boeken 200502

Van hetzelfde laken een broek als vorige maand. De legende:

* te vermijden / ** genietbaar / *** onderhoudend / **** aanrader // ***** onmisbaar

Waarbij de vijf sterren slechts uitzonderlijk worden gegeven; de eigenlijke rating is dus een score van 1 tot 4.

  1. Jacques Brel. De passie en de pijn. (Johan Anthierens) ***
    Non-fictie is niet meteen mijn ding. Maar voor zowel Jacques Brel als voor Johan Anthierens, maak ik met graagte een uitzondering. Het is een zeer persoonlijk boek; Anthierens heeft Brel twee keer geïnterviewd, en stond bekend als een groot Brel kenner. En dat blijkt. De laatste twee hoofdstukken zijn dan misschien wat minder (vandaar slechts 3 sterren), maar de rest is zeer boeiend.
  2. Ceux qui vont mourir te saluent (Fred Vargas) *+
    Waarom niet. Een scenario voor een B-movie, volledig voorspelbaar, maar ik wou per se nog eens iets in ’t Frans lezen. Zijn Haar derde roman, misschien (hopelijk) is de rest beter…
  3. The Rule of Four (Ian Caldwell & Dustin Thomason) ***+
    Stond al een tijdje op mijn verlangenlijstje, maar is pas recent als paperback verschenen. Op de achterflap stond het boek een beetje verdacht aangeprezen als The Da Vinci Code for people with brains, maar ik heb daar verder geen last van ondervonden. Het boek leest als een trein, en ik heb een paar keer bijna mijn halte gemist omdat het boek mijn volledig in haar greep hield, zoals ze dat dan plastisch weten te verwoorden. Zeer geslaagd in het genre. (Twee auteurs, six years in the making.)
  4. Imprimatur (Rita Monaldi & Francesco P. Sorti) *
    Stevig gehyped; gekocht omdat het in de Fnac in groene prijs stond (12 EUR voor 600 bladzijden). Volgens het NRC Handelsblad is de grootste kwaliteit […] hun bloemrijke en zeer fraaie schrijfstijl. Ik vond het verschrikkelijk betuttelend en belerend geschreven, in –wat ik veronderstel– het taalgebruik van de jonge knecht die het verhaal vertelt (16 jaar na datum, dus eigenlijk is er geen nood meer aan dat kinderachtige toontje). Het meest aangenaam om te lezen waren de laatste 37 pagina’s geschiedenisles. Lees liever Non Nobis van Hanny Alders, of Brief aan de Koning van Tonke Dragt, of een boek van Thea Beckman. (Misschien –hopelijk– is hun tweede beter; gezien die ook in groene prijs was, heb ik hem maar meteen ook gekocht.)
  5. Dreamland (Dale Brown) **+
    Na het hoogdravend gezwets van Imprimatur, had ik nood aan wat pulp. Tom Clancy has some serious competition stond er op de kaft, en dat kon maar 1 ding betekenen: Amerikaans heroïsme. Amerika goed, Islam slecht. En hoezekers: waar voor uw geld. Gelieve uw verstand op nul te zetten, en dan is dit boekje uiterst genietbaar. (En pretentieloos, wat van Imprimatur niet kan gezegd worden.)