de staat steelt

Ha! Die kende u nog niet, durf ik te wedden. Juni is normaal gezien terugbetalingsseizoen (naast het vakantiegeld-moment). Ook dit jaar behoren we tot de gelukkigen (daar komt mijn nieuwe lens), maar eigenlijk had ik best nog iets gelukkiger kunnen zijn. Tijd voor een nieuwe saga.

Indien u al een tijdje dit weblog volgt, herinnert u zich misschien dat ik, zowat een jaar geleden, in een slachtofferrol werd gedwongen (boem! pets! patat!, la boum deux, amai zijn muile). Aan dát euvel werd echter redelijk snel verholpen (zwart zien, fietsen op de heide), al verliepen niet alle administrativa, daaraan verbonden, even soepel (div). Vooral die laatste entry is van belang voor onze saga. De nieuwe motor werd immers foutief ingeschreven als een 108KW ipv een 72.1KW. Het zijn maar cijfertjes, zo zal u zeggen.

Maar zie, redelijk snel werd het probleem bij de DIV opgelost, al was het niet snel genoeg om de Federale Overheidsdienst Financiën – Sector directe belastingen van de nieuwe situatie op de hoogte te brengen. Ergens eind november kreeg ik een aanslagbiljet in de bus voor een motor van 108KW, goed voor een BIV (Belasting op In Verkeerstelling) van maar liefst 867,00 EUR (te vermeerderen met 19,22 EUR opdeciemen). Terwijl voor een motor van 72.1KW ‘slechts’ 123,00 EUR BIV dient te worden betaald.

Geen nood, op 4 december stuur ik een bezwaarschrift naar de juiste dienst, voorzien van de nodige bewijsstukken (kopie van het aanslagbiljet, kopie van het verbeterde inschrijvingsbewijs, en een kopie van mijn gelijkvormigheidsattest). De administratie reageert prompt, want op 5 januari krijg ik een ‘ontvangstmelding van uw bezwaarschrift’ in de bus.

Nog prompter ontvang ik op 27 januari een herinnering van de Federale Overheidsdienst Financiën – Sector directe belastingen (UITERSTE DATUM VOOR BETALING ONMIDDELLIJK), waar ik vanzelfsprekend niet op inga.

De volgende correspondentie bereikt mij kort na 18 april, afkomstig van het Ministerie van Financiën, Administratie van de invordering, waarbij mij meteen nalatigheidsinteresten worden aangewreven (15,39 EUR), en het volgende wordt vermeld:

Verschuldig saldo: ER IS NOTA GENOMEN VAN UW BEZWAAR VAN 21.01.2005. ZIE KEERZIJDE PUNT 5 ONMIDDELLIJK TE BETALEN : NOG NIET GEKEND

Keerzijde punt 5 vertelt mij dit:

“In geval van betwisting van deze aanslag, moet U enkel onmiddellijk het bedrag betalen dat U is meegedeeld:

– hetzij door de taxatieambtenaar die belast is met de rechtzetting van de vastgestelde vergissing;

– hetzij door de ambtenaar die belast is met het onderzoek van uw bezwaar (forumlier 178 J). In dat geval kan de ontvanger wel bewarende maatregelen treffen (hypotheek, bewarend beslag…) om de latere betaling van het saldo (kosten en interesten inbegrepen) te waarborgen”.

Vanzelfsprekend laat ik dit niet zomaar aan mij voorbij gaan, en ik stuur een nieuw bezwaarschrift, tegen de ‘verschuldigde nalatigheidsinteresten’, in officieel ogend administratie-lingo:

Enige tijd geleden mocht ik uw schrijven ontvangen waarin sprake is van verschuldigde nalatigheidinteresten ten belope van 15,39 EUR. Bij deze wens ik bezwaar aan te tekenen deze voorvermelde nalatigheidsinteresten, gezien het hier interesten op een bedrag betreft waartegen eerder al bezwaar werd aangetekend. Verder vermeld uw schrijven ook:

“ER IS NOTA GENOMEN VAN UW BEZWAAR VAN 21.01.2005. ZIE KEERZIJDE PUNT 5”
“ONMIDDELLIJK TE BETALEN: NOG NIET GEKEND”

Ik wil graag even de nadruk leggen op het feit dat de BIV voor een motor van 72.1 KW niet wordt gecontesteerd. Indien uw dienst mij verzoekt het verschuldigde bedrag daarvoor te betalen, zal dit zonder verwijl gebeuren, echter zonder ik u daarvoor nalatigheidsinteresten ben verschuldigd, gezien een dergelijk verzoek mij door uw dienst nog niet werd overgemaakt.

