Om de zoveel tijd moet ik zaken veranderen. Of dat met de cyclus van de seizoenen te maken heeft, weet ik niet, maar het is niet onwaarschijnlijk. De Verwandlung (ik zit duidelijk in een Duitse fase –geen nood, mijn kennis van het Duits is heel gering) beperkt zich meestal tot een reorganisatie van het meubilair. (Soms, als ik meer tijd heb (een half jaar bijvoorbeeld) durf ik wel eens grotere taken aan te vatten, die dan even abrupt worden onderbroken als er aan begonnen was.)
Het aquarium staat niet langer op een geschikte plaats, de opstelling van de zetels laat te wensen over, de televisie op de slaapkamer is niet ideaal, en de locatie van de slaapkamer an sich is voor mij al langer een vraagteken (al zal dáár in de nabije toekomst geen verandering in komen).
Normaal gezien bekruipen die neigingen mij op een zondagavond. Iedereen is uitgerust van het weekend, net gevoed en klaar om het bed op te zoeken. Wat als ik nu eens die kast daar plaats? Of die stoelen naar boven verhuis, en dan die andere kast daar… Het fenomeen is mijn gezinsleden niet vreemd, maar wordt –steeds tegen mijn verwachtingen in– niet alleen getolereerd, er wordt slechts met mondjesmaat geprotesteerd wanneer ze –daartoe genoopt– zelf ook de handen uit de mouwen dienen te steken. Oók als aan het einde van het experiment alle meubels opnieuw op hun oude plaats terecht gekomen zijn.
Goh, vanavond zet ik mij samen met Henri aan het werk. Hilariteit alom.
