Maand: december 2004

discriminatie

’t Is de schuld van de mannen! Of nee, de vrouwen! Of wacht… ’t is nu het tweede jaar op een rij dat een man de Idool wedstrijd wint. Twee maal, en nu kunnen we reeds van een trend spreken. Discriminatie. De vrouw wordt gediscrimineerd. Het is een complot tegen het vrouw zijn, en de stem van de vrouw is anders dan die van de man, en daarom maar niet alleen daarom verdient zij het om afzonderlijk te worden gehoord. Zonder die mannenstemmen. Zonder die mannen. Want het zijn de vrouwen die eigenlijk op de mannen hebben gestemd, en niet op hun stem, maar hoe ze eruit zien, en de daarom heeft de vrouw geen kans gekregen in deze wedstrijd. ’t Is bijna scabreus te noemen.

Ik zeg het u, mannen en vrouwen moeten gescheiden leven. Ze mogen alleen nog tesamen komen voor de geslachtsdaad, en dan nog bij voorkeur onder scherpe controle. Want man en vrouw zijn verschillend en ze hebben verschillende kwaliteiten die ten andere niet compatibel zijn met elkaar, en zolang beide sexen vermengd worden zullen de vrouwen nooit ofte nooit een kans krijgen op de mannen. Hoewel het natuurlijk de vrouwen zijn die niet op Sandrine hebben gestemd, maar dat komt door die mediatisering, en de vrouwen die op die mannen en dus niet op Sandrine hebben gestemd zijn gewoon dwaze goelekens, en ze zouden eigenlijk alleen maar op hun lotgenotes mogen stemmen, en dan zoudt ge ’t wel ne keer zien dat de vrouw ook kan winnen, want het is een trend, na twee jaar Idool worden de vrouwen er al twee jaar na elkaar uitgestemd terwijl ze minstens evengoed zijn als de mannen, maar dan anders. Anders, want met een ander soort stem een andere kwaliteit, maar eigenlijk beter, en toch heeft Sandrine het niet gehaald en DAT KOMT ALLEMAAL DOOR DE MANNEN.

Scheiden moeten ze mannen en vrouwen, aparte dokters, advocaten, rechters, ah ja, natuurlijk rechters, geen vrouw wordt door een mannelijke rechter ooit eerlijk bejegend, maar ook boerinnen en tandartsen en wegenwerkers of moet dat -werksters zijn en ook in ’t zwembad en de sauna en de sexfilms –alleen maar films met mannen of alleen met vrouwen maar niet met de twee samen want anders winnen de mannen toch maar weer hé, want wie komt er weer eerst klaar, inhouden, laat staan onthouden, dat kennen ze weer niet, en dat het hier GODVERDOMME moet gedaan zijn met die mannelijke overheersing. De OELEWAPPERS!

In DS vandaag staat het voor Nezha Haffou al vast: Het Idool 2005 is een vrouw

Twee jaar Idool, tweemaal een mannelijke winnaar en twee keer een publiek dat gefrustreerd achterblijft. Wat is er toch aan de hand met het wonderformat? Waarom kon Sandrine haar talent niet verzilveren? Omdat ze het moest opnemen tegen mannen, schrijft Nezha Haffou.

Download het opiniestuk als PDF.

geen belang

’t Is al Belang wat de klok slaat vandaag:

  • Frank Vanhecke met 94 procent verkozen tot voorzitter Vlaams Belang
  • Dedecker wil praten met Vlaams Belang

    Dedecker zei dat men moet praten met het Vlaams Belang. “Als men praat met iemand, dan gaat het ook om samenwerking en coalities”, vond Dedecker. Hij hekelde wel dat het Vlaams Belang constant de marge van de samenleving opzoekt en niet praat over essentiële thema’s als de economie en de vergrijzing. Dedecker meende voorts dat het Vlaams parlement de dotatie van het Vlaams Belang had moeten afnemen. “Als je dat niet doet, legitimeer je die partij”, aldus Dedecker.

