Categorie: leesvoer

boeken 200504

Zie ook vorige maand:

* te vermijden / ** genietbaar / *** onderhoudend / **** aanrader // ***** onmisbaar

Waarbij de vijf sterren slechts uitzonderlijk worden gegeven; de eigenlijke rating is dus een score van 1 tot 4.

  1. Killing Floor (Lee Child) *+
    Het zal aan mij liggen. Door de manier waarop Jack Reacher in dit boek wordt voorgesteld, kan ik echter niet anders dan hem mij voor te stellen als Lucky Vanous (Chance Bowman in 18 Wheels of Justice). Aaargh. Ik vond dit boek nogal traag, maar ben gerust bereid het volgende maand met nummer twee in de reeks nog eens te proberen.
  2. Het Verticale Strand (Oscar van den Boogaard) **
    Het zal wel weer aan mij liggen. Dit boek bracht bij mij echter niks teweeg. Geen inleving, geen sympathie, geen antipathie, geen gevoel, niks. Het begon nochtans uitermate goed, maar naarmate je verder in het boek vordert vervaagt alles, verliest het ritme en gevoel. De (niet onverdeelde) kritiek heeft het over een ambitieus meesterwerk, maar dat is toch een beetje te hoog gegrepen.
  3. The Line of Beauty (Alan Hollinghurst) ****
    Zo hebben we het graag. Mooi geconstrueerde zinnen, gepassioneerd en toch vanop de nodige afstand geschreven. Zeer Brits, qua sfeer en context vergelijkbaar met Lucky Jim (Kingsley Amis), The Rachel Papers (Martin Amis) of Wodehouse. Qua stijl sluit ik me met plezier aan bij de gedoodverfde Henry James vergelijking. Go for it.
  4. De hondenkoning (Walter van den Berg) **+
    Mooi, al had ik er (nog) meer van verwacht. Overduidelijk een debuut; ik lees eigenlijk liever de kortere dingen die op zijn site te vinden zijn.
  5. The Bourne Identity (Robert Ludlum) ***+
    Dat zijn nu eens thrillers die we graag lezen. Het taalgebruik kan voor sommigen misschien een beetje oudbollig overkomen, maar het oerdegelijk vakmanschap druipt eraf. De sequel komt zeker op mijn nachtkastje terecht (om al heel snel voorrang te krijgen op de leeslijst).
  6. De hydrograaf (Allard Schröder) ****
    Tijdloos: een tijdloze taal, tijdloze stijl, tijdloos onderwerp. Een absolute blijver, en aanrader! Op anderhalve dag uitgelezen, de bladzijden sloegen als vanzelf om.

uitgelezen

Helaas, hoe mooi die titel ook mag zijn, ik had geen enkel van de besproken boeken gelezen. Wat de pret niet mocht bederven natuurlijk, want moderator Fien Sabbe had er bij de panelleden op aangedrongen zo min mogelijk over de plot weg te geven. De panelleden van dienst, Marc Reynebeau (Slimme Mens), Annelies Beck (Gouden Uil jurylid), David Van Reybrouck (De Plaag) en Jos Geysels (De Morgen), hadden onder het thema Oorlog & Vrede drie boeken meegekregen. Eenmaal door de file heengeraakt, kwam bovendien Stijn Meuris de pauze verluchten met muziek, en de hekken sluiten met een column.

Het leesvoer – Philippe Claudel: “Grijze zielen” (Les Âmes grises), Wibke Bruhns: “Het land van mijn vader: geschiedenis van een Duitse familie” (“Meines Vaters Land” Eine deutsche Familiengeschichte), en Geert Mak: Gedoemd tot kwetsbaarheid. In chronologische volgorde spelen de taferelen zich af tijdens WOI, WOII, en heel recent de moord op Theo Van Gogh. To cut to the chase, de laatste twee boeken werden grotendeels afgewezen (met nuance voor Mak), en “Grijze zielen” werd weerhouden, onder voorbehoud van maniërisme en bordkartonnen karakterisering (door Van Reybrouck).

De tips van de panelleden (“Signalementen”) na de pauze waren achtereenvolgens crisisgroup.org (DVR); Philip Roth: The Plot Against America (AB); Edward P. Jones: The Known World (MR); en Philippe Claudel: J’abandonne (“Zonder mij”) (JG). Waarmee ik meteen weer weet wat mijn Frans boek voor volgende maand wordt (of toch welke auteur).

