In de jaren 40 en 50 schreef het duo Rodgers & Hammerstein –Richard Rodgers & Oscar Hammerstein II– een heleboel musicals die destijds reeds waanzinnig populair waren. Zo populair, dat ze ook bijna allemaal verfilmd werden. En al klinken titels zoals Oklahoma! en The King and I waarschijnlijk niet iedereen nog bekend in de oren, eentje behoort ontegensprekelijk tot ons culturele erfgoed –wat vooral met de verfilming uit 1965 te maken heeft. Robert Wise verfilmde toen, met Julie Andrews en Christopher Plummer in de hoofdrol, de belevenissen van de familie von Trapp in The Sound of Music. Liedjes zoals Edelweiss, Do-re-mi, The Sound of Music en My Favorite Things, werden nog populairder dan ze al waren uit de broadway musical versie. Vooral My Favorite Things is en blijft een monsterhit.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=OvYZMqQffQE&fs=1&hl=en_US]
Raindrops on roses and whiskers on kittens;
Bright copper kettles and warm woolen mittens;
Brown paper packages tied up with strings;
These are a few of my favorite things.
Cream-colored ponies and crisp apple strudels;
Doorbells and sleigh bells and schnitzel with noodles;
Wild geese that fly with the moon on their wings;
These are a few of my favorite things.
Girls in white dresses with blue satin sashes;
Snowflakes that stay on my nose and eyelashes;
Silver-white winters that melt into springs;
These are a few of my favorite things.
When the dog bites,
When the bee stings,
When I’m feeling sad,
I simply remember my favorite things,
And then I don’t feel so bad.
In 1961, vier jaar vóór de film en twee jaar na de broadway release van de musical, bracht John Coltrane een bijna 14 minuten durende versie uit op het gelijknamige album. Het zou zijn meest populaire nummer bij het brede publiek worden. Het album is ook om historisch-technische reden belangrijk –het is een scharnierpunt waarin Coltrane overgaat van de chord progression uit de bop naar modale jazz; en de saxofonist speelt bovendien op sopraansax (i.p.v. de destijds in de jazz meer gebruikelijke alt en tenor). Wie daar verder in geïnteresseerd is, mag zeker de thesis van Scott Anderson (uit 1996) over The Evolution of My Favorite Things niet missen.
De score van My Favorite Things is o.a. terug te vinden in volume 1 van The Real Book –de oorspronkelijke score, met traditionele chord progressions, niet de versie van Coltrane. (Hieronder de Bb versie voor o.a. sopraan- en tenorsax en trompet –klik voor groter.)
De melodie zelf is niet zo verschrikkelijk moeilijk; een beetje verraderlijk voor de saxofonist zijn de drie kruisen, in het bijzonder dan het (linker-)pinkwerk voor de stap van do# (C#) naar sol# (G#). Een verleidelijke 3/4 walsmaat met de melodie in de eerste drie lijnen die één keer moet herhaald worden en dan eigenlijk nog eens moet herhaald worden, behalve dan dat de laatste drie noten anders zijn.
En terwijl ik wat referenties zocht, ontdekte ik –via het mondstukblog van Steve Neff (“My Favorite Things” Solo- Theo Wanne Gaia Soprano Mouthpiece)– dat My Favorite Things SOTW TOTM is voor december. (SOTW ofte Sax On The Web is dé internet community voor saxofonisten.)
Oh, en beluister vooral ook eens de versies van David Liebman en van Brad Mehldau!