  • Stevaert ziet VLD/CD&V niet samenwerken met Vlaams Belang

    Sp.a-voorzitter Steve Stevaert zegt er vanuit te gaan dat VLD noch CD&V met het Vlaams Belang zullen samenwerken. “Ik kan me niet inbeelden dat een oprecht christen-democraat of humanistische liberaal met het VB kan samenwerken”, verklaarde hij zaterdag op een debatdag van zijn partij.

  • De Gucht: “Vlaams Belang wordt geleid door fascisten”

    “Dewinter is een fascist. Men moet zich daar goed rekenschap van geven”, stelde De Gucht over de voorman van het Vlaams Belang en de fractieleider van de partij in het Vlaams Parlement. De minister zei bereid te zijn te debatteren met het Vlaams Belang, maar voor hem is het uitgesloten ermee te onderhandelen of in een coalitie te stappen waarvan die partij deel zou uitmaken.

Men kan –met dergelijke uitspraken– alleen maar tevreden zijn dat Dedecker het niet heeft gehaald tijdens de verkiezing van de VLD voorzitter. Nuancering blijft er gelukkig nog:

In een mededeling zei VLD-kamerfractieleider Rik Daems zondag dat hij zich kant tegen het vormen van gemeentelijke coalities met het Vlaams Belang na 2006. Met een partij die vrouwen wil uitwijzen alleen al maar omdat ze een hoofddoek dragen, wil Daems niets te maken hebben. “Dit is puur racisme.”

Al blijft hij een politieker:

“Het wordt natuurlijk anders wanneer de partij zou veranderen van ideeën en Dewinter terugfluit met zijn racistische praat”, zo voegt Daems eraan toe.

Jaja, en de kiekens krijgen tanden.

(Bronnen: DS/DM/Belga)

geen tijd

Tip voor wie geen tijd meer vindt om eten te maken (of goesting, zoals ik vandaag).

Men neme een grote pan, zet die op een hoog vuur, smijt daarin zes stukken lam (bas côtes doen het altijd goed), keer ze om (na twee minuten), zet het vuur op half vermogen, en dump er achtereenvolgens een paar nieuwe (ongeschilde) patattekens in, een bos (gekuiste) wortelen, een bos (even gekuiste) rapen, drie tomaten (gevierendeeld), en een glas water. Kruiden naar goesting. Een laurierblad bijvoorbeeld. Een paar draaien van de pepermolen. Wat rozemarijn en tijm. Een klets mosterd erbij. En tot slot een (stevig) deksel erop.

Ga nu, en neem een bad, op uw duizenden gemakken.

En bij uw frisgewassen terugkeer: smakelijk.

vermogen

Wie De Morgen (of De Gazet van Antwerpen, zo leert mij de RSS feed) leest, wist ongetwijfeld dat hij zich vandaag aan nog maar eens een stukje over het vermogen van de Belg mocht verwachten.

De Belgen bezitten maar liefst 231 miljard euro aan contant geld en bankdeposito’s […] Het totale financiële vermogen van de Belgen […] bedraagt 703,1 miljard euro. Anders gesteld: de Belg bezit vandaag gemiddeld zowat 70.000 euro, een Europees record. (ttz uitgaande van elke belg, ongeacht leeftijd.) En hier zijn we terug aanbeland bij onze 68.200 EUR spaargeld.

Afgaande op de gemiddelde grootte van de private huishoudens (2,36 personen in 2004), beschikt een gezin in België gemiddeld over zo’n 166.000 EUR.

BTW afgaande op de tekst van het bericht in De Morgen gaat het over dezelfde studie als die welke ik van de NBB heb gekregen. Bepaalde zaken komen er bijna letterlijk in voor, al dan niet uit het Frans vertaald. Bvb les instruments financiers à court terme […] comptaient, en 1993 comme en 2003, pour un tiers du patrimoine des particuliers; in journalistenspeak is dat dan Een snelle rekening leert dat het snel beschikbare geld, cash en bankrekeningen, zowat een derde van het gezinsvermogen uitmaken. Een snelle rekening, my ass. Ze hadden overigens best wat zorgvuldiger kunnen zijn in die vertaling: Veel Belgische gezinnen blijven dus op hun geld zitten of parkeren het op een spaarboekje. Waarom stoppen zij hun geld niet in bijvoorbeeld spaarboekjes of aandelen? Ik denk dat die laatste zin moet lezen als: “Waarom stoppen zij hun geld niet in bijvoorbeeld obligaties of aandelen?”