Wie er niet was heeft (een beetje) ongelijk, maar het kan helpen toch ietwat voorbereid naar de les te komen (niet dat het een noodzaak is). Vandaar, volgende keer worden besproken: Carlos Ruiz Zafon: De schaduw van de wind; Tom Naegels: Los; Meg Rosoff: How I Live Now (“Hoe ik nu leef”). Two down, one to go. Volgende sessie: dinsdag 24 mei, 20.00 in de Balzaal van de Vooruit. Toegang gratis.

Met dank aan Bertha Coutts voor het signalement (misschien moet ik Lady Chatterley’s Lover ook maar eens lezen).

(En voor wie het zich afvraagt, mijn gezaag beperkt zich tot het ongeloof bij de bevestiging van een cliché: de linkse intelligentsia rookt. Maar laat u dat vooral niet van diezelfde les afleiden.)

boeken 200503

Van hetzelfde laken een broek als vorige maand. De legende:

* te vermijden / ** genietbaar / *** onderhoudend / **** aanrader // ***** onmisbaar

Waarbij de vijf sterren slechts uitzonderlijk worden gegeven; de eigenlijke rating is dus een score van 1 tot 4.

  1. De schaduw van de wind (Carlos Ruiz Zafon) ****
    Spoed u naar de boekhandel van uw voorkeur, schaf u dit boek aan, en begin te lezen. Als u dit jaar maar 1 boek leest, wens ik u van harte toe dat het dít boek is.
  2. Nerve Centre (Dale Brown) *
    Het vervolg op deel 1 van vorige maand. ‘nough said.
  3. Retribution (Jilliane Hoffman) **+
    Overtuigend debuut van mevrouw Hoffman, die zelf ook Assistant State Attorney was. De filmrechten zijn al verkocht, en haar tweede boek (Last Witness) is net verschenen. Er staan wel een paar echt dwaze dingen in (meestal uitleg, zoals: wat is een taxidermist), maar desondanks is Hoffman waarschijnlijk goed op weg om de nieuwe Cornwell te worden.
  4. Blanco (Peter Terrin) ****
    Beklemmend. Destijds schreef ik nog dat ik eerst Blanco wilde lezen voor ik mij een mening over des mans schrijfkunsten wou vormen, wel, bestempel het maar als gelezen en goedgekeurd. Een aanwinst voor de Nederlandsche Letteren. Alleen die plotafwikkeling, daar mag nog steeds wat aan gewerkt worden. De opbouw is goed, maar het einde een beetje te abrupt misschien. Maar, zoals u al weet, ben ik een kniesoor. Aanrader.
  5. De volksmacht (Luc De Vos) ***
    Rap uitgelezen in de Vooruit, tussen een koffie verkeerd en een knolseldersoep met brood. De Vos schrijft in een heldere eenvoudige taal over Het Leven. Geen wereldliteratuur misschien, maar wel stukken interessanter om lezen dan Dale Brown of Jilliane Hoffman. En bijwijlen erg grappig bovendien. (En als het ooit moet, wil ik De Vos best wel eens met het Gentse Designmuseum vergelijken.)
  6. Los (Tom Naegels) *
    Ugh. Niet goed. Los is een beetje vanalles: een Bildungsroman; een probleemroman over de probleemstad Antwerpen; dagboek van een anti-racist die zo zijn best doet dat het lijkt alsof hij de moed bijeenraapt om probeert om eindelijk als racist uit de kast te komen; het afscheid van een grootouder. Och ik weet het wel, het handelt over de tweestrijd en de grens tussen racisme en (on)verdraagzaamheid, over de simpliciteit en de complexiteit van de samenleving. Maar het wil er allemaal niet uitkomen. Tegen de zomer is iedereen het vergeten, en gelukkig maar ook. Maar het is wel mooi verpakt: dank u, Gert (Dooreman).
  7. Het woord bij de daad (Luc De Vos) **
    Duidelijk de minste van de drie Vosboeken. Al blijft het goed verteld, met zwier en bijwijlen luid lallend. Vos schopt ons uit onze Vlaamse klei (of er juist terug in), en daarmee ook uit onze somwijlen noodlottige bescheidenheid. Nog!

boekenprogramma

Zeer goed nieuws las ik gisteren in de krant: Boekenprogramma krijgt kans op Canvas

Aimé Van Hecke, de directeur televisie van de VRT, sluit niet uit dat er een boekenprogramma op Canvas komt, naar het voorbeeld van The big read op de BBC. “We onderzoeken of het literaire programma niet kan aansluiten op De Grootste Belg”, zegt Van Hecke. In Groot-Brittannië ging de BBC na The greatest Britain op zoek naar het belangrijkste Britse boek in The big read . Zoals de VRT in De Grootste Belg nu op zoek gaat naar de belangrijkste figuur, zo zou men in het boekenprogramma het belangrijkste boek verkiezen.

