leesvoer – Pagina 26

waar eet?

Laat ons nog maar even bij de krant blijven (tsja, wat doet een mens als hij besluit de ganse dag in bed te blijven). DM Magazine huist wekelijks een rubriek (Waar eet…?) waarin een BV wordt gepolst naar zijn favoriete eetplaatsen.

Deze week was het de beurt aan Dirk Imschoot, ex-werkgever (straks moet ik schrijven als Brusselmans), de man die destijds mee aan de basis van de brillentrend lag, en zoals het onderaan het artikel staat: Dirk Imschoot is de man achter uitgeverij en drukkerij Imschoot (en nog wel wat meer).

Het ging echter over eten: Gent, Gent, Gent, Sluis, en Brussel.

Als ik in Brussel blijf hangen is de kans groot dat ik naar Salé, Pepe et Rosmarino, met een rijke, Italiaanse keuken, ga. Ik heb er nog nooit een menukaart gezien. De patron komt gewoon bij je en vraagt waarin je zin hebt. En dan nog weet hij je te verrassen.

Waar eet Dirk Imschoot? PDF

vlek

Op de terugreis mijn eerste treinboek uitgelezen (The Human Stain). Dat dient gevierd met een kort citaat:

In my parents’ day and well into yours and mine, it used to be the person who fell short. Now it’s the discipline. Reading the classics is too difficult, therefore it’s the classics that are to blame. Today the student asserts his incapacity as a privilege. I can’t learn it, so there is something wrong with it. And there is nothing especially wrong with the bad teacher who wants to teach it. There are no more criteria, Mr. Zuckerman, only opinions.

(Mijn bold, en mijn stokpaardje: verantwoordelijkheid(szin). Or lack thereof.)

een heer van stand

Niet zolang geleden heb ik Het Gouden Bommelboek van Ma(a)rten Toonder gekocht, een verzameling verhalen van Heer Olivier ‘Ollie’ Bommel en Tom Poes. Destijds, toen ik jong(er) was, verscheen de strip periodiek in de krant (thuis werd Het Volk gelezen, waarin ik toen ook Thomas Pips leerde kennen), maar ik kan me niets van de verhalen herinneren. Wél herinner ik me dat ik getrouw de stroken uitknipte en die dan, eenmaal het verhaal ten einde, als een miniboekje samenbond. Die boekjes heb ik lang met me meegedragen.

Sinds begin deze week lees ik Henri elke dag 1 bladzijde voor uit de bundel, wat overeenkomt met 1 strip zoals die vroeger in de krant(en) stond. Het is verbazingwekkend hoe rijk, gevarieerd, en creatief Toonders taal is. En hoe zeer ik waarschijnlijk in mijn eigen taalgebruik door hem ben beïnvloed. Henri’s woordenschat kan er alleen maar wel bij varen.

Het is ondertussen wel duidelijk: ik ben terug fan geworden. Alle (177!) verhalen werden in boekvorm uitgebracht, en de fondslijst van De Bezige Bij lijkt alvast goed gevuld.

Als je begrijpt wat ik bedoel.

catalogi

Een paar dagen geleden had ik een paar tips gekregen, en ik heb zelf ook nog wat rondgesnuisterd. Ik was vooral op zoek gegeaan naar mac-based software, bij voorkeur met export mogelijkheden en/of een web based addendum. Hierbij een aantal bevindingen / links (tenzij anders vermeld zijn de programma’s voor het mac os platform).

CDs

iCDc: http://www.waehlby.com/icdc/; 15 USD; Zag er veelbelovend uit, met een interface heel gelijkend op iTunes, maar je kan de CDs enkel ingeven door de CD in de CD-lezer van de computer te steken. Jammer.
InCDius GH for Mac OS X: http://homepage.mac.com/grhowes/Helpful/InCDius2.html; gratis (resuméware); Van ’t zelfde laken een broek: door de CDs in te lezen.