Edoch, dit geheel terzijde. Het geld. Zou vastgoed hier eigenlijk bij verrekend zitten? Ik vind er in die studie niks over terug bij de activa. In elk geval wordt er in de studie gewag gemaakt van zowel de financiële activa als passiva, en bij de passiva worden dan weer wel de hypothecaire kredieten bijgerekend –in 2003 goed voor 70% van het bedrag van de uitstaande consumentenkredieten. Niet echt verwonderlijk gezien de baksteen in de Belgische maag. Interessant is ook dat 60% van de Belgen slecht 1 uitstaand kredietcontract heeft; 20% heeft er twee, 8,5% 3, 4% heeft er 4, en 5,5% heeft er vijf of meer (cijfers afgerond). De cijfers zijn van juni dit jaar, en verschillen slechts in geringe mate met de cijfers voor 2003.

Mijn cijfers verschillen iets van die van DM: DM heeft het over 118 miljard euro schulden, 703,1 miljard euro vermogen, netto 585 miljard euro; vs 115,5 miljard euro schulden, 681,8 miljard euro vermogen, netto 566,3 miljard euro (cijfers voor 2003). In overeenkomst met de trend die de studie vooropstelt, is het zeer goed mogelijk dat de cijfers van DM recenter zijn.

166.000 EUR per gezin. Maar nog steeds beschikken we niet over de mediaan. Is er geen journalist die zich daar even wil in vastbijten? Alstublieft?

Het ganse artikel (Belgische gezinnen zitten op enorme berg cash) als PDF.

hoog

Tussen twee kotsbeurten in (ik heb griep of iets gelijkaardigs), zijn we bij een vriendelijke meneer langs geweest die inbouwhaarden en houtkachels verkoopt.

Waarop hij ons vertelde dat je toch wel over een schouw van een meter of vijf-zes dient te beschikken voor je er een haard onder kon zetten. Tenzij je per se de rook terug in de woonruimte wou laten neerslaan.

Nu is die hoogte eigenlijk nergens een probleem, maar gezien de schouwen niet boven ons dak uit komen, kan dat net op zolder wél voor complicaties zorgen. En daar we net een jaar geleden ons dak hebben vernieuwd weet ik niet of ik bereid ben er meteen een gat in te laten maken om een inox buis door te laten komen (want de zolder is in het midden wel hoog genoeg).

Ik heb het telefoonnr gekregen van de mens die voor hen meestal de installaties doet, en ik moest hem maar eens bellen voor advies. Wat ik binnenkort dan ook ga doen (maar eerst (terug) slapen).

phising

Hm: Lek in browsers maakt phishing ‘kinderspel’.

Het probleem komt voor in de meest recente versies van Internet Explorer, Mozilla, Mozilla Firefox, Opera, Safari en Konqueror. Ook eerdere versies kunnen gevoelig zijn voor het lek, aldus Secunia. Een oplossing is nog niet voor handen. Secunia adviseert internetters op te letten tijdens het surfen en niet blindelings op popups te klikken.

Wat het juist is?

De door Secunia ontdekte methode maakt het mogelijk dat content van de ene website wordt ingeladen in het venster van een andere website. Hiervoor is alleen de doelnaam van het venster nodig, zo schrijft Secunia in zijn ‘advisory’. Kwaadwillenden zouden dit kunnen misbruiken door internetters door te sluizen naar een vertrouwde site (zoals van een bank) en vervolgens de inhoud van popups te veranderen. Zodoende zouden phishers privé-informatie kunnen verzamelen.

De test van Secunia en meer uitleg vind je hier.

gemiddeld

De cijfers, betreffende het gemiddelde brutoloon, onlangs gepubliceerd in de vacature salarisenquête, komen op het eerste gezicht in grote mate overeen met de cijfers die vanochtend op de voorpagina van DS prijkten.

In de salarisenquête stond: 50% van de respondenten verdient bruto per maand meer dan 2.600 EUR (de mediaan dus); omgerekend (ik neem voor het gemak x 13,6), geeft dat een jaarloon van 35.360 EUR.