(Maar, kunnen we misschien meteen van dat epitheton ‘belangrijkste’ (belangrijkste boek) afstappen, en terugbrengen naar ‘grootste’ een neutraler woord? Het zal zo al moeilijk genoeg worden.)

Een tijd geleden was ik nog in mijn kram geschoten naar aanleiding van een aantal artikels (DS 16/10/2004), die de reeks Vlaamse bibliotheek van uitgeverij Houtekiet behandelden. En dan vooral wat betreft dit: Uitgeverij Houtekiet kon enkele onmisbare romans van Boon of Claus niet opnemen omdat ze vastzaten bij andere uitgeverijen.

Onvermijdelijk waarschijnlijk, ik geef het toe, maar kan de Vlaamse Overheid hier niet ingrijpen? En dan bedoel ik niet dat de verschillende uitgeverijen moeten worden verplicht om die waardevolle –en dus mogelijks ook de (nog steeds) best verkopende– romans af te staan voor ‘het goede doel’. Nee, misschien kan de Vlaamse Overheid ervoor zorgen dat tussen die uitgeverijen wordt samengewerkt, om een dergelijk overzicht naar buiten te brengen onder een eenduidig noemer en een uniform uitzicht. En dan kunnen ze er nog maar eens subsidies voor opstrijken. Och, in ons kleine Belgenlandje met eng-territoriale ego’s een project dat al bij voorbaat gedoemd is om te mislukken dus.

Uit de FAQ op CultuurNet Vlaanderen:

Kunnen uitgeverijen ook projectaanvragen indienen ter leesbevordering, naast vertaalopdrachten? Elke organisatie met winstoogmerk kan een aanvraag tot subsidies indienen op voorwaarde dat het project niet winstgevend is, t.t.z. dat de inkomsten de uitgaven niet overschrijden.

Een tweede artikel was Liefde voor boeken begint op school (DS 08/11/2004), over The Big Read (TBR) in Groot-Brittannië, en het niet te onderschatten belang van de boekenlijsten op school. Want wat bleek? Een verschrikkelijk groot deel van de boeken die het goed deden in de rangschikking van TBR werden destijds (verplicht) gelezen op school. Niet alleen dat, tijdens de zes maanden die vooraf gingen aan de zeven uitzendingen van TBR, was er een merkbare verhoging van de boekenverkoop waarneembaar. 160.000 mensen belden hun favoriete boek naar de BBC door, vele honderdduizenden bezochten de website.

Natuurlijk is een dergelijk project niet vrij van enige controverse, het zou maar jammer zijn als iedereen dezelfde boeken prefereerde, en ook twijfels bij de geldigheid van een publiekskeuze waren niet uit de lucht. Maar wat mij betreft, waren dat in zeker zin slechts details: het belangrijkste was dat mensen opnieuw meer boeken lazen, en dat daar ook over gepraat werd. Zijn er overigens nog literaire programma’s op TV of op de radio?

Daarom, in plaats van de Grootste Belg, geef mij maar het populairste boek. Niet omdat ik er nu meteen op ben gebrand te weten welk boek het wordt, maar omdat het tijd wordt de leescultuur te heropwaarderen.

(Wordt er eigenlijk wel zo weinig gelezen in Vlaanderen? Is er wel genoeg waardevolle Vlaamse literatuur? Is dat geen statistische onmogelijkheid?)

