Maand: oktober 2015

Pixels (2015)

When aliens misinterpret video feeds of classic arcade games as a declaration of war, they attack the Earth in the form of the video games.

Regisseur: Chris Columbus
Schrijvers: Tim Herlihy, Timothy Dowling, Patrick Jean
Met: Adam Sandler, Kevin James, Michelle Monaghan
IMDB

Chris Columbus (jawel, jawel, verwonder u maar eens over de naam, dat heeft de man voorzekers nog nooit meegemaakt) is de regisseur die Home Alone (en de sequel) op u heeft losgelaten, en Mrs. Doubtfire en Nine Months en twee Harry Potters en een Percy Jackson.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=XAHprLW48no&w=560&h=315]

Met Pixels verraadt hij helemaal zijn leeftijd, want de film is voornamelijk een trip down memory lane met arcades en video games en de hele nostalgische retrotoestanden die nu weer hip zijn. De film is onderhoudend, zeer commercieel, en uw kinderen hoeven de referenties niet eens te snappen. Maar morgen bent u hem al vergeten. Dat hopen we voor u toch.

She’s Funny That Way (2014)

On the set of a playwright’s new project, a love triangle forms between his wife, her ex-lover, and the call girl-turned-actress cast in the production.

Regisseur: Peter Bogdanovich
Schrijvers: Peter Bogdanovich, Louise Stratten
Met: Imogen Poots, Owen Wilson, Jennifer Aniston
IMDB

Wie mij een beetje volgt, weet ondertussen al dat ik niet meteen een fan ben van accenten in films (vooral dan van dat Russisch-Engels). Imogen Poots spreekt de hele tijd met een zwaar New Yorks accent… en dat werkt ongelooflijk goed in deze film. Poots is overigens fantastisch in haar (hoofd)rol van Isabella Patterson, zwaar in contrast met de over- én underacting van pakweg Jennifer Aniston. Poots, nu 26, zag ik recent nog als twintigjarige in Cracks, in een understated en weinig belovende rol. Het feit dat zij dit leeghoofdig vehikel van de totale ondergang kan redden, maakt dat ik misschien toch maar eens wat andere films (met haar erin) moet bekijken.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=tjQqJwpYwN8&w=560&h=315]

Voor de rest is deze ietwat bizarre film een mengeling van slapstick en screwball en een slecht scenario –zonde van het talent.

The Hoarder (2015)

A young woman enters an underground storage facility, where she soon finds herself trapped and stalked by a killer.

Regisseur: Matt Winn
Schrijvers: James Handel, Matt Winn, Chris Denne
Met: Mischa Barton, Robert Knepper, Charlotte Salt
IMDB

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=UGWH__z00Bc&w=560&h=315]

Nah. Bonuspunten voor de plotwending van horror naar thriller, maar de film is mossel noch vis. En alsof dat nog niet volstond, zijn de acteerprestaties niet meteen om over naar huis te schrijven. Er zit nochtans potentieel in het scenario.

Le Mans (1971)

Steve McQueen is ideally cast as a champion race car driver, participating in the famed 24-hour race headquartered in Le Mans, France. Though dedicated to Going for the Gold, McQueen finds time to romance widowed Elga Andersen. The dramatic angle to this plot wrinkle is that McQueen may well have been responsible for the death of Andersen’s husband during a previous car pile-up. Director John Sturges, who’d previously helmed Steve McQueen’s legendary motorcycle chase scenes in The Great Escape, was originally slated to direct Le Mans, but withdrew from the project; it was then taken over by Lee H. Katzin of The Phynx.

Regisseur: Lee H. Katzin
Schrijver: Harry Kleiner
Met: Steve McQueen, Siegfried Rauch, Elga Andersen
IMDB

Le Mans is Gefundenes Fressen voor de aficionado’s van motorsport. in een documentaire stijl geeft regisseur Katzin het wedervaren mee van coureur Michael Delaney (Steve McQueen) tijdens de 24 uren van Le Mans in 1970. De film bevat trouwens authentieke beelden van de eigenlijke race uit 1970.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=vS9rSOJREpk&w=420&h=315]

Er zit bijzonder weinig dialoog in de film, maar toch weet de cast de spanning feilloos op te bouwen. Toegegeven, het is iets onderhoudender voor wie een beetje in de autosport is geïnteresseerd, maar zelfs zonder er veel vanaf te weten, geven de shots van de wagens, de spanning op de weg, en de vermoeidheid van de chauffeurs een meeslepend verhaal.

In de achtergrond verweven zit een stukje romantiek tussen Lisa Belgetti (Elga Andersen) en Delaney, en die rode draad helpt de intrige zeker vooruit.

FFG: The Ipcress File (1965)

In London, a counter espionage agent deals with his own bureaucracy while investigating the kidnapping and brainwashing of British scientists.