Boeken

Books for MacOS X: http://books.aetherial.net/; gratis (open-source); Fantastische toepassing. Vindt zowat alles, zolang het een ISBN heeft. Behalve het ene struikelboek (De Bhagavad-Gita zoals ze is – ISBN 9070742098), maar dan weer wel het andere (De Kracht van het Woord – ISBN 00816442), al heeft het programma het daar wel moeilijk met het vinden van de juiste titel.; Export to iPod Text Files
Booxter: http://www.deepprose.com/; 14,99 USD; Schoon ende proper, maar vindt geen van beide struikelboeken. Vindt wel Elsschots brieven, maar niet mijn Herfsttij der Middeleeuwen.; Export to iPod
Chronopath Library: http://www.chronopath.com/index.php?page=library; USD; Nice try. Ik had het eerder al geprobeerd, maar ook toen niet goed genoeg gevonden. Vindt geen van beide struikelboeken.
Singlefile: http://books.singlefile.com/; De vreemde eend in de bijt. Een on-line only toepassing, en het allereerste wat ik destijds heb geprobeerd. Helaas kreeg ik onlangs de volgende boodschap: Singlefile will be shutting down on January 31, 2005 Hét gat in de markt.

Alles

bruji: de pedia’s: Bookpedia, CDpedia en DVDpedia; 18 USD per stuk of 39 USD voor de drie; Vindt geen van beide struikelboeken, noch Huizinga, noch Elsschot; vindt pop, maar heeft problemen met klassieke CDs.; Export to iPod
Delicious Library: http://www.delicious-monster.com/; 40 USD; Dé hype van ’t moment. O.a. besproken op arstechnica, valt het vooral op door de interface. Er bestaat ten andere een utility DeliciWeb, waarmee je de gegevens uit Delicious Library naar een ‘web page‘ kan exporteren. Vindt geen van beide struikelboeken. Zeer goed wat betreft looks & features, maar scoort behoorlijk laag wat betreft content.; iPod Sync (geregistreerde versie)
Collectorz: Book Collector, Comic Collector, Movie Collector, Music Collector; Voor Windows; 39,95 EUR ’t stuk of 79,85 EUR voor Book, Movie & Music Collector; Vindt zowat alle boeken met ISBN, inclusief de twee struikelboeken; problemen met klassieke CDs; oogt niet echt goed (al mag dat geen doorslaggevend criterium zijn).

Zie ook het Reader Report bij MacInTouch over Catalogs. Mijn hoop ligt bij Collectorz (An Apple Mac OS X edition is in development (ETA Q1 2005)), maar veel liever nog had ik een web-based catalog gezien. Singlefile was een stap in de goede richting, en ik heb ook een blik gesmeten op Media Mate.

Komaan, we hebben nu al flickr en del.icio.us, is er niemand die een community catalog tool wil maken (met export mogelijkheden)? Lijkt mij gefundeness fressen voor (een partnership met) Amazon/IMDB/Google.

boeken nov. 2004

Oeps. Bedroevend. Slechts 1 boek gelezen vorige maand (maar dan wel een goed). En ondertussen toch ook (eindelijk) begonnen in Quicksilver (pagina 27).

De Vertraging (Margot Vanderstraeten): uiterst genietbaar. Zeer vlot geschreven, en houdt je van het begin tot het einde bezig. Wanneer Walter Cottyn zijn nemesis Thibault van Branteghem op de trein ontmoet, neemt zijn leven een verrassende wending. Cottyn probeert zich tot een ware Laarmans te ontwikkelen, maar slaagt evenwel niet geheel in zijn opzet. Zeer overtuigend. (En nu nog Tessa ervan overtuigen mij Alle mensen bijten te laten lezen.

boeken okt. 2004

Jajaja, ’t is weer zover. Bovendien boekenbeurs alom, maar ik zal er (helaas ?) ook dit jaar niet heen gaan –al zou ik graag die affiche van Cordelia in mijn bezit krijgen. Misschien schrijf ik eens naar boek.be.

We hebben ons ne keer in ’t Nederlands gesmeten (schreef hij met veel schwung, goed beseffende dat het eerste boek op zijn lijst Franstalig is).

