Paul Motian / 2010 / ***
Living Time / Bill Evans / 1972 / **
Experimenteel gedoe. Soms leutig, soms niet.
Re: Person I Knew / Bill Evans / 1974 / **(*)
Live In Switzerland 1975 / Bill Evans / 2005 / ***
np3 / Nils Petter Molvaer / 2002 / **(*)
Zit in dezelfde genre als Erik Truffaz. Was een paar jaar geleden heel erg hot, dit soort muziek, maar de populariteit lijkt iets getaand. Beluisterbaar, maar redelijk voorspelbaar.
Concert in Copenhagen / Lennie Tristano / 1997 / ***
Expansions / McCoy Tyner / 1968 / **
No Idea / Misha Mengelberg / 1996 / ***(*)
Fantastische plaat, met herinterpretaties van een aantal standaard-klassieke nummers. Het begint evenwel met een eigen ‘compositie’ met een hilarische verwijzing naar het Star Trek thema.
To The sea / Jack Johnson / 2010 / ***
Believe the hype; dit is het soort songwritersmuziek waar ik graag naar luister. Ik kende Jack Johnson niet, maar dit is blijkbaar al zijn zesde album.
Sea Sew / Lisa Hannigan / 2008 / ***
Het debuut van Lisa Hannigan, voornamelijk bekend van haar samenwerking met Damien Rice.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)

cd’s 201005

Het zit zo: in april heb ik geen noot muziek gehoord, op de mega hits toestanden die we in de auto via de Sirius satelliet binnenhaalden tijdens onze road trip. Die omschrijving (mega hits) was van toepassing op zowat alles, van sport over jaarthema zenders tot jazz. Het beste station was nog Cinemania, waardoor vaak verrassend toepasselijke soundtracks werden gestuwd, die wonderwel bij het immer veranderende landschap gingen.

Eens in Seattle, heb ik mij anderhalve dag beraad over muzikale aankopen, en dan had ik het onfortuinlijke geluk om van Amazon een gratis prime proefabonnement aangeboden te krijgen. Free two day shipping, en dat gedurende een ganse maand. Peu importe dat hier geen stereoinstallatie to speak of in huis is, ik heb nog altijd een computer en van die goedkope koptelefoondinges. Mensen, ik kijk er naar uit om de muziek weer door mijn installatie te horen schallen… of zelfs maar fluisteren.

Het resultaat is dat ik een ongelooflijk schandalig lange lijst aan nieuwe aanwinsten heb, waar ik nog niet eens helemaal naar heb kunnen luisteren. Gelukkig heb ik niet alles op cd gekocht, of ik kon een kist muziek naar mijzelf in België sturen. In juni zal er maar weinig (if anything) worden aangekocht. En ik heb een nieuw voornemen gemaakt: vanaf september zal ik waarschijnlijk iets frequenter over de aangekochte muziek beginnen schrijven –het is een ramp om aan het einde van de maand nog iets zinnigs te zeggen over de muziek die ik aan het begin ervan heb gekocht. Hoe intensief ik die muziek soms mag beluisterd hebben. (Binnenkort heb ik het overigens nog over Dawn of Midi, dat had ik hen beloofd.)

Opvallend, hoeveel excellente platen er in dit lijstje zitten!

False Consonances of Melancholy – Ayres for the Violin / Nicola Matteis door Amandine Beyer & Gli Incogniti / 2009 / ***
N_Y Project / Raphael Imbert / 2009 / ***(*)
Hier luister ik al naar sinds maart, en het vermoeit nog steeds niet. Ontdekking van het jaar, al moet dat natuurlijk niet overhyped worden. Edoch: uitstekende plaat.
The amazing adventures of John Surman / John Surman / 2001 / **
The Ideal Bread / Ideal Bread / 2008 / ***
Dit is een limited (maar nog steeds beschikbare) edition, zo heb ik ergens opgevangen. Ideal Bread brengt een hommage aan Steve Lacy, als is die omschrijving veel te beperkend. Deel twee is net uitgebracht.
Saturnian / David S. Ware / 2010 / ***(*)
Mijn introductie tot David S. Ware is meteen een shot in de roos. Ware speelt dit album solo saxgewijs geheel vol, en het boeit van begin tot eind. De plaat is opgenomen in 2009, tijdens zijn eerste concert na een niertransplant. It would take more than a kidney transplant to silence the great David S. Ware, aldus Mike Wood in Prefix Magazine. Dit is volume 1, dus ik kijk uit naar het vervolg.
Joy Spirit / Jean-Luc Cappozzo / 2009 / ***
Nog een solo album, deze keer met trompettist Jean-Luc Cappozzo. Henri, die zelf trompet speelt, was hier niet zo zot van. Het album is opgevat als een hommage aan de muzikanten die Cappozzo hebben beïnvloed, en ik vond dit een toegankelijke en eigenlijk heel aangename cd, waar ik nog vaak naar ga luisteren.
First / Dawn of Midi / 2010 / **(*)
Niet onaardig debuut, waar ik binnenkort nog op terug kom.
Duet / Chick Corea & Hiromi / 2008 / ***
Place to be / Hiromi / 2010 / ***
Er is iets met Hiromi en Jef Neve dat ik dringend moet ontdekken. Op het eerste album dat ik van haar kocht (Spiral uit 2005) stond een tune die ik onmiddellijk als één van Neve herkende (maar haar opname was ouder dan die van Neve), en ergens in de laatste paar minuten van Sicilian Blue op dit album zit een tune die verschrikkelijk erg doet denken aan de begintune van Neve (het radioprogramma op Klara). Als ik terug thuis ben zal ik eens wat fragmenten uploaden. Dit is een goede cd overigens.
For All We Know / José James & Jef Neve / 2010 / **
Aangename plaat, José James heeft een aangename stem, maar ik ben er niet helemaal ondersteboven van. Ik heb ze live bezig gezien in Seattle, en in een jazzclub zoals Dimitriou’s Jazz Alley kwamen ze heel goed tot hun recht. Er is nog veel ruimte om te groeien, en ik vermoed dat het later op de toernee nog veel beter gaat worden. Het wordt alvast uitkijken naar hun Coltrane project op Middelheim.
Lionel Loueke / Mwaliko / 2010 / **(*)
Meestal krijg ik the creeps van die Afrikaanse toestanden in jazz –het komt te vaak over als een soort überetnisch streven naar een onmogelijk ideaal, maar Loueke lijkt hier wel een gulden middenweg te hebben gevonden. Dit is aangename muziek, met vaak een leutige beat, helemaal klaar voor de zomer.
True Story / Jean-Michel Pilc / 2009 / ***
Hela, dat klinkt goed. De Frans geboren, maar ondertussen reeds 15 jaar in New York wonende Pilc is autodidact. Dat doet er niet toe, maar het is weer eens een weetje om mee uit te pakken op feestjes en recepties. Dit is sterk ritmische muziek, met een mooie, eenvoudige structuur en aanvullende begeleiding.
Peepers / Polar Bear / 2009 / ***(*)
Avontuurlijk, beluisterbaar, humoristisch, gedreven, verrassend, enthousiast; als dat al geen sleutelwoorden zijn die u al niet op zijn minst benieuwd maken, dan weet ik het ook niet. Frisse muziek met speelse klanken. Een beetje free, een beetje rock, een beetje etherisch, en wat pulserend. Klaar om door u ontdekt te worden.
Dan Berglund’s Tonbruket / Dan Berglund / 2010 / **(*)
De bassist van E.S.T. (het Esbjörn Svensson Trio) blijft niet (langer) bij de pakken zitten. Het debuut van zijn nieuwe groep kent invloeden van Wilco, Sigur Rós en Royksopp. Dit is minder jazz dan hardrock; een boeiende plaat van een groep die (duidelijk) nog in het beginstadium zit.
Walk the Nile / Elephant9 / 2010 / ***(*)
Nog meer rockachtige toestanden alhier. Een funky onweerstaanbaar ritmisch keyboard en opzwepende drumpassen. Fusion van de bovenste plank. Aanrader!
Absolute Zawinul / Absolute Ensemble / 2009 / ***(*)
En eigenlijk ken ik veel te weinig van fusion. Absolute Zawinul is het laatste studio album van Joe Zawinul, oprichter en coleider (samen met Wayne Shorter) van Weather Report, één van de meest invloedrijke fusion bands uit de jaren 70. Strijkers en jazz gaan niet samen, pleeg ik wel eens te verkondigen, deze plaat is alvast een uitzondering daarop. Absolute topnummer is Ice Pick Willy, het slotnummer op de plaat.
Clint / Oddjob / 2010 / *(*)
De Clint uit de titel slaat op Clint Eastwood; alle nummers komen uit films waarin Eastwood heeft meegespeeld. Het zijn herinterpretaties die voornamelijk de sfeer weergeven uit de jaren 80, toen de synthesizer een prominente plaats in de popmuziek kreeg toebedeeld. Niet onaardig, maar… tsja.
Highway Rider / Brad Mehldau / 2010 / ****
En ’tsja’ alweer. Dit is er eentje buiten categorie. De invloeden bij Mehldau zijn nauwelijks te tellen; John Boy is decidedly Beatles; Now You Must Climb Alone voelt verwantschap met Charles Ives; en in We’ll Cross the River Together komt het thema uit Tchaikovsky’s (met een tsjuh) Zwanenmeer wel eens piepen. We kunne n er uren over doorgaan, maar dit is één van de incontournables van 2010.
Esta Plena / Miguel Zenón / 2009 / ***(*)
In mei stond Miguel Zenón op de voorkant van Downbeat, en het is naar aanleiding van het artikel daarin dat ik deze plaat heb aangeschaft. Zenón trok op muzikaal onderzoek naar Puerto Rico (waarvan hij afkomstig is), en het resultaat daarvan was al gedeeltelijk te horen op Jibaro uit 2005. Esta Plena gaat de ogenschijnlijk de richting van de world muziek op, maar is bij verder luisteren beslist jazz (niet dat we –ik val in herhaling — aan hokjesdenken doen). Dit is alweer een spannende, invloedrijke en onderhoudende plaat.
Nikki / Nikki Yanofsky / 2010 / **
…wat gelijk niet van het debuut van Nikki Yanofsky kan gezegd worden. Op haar best klinkt ze gelijk Mariah Carey in haar beginjaren, op haar slechtst gelijk Britney Spears. Waarom plukken ze die kinderen zo snel uit hun groeimoment? Yanofsky heeft (veel) potentieel, maar dat wordt nu verprutst door zo snel en zo veel mogelijk munt uit haar te slaan. Leeftijd is niet meteen een criterium, en ze heeft een heel mooie stem, maar ze moet nog zoveel groeien eer ze de hype verdient die ze nu moet meedragen. Spijtig.
Another Lifetime / Cindy Blackman / 2010 / ***(*)
Deze cd is opgevat als een eerbetoon aan Tony Williams’ Lifetime (Williams was de mentor van Blackman). Met die eerbetonen zit het precies wel snor, want daar komen blijkbaar goede platen uit. Met vier verschillende groepen speelt Blackman in 11 nummers deze boeiende cd vol. Nog meer fusion dus, in deze, want Williams was één van de meest prominente drummers uit de fusion periode.
Volume 2 / She & Him / 2010 / ***(*)
De schitterende opvolger van Volume 1. Ik ben een fan, van deze heerlijke stemmen en muziek.
I will be / Dum Dum Girls / 2010 / ***
Ik koop weinig pop en rock toestanden, maar dit debuut heb ik ontdekt hier in Sonic Boom in Seattle. Een beetje Blondie, een beetje Feist, en een heleboel retrogevoel, maar vooral een bende stevig knallende meiden.
The Wild Hunt / The Tallest Man On Earth / 2010 / ***
Hij klinkt soms wat gelijk Bob Dylan, maar dan veel minder nasaal. The Tallest Man On Earth is eigenlijk Kristian Matsson uit Zweden, die in 2008 debuteerde om vervolgens met o.a. Bon Iver rond te toeren. Deze plaat laat zich gerust herhaaldelijk afspelen.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)