Volgens de loonstudie in het Viona-jaarboek 2004, dat volgende week wordt gepresenteerd, bedraagt het gemiddelde (bruto)loon bij de Vlaamse werknemers 31.700 EUR per jaar. Ofte 34.300 voor mannen en 27.600 voor vrouwen. (Bij Viona gaat het om bedragen zonder extralegale voordelen.)

Al hoeft een verschil bij een vergelijking van het gemiddelde loon bij mannen en vrouwen niet veelbetekenend te zijn. Een loonsverschil bij mannen en vrouwen met dezelfde functie lijkt mij veel waardevoller.

RG

Het zegt wel iets over uw obsessie met strips als je in een fotografie forum Hergé leest ipv Hegre. (Maar wat nu precies, daar zou ik zo niet op kunnen antwoorden.)

Carry on, carry on, there’s nothing to see.

[update] ROFL: en dan krijg ik net dit binnen op de RSS feed van Het Laatste Nieuws: Een op vier Britten kiest breedband voor porno

de job

Olivia had het als eerste opgemerkt. De bleke meneer had plots een plastic zak uit zijn jas genomen, en zat er even vertwijfeld naar te kijken voor hij hem openvouwde. “Kijk eens mama, wat doet die meneer daar,” had ze eerst gevraagd, maar op dat moment werd het voor de hele zaal plots héél duidelijk wat die meneer wel deed. Olivia slaakte een gilletje.

Fréderic had zich al bij het opstaan heel misselijk gevoeld. Hij had besloten dat het vooral de zenuwen waren die hem vandaag te parten speelden. Uitgerekend vandaag natuurlijk, want hij was terecht gekomen in ronde drie voor de jobapplicatie die hij met veel zorg uit de het aanbod had geselecteerd. Slechts zes weken waren er verlopen sinds hij zijn vorige job –een lucratieve, maar geestdodende job bij een grote bank– had opgezegd, en om heel eerlijk te zijn had hij niet verwacht de ‘job van zijn dromen’ zo snel te vinden. Ook het applicatieproces was heel snel verlopen.

Twee weken na zijn ontslag had hij voor het eerst, half tegen zijn zin, de jobkrant op een zondagnamiddag opengevouwd. En dertien minuten later –hij hield wel van die getalsymboliek– had hij met een zwarte viltsift –die zijn dochtertje weer maar eens op de zetel had laten rondslingeren; hij kreeg er een punthoofd van als hij haar daarop betrapte– langzaam maar heel beslist de vacature omkaderd.

De dinsdag daarop had hij pas zijn sollicitatiebrief ingezonden, en de week daarna hadden ze hem reeds uitgenodigd voor een eerste interview. Samen met zes andere gegadigden diende hij een selectieproef aan te gaan. De eigenlijke werkgever kreeg hij toen niet te zien, maar volgens het wervingsbureau zouden ze bij de volgende stap reeds worden uitgenodigd voor een interview op het bedrijf zelf. Voor het zover was, zouden ze niet alleen voor deze voorronde moeten slagen, maar dienden ze bovendien bij de top 10 van de sollicitanten te behoren. Waarop ze te horen kregen dat er 56 mededingers waren. Het meisje, wiens beeltenis Fréderic even te voren lustvol had opgenomen –je weet nooit waar dat goed voor is– liet zichtbaar alle hoop varen. Hij had nog bemoedigend naar haar geglimlacht, maar dat had ze niet opgemerkt.

Drie dagen later wist Fréderic reeds dat ze hem met plezier ten kantore zouden ontmoeten. Eigenlijk had hij dat reeds tijdens de proef zelf geweten; zijn lotgenoten hadden aan de computer zitten zwoegen om de vraagstukken op te lossen, terwijl hij, tot zijn eigen gespannen verwondering, ruim voor de tijdslimiet alle vraagstukken had opgelost. Zelfs het meisje aan de receptie had hem enigszins verwonderlijk aangekeken, toen hij kwam melden dat hij gedaan had.