Les rivières pourpres (Jean-Christophe Grangé): ik had de film al twee keer gezien, en was er zeer over te spreken, maar ik ben toch heel blij dat ik ook het boek heb gelezen. Hoewel de verhaallijn zeer gelijklopend is, is het boek toch vele keren sterker (wat betreft plot). De film is visueel ijzersterk gemaakt, maar het einde van het boek is vele keren beter. Ondertussen is er een (filmisch) vervolg aan gebreid (Les rivières pourpres 2), maar de kritieken zijn verre van goed. Het scenario is niet van Grangé, maar van Besson (Subway, Le Grand Bleu, Le Femme Nikita, Léon), die deze keer ook de regie voor zich heeft genomen. Maar het boek is dus goed.
Het verdeelde huis (Geertrui Daem): neen, bedankt. Het is geen slecht boek, maar hier had ik liever geen tijd in gestoken. Dit is een uiterst subjectieve bevinding, ik ga er geen argumenten voor geven, en ik kan best verkeerd zijn.
De plaag (David Van Reybrouck): heerlijk proza. Van Reybrouck schrijft heel onderhoudend, en maakt van een schijnbare droge materie –een plagiaat van Maeterlinck– een zeer genietbaar verhaal.
Slaap ! (Annelies Verbeke): Verbeke heeft haar debuutprijs niet gestolen. Ze beseft het zelf, maar dat mag natuurlijk geen bezwaar zijn. Hooguit voegt het wat toe aan de verwachtingen voor haar tweede boek. Lezen!
Vrouwen en kinderen eerst (Peter Terrin): goed, maar niet overtuigend (voornamelijk de plotafwikkeling). Ik moet maar eens dringend zijn Blanco halen voor een tweede mening. Wordt dus vervolgd. (Of in beraad gehouden.)

En, voor wie het bijhoudt, ik ben ondertussen (eindelijk) in deel 1 van The Baroque Cycle (Quicksilver) begonnen, terwijl deel drie (The System of the World) onderweg is vanuit Amazon [FR]-land.

slegt

DS schreef het donderdag al, in Nobelprijs literatuur nog altijd een beetje dynamiet (PDF).

5. De prijs heeft iedere autoriteit verloren omdat hij zo vaak aan onbekenden is toegekend. Toen de prijs in 2002 aan de Hongaar Imre Kértesz werd toegekend, stond de uitgever van de Nederlandse vertalingen net op het punt de boeken naar de papierversnipperaar te brengen. Het hele “Pantheon van de Nobelprijswinnaars” staat bij De Slegte. Dat geldt ook voor andere literaire prijzen. Het zegt vooral iets over de korte omloop van een boek dezer dagen.

En vandaag bewijzen ze hun gelijk: De Slegte geeft Jelinek niet terug (PDF).

Het is de uitgeverij Querido niet gelukt om de titels van Elfriede Jelinek terug te halen bij De Slegte. De boeken werden vier maanden geleden als restpartij aan het antiquariaat verkocht.

…

Querido toont zich volgens Braaksma een slechte verliezer. “Wij hebben gisteren meteen gezegd: verkocht is verkocht, we geven ze niet terug.” Het is niet voor het eerst dat een uitgeverij de titels van een prijswinnende schrijver bij de Slegte poogt terug te krijgen. In 1998 lag het werk van de Portugese Nobelprijswinnaar Saramago voor een kwart van de prijs bij De Slegte.

Een tip voor volgend jaar?

analoog

Ach kijk, ik ben geen fan van herman De Conincks dichtkunsten, al ben ik dat ooit misschien wél geweest. Het lijkt evenwel al te gemakkelijk om zijn poëzie naar mijn puberteit (late tens early twenties) te verbannen. Misschien te vroeg gelezen, en niet meer willen herlezen? Want ik heb nog gedweept met HDC, u mag het best weten.

Later heb ik dan ook zijn essays gelezen, de standaard Over Marieke van de bakker op kop. En als hekkensluiter heb ik dan zijn verzameld werk gekocht, al was dat meer onder een impuls op iets te beëindigen dan om te herbeginnen.

Vandaag in DSLetteren stonden enkele brieven in voorpublicatie. Ik had bijna –achteloos– de middenpagina dichtgevouwen, toen mijn oog viel op deze brief (txt bestand), die hij destijds naar Jean-Luc Dehaene had gestuurd. Verbazend, hoe een tiental jaar nadien eenzelfde situatie zich nog steeds voordoet.

Uit de inleiding, die ik dan maar, samen met alle andere brieven op die dubbele pagina, ook heb gelezen, leer ik dat volgende week zijn briefwisseling bij De Arbeiderspers wordt gepubliceerd. Een selectie van achthonderd bladzijden brieven, kattebelletjes en faxen weliswaar, want hij schreef zo’n 500 brieven per jaar. (Een beetje een analoog weblog.) En ik denk dat ik me die collectie maar ga aanschaffen. Ik ben altijd al een sucker geweest voor brievenromans. Een interesse die waarschijnlijk is gestart met Choderlos de Laclos (Les Liaisons dangereuses), tijdens die puberjaren…

boeken sept. 2004

September come and gone is het weer tijd voor het boekenoverzicht. Met een magere oogst, zowel in getal als in kwaliteit.