cds 201003-04

Een beetje laat, maar ik heb eigenlijk bijna niet naar muziek kunnen luisteren deze maand. Al de albums heb ik dan ook in maart gekocht, en ik heb er hier slechts met stukjes naar kunnen luisteren –ik heb zelfs nog wat albums waar ik nog helemaal niet naar heb kunnen luisteren (en die ik dus naar volgende maand heb verschoven). Nu we in Seattle zitten, komt er hopelijk wat meer tijd vrij om te luisteren, en hopelijk kan ik ook wat concerten meepikken.

Cannonball Adderley Quintet in Chicago / Cannonball Adderley / 1959 / ***
Een heerlijk energiek rondspringende (nuja) Cannonball Adderly en een ingehouden Coltrane stuwen deze plaat vooruit. Dezelfde bezetting (maar dan met Bill Evans aan de piano) zou een maand later met Miles Davis Kind of Blue opnemen.
Stardust / John Coltrane / 1958 / ***
Coltrane staat niet altijd in de spotlight, op dit album vol ballads dat eerst onder de naam van trompettist Wilbur Harden werd gereleased. We onthouden vooral Time After Time, en de strijkstok van bassist Paul Chambers.
Eleanora Fagan (1915-1959) To Billie with Love / Dee Dee Bridgewater / 2010 / **
Weinig verrassend tribute album. Goed als achtergrondmuziek voor uw avondlijke cocktailparty’s.
Mess Around / Robin McKelle / 2010 / *(*)
De kans is groot dat het volle zalen zou trekken op een festival zoals Gent Jazz, want er is wel degelijk een publiek voor. Maar eerlijk? Ik snap niet hoe dit soort muziek blijft verkopen. Goed voor coverbands en beginnende groepjes, of voor mensen die er een verassende en intelligente interpretatie aan kunnen geven. Ze zijn dun gezaaid, die mensen.
Sound Tracks / Yves Peeters Group / 2010 / ***(*)
Haal dit gewoon in huis. Het betere Belgische werk, zelfs met de sterk Amerikaanse inslag. Dit is al een fantastische soundtrack op onze road trip geweest.
Schubert – Impromptus / Franz Schubert door Alexei Lubimov / 2010 / ***
Het soort muziek waarvan uw borstkast gaat zwellen, maar waarbij ge net zo goed door melancholie wordt overspoeld. Hoewel expressief, is dit soms een ietsje te ‘sec’ gespeeld naar mijn zin. Al ben ik eigenlijk best te vinden ben voor dat soort ingehouden romantisch pianowerk. Grmbl. Ik kan er precies zelf niet meer aan uit.
Lyn’s Une / Alyn Cosker / 2009 / **
Grotendeels saaie mainstream muziek, die men in de USA wel eens in de lift of door de headseats in de vliegtuigen durft te duwen. Het zijn absoluut geen slechte muzikanten –daarom krijgt het album dan ook twee sterren– maar de muzikale richting mist focus en diepgang. Het goede is dat dit nog mogelijkheid heeft tot evolutie, maar vooralsnog is dit onopvallende muziek die zich hapklaar laat beluisteren. (Al begon het tegen het einde toch wat op mijn zenuwen te werken.)
Magnetism / Ben Heit / 2009 / ***
Beter dan oorspronkelijk verwacht, met een aantal verrassende wendingen, maar zonder écht vernieuwend of uitdagend te (willen) zijn. Aangename ritmes, professionele muziek, die hier gerust mag opliggen terwijl ik verder in mijn boek lees. Dit mocht eigenlijk best wat meer aandacht krijgen; ik zou die mens wel eens live willen zien –als ik ooit nog eens in Duitsland geraak.
Gesualdo Variations / Carlo Gesualdo door David Chevallier / 2010 / ***(*)
Dit is een heel curieus project. Gitarist David Chevalier improviseert op de muziek van Carlo Gesualdo. Meer klassiek dan jazz, maar de Gedualdo-purist zal het ongetwijfeld als meer jazz dan Gesualdo omschijven. Ik heb er nu al een keer of vier naar geluisterd, en het blijft ‘plakken’. Geen uptempo beats natuurlijk, maar de gitaar en –vooral– de saxofoon pikken heel gepast in op de madrigalen. (En zoals u weet ben ik niet rap te vinden voor combinaties klassiek-jazz. Ik zou wel eens willen weten wat een expert gelijk J.V.D. hiervan vindt.) Boeiend. Te koop via Linn Records.
Shock! / Gareth Williams / 2009 / **(*)
Ondanks de titel is dit een redelijk braaf album. Maar dan wel één waar ik precies graag naar teruggrijp. Opnieuw mainstream, maar de afwisseling tussen piano en fender maken dit album des te boeiend. De muziek heeft een kenmerkend retrotintje. Williams is vooral bekend als sideman bij Claire Martin (ook al onder contract bij Linn Records), en heeft aldus een stevige reputatie opgebouwd. Dit album laat verlangen naar meer.
Hello Troll / Helge Lien Trio / 2009 / ***(*)
Mooi, degelijk, en onmiskenbaar beïnvloed door Brad Mehldau. Ligt hier graag op repeat. Oordeel zelf: Troozee, live in Berlin, maar ook Gamut Warning en It Is What It Is But It Is. Te verkrijgen bij Linn Records.
The Lost Tapes – Volume 1 / Maynard Ferguson / 2009 / ***(*)
Big Band is fun (zolang er geen kleffe strijkers aan te pas komen). De opnamekwaliteit is niet geheel vlekkeloos te noemen, maar de energie druipt van deze plaat. Een heerlijke versie van Watermelon Man, al heb ik ergens gelezen dat er nog een betere studio-opname van bestaat. Helaas heb ik ervoor geopteerd om volume 2 voorlopig niet aan te schaffen, maar dat wordt rechtgezet zodra ik een betre internet connectie heb. Volume 1 is verkrijgbaar via iTunes of in cd kwaliteit via Linn Records (waar ook volume 2 beschikbaar is).

