cd’s 201005

Het zit zo: in april heb ik geen noot muziek gehoord, op de mega hits toestanden die we in de auto via de Sirius satelliet binnenhaalden tijdens onze road trip. Die omschrijving (mega hits) was van toepassing op zowat alles, van sport over jaarthema zenders tot jazz. Het beste station was nog Cinemania, waardoor vaak verrassend toepasselijke soundtracks werden gestuwd, die wonderwel bij het immer veranderende landschap gingen.

Eens in Seattle, heb ik mij anderhalve dag beraad over muzikale aankopen, en dan had ik het onfortuinlijke geluk om van Amazon een gratis prime proefabonnement aangeboden te krijgen. Free two day shipping, en dat gedurende een ganse maand. Peu importe dat hier geen stereoinstallatie to speak of in huis is, ik heb nog altijd een computer en van die goedkope koptelefoondinges. Mensen, ik kijk er naar uit om de muziek weer door mijn installatie te horen schallen… of zelfs maar fluisteren.

Het resultaat is dat ik een ongelooflijk schandalig lange lijst aan nieuwe aanwinsten heb, waar ik nog niet eens helemaal naar heb kunnen luisteren. Gelukkig heb ik niet alles op cd gekocht, of ik kon een kist muziek naar mijzelf in België sturen. In juni zal er maar weinig (if anything) worden aangekocht. En ik heb een nieuw voornemen gemaakt: vanaf september zal ik waarschijnlijk iets frequenter over de aangekochte muziek beginnen schrijven –het is een ramp om aan het einde van de maand nog iets zinnigs te zeggen over de muziek die ik aan het begin ervan heb gekocht. Hoe intensief ik die muziek soms mag beluisterd hebben. (Binnenkort heb ik het overigens nog over Dawn of Midi, dat had ik hen beloofd.)

Opvallend, hoeveel excellente platen er in dit lijstje zitten!