Op 23 mei krijg ik een bevestiging van ontvangst.

Op 24 juni bezorgt de postbode mij een aangetekend schrijven, waarin de Federale Overheidsdienst Financiën – Administratie der directe belastingen mij ontheffing verleent van 744,00 EUR, en de teruggave van alle ten onrechte geïnde bedragen uit hoofde van voormelde aanslag beveelt (met moratoriumintresten ingaande vanaf de maand volgend op de maand van betaling van de betwiste belasting).

Bent u er nog?

Want ondertussen had ik gedeeltelijk mijn terrugave van de belastingen op mijn rekening gekregen:

Van uw teruggave van xxx EUR wordt daarom 901,62 EUR ingehouden om aan te wenden op deze belastingschuld.

Al dekken ze zich natuurlijk zorgvuldig in:

In de mate dat u de belastingschuld betwist, geldt deze aanwending van uw teruggave als bewarende maatregel.

Puh! Niet alleen betwist ik deze maatregel, de betwisting werd ondertussen reeds in mijn voordeel uitgesproken. Niet alleen heeft de Federale Overheid reeds gedurende meer dan een jaar een teveel van xxx EUR aan mijn bezit onttrokken, ik kan niet eens aanspraak maken op een vergoeding daarvoor. Bovendien weet ik van mijn accountant reeds dat de Federale Overheid mij volgend jaar een gelijkaardig bedrag verschuldigd zal zijn, waarvoor ik evenmin aanspraak zal kunnen maken op een moratoriumvergoeding. laat staan dat ik bij de staat daartoe nu reeds geld zou kunnen inhouden als ‘bewarende maatregel’.

Diefstal, zeg ik u. En u hebt ongetwijfeld gelijkaardige verhalen in uw schuif liggen.

de zoon gaat werken

Om 6u15 stipt ging het alarm in zijn kamertje af. Een oorverdovend lawaai maakt zo’n klein Braun wekkertje. Nochtans viel er geen gestommel op zijn kamer waar te nemen (hij slaapt vlak boven ons –dat belooft voor de puberteit). Toen het gepiep bleef aanhouden, is Tessa dan maar boven gaan kijken, terwijl ik mijn ochtendlijke routine verder afliep.

Oorverdovend was het goede woord niet, zei ze achteraf, maar hij was met geen stokken wakker te krijgen (een knuffel daarentegen). Eenmaal wakker stormde hij echter zijn kamer uit, en nog voor ik goed en wel aangekleed was en al mijn spullen had samengesprokkeld, stond hij reeds beneden, geschoeid en ingejast, vol ongeduld op mij te wachten.

“Papa, we gaan te laat zijn voor de trein. We zullen flink moeten doorstappen!” Het was toen 6u42. Normaal gezien zet ik aan rond 6u50, en ben ik ruimschoots op tijd. Vandaag waren we om 6u55 op perron 10.

De trein had vertraging. Wat zeg ik, de treinen hadden vertraging. We hebben de 6u48 zien passeren, daarna de 6u56 naar Brussel en Tongeren, en de Thalys die normaal gezien op spoor 8 halt houdt. Dan kwam er nog een trein, en onze trein presenteerde zich pas om 7u17. We konden geen andere nemen, want Henri keek enorm uit naar de dubbeldekkertrein waar hij ’s ochtends op de benedenverdieping zou meerijden, en ’s avonds op de bovenverdieping. Kwestie van het alletwee eens te hebben meegemaakt.

Maar hij heeft van alles met volle teugen genoten. Van de ontbijtkoeken die hij in de hal van het Noordstation mocht uitkiezen, tot ons terras waar je vandaag niet in de zon, maar in de regen kon baden, en waar hij minstens drie keer op de kiezels is uitgegleden. (Ons terras bevindt zich op de negende verdieping, maar de volle muren die het afbakenen, zijn hoger dan Henri groot is.)