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)

cds 201002

2:16:16:32 ofte twee dagen, zestien uren, zestien minuten, tweeëndertig seconden. Zoveel tijd zou ik moeten doorbrengen om alle muziek (759 tracks) te beluisteren die ik in februari in huis heb gehaald. De eerste 14 albums kwamen gratis bij een muziekspeler die ik in januari had besteld, en waarvan ik eigenlijk nog een pak meer muziek mag voor downloaden (legaal, welteverstaan, en in hoge kwaliteit). Er zit weinig uitzonderlijks tussen, bij die eerste 14, al wil ik er toch wel even die Piano Concertos 3, 4 and 5 van Beethoven uitlichten. Niet dat de rest niet goed is, maar het is vaak gewoon mijn ding niet, of het springt er niet uit.

All My Tomorrows / Carol Kidd / 2004 / (nvt)
With a Song in My Heart / Gill Manly / 2009 / (nvt)
Perfect Alibi / Claire Martin / 2008 / (nvt)
Too Darn Hot! / Claire Martin / 2004 / (nvt)
Love was a Dream / Franz Léhair / 2009 / (nvt)
Reminiscences / Frédéric Chopin / 2005 / (nvt)
Messiah / Georg Friederich Händel / 2006 /(nvt)
Spem in alium / Thomas Tallis / 2004 / (nvt)
Vibraciones del Alma / Maximiliano Martin / 2009 / (nvt)
Consort music for five and six viols / John Ward / 2009 / (nvt)
On an Echoing Road / Ned Rorem / 2009 / (nvt)
Piano Concertos 3, 4 and 5 / Ludwig van Beethoven / 2009 / ***
Symphonies 38 – 41 / Wolfgang Amadeus Mozart / 2008 / (nvt)
Early Works for Guitar / Fernando Sor / 2010 / (nvt)

De rest is allemaal jazz, en komt van een verscheidenheid van bronnen. Mag ik meteen nog eens een lans breken voor ‘winkels’ zoals Instant Jazz, waar u een pak fantastisch jazzwerk vindt?!