71. False Consonances of Melancholy – Ayres for the Violin / Nicola Matteis door Amandine Beyer & Gli Incogniti / 2009 / ***
72. N_Y Project / Raphael Imbert / 2009 / ***(*)
    Hier luister ik al naar sinds maart, en het vermoeit nog steeds niet. Ontdekking van het jaar, al moet dat natuurlijk niet overhyped worden. Edoch: uitstekende plaat.
73. The amazing adventures of John Surman / John Surman / 2001 / **
74. The Ideal Bread / Ideal Bread / 2008 / ***
    Dit is een limited (maar nog steeds beschikbare) edition, zo heb ik ergens opgevangen. Ideal Bread brengt een hommage aan Steve Lacy, als is die omschrijving veel te beperkend. Deel twee is net uitgebracht.
75. Saturnian / David S. Ware / 2010 / ***(*)
    Mijn introductie tot David S. Ware is meteen een shot in de roos. Ware speelt dit album solo saxgewijs geheel vol, en het boeit van begin tot eind. De plaat is opgenomen in 2009, tijdens zijn eerste concert na een niertransplant. It would take more than a kidney transplant to silence the great David S. Ware, aldus Mike Wood in Prefix Magazine. Dit is volume 1, dus ik kijk uit naar het vervolg.
76. Joy Spirit / Jean-Luc Cappozzo / 2009 / ***
    Nog een solo album, deze keer met trompettist Jean-Luc Cappozzo. Henri, die zelf trompet speelt, was hier niet zo zot van. Het album is opgevat als een hommage aan de muzikanten die Cappozzo hebben beïnvloed, en ik vond dit een toegankelijke en eigenlijk heel aangename cd, waar ik nog vaak naar ga luisteren.
77. First / Dawn of Midi / 2010 / **(*)
    Niet onaardig debuut, waar ik binnenkort nog op terug kom.
78. Duet / Chick Corea & Hiromi / 2008 / ***
79. Place to be / Hiromi / 2010 / ***
    Er is iets met Hiromi en Jef Neve dat ik dringend moet ontdekken. Op het eerste album dat ik van haar kocht (Spiral uit 2005) stond een tune die ik onmiddellijk als één van Neve herkende (maar haar opname was ouder dan die van Neve), en ergens in de laatste paar minuten van Sicilian Blue op dit album zit een tune die verschrikkelijk erg doet denken aan de begintune van Neve (het radioprogramma op Klara). Als ik terug thuis ben zal ik eens wat fragmenten uploaden. Dit is een goede cd overigens.
80. For All We Know / José James & Jef Neve / 2010 / **
    Aangename plaat, José James heeft een aangename stem, maar ik ben er niet helemaal ondersteboven van. Ik heb ze live bezig gezien in Seattle, en in een jazzclub zoals Dimitriou’s Jazz Alley kwamen ze heel goed tot hun recht. Er is nog veel ruimte om te groeien, en ik vermoed dat het later op de toernee nog veel beter gaat worden. Het wordt alvast uitkijken naar hun Coltrane project op Middelheim.
81. Lionel Loueke / Mwaliko / 2010 / **(*)
    Meestal krijg ik the creeps van die Afrikaanse toestanden in jazz –het komt te vaak over als een soort überetnisch streven naar een onmogelijk ideaal, maar Loueke lijkt hier wel een gulden middenweg te hebben gevonden. Dit is aangename muziek, met vaak een leutige beat, helemaal klaar voor de zomer.
82. True Story / Jean-Michel Pilc / 2009 / ***
    Hela, dat klinkt goed. De Frans geboren, maar ondertussen reeds 15 jaar in New York wonende Pilc is autodidact. Dat doet er niet toe, maar het is weer eens een weetje om mee uit te pakken op feestjes en recepties. Dit is sterk ritmische muziek, met een mooie, eenvoudige structuur en aanvullende begeleiding.
83. Peepers / Polar Bear / 2009 / ***(*)
    Avontuurlijk, beluisterbaar, humoristisch, gedreven, verrassend, enthousiast; als dat al geen sleutelwoorden zijn die u al niet op zijn minst benieuwd maken, dan weet ik het ook niet. Frisse muziek met speelse klanken. Een beetje free, een beetje rock, een beetje etherisch, en wat pulserend. Klaar om door u ontdekt te worden.
84. Dan Berglund’s Tonbruket / Dan Berglund / 2010 / **(*)
    De bassist van E.S.T. (het Esbjörn Svensson Trio) blijft niet (langer) bij de pakken zitten. Het debuut van zijn nieuwe groep kent invloeden van Wilco, Sigur Rós en Royksopp. Dit is minder jazz dan hardrock; een boeiende plaat van een groep die (duidelijk) nog in het beginstadium zit.
85. Walk the Nile / Elephant9 / 2010 / ***(*)
    Nog meer rockachtige toestanden alhier. Een funky onweerstaanbaar ritmisch keyboard en opzwepende drumpassen. Fusion van de bovenste plank. Aanrader!
86. Absolute Zawinul / Absolute Ensemble / 2009 / ***(*)
    En eigenlijk ken ik veel te weinig van fusion. Absolute Zawinul is het laatste studio album van Joe Zawinul, oprichter en coleider (samen met Wayne Shorter) van Weather Report, één van de meest invloedrijke fusion bands uit de jaren 70. Strijkers en jazz gaan niet samen, pleeg ik wel eens te verkondigen, deze plaat is alvast een uitzondering daarop. Absolute topnummer is Ice Pick Willy, het slotnummer op de plaat.
87. Clint / Oddjob / 2010 / *(*)
    De Clint uit de titel slaat op Clint Eastwood; alle nummers komen uit films waarin Eastwood heeft meegespeeld. Het zijn herinterpretaties die voornamelijk de sfeer weergeven uit de jaren 80, toen de synthesizer een prominente plaats in de popmuziek kreeg toebedeeld. Niet onaardig, maar… tsja.
88. Highway Rider / Brad Mehldau / 2010 / ****
    En ’tsja’ alweer. Dit is er eentje buiten categorie. De invloeden bij Mehldau zijn nauwelijks te tellen; John Boy is decidedly Beatles; Now You Must Climb Alone voelt verwantschap met Charles Ives; en in We’ll Cross the River Together komt het thema uit Tchaikovsky’s (met een tsjuh) Zwanenmeer wel eens piepen. We kunne n er uren over doorgaan, maar dit is één van de incontournables van 2010.
89. Esta Plena / Miguel Zenón / 2009 / ***(*)
    In mei stond Miguel Zenón op de voorkant van Downbeat, en het is naar aanleiding van het artikel daarin dat ik deze plaat heb aangeschaft. Zenón trok op muzikaal onderzoek naar Puerto Rico (waarvan hij afkomstig is), en het resultaat daarvan was al gedeeltelijk te horen op Jibaro uit 2005. Esta Plena gaat de ogenschijnlijk de richting van de world muziek op, maar is bij verder luisteren beslist jazz (niet dat we –ik val in herhaling — aan hokjesdenken doen). Dit is alweer een spannende, invloedrijke en onderhoudende plaat.
90. Nikki / Nikki Yanofsky / 2010 / **
    …wat gelijk niet van het debuut van Nikki Yanofsky kan gezegd worden. Op haar best klinkt ze gelijk Mariah Carey in haar beginjaren, op haar slechtst gelijk Britney Spears. Waarom plukken ze die kinderen zo snel uit hun groeimoment? Yanofsky heeft (veel) potentieel, maar dat wordt nu verprutst door zo snel en zo veel mogelijk munt uit haar te slaan. Leeftijd is niet meteen een criterium, en ze heeft een heel mooie stem, maar ze moet nog zoveel groeien eer ze de hype verdient die ze nu moet meedragen. Spijtig.
91. Another Lifetime / Cindy Blackman / 2010 / ***(*)
    Deze cd is opgevat als een eerbetoon aan Tony Williams’ Lifetime (Williams was de mentor van Blackman). Met die eerbetonen zit het precies wel snor, want daar komen blijkbaar goede platen uit. Met vier verschillende groepen speelt Blackman in 11 nummers deze boeiende cd vol. Nog meer fusion dus, in deze, want Williams was één van de meest prominente drummers uit de fusion periode.
92. Volume 2 / She & Him / 2010 / ***(*)
    De schitterende opvolger van Volume 1. Ik ben een fan, van deze heerlijke stemmen en muziek.
93. I will be / Dum Dum Girls / 2010 / ***
    Ik koop weinig pop en rock toestanden, maar dit debuut heb ik ontdekt hier in Sonic Boom in Seattle. Een beetje Blondie, een beetje Feist, en een heleboel retrogevoel, maar vooral een bende stevig knallende meiden.
94. The Wild Hunt / The Tallest Man On Earth / 2010 / ***
    Hij klinkt soms wat gelijk Bob Dylan, maar dan veel minder nasaal. The Tallest Man On Earth is eigenlijk Kristian Matsson uit Zweden, die in 2008 debuteerde om vervolgens met o.a. Bon Iver rond te toeren. Deze plaat laat zich gerust herhaaldelijk afspelen.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)