april 2004 – Pagina 4

books etc

Het is al beter dan vorig jaar deze tijd, maar nog niet optimaal. Ik zit net aan 1 boek per maand –niet dat men zulks hoeft te quantificeren, maar ik denk met weemoed terug aan de tijd dat ik er gerust 1 per week las.

Gesneuveld zover zijn:

Blauwbaardje in wonderland en andere grimmige sprookjes voor verdorven kinderen: spielerei van L.P. Boon; enkel voor de fans.
Le Vol des cigognes van Jean-Christophe Grangé: OK, maar tamelijk voorspelbaar einde. Ik heb evenwel Le Concile de pierre al klaarliggen.
The Summons door John Grisham: zever in pakskens. Er blijft niet veel meer over van de auteur die ook The Pelican Brief, The Firm, en A Time to Kill schreef.
The Book of Illusions door Paul Auster. Leren kennen via Moon Palace (verplichte lectuur in de Germaanse), en sindsdien grote fan. Goed boek, al zijn Moon Palace, Mr. Vertigo en Leviathan beter. Oracle Night ligt al klaar.

En ondertussen ben ik nog steeds al een paar maand bezig aan Cryptonomicon. Het is nochtans echt een goed boek, en ik lees er heel graag in, maar het wil maar niet vorderen. Ik ‘smijt’ er mij vandaag nog eens in, en anders begin ik (eindelijk) aan De Plaag van David Van Reybrouck. (Met wie ik nog meegewerkt heb om een web based database op te zetten voor AREA: Archives of European Archaeology –in lang vervlogen dagen.)

voorraad

Daarnet terug mogen keren naar Focilux, want ik miste nog een aantal ‘noodzakelijkheden’. Alles te voet gedaan, want de winkel is niet zo veraf. Helaas wegens omstandigheden daarna nog eens mogen terugkeren, dus we (Henri en ik) hebben onze portie beweging wel gehad.

Aan het lijstje van de vorige keer wordt dan ook toegevoegd:

maatbeker 2000ml (x2 dus ik heb er nu drie. Je hebt ook drie verschillende spoelingen nodig, allemaal in water van zo’n 20°C, en dan nog spoelen ook. Als je water op de juiste temperatuur moet zoeken terwijl je bezig bent, loopt het gegarandeerd mis.)
fles antraciet 1000ml (voor overschotjes)
vouwfles 1000ml (voor overschotjes)
film extractor
cullman monopod
cullman kogelgewricht

En als ik nu nog Henri uit de zetel kan krijgen (Belle en het beest), kunnen we foto’s gaan nemen.

pierken pierlala

Ook al Pierken Paulus Pasolini. Il Vangelo secondo Matteo gemist (nu ja) op tv. Ik herinner mij inderdaad die film op Sint- Barbara te hebben gezien –ik herinner me tevens The Belly of an Architect als schoolfilm te hebben gezien, en dat heeft me geïntroduceerd tot Peter Greenaway, Wim Mertens en Michael Nyman. Edoch.

Evengoed herinner ik mij een weddenschap –jongens onder elkaar– om naar Salò o le 120 giornate di Sodoma te gaan kijken in de Skoop (Studio Skoop aan het Sint-Annaplein in Gent). De 80 of 90 Belgische Franken (ongeveer 2 EUR) die het kaartje kostten, hoefde ik niet te betalen, zolang ik maar de ganse film kon uitzitten zonder de zaal te verlaten (of zonder te kotsen). Van de film zelf herinner ik me niet te bijster veel meer, behalve een aantal Nazistische verwijzingen, en vooral het vreselijk veel vernederend –al dan niet psych(olog)isch– geweld. En de betekenis van het woordje scatologisch.

(Maar de 80 franken heb ik niet hoeven terug te betalen. En ik weet inderdaad nog best met wie ik daarnaar gaan kijken ben.)

Gebaseerd op De Sade, en volgens IMDB heeft ook Barthes aan het scenario meegwerkt (additional texts). In de Fnac heb ik onlangs nog een verzameling van Pasolini zien liggen. Maar ik ken zijn werk niet goed genoeg om daar meteen mijn geld aan uit te geven…

(Ik ben niet zeker of ik het wel wil kennen, maar ben benieuwd genoeg om ooit toch eens Il Decameron, Medea en Edipo re te willen zien. En waarom niet, om Salò o le 120 giornate di Sodoma eens bewust te herzien; ik had me destijds zonder enige voorkennis laten meeslepen, en dat lijkt me niet meteen de meest ideale situatie om zo’n film te gaan zien.)

misverstand

“Er gaat niemand van de neven en nichten komen, dus ge moet u absoluut niet verplicht voelen om te komen. Maar ik wil het u gewoon zeggen, dat ge achteraf niet afkomt van, ge hebt mij daar niks van gezegd”. Zo klonk het toch twee of drie weken geleden.