Antibes / Greg Reitan / 2009 / **
Dit is no nonse, no frills jazz, gewoon klassieke jazz, goed gespeeld. Het springt er niet uit, maar ik krijg er geen hoofdpijn van. Mijn oren gaan zich niet spitsen, maar ik val er niet van in slaap. Deze mens kan goed spelen, maar het roert mijn ziel niet.
Caught in the Light of Day / Ivo Neame / 2009 / **(*)
Dat loopt gelijkaardig met Reitan, vooral klassieke jazz, maar met een iets spannende piano. Heel mainstream, heel toegankelijk, heel genietbaar. Bleef meer plakken dan Reitan.
Quintessence / Meeting Point / 2009 / **(*)
Nog van dat. Mainstream, zeer genietbaar, maar zonder erm… x-factor. Deze drie albums kunt ge probleemloos opleggen tijdens een etentje, niemand die er aanstoot aan zal nemen. Weinigen die ze zullen opmerken ook.
Pastorale / Stefano Battaglia / 2010 / **(*)
Minimalistische jazz, vol soundscapes. Perfect tijdens de stilte van de nacht en/of als achtergrond om een boek bij te lezen. Zonder partituur gespeeld.
Midas / John Turville / 2010 / **(*)
Turville is klassiek geschoold en dat is hoorbaar. De stem van Brigitte Beraha past mooi in het geheel van het werk. Interessanter dan Battaglia, iets meer jazz, maar net zo mainstream als die eerste drie. De invloed van Bill Evans is merkbaar.
The Paris Concert (edition one) / Bill Evans / 1979 / ***
The Paris Concert (edition two) / Bill Evans / 1979 / ***
De laaste albums met het laatste trio voor de dood van Bill Evans in 1980. Evans vond dit trio zelf het beste trio waarmee hij speelde; de opnames dateren van 1965 (twee jaar na de fantastische solo sessions).
Lost on the Way / Louis Sclavis / 2009 / ***
Het zal misschien niet onmiddellijk zijn wat u van jazz verwacht, als u jazz voornamelijk associeert met pakweg Jef Neve (vaak schitterende muziek overigens) of Dave Brubeck. Maar dit is interessante, verrassende en uitnodigend-uitdagende muziek. Sclavis is een nieuwe weg ingeslagen, beweert men van dit album, maar Sclavis slaat met elk album een beetje een nieuwe weg in. Binnenkort treedt de man op, met de muziek op deze cd (geïnspireerd op de reis van Ulysses). Ik kom er nog op terug.
Orchestrion / Pat Metheny / 2010 / *
Dit is meer een proof of concept dan een interessant jazzalbum. Metheny speelt gitaar, en laat de rest van de instrumenten op dit album gerobotiseerd met hem meespelen. Hij toert zelfs met dit gedoe, maar als het even spannend klinkt als dit album, kan u uw geld beter voor iets anders sparen.
Kenny Burrell & John Coltrane / John Coltrane / 1958 / ***
Standaard jazz, toen die nog vernieuwend was. Fantastisch album, vol swing en schwung en drive, zoals we nu van de hedendaagse jazz zouden verwachten. Maar dan anders.
One-Armed Bandit / Jaga Jazzist / 2010 / **(*)
Elektronica, met veel melodie en potentieel tot meeslependheid. Laat zich beluisteren gelijk een soundtrack, compleet met repetitie, spanningsopbouw en grandeur. Ik kan er momenteel niet genoeg van krijgen, maar ik vrees dat ik het binnen een jaar niet meer ga kunnen horen.
John Coltrane and Johnny Hartman / John Coltrane / 1963 / ***
het is een beetje wennen aan de stem van Hartman, die klinkt alsof hij zingt op een programma op BRT1, zondagmiddag tijdens de lunch. Blijven luisteren, want het loont de moeite, al is het een beetje oudbollig. Hier ligt het trouwens gaag op tijdens het eten. Op zondag.
Someday My Prince Will Come / Miles Davis / 1961 / **(*)
In 1961 bracht John Coltrane My Favorite Things uit (opgenomen in 1960); in 1961 speelde hij mee op dit album van Miles Davis, hoewel hij toen al het Miles Davis Quintet had verlaten. Spijtig dat jazzmuzikanten tegenwoordig veel minder de hedendaagse muziek verwerken in hun composities.
Forty Fort / Mostly Other People Do the Killing / 2009 / ***
Ha! De plaat is beter dan het concert. Ttz tijdens het concert kon ik mij niet ontdoen van een zeker gevoel dat het allemaal voor de show was. Op de plaat klinkt dat minder door. Deze jongens lijken hun geschiedenis te kennen, en verwerken een heleboel ouder werk in hun composites. Zonder slaafs de muziek te volgen, herinterpreteren ze het werk. Deconstructief, zouden we het ingewikkeld kunnen benoemen. Ik ben benieuwd naar hun evolutie.
Parken / Han Bennink / 2009 / ***
Verrassend weinig experimenteel, heel beluisterbaar en genietbaar.
Annular Gift / Ken Vandermark / 2009 / ***(*)
Wow! Mogelijks het beste wat ik vorige maand in huis heb gehaald. Dit gaat geen seconde vervelen, zit vol dynamiek en geestdrift en wervelwinden en speeldinges.
Voladores / Tony Malaby / 2009 / **(*)
Type-voorbeeld van de hedendaagse jazz. Staccato drumwerk, tegendraadse bas, hortende sax; het wordt allemaal vermoedelijk kapotversterkt op een concert terwijl het net zo goed klinkt op een beluisterbaar volume.
Live aux Instants Chavires / Joëlle Leandre / 2009 / **(*)
Dit moet een fantastisch optreden geeest zijn. Leandre komt naar Jazz & Sounds deze maand, alvast iets om naar uit te kijken.
Entry / Linda Oh / 2009 / ***(*)
The Red Hot Chili Peppers zoals u ze nog niet gehord hebt (track 9: Soul to Squeeze). En dan zeggen dat ik het hierboven nog spijtig vond dat er zo weinig wordt gedaan met hedendaagse andere muziek in jazz. Heerlijk basspel van deze juffrouw, die hier nog niet echt is doorgedrongen, als komt daar hopelijk verandering in.
Canada Day / Harris Eisenstadt / 2009 / ***
Nog zo eentje die eruit sprong. Zo hoort het: respect voor het verleden, maar totaal hedendaags. Met het betere vibrafoonwerk.
Palace Ghosts and Drunken Hymns / Will Holshouser / 2009 / ***
Het begint heel onschuldig met een trekzakmuziekske, maar ontwikkelt zich al gauw in een uitbundig feest. Zou ik live moeten zien, om niet hetzelfde als met MOPDtK tegen te komen. Maar klinkt veelbelovend; de plaat ligt hier graag op.
Green Delay / Phronesis / 2009 / ***(*)
Yeah-hey! Met dezelfde Ivo Neame als hier een beetje hoger, maar dan nog veel uitbundiger en dynamischer. Op het eerste gehoor nogal mainstream, en dit zal ook zeker de liefhebbers van Jef Neve (sorry, maar het is nu eenmaal een heel herkenbaar referentiepunt) als de avontuurlijker liefhebber bekoren.
Archive Series Vol. 1: The DHQ ’07 / Dave Holland / 2010 / ***
’t Is Dave Holland. Daar valt niks over op te merken.
The Complete Atlantic Recordings / Lennie Tristano / 1955-1961 / ***
The Complete Verve Recordings / Teddy Wilson / 1952-1957 / ***
Origine / Aldo Romano / 2010 / *
Bij het eerste nummer waant ge u zo in een Franse film noir of iets Bilitis-achtigs. Heel Frans, dat album, heel soundtrack-achtig, heel soft-romantisch jaren ’70 aandoend. Symfonische jazz, James Last, ik zeg maar wat. Pas op, het zit er in dat dit populair wordt. Al hoop ik echt van niet.
Void Coordinates / Elliott Sharp / 2009 / **
Kom ik binnenkort nog op terug. Sharp speelt straks op Jaaz & Sounds.
Dwell Time / Håkon Kornstad / 2009 / ***(*)
Hier heb ik heel erg naar uitgekeken, en ik ben er niet door ontgoocheld. Kornstad speelt saxofoon, tenor en bass, en dwarsfluit en prutst met elektronica. Schitterende muziek, hou die mens in de gaten.
Restored, Returned / Tord Gustavsen / 2009 / **(*)
Soms bijna klassieke muziek, soms bijna pop (enfin, dat is wat overdreven). Met een zangeres, die –hoewel ik eigenlijk geen fan ben van haar stem– wonderwel bij de sfeer op deze plaat past. Het nummer Lay Your Sleeping Head, My Love kan zo in het repertoire van Dez Mona.
Little Movements / Eberhard Weber / 1980 / ***
Silent Feet / Eberhard Weber / 1978 / ***
Yellow Fields / Eberhard Weber / 1976 / ***
Deze drie cd’s zijn heruitgebracht in de ECM box Colours.
French Suite / Thomas Savy / 2009 / ***
Basklarinet! En eens niet door Louis Sclavis. Heel dynamische plaat. Zou ik graag eens live horen.
The Revolution Will Not Be Televised / Gil Scott-Heron / 1974 / ***
Title says all. Funky shit met een boodschap, een historisch belangrijk album. Scott-Heron heeft net een nieuw album uit, het eerste in 16 jaar.
Yesterday You Said Tomorrow / Christian Scott / 2010 / ***
Helaba, dit sprong er opnieuw uit. Christian Scott stond deze zomer nog op Gent Jazz, waar hij een aantal van de nummers op dit album reeds uitvoerde. Mainstream, maar beter dan verwacht.
Strings Attached / Pierre Anckaert / 2010 / **
Meer symfonische jazz. Vanavond zie ik ze live; hopelijk word ik aangenaam verrast.
If (Blue) Then (Blue) / Heinz Sauer / 2010 / ***
Hoewel dit eerder fragiele muziek is, springt dit album er alweer uit.
Carnegie Hall Concert / Gerry Mulligan / 1995 / **
Cool jazz. Gerry Mulligan en Chet Baker in concert; ze hadden in geen tien jaar meer samengespeeld. Opener Line For Lyons was een warm-up, om Chet Baker op zijn gemakt te stellen (de man was bloednerveus). Zelfs My Funny Valentine klinkt niet helemaal klef.
New History Warfare: Volume 1 / Colin Stetson / 2007 / ***
Nog iemand voor op Jazz & Sounds. Doet iets gelijkaardigs als Kornstad (cfr hoger), maar dan… anders. Binnenkort meer.
The Man With the Horn / Miles Davis / 1981 / **
Het eerste album van Miles nadat hij zes jaar niks meer van zich had laten horen. Rock, pop, funk en zelfs jazz fusion.
Dedicated to You (Sings the music of Coltrane & Hartman) / Kurt Elling / 2009 / **
Mja, waarom niet. Al kon het evengoed zijn: mja, waarom wel?

Bon, veel te veel cd’s, veel te weinig bespreking. Ik moet erop letten dat ik de cd’s omschrijf als ik ze net heb gehoord, net zoals ik doe met films als ik ze net heb gezien. Vooral als ik er zo’n hoop koop, wordt het anders quasi onmogelijk om het achteraf te doen (zoals ik nu heb gedaan).