Tijdens de regen hield hij zich bezig met o.a. de CD-ROMs van Vos en Haas, waarbij hij gretig gebruik maakte van de kleuren-laserprinter in ons bureau, de invulboekjes die we zaterdag nog hadden gekocht, en de Kiekeboe waarvan hij de tekeningen van het papier kijkt. Uit gaan lunchen wou hij niet; hij moest en zou per se doen wat zijn papa doet: een slaatje halen in de Delhaize, en in de lunchruimte op het werk opeten. Nee, hij wou geen vettige pastasla, maar een groentensla met tomaat, olijven, komkommer en hmmmmm… paprika. Slechts met veel moeite kon ik hem overhalen er een broodje en wat koude kip bij te eten (want kijk, papa eet ook kip).

Het was de leukste dag die hij ooit al had gehad, en hij wil deze vakantie zeker nog een paar keer mee. Veel leuker dan school, en dat verklaarde hij alsof hij geen groter compliment kon maken.

kliks

Laat ik u maar niet langer in spanning houden, na de aankondiging in de comments:

Blogger Bruno neemt je mee op zijn letterlijk billenknijpend spannende NMBS-saga, en hoopt intussen stilletjes dat een batterij vlijtige kabouters zijn waterprobleem de kop indrukt. Zijn aparte fotolog,’the parallax view‘, is oogsnoep van de bovenste plank!

Welkom dus, ook aan de lezers van e-Clickx. Om het u gemakkelijk te maken, vindt u hier, in omgekeerd chronolgische volgorde, meer info over:

Al wil ik u toch ook allerminst de takelopsommingen (01, 02, 03, 04, 05), mijn wedervaringen op circuit (01, 02, ), de verhaaltjes, het taalgzwets, en mijn bijwijlen niet van enige genialiteit verstoken interventies op andere weblogs weerhouden.

Vergeet inderdaad ook The Parallax View niet te bezoeken, mijn flickr feed, of gent.blogt. Zeg nu nog eens dat u niet wordt geholpen om uw tijd nuttig door te brengen.

donjon

Een tijdje geleden had ik het al ergens aangekondigd gezien, maar dit weekend waren ze eindelijk te koop: de introductiepakketten van Donjon.

9 EUR per pakket, met telkens de nummers 1 & 2 van Donjon Zénith, Donjon Potron-Minet, Donjon Crépuscule en Donjon Parade. Humor van de bovenste plank. (Zie ook: Les murmures du Donjon.)

– N’approche point, luminescente engeance… ou… ou, Foi de barbare, tu vas goûter à mon épée!

“NON!”

– Hein? Quoi, non?

“Tu ne dégaineras cette épée que lorsque tu seras digne de l’utiliser.”

– Qu’est-ce que ça veut dire?… Non, mais là, c’est urgent.

(Conversatie tussen Herbert, de eend die zich uitgeeft voor Ababakar Octopuce, Prince sans Principauté qui foule de sa sandale les tombeaux des Rois, en diens zwaard.)

“Tu ne pourras tirer de son fourreau l’Épée du Destin qua lorsque tu auras accompli trois hauts faits aves les doigts nus de tes mains nues! Pas avant…”

– Un haut fait genre quoi?… Aider à éteindre un incendie? Adopter un orphelin?… Une action méritante, altruiste et hautement morale, c’est ça?

“Non… Plutôt tuer un gros monstre d’un seul coup de coude…”

Verschrikkelijk goed.

pseudo lenstest

Gisteren heb ik zowel Stevens als Michels lensvoorraad mogen manipuleren voor een korte ‘fieldtest‘.

Op de pijnbank lagen:

Laat ons maar beginnen met het negatieve (dan zijn we er vanaf). De lens die er het meeste uitsprong, was de mijne, de Nikkor AF 70-300 f/4-5.6G: hoewel de sluitersnelheid snel genoeg was, waren de meeste foto’s waren bewogen (en niet omdat de onderwerpen in beweging waren). Ook de kleursaturatie en het contrast waren veruit het slechtste. (FWIW, ik heb de foto’s eerst ‘blind’ beoordeeld. Het verschil qua brandpuntafstand kon ik er herkennen natuurlijk, maar die vertelde me nog niet of het nu om de 70 van de 70-200 of van de 70-300 ging.)

De Nikkor AF VR 80-400 f/4.5-5.6 heb ik maar kort geprobeerd; de range ligt niet in mijn interesse, en de AF is eerder aan de trage kant (het is bovendien ook geen AF-S).