Maar goed, nog eens een week later had hij zich alweer een stapje verder gebluft, al was Fréderic nog nerveuzer geweest dan tijdens de selectieproef. Zeg ik wel de juiste dingen, hou ik mijn vingers stil, richt ik mijn handpalmen naar boven, zweet ik niet. Decorum, decorum, decorum. Over de eigenlijke inhoud van zijn verhaal hoefde hij zch niet te veel zorgen te maken, wist hij. Objectief gezien beschikte hij wel degelijk over de capaciteiten om de job aan te kunnen; maar kon hij het bedrijf ervan overtuigen dat zijn persoonlijkheid ook in hun mentaliteit paste?

Volmondig ja dus. Vandaag had hij een laatste interview; het ging niet langer om 56 mededingers, of zelfs maar 10: voor deze ronde waren maar twee mensen uitgenodigd. Al zou hij zijn concurrent nooit ontmoeten, Fréderic was toch benieuwd geworden naar die andere persoon. En hij hoopte omgekeerd op een gelijkaardige belangstelling.

Maar nu zat hij in de grote zaal, op de kleuterschool, waar hij –gedurende de laatste zes weken– elke ochtend zijn dochtertje kwam afzetten. Het gros van de ouders dumpte de kinderen bij de ingang van de schoolpoort, om al gauw naar het werk te kunnen vertrekken. En al zou je Fréderic daar geen kwaad woord over horen zeggen, toch was hij enorm opgelucht dat hij zijn kind dat niet hoefde aan te doen. Binnenkort zouden ze weer zelf in die situatie verkeren, maar tot dan zou hij met volle teugen genieten van elk moment dat hij met zijn dochtertje kon doorbrengen.

Zo snel als het stil was geworden na Olivia’s gil, zo snel zwol het geroezemoes weer aan, tot een paar bezorgde ouders naar hem kwamen toegelopen. Daar merkte Fréderic echter niets meer van, want, nadat hij zijn maaginhoud in de fnaczak had geleegd, was hij als een mislukte soufflé in elkaar gezakt.

roepen

Heel luid en heel hard kan je me horen roepen als er weer maar eens een onverlaat zich niet aan de snelheidslimiet houdt. In de bebouwde kom en op de gewestwegen dan toch, want snelheidsbeperkingen op de autosnelweg, daar zet ik zo mijn vraagtekens bij (al is het niet onbegrijpelijk).

Maar vijftig is vijftig, zeventig is zeventig, negentig is negentig, en zelfs dertig is dertig (hoe moeilijk soms ook). En dat scheelt heus in de veiligheid van de ‘zwakkere’ weggebruikers, terwijl het hooguit een paar seconden winst of verlies uitmaakt voor de gemotoriseerde (of fietsende !) medemens.

Maar wat moet je dan nog meer doen, dan je aan die snelheidslimieten houden? Anticiperen natuurlijk, maar dat is tevens een taak van de overheid. Wanneer de overheid stelt dat je op een bepaalde weg negentig mág rijden, dan dient de overheid óók haar verantwoordelijkheid op te nemen, wanneer bijvoorbeeld die limiet niet adequaat blijkt.

De scouts treft geen schuld. Noch de organisatie, noch de leider, van wie snel een begeleider wordt gemaakt (om diens verantwoordelijkheid af te zwakken ?). Ook de overheid (de bosbeheerder) wordt vrijgesproken. De grote schuldige in dit proces is de chauffeur, die zich nochtans aan de wettelijk toegelaten snelheid hield.

Dit alles staat in schril contrast met de uitkomst van een proces, twee jaar geleden, toen twee kinderen (13 en 14 jaar) werden doodgereden aan de Gasmeterlaan te Gent. De maximumsnelheid is daar 50, het zicht op de weg is goed te noemen, maar de bestuurder, die toen minstens 100km/u reed, werd slechts gedeeltelijk aansprakelijk bevonden. Een uitspraak die toen algemene consternatie opwekte (Milde straf voor doodrijder DS 17/12/2002).

Het vonnis in het geval Clavier is veel moeilijker te verklaren, al gaf de woordvoerder van de VVKSM gisteren de pap in de mond op de VRT: zijn boodschap Blijf ook met voldoende plezier aan scouting doen. is niet mis te verstaan.