Vanuit de winkel/amazon/Instant Jazz brengt u zonder schroom of vrees de volgende albums mee om uw collectie mee te verbeteren: Annular Gift van Ken Vandermark; Entry van Linda Oh; Green Delay van Phronesis; Dwell Time van Håkon Kornstad; French Suite van Thomas Savy. Als u nog geld over hebt, voegt u daaraan toe: Canada Day van Harris Eisenstadt; If (Blue) Then (Blue) van Heinz Sauer; Yesterday You Said Tomorrow van Christian Scott; One-Armed Bandit van Jaga Jazzist; en Forty Fort van Mostly Other People Do the Killing.

Overigens, hoeveel geld geeft u maandelijks uit aan muziek? Doe mee aan de poll bij Boleuzia.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)

cds 201001

François Tusques is een van de pioniers van de free jazz in Frankrijk (waarbuiten hij grotendeels onbekend is). Ik had nog nooit van de man gehoord, tot Giovanni Barcella erover begon tijdens een lunch met de juryleden van het Jong Jazz Talent, vorige maand. Niet zo lang nadien vond ik een transfer van de originele lp bij Inconstant Sol, vol guitige, zeer toegankelijke muziek.

Lees meer over Tusques: Francois Tusques et le Nouveau Jazz Francais (ondanks de titel, is het artikel in het Engels geschreven) & Reissue This!

Da Mo is de bijna onopgemerkt gepasseerde, maar langverwachte cd van het Jeroen Van Herzeele Quartet (Jeroen van Herzeele, Fabian Fiorini, Jean-Jacques Avenel, Giovanni Barcella –Avenel is overigens ook te horen L’Intercommunal Free Dance Music Orchestra, volume 4). Een energieke, intensieve plaat, die mooi in het verlengde ligt van de enthousiast onthaalde live tournee die eraan vooraf ging. En die meer aandacht verdient.

L’Intercommunal Free Dance Music Orchestra, volume 1 / François Tusques / 1971 / ***
L’Intercommunal Free Dance Music Orchestra, volume 4 / François Tusques / 1981 / **(*)
Da Mo / Jeroen Van Herzeele Quartet / 2009 / ***

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)

cds 200912

Oeps. Het is bijna half januari en ik was vergeten mijn aanwinsten van december 2009 op te lijsten. En zeggen dat ik eindelijk nog eens wat klassieke muziek heb gekocht. Alledrie schitterende platen, Szymanowski is een gelukkige ontdekking, Paganini is heerlijk opzwepend.

Het Darious Jones Trio wordt (werd) her en der binnengehaald als dé ontdekking van 2009, al ben ik zelf opgetogener met Rudresh Mahanthappa & Vijay Iyer (voor het eerst gehoord op Middelheim). Ik weet niet meer hoe ik bij Stéphane Kerecki terecht ben gekomen, maar dit is echt wel goed. Nieuw ook van bij ECM: Tomasz Stanko (Dark Eyes) en Jan Garbarek (Dresden) –allebei in huis te halen! Een paar klassiekers, en wat internetplaten (The Chris Kelsey 4, dat gratis te downloaden was & Plaistow, dat nog altijd gratis te downloaden valt) voor de meer avontuurlijke luisteraars.

2010 wordt waarschijnlijk het jaar waarin ik meer en meer digitaal begin te kopen~~. De iTunes versie is vaak (niet altijd) pakken goedkoper dan de cd versie –en ze zijn allebei lossless~~ (maar niet van iTunes dus, dank u wel om dat op te merken Frederik). (Edoch, gespecialiseerde ‘winkels’ zoals Instant Jazz verliest u beter niet uit het oog.) 181 nieuwe platen overigens, in 2009. En in 2010 zouden het er best nog meer kunnen worden. Ik leg u binnenkort uit hoe dat komt. (Eerst nog wat cd’s digitaliseren; ik zit aan de ‘T’ voor jazz.)

The Well-Tempered Clavier I / Johann Sebastian Bach / Maurizio Pollini, piano / 2009 / ***
The Complete Music For Violin & Piano / Karol Szymanowski / Alina Ibragimova, violin; Cédric Tiberghien, piano / 2009 / ***
24 Capricci / Nicolò Paganini / Thomas Zehetmair, violin / 2007 / ***
Chapter One: Latin America / Gato Barbieri / 1973 / ***
Muse / Yaron Herman / 2009 / **(*)
Man’ish Boy (A Raw & Beautiful Thing) / Darius Jones Trio / 2009 / ***
Houria / Stéphane Kerecki Trio feat. Tony Malaby / 2009 / ***
Apti / Rudresh Mahanthappa’s Indo-Pak Coalition / 2009 / ***
Raw Materials / Rudresh Mahanthappa & Vijay Iyer / 2006 / ***
Tragicomic / Vijay Iyer / 2008 / ***
Dark Eyes / Tomasz Stanko Quintet / 2009 / ***
Dresden / Jan Garbarek Group / 2009 / ***
Ballads for Bass Clarinet / David Murray / 1991 / **(*)
At The “Golden Circle” In Stockholm, Vol. 1 / Ornette Coleman / 1965 / ***
Things Unseen! / Bob Mover / 1982 / **(*)
Moker / Moker / 2009 / **(*)
Not Cool / The Chris Kelsey 4 / 2009 / **
Jack Bambi / Plaistow / 2009 / **

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)

cds 200911

We gaan er met de grove borstel door. Te onthouden: Fragile (binnenkort is Michael Moore te horen in Vooruit); Starbound; Conto; Rhythm Sphere; Electrifying Sounds Of The Paul Jeffrey Quintet; Franz Liszt “Un Portrait”; Le Dernier Tango à Paris; La Compañera; Folk Songs; Panthalassa: The Music Of Miles Davis 1969-1974. Dat laatste ook al omdat het de puristen wreed op de zenuwen zal werken.