De Nikkor AF 50 f/1.4 is, zoals onze Engelse vrienden dat zeggen: tack sharp. De AF is niet verbijsterend snel (ook niet zo traag als op mijn 70-300), maar wel nauwkeurig.

De VR op de Nikkor AF-S VR 24-120 f/3.5-5.6G IF-ED werkt. Handheld 1/30 120mm en geen enkele vageheid: very impressive. Maar kwalitatief (kleur en contrast), vond ik de Nikkor AF-S DX 18-70mm f/3.5-4.5G kitlens nog iets beter. Al zal je daar hetzelfde trucje met de lange(re) sluitersnelheid niet moeten uithalen.

De AF speedking was zonder enige twijfel de Sigma 70-200mm F2.8 EX HSM. Focus in een fractie van een seconde, geen zoekende AF die twee-drie keer uiterst traag van dicht naar oneindig gaat om het uiteindelijk op te geven (zoals bij mijn 70-300), focuspunt selecteren, afdrukken, en scherp! En stil! Kleur en contrast is iets minder dan bij de Nikkors, maar ik denk dat vooral de VR een waardevolle toevoeging kan zijn voor low-light fotografie aan het lange eind van de zoom (200mm).

(Ik ben er bijna uit.)

lens (de ~, lenzen, lenzen, lenzen, ~en, lenzen)

Dat ik niet moet wachten tot ná de Gentse Feesten als ik een nieuwe lens wil kopen. Vooral niet als ze uit Nederland moet komen, en hebben ze die daar wel op voorraad? (Verschrikkelijk leuk als uw vriendin zo meedenkt.)

Hm. Ik ben er bijna uit, denk ik. De Sigma 30mm F1.4 EX DC HSM zie er ook verduiveld interessant uit (ipv of samen met de Nikkor AF 50 f/1.8). Maar is ze wel al beschikbaar? (Maandag eens bellen naar Foto Konijnenberg.)

De Nikkor AF-S DX 18-70mm f/3.5-4.5G hoop ik vanmiddag bij Michel eens te mogen proberen.

En verder: ga ik voor primes of zooms? In elk geval moet het AF-S of HSM zijn, dus vallen er al een heleboel Nikkor primes uit de boot. Come to think of it: euh allemaal eigenlijk. Enkel voor de Nikkor AF 50 f/1.8 wil ik, gezien de prijs, nog een uitzondering maken. (Niet zo voor de duurdere Nikkor AF 14/2.8 ED D en Nikkor AF 85/1.4 D.) Blijven over:

  • Sigma AF 10-20mm F4-5.6 EX DC HSM
  • Sigma AF 14/2.8 EX Asf. (HSM)
  • Nikkor AF-S DX 12-24/4.0 G ED
  • Nikkor AF-S VR 24-120/ 3.5-5.6 G
  • Sigma AF 30mm f/1.4 EX DC (HSM) DG
  • Nikkor AF-S DX 18-70/3.5G IF ED
  • Nikkor AF 50/1.8 D
  • Nikkor AF-S VR Zoom-Nikkor 70-200/2.8 G IF-ED

(Least likely: Sigma AF 10-20mm F4-5.6 EX DC HSM, Nikkor AF-S VR 24-120/ 3.5-5.6 G en Sigma AF 14/2.8 EX Asf. (HSM))

boeken 200506

Zie ook vorige maand:

* te vermijden / ** genietbaar / *** onderhoudend / **** aanrader // ***** onmisbaar

Waarbij de vijf sterren slechts uitzonderlijk worden gegeven; de eigenlijke rating is dus een score van 1 tot 4.

  1. Un long dimanche de fiançailles (Sébastien Japrisot) ***(+)
    Aaaaah. Benieuwd naar de film, want het lijkt me geen evident boek om te verfilmen. Ik twijfel tussen een stationsromannetje en een sterk liefdesverhaal; je wordt in elk geval goed bij het verhaal betrokken.
  2. Liefste litteken (Ed van Eeden) N/A
    Godver, wat een manipulatieve heikneuter! Komt qua sfeer het dichtste bij De hondenkoning van Walter van den Berg.
  3. How I Live Now (Meg Rosoff) ***(+)
    In het begin was ik niet zo enthousiast over dit boek. Wellicht waren de verwachtingen iets te hoog. Vooral het eerste deel is echt wel meer voor de tienerdoelgroep, maar het tweede deel (de laatste 20-30 bladzijden) is zeer goed. Een van de betere eindes die ik de laatste tijd al heb mogen lezen.
  4. Bezonken rood (Jeroen Brouwers) **(+)
    Een goed boek, daar niet van, maar geen spek voor mijn bek. Te persoonlijk, en daardoor voor mij vaak té cringe, maar tussen het te persoonlijke door zitten er ook heel belangrijke getuigenissen. Ik ben er (redelijk) van overtuigd dat veel mensen dit wél een goed boek zullen vinden.