Ik zou linkjes leggen naar die artikels, maar DS is nog steeds te beroerd mij bij haar partners te rekenen, dus bij deze de PDFjes: Hoe groot is de Vlaamse bibliotheek? / Levende boeken of dode letters? / Zelfs de canon is niet voor eeuwig / Liefde voor boeken begint op school

De 37 van de ‘Vlaamse bibliotheek’ (jammerlijk beperkt tot de Vlaamse literatuur van 1927 tot 1970):

  1. Maurice Roelants: Komen en gaan (1927)
  2. Gerard Walschap: Adelaïde (1929)
  3. Raymond Brulez: Sherezade of literatuur als losprijs (1932)
  4. Lode Zielens: Moeder, waarom leven wij? (1932)
  5. Filip de Pilleceyn: Monsieur Hawarden (1935)
  6. Albert van Hoogenbemt: De stille man (1938)
  7. Johan Daisne: De trap van steen en wolken (1942)
  8. Maurice Gilliams: De man voor het venster (1943)
  9. Gaston Burssens: Fabula Rasa (1945)
  10. Jos Vandeloo: De muur (1958)
  11. Willem Elsschot: Het dwaallicht (1946)
  12. Marnix Gijsen: Telemachus in het dorp (1948)
  13. Hubert Lampo: Terugkeer naar Atlantis (1953)
  14. Herman Teirlinck: Zelfportret of het galgemaal (1955)
  15. Paul Snoek: Reptielen en amfibieën (1957)
  16. Hugo Claus: De zwarte keizer (1958)
  17. Ivo Michiels: Journal brut (1958)
  18. Piet van Aken: De nikkers (1959)
  19. Paul Lebeau: Xanthippe (1959)
  20. Chris Yperman: Een heel klein scheepje (1959)
  21. Maurice D’Haese: Verhalen (1961)
  22. Maria Rosseels: Dood van een non (1961)
  23. Louis Paul Boon: Blauwbaardje in wonderland (1962)
  24. Rose Gronon: De ramkoning (1962)
  25. Ward Ruyslinck: De stille zomer (1962)
  26. Fernand Auwera: Mathias ’t Kofschip (1967)
  27. Hugo Raes: Bankroet van een charmeur (1967)
  28. René Gysen: Grillige Kathleen (1966)
  29. Walter van den Broeck: Lang weekend (1968)
  30. Gust Gils: Berichten om bestwil (1968)
  31. Marcel van Maele: Scherpschuttersfeest (1968)
  32. Clem Schouwenaars: Een nacht op Elba (1968)
  33. Mireille Cottenjé: Eeuwige zomer (1969)
  34. Jef Geeraerts: Indian Summer (1969)
  35. Daniël Robberechts: Aankomen in Avignon (1970)
  36. Willy Spillebeen: Steen des aanstoots (1970)
  37. Paul de Wispelaere: Paul tegenpaul (1970)

(Voor wie het zich afvraagt: ik heb er nog niet de helft van gelezen: 1 / 7 / 8 / 9 / 10 / 11 / 12 / 18 / 19 / 20 / 23 / 25 / 36 / 37. Van de meeste herinner ik mij geen sikkepit meer. Er zitten ook wel barslechte zaken tussen.)

verleiding

Ik had nochtans (half) gezworen geen stap meer in de Brusselse Fnac te zetten. Maar goed, hiermee heb ik toch al de meeste boeken voor april op mijn nachtkastje liggen.

(Wat echter niet hoeft te betekenen dat ik ook net díe boeken in april zal lezen: er zijn nog x wachtenden vóór u.)

verbetering

Nen mens maakt nog eens wat mee, in het station. Gezien het vakantie is, en Henri door de grootouders wordt opgevangen, dringt het deze –en volgende– week niet zo om op tijd thuis te zijn. Vandaar dat ik, ipv mijn gebruikelijke 16u14, de 16u51 naar Gent Sint-Pieters neem. Op die manier moet ik zo niet van het werk weglopen, tikken mijn overuren minuutsgewijs aan, en kan ik op het indoor terras van de Maciotto nog eens een cappuccino (of twee) nuttigen.

Gisteren was ik aldus in de tweede helft van Tom Naegels’ nieuwste, Los, verdiept. Plots kwam er een ietwat bollige man met een progressief brilletje tegenover mij gezeten (tsja, ik heb dat nu eenmaal). Hij glunderde helemaal, en ik had maar een halve seconde nodig om te beseffen wie het was.

“En, wat vindt ge d’ervan?”

Ik vond het maar zo-zo. Ik zat aan bladzijde 102, en tot nog toe had ik niet veel meer gelezen dan wat verdoken racisme van een man die het er precies moeilijk mee had open voor dat racisme uit te komen.