Fragile / Michael Moore / 2008 / ***
Ik heb deze cd al een tijdje, en ik heb er al flink wat naar geluisterd, maar ik ben er nog altijd niet geheel uit. Het feit dat ik er naar terug blijf grijpen, zal ook wel wat willen zeggen, waarschijnlijk. Ik schort mijn oordeel op tot ik hem live in Vooruit heb gezien. Is naar verluidt het grote voorbeeld van Joachim Badenhorst.
Starbound / Robin Verheyen / 2009 / ***
In sommige media merken ze aan deze cd dat Robin Verheyen op zijn return zou zijn. Het enige wat ik merk is dat hij veel sopraansax gebruikt, en dat zijn muziek –op deze cd– een beetje toegankelijker lijkt. Minder avontuurlijk en vooruitstrevend dan het vorige werk dus, maar hij mag ook wel eens een rustpunt inlassen zeker?
Catharsis / Roelofs2 Lauscher 3 / 2009 / **(*)
Kijk zo’n cd’s zijn moeilijk te bespreken: het vakwerk en de professionaliteit druipt ervan af, het klinkt goed, het laat zich makkelijk beluisteren, maar… het valt niet op. Het is schitterende achtergrondmuziek, tijdens het werk, tijdens een diner, terwijl u een boek leest, maar u spitst er de oren niet van. Moeilijk zonder blazer(s), zal u zeggen, maar dan moet u dringend maar eens naar Vijay Ivers Historicity luisteren.
Conto / Bansuri Collectif / 2009 / **(*)
Bansuri Collectif speelde tijdens het Jong Jazz Talent in juli, en brengt een sound die kenmerkend is voor de jonge jazz tegewoordig: een slepende gitaar, een half flitsende (maar iets te ingehouden –Barbieri wil er precies in doorbreken, maar hij mag niet) sax, en niet te opdringerig maar we degelijk aanwezig drumwerk. Beduidend avontuurlijker dan Catharsis hierboven; beloftevol, maar er is nog werk aan.
Hilfe Kommt / Dez Mona / 2009 / **
Pfff. Wat een ontgoocheling. Veel te afgelikt; de alarmerend ijle sound van weleer heeft plaats gemaakt voor een dunne, veel te zuivere klank waarin veel minder passie te horen is. Het zal live wel beter zijn, hoop ik.
Life On Earh / Tiny Vipers / 2009 / **(*)
Oeh, die stem. Tiny Vipers komt uit ergens de buurten van Seattle, en past perfect in het folkachtige muziekgenre zoals M. Ward, Feist, Andrew Bird enzovoort
Rhythm Sphere / Eric Legnini / 1995 / ***
Verrassende cd; ik krijg hem via-via-via, en liet mij graag overdonderen door The Sorcerer en de title track Rhythm Sphere. Blijft niettemin heel mainstream (ondanks –of juist door– Joe Lovano), en nauwkeurig –waarmee ik bedoel dat het vaak iets weg heeft van een recital ipv een stuk jazz.
Played / 1000 / 2009 / **(*)
Mainstream of afgeliktheid zijn hier wel niet van toepassing als omschrijving. Deze muziakten wentelen zich en buitelen over elkaar heen op zoek naar spanningsvelden en harmonieën. U wou toch avontuur? Not for the faint of heart.
Promo CD / Bart Maris / 2009 / ***
Kopen. Deze cd kost vijf euro, en u krijgt er een staalkaart van ’s mans kunnen mee in huis. Ik ga er geen woorden aan vuil maken.
Electrifying Sounds Of The Paul Jeffrey Quintet / Paul Jeffrey / 1968 / ***
De hoes alleen al. En welk een fantastische sound, welk een sax. Als muziek zich niet door (opname)techniek laat dicteren, dan krijgen we dergelijk schitterende resultaten. Ik zat gelijk in een jazzkroeg.
The Jason Parker Quartet / Jason Parker Quartet / 2007 / **
Live @ Jazz TV / Jason Parker Quartet / 2009 / **
No More, No Less / Jason Parker Quartet / 2009 / **
Mja. Een gegeven paard kijkt men niet in de bek?
Franz Liszt “Un Portrait” / Guillaume Coppola / 2009 / ***
Gelanceerd in 2007 wordt Coppola ondertussen al genoemd en geroemd als de toekomst van de piano in Frankrijk. Move over Alexandre Tharaud? Op deze debuutcd is alvast het betere vingerwerk te horen.
Edvard Grieg: Cello Sonata, Lyric Pieces / Emmanuelle Bertrand, Pascal Amoyel / 2008 / **(*)
Mooie, heel delicate versie van Griegs cello sonata. Bevat ook de opzwepende Troldtog (March of the Trolls), en een paar lyrische werken. Zeer ingehouden en gedisciplineerd.
Johannes Brahms: Clarinet Sonatas / Georges Pludermacher, Michel Portal / 1996 / **
Gelijk een tang op een varken. Pludermacher speelt met emotie, Portal speelt afgemeten droog en schijnbaar zonder gevoel. Ik weet weer waarom ik zoveel naar jazz luister.
La Compañera / Henri Texier Quartet / 1983 / LP CARA 005 / ***
De eerste samenwerking tussen Texier en Sclavis, en tevens zijn eerste plaat als group leader. Bevat reeds typerende elementen voor wat later in het trio Romano-Sclavis-Texier zal terugkeren. Zéér ritmisch.
Folk Songs / Charlie Haden, Jan Garbarek & Egberto Gismonti / 1981 / LP ECM 1170 2301 170 / **(*)
Haden zat toen in een overgangsfase, zo wordt gefluisterd, en deze plaat werd op het einde daarvan gemaakt. Wie op zoek is naar jazz pur sang, komt bedrogen uit; deze plaat bevat muziek die, trouw aan de naam meer bij folk en wereldmuziek aanleunt. Ik hoor het graag –het is rustig en achtergrondelijk– maar de meningen zijn verdeeld. Dit soort muziek, met etnische invloeden, is overigens weer helemaal in tegenwoordig.
Panthalassa: The Music Of Miles Davis 1969-1974 / Bill Laswell / 1998 / LP CK67909 / ***
Oei. Ai. Wat kan ik zeggen. Bill Laswell, de man die een jaar of twee geleden op Middelheim twee luidsprekertorens op het podium voorzag ter versterking van zijn basgitaren (ik heb ervoor gestaan op het podium, en de luchtverplaatsing was indrukwekkend), houdt zich bezig met de interpretatie van het fusionwerk van Miles Davis. Vertrekkende van de masters gaat de man mixen en verschuiven, en dat levert op zijn minst een interessante interpretatie op. Voor fans, verzamelaars, en liefhebbers van acid (jazz) toestanden en/of Bill Laswell.
Le Dernier Tango à Paris / Gato Barbieri / 1972 / LP Stereo UAS 29440-U / ***(*)
Inderdaad, Gato Barbieri heeft de soundtrack voor de legendarische film van Bertolucci. Maria Schneider zou achteraf nooit meer dezelfde zijn, maar deze muziek is alvast fantastisch (cfr de trailer op youtube).

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)

cds 200910

Te zot voor woorden: ik zie dat de teller voor dit jaar al op 143 staat. Honderddrieënveertig nieuwe albums in mijn collectie (albums, want ik mag niet langer cd’s zeggen sinds ik ook opnieuw lp’s beluister). Op 31 oktober waren er 304 dagen in het jaar, dus dat betekent één album per twee dagen. Juist, ja.

Dat betekent dus ook dat het weinig zin heeft om diepgravende recensies te schrijven over die muziek, maar tevens dat er een paar albums zijn die duidelijk boven de rest uitstak. Waltz for Debby (Bill Evans); At This Time (Trio 3); Historicity (Vijay Iver); These Are The Vistas (The Bad Plus); Chapter Three: Viva Emiliano Zapata (Gato Barbieri): het zijn niet alleen stuk voor stuk meesterwerkjes, maar ze worden herhaaldelijk afgespeeld én blijven in mijn hoofd nazinderen. Ze worden héél erg dicht op de hielen gezeten door Brewster’s Rooster (John Surman); Stone In The Water (Stefano Bollani); On Broadway, Vol. 5 (Paul Motian); Fusion & Thesis (Jimmy Giuffre 3); Different But The Same (David Liebman & Ellery Eskelin).

Bijna al de rest is goed tot fantastisch –behalve die twee die mij helemaal niet konden bekoren: Lungs (Florence & The Machine); Echos, Arches & Eras (Huntsville).

Aanraders: wie het graag wat avontuurlijker en energieker heeft, zal Historicity (Vijay Iver) en These Are The Vistas (The Bad Plus) op prijs stellen (of Chapter Three: Viva Emiliano Zapata (Gato Barbieri) maar dan op een geheel andere manier); wie liever gemoedelijker jazz beluistert haalt Waltz for Debby (Bill Evans) en Stone In The Water (Stefano Bollani) in huis (of Brewster’s Rooster (John Surman).

Veel luisterplezier.