Regisseur: Sidney J. Furie
Schrijvers: W.H. Canaway & James Doran (scenario), Len Deighton (roman)
Met: Michael Caine, Nigel Green, Guy Doleman
IMDB

Len Deighton is ondertussen een kwieke 86 jaar oud, en Sir Michael Caine is vier jaar jonger. Deighton is de auteur van een grote hoeveelheid spionboeken, waarvan er een aantal zijn verfilmd. Harry Palmer is het hoofdpersonage in de eerste vijf van zijn romans, een cynische anti-held, waaraan Michael Caine in The Ipcress File perfect gestalte gaf.

Caine is ondertussen voornamelijk bekend als de butler van Batman –iets waar hij overig niet rouwig om is– maar heeft ondertussen al een bijzonder verscheiden carrière gemaakt. The Ipcress File komt uit de periode waarin hij volop begon door te breken (al was hij al een hele tijd bezig), met films zoals ook Zulu, Alfie en Gambit. Na het succes van The Ipcress File zou Caine trouwens nog een paar keer in huid van Palmer kruipen. Grasduin gerust eens in de carrière van de acteur, die momenteel weer in het middelpunt van de belangstelling staat voor zijn rol in Youth, de nieuwe film van regisseur Paolo Sorrentino (La grande bellezza, Il Divo, Le conseguenze dell’amore).

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=Ui5ec35Toc4&w=420&h=315]

The Ipcress File is een spannende actiefilm –al beantwoord die actie helemaal niet aan wat we daar nu onder verstaan– met fantastische fotografie. De camerastandpunten zijn bijzonder creatief en uitgekiend, en bieden een absolute meerwaarde aan de film.

Gaat dat zien!

Auto(af)gekeurd

“Oei. Dat gaat niet dicht hé.” De meneer die mijn auto inspecteerde was niet tevreden.

“Euh, hoebedoeltu?” Vroeg ik wat bedeesd. Ik weet nooit hoe ik mij moet gedragen bij zo’n keuring.

“Ewel, uw motorkap gaat niet dicht. Uwen capot!” Dat laatste sprak hij heel traag uit, alsof ik hem dan beter ging begrijpen.

Maar ik heb helemaal geen problemen met mijn motorkap, dacht ik bedeesd. Een collega kwam ondertussen kijken, en kwam tot dezelfde conclusie. Ze knalden de motorkap herhaaldelijk dicht, maar het ding wou blijkbaar niet dicht. Toen ik ook geen uitleg kon geven, richtten ze verder geen woord meer tot mij. De wagen werd verder geïnspecteerd, en ik mocht gaan betalen.

Met dit als gevolg.

20151006_keuring-003

Ik begreep er niets van.

Thuis zette ik de wagen in de garage, riep de zoon, en samen stelden we vast dat er inderdaad veel speling zat tussen de motorkap en de rest van de auto.

20151006_keuring-001

Toen we de motorkap openden, zagen we dit:

20151006_keuring-002

Een magnetische zaklamp, die ik gisteren op de binnenkant van de motorkap had gehangen, toen ik het allemaal rap eens nagekeken had. Geen van die twee keurders had dat opgemerkt.

Ik zal hem maar stilletjes gewoon opnieuw aanbieden zeker?

Antiviral (2012)

In a blackly satirical near future, a thriving industry sells celebrity illnesses to their obsessed fans. Employee Syd March’s attempts to exploit the system backfire when they involve him in a potentially deadly mystery.

Regisseur: Brandon Cronenberg
Schrijver: Brandon Cronenberg
Met: Caleb Landry Jones, Lisa Berry, Sarah Gadon
IMDB

Zo’n intrigerende fotografie, zo’n saaie film.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=XIZb50HiBCo&w=560&h=315]

Antiviral is het langspeelfilmdebuut van Brandon Cronenberg, zoon van David Cronenberg, van wie hij duidelijk een zeker penchant voor het bizarre heeft geërfd. Caleb Landry Jones is uitstekend in de (hoofd)rol van Syd March, een met sproeten bezaaide maar verder spierwitte protagonist die als een levend virus door de film heen zwalpt.

Het verhaal is te complex om te vertellen, en te traag om boeiend te vinden. De film is intrigerend, maar niet boeiend genoeg.

FFG: Tale of Tales (2015)

Once upon a time there were three neighboring kingdoms each with a magnificent castle, from which ruled kings and queens, princes and princesses. One king was a fornicating libertine, another captivated by a strange animal, while one of the queens was obsessed by her wish for a child. Sorcerers and fairies, fearsome monsters, ogres and old washerwomen, acrobats and courtesans are the protagonists of this loose interpretation of the celebrated tales of Giambattista Basile.

Regisseur: Matteo Garrone
Schrijvers: Giambattista Basile (boek); Edoardo Albinati, Ugo Chiti, Matteo Garrone & Massimo Gaudioso (scenario)
Met: Salma Hayek, Vincent Cassel, Toby Jones
IMDB

Tale of Tales (Il racconto dei racconti) is het Engelstalige debuut van Matteo Garrone, de regisseur die eerder werd gelauwerd om zijn Gomorra. De film is gebaseerd op drie verhalen uit de Pentamerone, een zeventiende-eeuwse verzameling sprookjes van de Italiaanse dichter Giambattista Basile. De drie verschillende verhalen worden op het einde samengebracht, maar op een nogal eerder kunstmatige manier.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=J9ETi804w-E&w=560&h=315]

Het acteerwerk van Salma Hayek en Vincent Cassel is goed, maar niet om over naar huis te schrijven. Beiden vervullen nogal stereotiepe rollen, zonder daar eigenlijk ook maar enige verdieping aan te geven. Uitstekend is dan weer de (korte) rol van John C. Reilly als echtgenoot van de koningin gespeeld door Hayek, en van Bebe Cave, die zowat de grootste evolutie in de film doormaakt.