Vanochtend om 10u30, ik zat in mijn bad, gaat eerst mijn GSM, dan de huistelefoon die ergens ik weet niet waar ligt, dan Tessa’s GSM, die (gelukkig ?) opgenomen wordt. Dat Tante Rita (vreselijk toffe tante, zal zeker nog op deze pagina’s terug komen) niet tevreden is, want dat Sofie (haar dochter) afkomt, hoewel die ook gevraagd heeft wie er kwam, waarop Tante Rita antwoordde dat ik kwam, en dat dat moest volstaan, en dat ik nu niet afkwam, en dat dat wel heel spijtig was.

*zucht*

Ondertussen was ik aan mijn lasagne begonnen, en om mijn eerste verhaallijn kort en bondig te houden (yeah, right), we zijn toch maar niet afgekomen. Al heb ik er veel spijt van, maar het kon gewoon niet meer.

Lasagne. Klink gemakkelijk, maar ik denk niet dat ik al ooit zoveel pannen heb vuil gemaakt voor 1 gerecht. Eerst de pasta maken (niet te moeilijk, de helft semola, de helft gewone bloem), die moet dan een uur rusten. Ondertussen de een soort pesto gemaakt (met spinazie ipv basilicum), saus gemaakt (ajuin, wortel, tomaat, paprika, broccoli), gehakt gebakken (improvisatie met twee lamsburgers), water opgezet, het deeg uitgerold, bechamel saus gemaakt, deeg voorgekookt, alles geschikt, en nu staat het in de oven.

De eerste keer dat ik echt verse lasagne maak. Van deeg tot maag. Of zoiets.

En ondertussen staat alles in de oven, wast Tessa af, en luisteren Henri en ik naar Cocteaus La Belle et la Bête op opera gezet door Philip Glass. Normaal vertel ik hem het verhaaltje, maar gemakkelijker, deze namiddag mag hij naar Belle en het Beest kijken.

*Piep-piep-piep.*

Sorry, ik wil best nog wel wat blijven plakken, maar het eten is klaar. Tot binnenkort.

serendipity

Ik heb Rachmaninov leren kennen via Broussaille, in het album Les sculpteurs de lumière (ik weet het, het staat nog niet in mijn mediatheek).

(Een andere absolute aanrader in die reeks is La nuit du chat, maar evengoed Les baleines publiques, enfin, de ganse reeks, al zijn de laatste twee niet echt overtuigend.)

Maar goed, Rachmaninov. Leren kennen via Arnold Böcklin. En Böcklin komt nu net uit Les sculpteurs de lumière. Ik heb me nog lam gezocht naar een referentie over Böcklin, en heb die uiteindelijk gevonden in een librairie in Brussel in de buurt van het Centraal Station (tussen het Centraal Station en de Grote Markt, nog voor dat plein waar de achterkant van de Méridien is).

Rachmaninov alweer, maar ik kan niet aan Böcklin ontsnappen (zoek ook eens op google). Zwitser, symbolist, romanticus. Ik weet eigenlijk niet of de twee elkaar ontmoet hebben (volgens de jaartallen zou dat in elk geval moeten kunnen).

Maar ik houd er over op. Als ik blijf doorgaan ga ik immers zoeken naar verbanden tussen Rachmaninov en Wagner (?), of Tchaikovski (zou moeten lukken).

En zo komen we dan tot het verband tussen Rachmaninov en Böcklin. Böcklin heeft immers het meest bekende CD-hoes vergezellende schilderij geschilderd voor Die Toteninsel (Isle of the Dead). Meteen ook de inspiratie (het doek dan) voor Rachmaninov.

To the point: het is een van mijn favoriete stukken, en ik was er daarnet naar aan het luisteren. Uitvoering van het Concertgebouw Orchestra olv Vladimir Ashkenazy. En het klonk plots zo tam, dat ik me afvroeg of er geen versie van Mavrinsky zou bestaan, of eentje aangepast door Wojciech Kilar (de mens van de soundtrack van Dracula, en Death and the Maiden, The portrait of a lady, en dan heb ik hem niet meer gevolgd), enfin, met meer schwung.

I must be in a foul mood.

les 5

De laatste les (al wordt er waarschijnlijk een allerlaatste herhalingsles ingelegd). De ganse voormiddag foto’s afgedrukt –vergeet niet de handen goed te wassen voor je verder werkt: drie foto’s mislukt omdat ik nog fixeerder aan mijn handen had zitten toen ik een nieuw blad fotopapier pakte.