Lungs / Florence & The Machine / 2009 / *(*)
Fenix / Gato Barbieri / 1971 / ***
Miles & Monk at Newport / Miles Davis & Thelonious Monk / 1955 / ***
Workin’ with the Miles Davis Quartet / Miles Davis / 1595 / ***
Waltz for Debby / Bill Evans / 1961 / ***(*)
Big Picture / Trio M / 2007 / ***
Echos, Arches & Eras / Huntsville / 2008 / *(*)
Fragile / Michael Moore / 2008 / **
On Broadway, Vol. 5 / Paul Motian / 2009 / ***
At This Time / Trio 3 / 2009 / ***
Tati / Enrico Rava / 2007 / **(*)
Brewster’s Rooster / John Surman / 2009 / ***
Stone In The Water / Stefano Bollani / 2009 / ***
Historicity / Vijay Iver / 2009 / ***(*)
Moon Dreams / Dutch Jazz Orchestra / 2008 / ***
Chapter Two: Hasta Siempre / Gato Barbieri / 1973 / ***
Chapter Three: Viva Emiliano Zapata / Gato Barbieri / 1974 / ***
These Are The Vistas / The Bad Plus / 2003 / ***(*)
Folk Art / Joe Lovano / 2009 / ***
Black Pearls / John Coltrane / 1958 / ***
Fusion / Jimmy Giuffre 3 / 1961 / ***
Thesis / Jimmy Giuffre 3 / 1961 / ***
Different But The Same / David Liebman & Ellery Eskelin / 2005 / ***

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)

cds 200909

Naar drie van de cd’s die ik vorige maand heb verworven, heb ik nog niet eens kunnen luisteren. Een roedel nieuwe cd’s en lp’s liggen ondertussen al op mij te wachten, wat betekent dat er voorlopig alvast een aankoopstop wordt ingelast. (Euh, na deze week toch. Denk ik.) Vorige maand ben ik ook begonnen met opnieuw lp’s in huis te halen, en als ik dan de digitale met de analoge opnames vergelijk, dan zit er toch wel een pak meer karakter in die oude methode –en nee, dan heb ik het niet over het gepiep en gekraak.

Na Middelheim had ik verschrikkelijke spijt dat ik niks van Rudresh Mahanthappa had aangeschaft, maar kijk daar kwam alras hulp van Tony Verstraete, die een heleboel interessant materiaal in zijn recent opgerichte Online Music Store Instantjazz heeft zitten. Mauger kwam mijn richting uit, alsook Dominic Duval & Jimmy Halperin en Darcy James Argue’s Secret Society. Om eens te proberen, zei Tony, terwijl hij de cd’s in mijn handen stopte en weigerde daar geld voor te ontvangen. “Ge hebt die niet besteld hé”, was zijn uitleg. “Maar ik denk dat het wel uw ding zal zijn.” Oei, schrok ik nog, want ik heb daar boek– en stripverhaalgewijs niet zo’n beste ervaring mee. Maar Tony kreeg gelijk: beide cd’s zijn absoluut mijn ding, en sinds Elliott Sharps Sharp? Monk? Sharp! Monk! ben ik helemaal te vinden voor Monk interpretaties. Instantjazz is overigens een verademing in deze tijden van crisis, niet alleen voor de redelijke prijzen, maar ook voor de service. Aanrader.

September is meteen ook de maand waarin ik de Argentijnse saxofonist Gato Barbieri eindelijk hebt ontdekt. Door sommigen omschreven als een kruising tussen John Coltrane en Albert Ayler, produceert deze muzikant een heel typerend geweldadig soort geluid op zijn tenor saxofoon, dat mij heel goed ligt. Barbieri –wiens naam een paar keer is gevallen tijdens de jurering voor het Jong Jazz Talent in juli– is vooral bekend geworden door zijn soundtrack voor Bertolucci’s Last Tango in Paris, een film uit 1972 met Marlon Brando en de twintigjarige Maria Schneider, een film die op zijn beurt grote bekendheid geniet mede door een scène waarin nogal kwistig met boter wordt omgesprongen. (Een scène bedacht door Brando, zo laat ze optekenen.) Verwar deze Maria Schneider overigens niet met die Marie Schneider. Edoch, Gato Barbieri. De man leeft nog, al maakt hij volgens wikipedia dezer dagen iets wat vooral op smooth jazz gelijkt, en dus niet echt meer in verhouding staat tot zijn vroegere werk. Misschien zien we hem nog wel op eens Gent Jazz (of Middelheim) verschijnen?

The Modern Jazz Quartet / The Modern Jazz Quartet / 1957 / LP Atlantic SD 1265 / **(*)
MJQ heeft bij vele liefhebbers een slechte reputatie. Waarlijk, ook deze lp bestaat uit zeer genietbare achtergondjazz die misschien een tikkeltje avontuurlijker mocht zijn, maar als introductie tot jazz kan u hiermee moeilijk verkeerd gaan.
Sonny Rollins, Vol. 1 / Sonny Rollins / 1956 / Blue Note BLP-1542/BST-81542 / **
Slechte lp. En dan heb ik het over de fysieke toestand van de plaat, want ze is waarschijnlijk iets te grijs gedraaid. Vol. 1 valt zo ergens tussen Saxophone Colossus en Vol. 2 in.
Miles in the Sky / Miles Davis / 1968 / CBS 85548 / ***
Naast Miles zelf spelen hier ook Wayne Shorter, Herbie Hancock en George Benson, diezelfde gitarist inderdaad die vaten zoetsappigheid over Gent Jazz uitstortte in juli. De plaat bevindt zich op de overgang naar de grotere fusion invloeden.
Soultrane / John Coltrane / 1958 / Prestige LP OJC-021 (P-7142) / ***
Die had ik nog niet op cd (en nu dus nog steeds niet). Soultrane is één van Coltranes eigen favoriete albums. We were doing a session and we were hung for a tune and I said, “Trane, why don’t you think up some old standard?” He said, “OK I got it.[“]…and they played “Russian Lullaby” at a real fast tempo. At the end I asked, “Trane, what was the name of that tune?” And he said, “Rushin’ Lullaby.” I cracked up.
Paul Bley/NHØP / Paul Bley & Niels-Henning Ørsted Pedersen / 1973 / SteepleChase Records SCS-1005 / ***
Heel toegankelijke en mooie plaat (ook beschikbaar op cd), waarop beide muzikanten elkaar uitzonderlijk complementeren.
Chapter Four: Alive In New York / Gato Barbieri / 1975 / ABC Records ASD-9303 / ***(*)
Nog goed dat ik een deftige naald en een lichte pick-up arm heb, of ik had deze plaat ondertussen al grijsgedraaid. Alles klopt, op deze plaat, vol muzikanten waarvan ik nog nooit had gehoord. Van de zeurende sax tot de korte parlando passages.
I Giganti Del Jazz Vol. 6 / Gato Barbieri, Don Cherry, Albert Ayler, John Handy / datum ongekend / **
Compilatie album uit de Giganti Del Jazz reeks, dat zo’n 100 albums telt. Goed samengesteld, de werken passen heel erg goed bijeen.
Yesterdays / Gato Barbieri / 1974 / ***
Iets vermoeiender dan Chapter Four: Alive In New York, maar blijft een uitstekend album. Naar deze muziek moet je luisteren (klemtoon op moet én op luisteren); ze eist gewoon de aandacht op tot uw oren gaan tuiten.
Kinsmen / Rudresh Mahanthappa / 2008 / ***
Indische invloeden (duh) maar dan zonder dat het een gimmick of storend wordt. Het perfecte voorbeeld van hoe men etnische invloeden best binnenbrengt in (westerse) muziek. Ganesha heeft hij op Middelheim gespeeld, dacht ik; het is in elk geval een heel herkenbaar nummer. Hij speelde toen zijn altsax vaak in het lagere register zodat hij de warmte van een tenor toont.
The Beautiful Enabler / Mauger / 2008 / ***
Maugus is alweer Mahanthappa, deze keer samen met Mark Dresser en Gerry Hemingway (bekend van het Anthony Braxton Quartet). Vraagt iets meer van de luisteraar dan Kinsmen, maar die luisteraar krijgt dan weer heel wat terug.
Monk Dreams / Dominic Duval & Jimmy Halperin / 2009 / **
Allesbehalve uitdagend is deze Monk Dreams, dat het vooral moet hebben van de nette harmonieën uit Monks oeuvre. Duval en Halperin hadden eerder al Monkinus uitgebracht, en dit album zou in het verlengde daarvan moeten liggen. Ze zijn nagenoeg op hetzelfde moment opgenomen, dacht ik ergens gelezen te hebben. Heel heldere klank, en vergeet vooral niet dat dit interpretaties zijn.
Infernal Machines / Darcy James Argue’s Secret Society / 2009 / ***
Hola! Wat een naam. Darcy James Argue is een Canadees die naar de Verenigde Staten (hij woont momenteer in Brooklyn) verhuisde om er compositie te leren. Hij richtte in 2005 zijn Secret Society op, en Infernal Machines is hun debuut. Darcy James Argue’s Secret Society noemt zichzelf een steampunk band –ik denk met genoegen terug aan Steve Martland in de jaren 90), en telt 18 leden. De groep heeft een weblog –met regelmatige updates– verkoopt T-shirts, en kent een ondertussen naar jazz standaarden ongehoorde fanbase. Invloeden van Bob Brookmeyer (en Maria Schneider) zijn duidelijk merkbaar; de sound past perfect bij het soort Belgische jazz dat vaak op Gentse gratis festivals en in Vooruit te horen is. Beetje gewaagd, maar zeer beluisterbaar. Lees ook dit: Jazz Standards That Aren’t (Newsweek) & The History of Jazz, by Darcy James Argue (The New York Observer). Cd beschikbaar via Instantjazz –aanrader.
Invisible Light / Michel Bisceglia Trio / 2009 / **(*)
Michel Bisceglia brengt cd’s uit met de regelmaat van boekenbeursauteurs. Ook dit album is opnieuw catchy en rustgevend, iets wat u ’s avonds oplegt om ontspannen de nacht tegemoet te gaan. Wij horen dit graag.
Kamikaze / Kamikaze / 1997 / **
In 1997 kenden de leden van Kamikaze elkaar nog maar net. Begin september namen ze –12 jaar later– opnieuw een album op dat (als ik het goed voorheb) binnenkort op het El Negocito Records label zal verschijnen. U kon gaan luisteren, ik heb dat gedaan, en achteraf ook besproken.
Little Things Run The World / Ben Allison / 2008 / ***
Zeer genietbaare plaat, eigenlijk net iets beter dan de opvolger, al heeft dat mogelijks te maken met een persoonlijke voorkeur (of afkeer).
Think Free / Ben Allison / 2009 / **(*)
Het vioolspel hoefde voor mij niet echt, het laat mij vooral iets te veel terugdenken aan een folky Madeleine Stowe die de blinde violiste Emma Brody speelt in Blink (1994). Als u moet kiezen, koop dan beter die andere.