films 200506

Zie ook vorige maand:

* te vermijden / ** genietbaar / *** onderhoudend / **** aanrader // ***** onmisbaar

Waarbij de vijf sterren slechts uitzonderlijk worden gegeven; de eigenlijke rating is dus een score van 1 tot 4.

  1. 24 hour party people (Michael Winterbottom) ***+
    Sometimes it’s better to film the legend than the truth; waar ik alleen maar aan kan toevoegen: and what a wonderful legend it is. Ik was 10 jaar toen Ian Curtis een einde aan zijn leven maakte, en hoewel ik me John Lennon’s dood in datzelfde jaar herinner, is Curtis pas ettelijke jaren later tot mij doorgedrongen. New Order is trouwens eerder tot mij gekomen dan Joy Division. Anyway, 24 hour party people is een zeer meeslepende film, en geeft wonderwel de warboel weer van (het einde van) de jaren 80 die ik me herinner. Blijft de moeite, zelfs als u toen nog maar pas geboren was.
  2. The Isle (Ki-duk Kim) *(+)
    Weird! Very weird! Stomme (as in: doof-stom zonder doof) vrouw baat drijvende viscabines uit. Man huurt zo’n cabine om er zelfmoord te plegen. Dan onstpint zich een relatie tussen die man en die vrouw, temidden allerlei nevenevenementen. De film is bijwijlen een beetje extreem, dermate zelfs dat hij herhaaldelijke keren ontspoort, van horror naar slapstick naar SM. Soms zeer mooie fotografie, dat wel.
  3. Un long dimanche de fiançailles (Jean-Pierre Jeunet) ***
    Het boek is beter dan de film. Of op zijn minst: de film is anders dan het boek, maar dat is dan weer bijna onvermijdelijk. De film is een typisch Jeunet product geworden, met veel ironie, en subtiele humor. Veel te optimistisch; het boek is veel tragischer in zijn ontwikkeling, met weinig of geen plaats voor dat optimisme. In de film blijf je hopen, terwijl in het boek het hoofdpersonnage veel meer met de moed der wanhoop op zoek gaat naar haar geliefde. Het is geen slechte film, maar laat wat tijd en ruimte tussen lezen en kijken.

vakantieregeling

Ah. Het was dus geen vergissing, gisteren.

Elke dag staan de treinreizigers op perron 10 geduldig te wachten op de 7u08 naar Brussel. Netjes verdeeld, sluit ik me steevast aan bij de groep die in het eerste voertuig wenst plaats te nemen, omdat ze er nu eenmaal van overtuigd zijn dat ze daar meer kans op plaats hebben dan ergens in het midden. Niet zelden neemt de machinst het echter wel eens op een loopje met onze huisvlijt. Ttz ofwel stopt hij een klein beetje vroeger, of een klein beetje later dan voorzien, wat een nerveus geshift en gewriemel in de rangorde tot gevolg heeft.

Maar gisteren stopte hij wel heel vroeg. Zo vroeg, dat de reizigers van de eerste twee wagonnen een sprintje mochten inzetten om alsnog allen samen in de eerste wagon te geraken, waarvan de deuren zich ter hoogte van de wachtenden voor de derde wagon bevonden. Grappig.

Vandaag was het echter van hetzelfde laken een broek. De NMBS is met de vakantieregeling begonnen: twee wagonnen werden uit ons treinstel weggelaten, waardoor we nu plots allemaal op elkaar gepakt zitten in die eerste wagon (en ik vermoed dat er ook in de andere wagonnen een gelijkaardige opeenhoping plaatsvindt).

Laat ons hopen dat het regenmoment snel voorbij trekt, en ik volop met de motor naar het werk kan (behalve maandag, want dan gaat Henri mee).