Er zitten een paar bijzonder mooie fotografische elementen in de film –die alleen al daarvoor de moeite van het bekijken is. Het bloedrode hart in de voor de rest bijna volledig witte scène (op een zwart kleed na); de naakte verschijning van de jonge Dora (Stacy Martin) in het bos, gecombineerd met het rode gewaad; de duizelingwekkende scènes op een kasteelmuur; de afgebleekte tweeling Christian en Jonah Lees die resp. Jonah en Elias spelen; en de bonenstaak verschijning van Franco Pistoni als Necromancer.

Het was een mooie film, maar ik mis samenhang en diepgang, waardoor de fantastische momenten die erin zitten, verdwijnen in een overvloed van minder interessante momenten.

FFG: Film Fest Gent 2016

Op 12 oktober is het zover: dan start de 42e editie van het Film Fest Gent. En hoe gebrand ik ook ben op een persaccreditatie of toegang tot de persvoorstellingen, 350 euro om Golden Friend te worden en van die voordelen te kunnen genieten, lijkt mij toch wat van het goede te veel. Wat er mij niet van weerhoudt longlists aan te leggen, waaruit ik dringend ga moeten beginnen kiezen.

In de rapte, en in volgorde van het boekske (als er een (?) bij staat, is het nog een zwaar twijfelgeval):

  • The Walk – razend benieuwd ben ik naar die film. Man on Wire was een fantastische en meeslepende documentaire, ik ben echt benieuwd wat Robert Zemeckis en Joseph Gordon-Levitt ervan gemaakt hebben. Maar 12 euro voor een ticket. Pfft.
  • D’Ardennen – yeah right: al lang geen plaats meer
  • Black Mass, met een onherkenbare Johnny Depp. En met Dakota Johnson.
  • The Lobster
  • Slow West – gezien
  • The Assassin (?) – martrialartsprent
  • Carol (?) – gebaseerd op een boek van Patricia ‘Ripley‘ Highsmith
  • The Diary of a Teenage Girl
  • The Green Inferno – van Eli Roth (Hostel, Cabin Fever) – gezien
  • Remember – van Atom Egoyan (The Captive, Exotica) en met Christopher ‘The Sound of Music‘ Plummer en Martin ‘Space: 1999‘ Landau
  • The Falling – gezien
  • A Royal Night Out – gezien
  • Spooks: The Greater Good – gezien
  • You (us) Me – fantastische synopsis
  • Arabian Nights: Volume 1 -3 – het concept alleen al
  • Experimenter – The Milgram Experiment
  • Mistress America (?)
  • Taj Mahal (?) – muziek van Nicolas Godin, de helft van Air, die recent een zeer verscheiden en interessante soloplaat heeft uitgebracht, Contrepoint
  • Tale of Tales – gezien
  • Seymour: an introduction (?) – portret van een pianist
  • Eadward – over fotograaf Eadward Muybridge
  • Hitchcock/Truffaut – twee gigantisch interessante regisseurs
  • Ingrid Bergman In Her Own Words
  • Steve McQueen: The Man & Le Mans (?) – eerst zijn Le Mans film herbekijken
  • L’Immortelle (?) – debuut van Alain Robbe-Grillet

Er zijn ook nog Black Narcissus en The Ipcress File, maar die heb ik hier ergens liggen, en Henri zou graag naar de Back To The Future-marathon gaan.

Een dikke twintig films. Nu nog de goedkoopste formule zoeken.

Boeken 201509

  1. Seras-tu là? / Guillaume Musso / 2006
    Et si l’on nous donnait la chance de revenir en arrière ? Elliott, médecin réputé, père comblé, ne s’est jamais consolé de la disparition d’Ilena, la femme qu’il aimait, morte il y a trente ans. Un jour, par une circonstance extraordinaire, il est ramené dans le passé et rencontre le jeune homme qu’il était alors. Les années 1970 battent leur plein à San Francisco, Elliott est un jeune médecin passionné et plein d’ambition. Fera-t-il cette fois le geste décisif qui pourrait sauver Ilena ? Saura-t-il modifier son implacable destin ?
    Als ge uw verstand op nul zet, is dit een mooi liefdesverhaal. Maar als ge te veel begint na te denken over de mogelijkheden van het ruimte-tijdscontinuüm, dan kunt ge het op uwen buik schrijven. Er zitten zoveel gaten in de achterliggende theorie dat het niet proper meer is. Maar de romantiek en de intentie druipt ervan af, dat wel.

(boeken vorige maand)