de zoon gaat werken

Om 6u15 stipt ging het alarm in zijn kamertje af. Een oorverdovend lawaai maakt zo’n klein Braun wekkertje. Nochtans viel er geen gestommel op zijn kamer waar te nemen (hij slaapt vlak boven ons –dat belooft voor de puberteit). Toen het gepiep bleef aanhouden, is Tessa dan maar boven gaan kijken, terwijl ik mijn ochtendlijke routine verder afliep.

Oorverdovend was het goede woord niet, zei ze achteraf, maar hij was met geen stokken wakker te krijgen (een knuffel daarentegen). Eenmaal wakker stormde hij echter zijn kamer uit, en nog voor ik goed en wel aangekleed was en al mijn spullen had samengesprokkeld, stond hij reeds beneden, geschoeid en ingejast, vol ongeduld op mij te wachten.

“Papa, we gaan te laat zijn voor de trein. We zullen flink moeten doorstappen!” Het was toen 6u42. Normaal gezien zet ik aan rond 6u50, en ben ik ruimschoots op tijd. Vandaag waren we om 6u55 op perron 10.

De trein had vertraging. Wat zeg ik, de treinen hadden vertraging. We hebben de 6u48 zien passeren, daarna de 6u56 naar Brussel en Tongeren, en de Thalys die normaal gezien op spoor 8 halt houdt. Dan kwam er nog een trein, en onze trein presenteerde zich pas om 7u17. We konden geen andere nemen, want Henri keek enorm uit naar de dubbeldekkertrein waar hij ’s ochtends op de benedenverdieping zou meerijden, en ’s avonds op de bovenverdieping. Kwestie van het alletwee eens te hebben meegemaakt.

Maar hij heeft van alles met volle teugen genoten. Van de ontbijtkoeken die hij in de hal van het Noordstation mocht uitkiezen, tot ons terras waar je vandaag niet in de zon, maar in de regen kon baden, en waar hij minstens drie keer op de kiezels is uitgegleden. (Ons terras bevindt zich op de negende verdieping, maar de volle muren die het afbakenen, zijn hoger dan Henri groot is.)

Tijdens de regen hield hij zich bezig met o.a. de CD-ROMs van Vos en Haas, waarbij hij gretig gebruik maakte van de kleuren-laserprinter in ons bureau, de invulboekjes die we zaterdag nog hadden gekocht, en de Kiekeboe waarvan hij de tekeningen van het papier kijkt. Uit gaan lunchen wou hij niet; hij moest en zou per se doen wat zijn papa doet: een slaatje halen in de Delhaize, en in de lunchruimte op het werk opeten. Nee, hij wou geen vettige pastasla, maar een groentensla met tomaat, olijven, komkommer en hmmmmm… paprika. Slechts met veel moeite kon ik hem overhalen er een broodje en wat koude kip bij te eten (want kijk, papa eet ook kip).

Het was de leukste dag die hij ooit al had gehad, en hij wil deze vakantie zeker nog een paar keer mee. Veel leuker dan school, en dat verklaarde hij alsof hij geen groter compliment kon maken.