“Maar neen, dat leest ge verkeerd!”

Hij zuchtte diep. Hij moest wel, want hij tornde een loodzware last op zijn schouders. Een beetje zoals Atlas met die wereldbol, maar ja, die had het gemakkelijk, want die had geen boek geschreven.

“Kijk, het gaat over de dichotomie van de volksmens en progressief-links-vooruitstrevende positivo’s. Het is niet omdat ge antiracist zijt, dat uw contacten met allochtonen gemakkelijk gaan.”

Gemakkelijk had hij het inderdaad niet. Maar zou hij me niet beter eerst zijn boek laten uitlezen, voor hij ook op mijn schouders het gewicht van de wereldverbeteraar wou leggen?

“Maar ge begrijpt het niet. Het gaat over coderingen, en vastgeroestheid, en de Vlaamse eigenheid, en dat niet alleen Vlamingen racistische neigingen hebben.”

Ik begreep dat allemaal wel, en het was buitenmaats interessante stof. Voer voor een traktaat misschien, maar in een roman werd dat beter anders verwerkt. En dat ik nu écht weg moest, want ik had een trein te halen.

“Stomme makak,” schreeuwde hij me nog door de stationshal na. “Ge hebt me niet eens tijd gegeven om over Bompa te vertellen! Of Saskia.”

bookcast

Hah! Via iPodlounge: Fiction author releases ‘Podcast-only’ novel.

Fiction author Scott Sigler today announced the release of EarthCore as “the world’s first Podcast-only novel.” Sigler said he will release an hour of audio each week, creating a format similar to weekly drama TV shows with continuing storylines. The free Podcast feed will run for 20 episodes.

EarthCore, a podcast novel:

EarthCore is the world’s first podcast-only novel: you can’t find it in stores, you can’t download the full audio, and the only way to find out what happens is to subscribe to the podcast. My goal is to generate 5,000 subscribers to this book, which will demonstrate the power of Podcasting and generate attention from publishers.

Ik heb het eerste installment gedownload, en naar de eerste vijf minuten geluisterd. Maar verder zal ik niet geraken vrees ik (de stem is mij té Amerikaans). Via iTms, heb ik fragmentjes van Michael Palins Around the World in 80 Days geluisterd, en naar dat, of naar een van de Fawlty Towers episodes, zie ik mij eerder luisteren. Maar dan nog, denk ik niet er het geduld voor te kunnen opbrengen.

Soit, voor wie dat geduld wel bezit, geef Siglers boek een kans. Het komt zonder twijfel met een money back guarantee.

boeken 200502

Van hetzelfde laken een broek als vorige maand. De legende:

* te vermijden / ** genietbaar / *** onderhoudend / **** aanrader // ***** onmisbaar

Waarbij de vijf sterren slechts uitzonderlijk worden gegeven; de eigenlijke rating is dus een score van 1 tot 4.

  1. Jacques Brel. De passie en de pijn. (Johan Anthierens) ***
    Non-fictie is niet meteen mijn ding. Maar voor zowel Jacques Brel als voor Johan Anthierens, maak ik met graagte een uitzondering. Het is een zeer persoonlijk boek; Anthierens heeft Brel twee keer geïnterviewd, en stond bekend als een groot Brel kenner. En dat blijkt. De laatste twee hoofdstukken zijn dan misschien wat minder (vandaar slechts 3 sterren), maar de rest is zeer boeiend.
  2. Ceux qui vont mourir te saluent (Fred Vargas) *+
    Waarom niet. Een scenario voor een B-movie, volledig voorspelbaar, maar ik wou per se nog eens iets in ’t Frans lezen. Zijn Haar derde roman, misschien (hopelijk) is de rest beter…
  3. The Rule of Four (Ian Caldwell & Dustin Thomason) ***+
    Stond al een tijdje op mijn verlangenlijstje, maar is pas recent als paperback verschenen. Op de achterflap stond het boek een beetje verdacht aangeprezen als The Da Vinci Code for people with brains, maar ik heb daar verder geen last van ondervonden. Het boek leest als een trein, en ik heb een paar keer bijna mijn halte gemist omdat het boek mijn volledig in haar greep hield, zoals ze dat dan plastisch weten te verwoorden. Zeer geslaagd in het genre. (Twee auteurs, six years in the making.)
  4. Imprimatur (Rita Monaldi & Francesco P. Sorti) *
    Stevig gehyped; gekocht omdat het in de Fnac in groene prijs stond (12 EUR voor 600 bladzijden). Volgens het NRC Handelsblad is de grootste kwaliteit […] hun bloemrijke en zeer fraaie schrijfstijl. Ik vond het verschrikkelijk betuttelend en belerend geschreven, in –wat ik veronderstel– het taalgebruik van de jonge knecht die het verhaal vertelt (16 jaar na datum, dus eigenlijk is er geen nood meer aan dat kinderachtige toontje). Het meest aangenaam om te lezen waren de laatste 37 pagina’s geschiedenisles. Lees liever Non Nobis van Hanny Alders, of Brief aan de Koning van Tonke Dragt, of een boek van Thea Beckman. (Misschien –hopelijk– is hun tweede beter; gezien die ook in groene prijs was, heb ik hem maar meteen ook gekocht.)
  5. Dreamland (Dale Brown) **+
    Na het hoogdravend gezwets van Imprimatur, had ik nood aan wat pulp. Tom Clancy has some serious competition stond er op de kaft, en dat kon maar 1 ding betekenen: Amerikaans heroïsme. Amerika goed, Islam slecht. En hoezekers: waar voor uw geld. Gelieve uw verstand op nul te zetten, en dan is dit boekje uiterst genietbaar. (En pretentieloos, wat van Imprimatur niet kan gezegd worden.)