Na het middagmaal –bij Pasta Fresca in de Nederkouter (niet fameus)– mijn equipement voor negatiefontwikkeling gekocht:

maatbeker 100ml
maatbeker 500ml
maatbeker 2000ml
paterson film tank
paterson film loading spiral
thermometer
film clip set
acetaat negatief archiefvellen
agfa agepon wetting agent 250ml
ilford ilfostop stop bath 500ml
ilford rapid fixer film & paper fixer 500ml
agfa rodinal special b&w film developer 125ml
kodak tmax film developer 1000ml

De eerste stap naar een donkere kamer.
Straks een geschikte locatie kiezen: ofwel in een plaats waar de boiler staat en als rommelkot fungeert (niet te groot, maar ruim genoeg), ofwel in een (grotere) kelderkamer.

Heerlijk.

rustig

Van de drie voornemens er slechts twee en een half uitgevoerd. ’t Is duidelijk vakantie, en ik ga mij niet laten opjagen. Ik heb een paar foto’s genomen, maar niet die welke ik van plan was, en ik heb samen met Henri vogelnestjes klaargemaakt.

Het was al jaren geleden dat ik nog eens vogelnestjes gegeten had, en de eerste keer dat ik het zelf heb klaargemaakt. Absoluut niet moeilijk, al heb ik ze in de pan gebakken, en niet in het frituurvet, zoals mij op een aantal sites werd aangereikt.

Mijn eerste tien levensjaren hebben we naast een landbouwersgezin gewoond, en ik weet nog goed dat Cecile de beste vogelnestjes kon maken, ever. Net zoals ze ook de beste koffie kon maken –ik heb zijn gelijk nog steeds niet gevonden.

We zijn eerst inkopen gaan doen in de Delhaize, met een korte omweg langs de Watersportbaan. Alwaar Henri even op een bankje wou uitrusten

en ik van de gelegenheid gebruik heb gemaakt om een groothoek van het water te nemen.

(Foto’s van de bereiding van de vogelnestjes ga ik u besparen.) Morgen de laatste les doka.

in-laws

Mijn schoonouders zijn best wel te pruimen. Zoals iedere goede ouder zagen ze natuurlijk de oren van je kop. Zo had mijn schoonvader onlangs nog speciale kaarten voor de (her-)opening van de Koppenberg.

Nu ben ik niet erg een sportfan –mijn kennis beperkt zich tot het opwaaien van de rokjes in Wimbledon– maar toch wist ik dat koppen en berg ergens te rijmen viel met wielrennen. Maar dat interesseert me langs geen kant. Toch heb ik er spijt van dat ik hem niet vergezeld heb –bij gebrek aan spitsbroeder heeft hij het evenement overigens afgeblazen– al was het maar omdat ik wist dat hij er erg naar uitkeek. Maar ik was vorig weekend weer totaal uitgeput.

De volgende kans is er overigens alweer aangekomen. En deze keer hebben ze –nog maar eens– mijn soft spot gevonden. Van mijn schoonmoeder hebben we kaarten gekregen voor “The Lord of the Rings – Symphony in Six Movements” volgende week vrijdag in Antwerpen. Gedirigeerd door Howard Shore himself.

(Niet zomaar kaarten overigens, maar VIP kaarten in de Rode Zone –de betere zone volgens de site.)

Maar ik wijk af. Filmmuziek, Howard Shore. Aaaah. Soms zit het echt wel mee.

vakantie

Vanaf morgen heb ik vakantie. Een ganse week. (Hopelijk herpakt het weer zich tegen de 19e.) Zaterdag de laatste fotoles (met nog 1 vrije les daarna), en ik ga mij meteen een uitrusting aanschaffen om zelf film te kunnen ontwikkelen. Niet dat je daar veel voor nodig hebt…

(BTW Nog niks voor een eventuele DoKa –wat niet is kan nog komen.)

Vorige weekend toevallig op deze website terecht gekomen, en ik zag er al meteen een projectje voor tijdens de paasvakantie.

it’s simple, take 20 questions and answer them by taking a photograph

En als ik mij beperk tot film (vs digitaal), kan ik meteen mijn ontwikkelingskunde… erm ontwikkelen?

death and taxes

Of toch bijna: werk en belastingen.

Sinds ik in Brussel werk, blijft het werk ook effectief daar ’s avonds achter. Ik zal er uiterst zelden op deze plaats over berichten (en dan alleen in de meest vage bewoordingen). Edoch, die website, waar ik mee bezig was, die is voorlopig on hold geplaatst (<insert office gossip here>).