The Hummingbird Saint (Hector Macdonald): als een boek beschreven wordt als The Beach meets Heart of Darkness moeten er eigenlijk al vijfendertig alarmbellekes gaan rinkelen. Vermoedelijk was ik die dag doof (of verdoofd). Het verhaal aspireert filosofische en psychologische kennis, maar het is te onwaarschijnlijk en te dun geïnspireerd op beide boeken waarmee het vergeleken wordt. Met The Beach heeft het een min of meer exotische locatie gemeen, een afgesloten gemeenschap, en locals die de commune tolereren tot de kruik barst. Met Heart of Darkness heeft het niet echt iets gemeen, tenzij je Sword Hoppner met Kurtz wil vergelijken. Verdoe uw tijd niet, en lees liever die andere twee boeken.
The Teeth of the Tiger. Och, ik kan maar moeilijk aan Clancy weerstaan, zelfs al wordt hij met de jaren steeds slechter. The Teeth of the Tiger is een goede poging om weer naar het niveau van de betere werken zoals Rainbow Six of de vroege OP-Centers te komen. Veel meer dan een poging zit er voorlopig niet in. Voorlopig, want alles wijst erop dat het ganse boek een inleiding is tot een nieuwe cyclus (moet ik maar eens opzoeken) –lees: boring as hell bij momenten. Het boek wordt op Amazon bestempeld als een Jack Ryan Novel (cfr Patriot Games, Clear and Present Danger), maar in dit geval gaat het eerder om Jack Ryan, jr, inderdaad zoon van. We geven het boek voorlopig het voordeel van de twijfel, en proberen opnieuw met de volgende.

lune de guerre

Frans voor ’t stripverhaal; Duits (Die Hochzeitsfeier) of Engels (The Wedding Party) voor de film; Nederlands voor de regisseur (Dominique Deruddere).

Lune de guerre is een sterke strip, gedreven door een scenario van Van Hamme (de man achter XII, Thorgal, Largo Winch en Le grand pouvoir du Chninkel, om maar iets op te noemen) en getekend door Hermann (Jeremiah, Les Tours de Bois-Maury, Comanche en Bernard Prince). Van Hamme laat zich vaak inspireren door anderen (intertekstualiteit heet dat dan), en net zoals XII naar The Bourne Identity, en Chninkel naar 2001, A space Odyssey errm refereren, roept Lune de guerre zeer sterk de sfeer van Thomas Vinterbergs Festen op (de eerste dogma film).

Maar goed, het meesterstukje wordt verfilmd door Dominique Deruddere, sterk gesubsidieerd door onze Duitstalige buren. De film is een coproductie van MMG (producent van De Zaak Alzheimer en Flikken) en twee Duitse filmbedrijven: Typhoon en Fanes Film (Das Experiment). Belgen bekleden sleutelposities achter de camera. […] Voor de camera spreekt men Duits.

En Deruddere maakt blijkbaar met veel zin voor subtiliteit de overgang van strip naar film:

“Als ik de strip letterlijk verfilm, wordt het inderdaad een groteske, gore bedoening,” lacht Deruddere tussen twee opnames door. “Maar je kunt wel raden dat dat mijn ding niet is. Hier wordt ook wel eens een schot gelost, en er vloeit bloed, maar ik ben zo vrij geweest die strip zeer ruim te adapteren. Enkel de kerngedachte blijft overeind: hoe kan een onnozel detail, garnalen die niet vers meer zijn, een conflict zo laten escaleren dat je moet vrezen voor je leven? Voor mij is levensgevaar al straf genoeg. Niet iedereen hoeft aan flarden te worden geschoten.” [DS]

We moeten evenwel nog even op onze honger blijven zit tot de film in onze zalen wordt vertoond: de release is voorzien voor 12 oktober 2005. Dan nog blijft het onzeker of de film hier sowieso wordt uitgebracht (tenzij misschien in zalen zoals Studio Skoop), wegens het al te Duitse karakter van de film. Hilde Van Mieghem:

“Dominique (Deruddere) heeft het geluk dat hij met producent Marc Conrad werkt. Ik ken hem, hij is heel goed en zal Dominique alle steun geven. Niettemin is dit geen Belgische film meer. De Belgen spelen maar bijrollen. De grote rollen zijn voor de Duitsers.” [DS]

Duimen maar.