cool: een issn

hoe geraak je aan zo’n stoer ISSN-nummer + barcode vraagt Kristof in de feedback bij de vorige entry.

Er zijn twee delen aan uw vraag:

1. Hoe krijg je een ISSN nr

Wreed simpel: ge stort 250 EUR op mijn rekening, met nr… erm wacht, nee. ISSN-nummers voor tijdschriften (al dan niet electronisch) kunnen worden aanvraagd via de Koninklijke Bibliotheek in Brussel. Info via issn [at] kbr [punt] be [via].

Bereid u maar al voor op het verstrekken van de volgende gegevens ivm uw ’tijdschrift’:

  • beginjaar
  • periodiciteit
  • adres verantwoordelijke uitgever
  • inhoud (voor toekenning UDC-nummer)

2. Hoe krijg je de barcode erbij?

De barcode is eigenlijk een EAN 13 code, en bestaat uit 5 stukjes:

  1. De eerste drie cijfertjes zijn het EAN prefix voor ISSN, en is voor elk ISSN 977
  2. Gevolgd door de eerste 7 cijfers van het ISSN nr (ofte alle cijfers, behalve het laatste, waarbij dient opgemerkt dat het laatste geen cijfer hoeft te zijn, maar ook een X kan zijn)
  3. De volgende twee cijfers zijn de prijscode.
  4. Het laatste cijfer is het EAN controlegetal.
  5. Het laatste deel staat afzonderlijk, en is het volgnummer (bvb 03 voor het maartnummer van een maandelijks verschijnende uitgave).

Voor item nr 4, het EAN check nr, dien je aan het rekenen te slaan, vertrekken van de gekende cijfers. Gebruiken we als voorbeeld even mijn ISSN (1781-4243), dan voegen we daaraan de EAN prefix toe, en de prijscode: 977178142400 (vergeet niet het laatste teken van het ISSN te laten vallen). Nu kunnen we verder:

  1. Vertrekkende van het tweede cijfer, tel je alle cijfers op een even plaats op (7+1+8+4+4+0 = 24)
  2. Vermenigvuldig dat getal maal drie (3×24 = 72)
  3. Vertrekkende van het cijfer in de eerste positie, tel je alle cijfers op een oneven plaats op (9+7+7+1+2+0 = 26)
  4. Tel de getallen, bekomen in (2) en (3) bij elkaar op (72+26 = 98)
  5. Het controlegetal verkrijg je nu door het getal, verkregen in (4) af te trekken van het eerstvolgende tiental (100-98 = 2)

En voila, ik moet dus een barcode maken met de nummers 977178142002 (de Engelstalige versie van deze uitleg vind je ook bij ISSN.org).

En ik anticipeer maar even:

3. Hoe maak je de barcode vertrekkend van het getal?

Ewel, bij de Free Barcode Image Generator for Linear Bar Codes natuurlijk (vergeet niet EAN 13 te kiezen bij Barcode symbology; de rest mag je zo laten).