Steek uw hand op (in de commentaren?) als u alles gelezen hebt.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)

cds 200908

Euh, ’t is gemakkelijk, deze maand. Print deze pagina uit, ren naar de platenwinkel, en koop alles op dit lijstje. (Of koop het online natuurlijk.) In augustus heb ik precies alleen maar goede muziek in huis gehaald (of gekregen). Die drie sterren kan u zich zonder verdere uitleg gewoon aanschaffen; de tweeënhalve sterren kan u eventueel eerst voorbeluisteren, want het verschil tussen pakweg Sketches of Spain en Tutu is nogal vermeldenswaardig.

Disfarmer / Bill Frisell / 2009 / ***
Frisell is één van die gitaristen die nooit gaat vervelen. Zijn muziek is geen wervelwind, maar evenmin een sloom getij van klanken. Zijn stijl wordt als Americana omschreven, waarin een veelvoud van invloeden merkbaar zijn. Focus bijvoorbeeld, lijkt wel door Philip Glass gecomponeerd; en start met Glass’ kenmerkende thema zoals te horen op o.a. La Belle et la Betê. Wie een introductie nodig had tot Frisell mag met enthousiaste handen naar deze cd grijpen.
Jazz in the Garden / The Stanley Clarke Trio with Hiromi & Lenny White / 2009 / **(*)
Mwoeha. Hiromi klinkt al van bij de eerste noten door met haar zotte gedraai. Dit is een spannende, uptempo cd, die vaak een weinig commercieel aanvoelt. Wie graag Jef Neve hoort, zal deze cd graag in zijn collectie binnenhalen.
Live in Greenwich Village / Albert Ayler / 1998 / ***
Ooit, niet eens zo lang geleden, hebben ze in Vooruit tijdens het filmfestival de documentaire My Name Is Albert Ayler vertoond. Om wat voor reden ook, heb ik die vertoning aan mij laten voorbij gaan, en sindsdien ben ik op zoek naar de film. Ik had nog nooit iets van de man gehoord, maar ben verdomd blij dat ik deze live cd (met opnames van 1965-1967) in huis heb gehaald. Verwacht vooral geen mooie, heldere melodielijnen, maar een rauw en duidelijk trillend gepiep op een tenorsax. (Welke een geluid naadloos overgaat in dat van een viool.) Het tweede nummer, Truth Is Marching In, is redelijk hallucinant.
You Must Believe In Spring / Bill Evans / 1980 / ***
Bill Evans op (één van) zijn hoogtepunt(en). Alleen al voor de waanzinnige interpretatie van het Theme From M*A*S*H (Suicide Is Painless) in huis te halen. De manier waarop die man klanken uit de piano haalt. *zucht*
The Solo Sessions, Volume 1 / Bill Evans / 1989 / **(*)
Volume 2 had ik eerder al in huis gehaald. Het was niet eens de bedoeling dat die Solo Sessions zouden gereleased worden. Tijdens een pauze bij een opnamesessie zette Evans zich aan de piano, en begon, alleen in de studio (hij speelde niet graag solo), anderhalf uur ononderbroken te spelen. Gelukkig (zo heb ik bij Bernlef gelezen) had iemand op de opnameknop gedruk, zodat we het resultaat kunnen beluisteren. (Als u moet kiezen: volume 2 is net iets interessanter.)
Sketches of Spain / Miles Davis / 1960 / **(*)
Uitgebracht een jaar na het verkoopsrecord verbrekende Kind of Blue, wordt deze plaat omschreven als de meest toegankelijke Miles plaat ooit. Kwatongen beweren dat ze perfect past in een James Lastcollectie, hoewel de arrangementen van Gil Evans eerder als beheerst dan zoetsappig te omschrijven zijn. Centraal op het album staat het overbekende Concierto de Aranjuez van Joaquín Rodrigo uit 1939, netjes geflankeerd door Fuego fato uit El amor brujo van Manuel de Falla.
Tutu / Miles Davis / 1986 / **(*)
26 jaar later brengt Miles Tutu uit (genoemd naar de Zuidafrikaanse aartsbisschop), geproduceerd door basgitaarmirakel Marcus Miller. Dit album is een onmiskenbaar product van de jaren 80, vol funk- en synthesizertoestanden. Met Billy Hart op drums.
Bags & Trane / Milt Jackson & John Coltrane / 1960 / **(*)
Tegenover Tutu lijkt Bags & Trane een verschrikkelijk braaf en rustig album, waarop de invloed van de jaren vijftig nog duidelijk merkbaar is.
Quartet / McCoy Tyner / 2007 / ***
Live album, stevig tempo, met een afgemeten Joe Lovano op sax, die zelfs voor mij genietbaar is (ik ben geen fan).
Movements in Colour / Andy Sheppard / 2009 / ***
Sinds 2000 is er niets meer verschenen bij ECM dat de moeite waard is, vertelde mij onlangs nog iemand. Al ken ik toch wel een paar albums die het tegendeel bewijzen. Deze Movements in Colour van Andy Sheppard is er zo één. Veel soundscape, uitgerekte klanken, en schalt hier graag uit de luidsprekers.
The Montreal Tapes / Charlie Haden / 2009 / ***
In 1989 stond Charlie Haden centraal op het Montreal Jazz Festival. Hij trad elke avond op met een verschillende bezetting, en elk van die concerten werd opgenomen. Zes van die concerten zitten in deze box, van overige twee is er één nog niet vrijgegeven (met Pat Metheny en Jack DeJohnette) en één te koop via ECM (met Egberto Gismonti –die zat al in mijn collectie). Niet getreurd, in deze doos vindt u o.a. Joe Henderson, Geri Allen, Paul Motian, Gonzalo Rubalcaba en Paul Bley. Verscheidenheid troef.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)