En voila. Graag gedaan.

boeken 200501

Na vorig jaar alleen de boeken bij te houden, breiden we het lijstje in 2005 uit met films. (Voorlopig komen daar nog geen CDs of strips bij, dat is misschien iets voor volgend jaar.) Vanaf dit jaar krijgt u er bovendien ook een rating bij, met de volgende legende:

* te vermijden / ** genietbaar / *** onderhoudend / **** aanrader // ***** onmisbaar

Waarbij de vijf sterren slechts uitzonderlijk worden gegeven; de eigenlijke rating is dus een score van 1 tot 4. Ik tracht zo weinig mogelijk een middenscore te geven (**/*** of **+). En zoals mijn lerares aardrijkskunde altijd volhield: er is een groot verschil tussen 4,5 en 5 op 10 (in dit geval tussen 2 en 3 sterren), waarmee ze bedoelde dat het verschil tussen geslaagd of niet, groter was dan een half punt deed vermoeden.

Verwacht niet te veel recensie, of synopsis (klik daarvoor beter op de link), maar eerder een korte score.

(Zie ook: januari 2005: de films.)

  1. Lust – Liefde, sex en bambihertjes (Renske de Greef) **+
    Och, ik kon er niet aan weerstaan. Ik had in Tessa’s krant (DM) reeds een tweetal columns gelezen, en ik heb altijd al een zwak gehad voor licht nymfomane trends. Een jaar geleden heb ik een paar bladzijden uit Millet gelezen, ik heb een beetje verveeld de zogenaamde tienerSM doorworsteld, en slechts met moeite de voorstelling van Mieke Maaike kunnen weren (ik ben geen fan van theater). Renske schrijft behoorlijk onderhoudend, zonder op enig moment plat of ordinair te worden. Hopelijk waagt ze zich ooit aan een roman.
  2. The Human Stain (Philip Roth) ***+
    Zeer goed begin, en zeer geslaagd einde. Ergens vlak voorbij het midden was ik niet zo overtuigd, maar het blijft geslaagd (al bent u hiermee geen sikkepit wijzer geworden). Zeer geschikt om op literatuurlijstjes van de 1e kan Germaanse Talen te komen, als het er al niet op staat. Tiens, via een recensie in Literatuurlijk (het lijfblad van de Germaanse in Gent) ben ik er ooit in geslaagd een boek het jaar nadien op de verplichte lijst Engelse Literatuur te krijgen (A Case of Curiosities van Allen Kurzweil). Bon, misschien iets te streng in mijn sterrenaantal; ik dacht eventjes op een zielsverwant van Auster te zijn gestoten, maar het is toch schoolser (dit boek toch). Net geen aanrader dus, maar zeker niet af te raden! Mijn eerste Roth, en het tweede boek ligt al klaar (The Plot Against America).
  3. Het onverwachte antwoord (Patricia De Martelaere) **
    Destijds heb ik genoten van Littekens, en op grond daarvan heb ik ook De schilder en zijn model gelezen. Big mistake, en de reden waarom ik heb bedankt voor De staart. Ik heb nog geen enkele essaybundel van de filosofe gelezen, maar ik heb een donkerbruin vermoeden dat die vorm haar beter afgaat. Het onverwachte antwoord is een zeer vrouwelijke roman; niet dat ik daar een waardeoordeel aan verbind, deze roman kon gewoon niet anders dan geschreven zijn door een vrouw. De roman is te intiem en te persoonlijk, zonder voyeuristisch te zijn, maar de lezer moet daardoor inboeten aan inlevingsvermogen. Het onverwachte antwoord komt voor op de longlist van de Libris Literatuurprijs 2005 (én de shortlist van de Gouden Uil), maar daar hoort het écht niet thuis.
  4. The Final Solution (Michael Chabon) ****
    A mystery in the finest of traditions. Sorry voor het Engels, en ik zal er maar meteen ook bij zetten dat ik vet bevooroordeeld ben. Sinds The Amazing Adventures of Kavalier & Clay (het boek staat héél hoog in mijn persoonlijke top 10) ben ik onvoorwaardelijk fan van Michael Chabon. En ook deze keer ben ik er niet aan bedrogen. De man schrijft enorm vlot en natuurlijk, hij is een meester-verteller die boeit van begin tot einde.