Categorie: de krant

DS in geldnood

De Standaard zakt weer maar eens beneden alle peil [via Monuments]. Wat op het eerste gezicht lijkt op een verstandige zet, blijkt niets minder dan uitbuiting én aanzet tot broodroof te zijn.

Zend ons uw nieuwsfoto (extra), heet dat ding dan.

Bent u getuige van een nieuwsfeit en heeft u de gebeurtenis vastgelegd op de gevoelige plaat van uw camera of via uw gsm? Stuur uw foto dan naar nieuwsfoto@standaard.be.

Juist op tijd, op de juiste plaats

Terwijl journalisten vaak de feiten achterna hollen, kunt u vanaf nu het verschil maken met uw nieuwsfoto.

Als een fotoreporter ter plaatse en in het heetst van de strijd brengt u grote wereldgebeurtenissen en lokale evenementen in beeld.

Uw verhaal van de feiten

Stuur ook uw commentaar en verhaal mee met de nieuwsfoto.

De redactie van De Standaard Online publiceert de beste foto’s.
Brengt uw foto het (meest) recente nieuws in beeld, verschijnt uw creatie misschien wel op de frontpagina van De Standaard Online.

Voeg nieuwsfoto@standaard.be toe in uw gsm en aan uw adresboek. U weet nooit wanneer u dat ene historisch moment zal vereeuwigen.

Tot zover min of meer goed, een gedegen journalist moet wat competitie dulden. Een toevallige verslaggever zal zelden het niveau van een goede journalist halen.

Maar dan komt de aap uit de mouw. En het is een heel lelijke aap. Want er zijn een aantal voorwaarden aan het spel verbonden:

Het insturen van een foto betekent dat u akkoord gaat met kosteloze publicatie op de site en/of in de krant. Uw naam wordt er altijd bij vermeld, als fotograaf.

De Standaard Online kan niet garanderen dat alle ingezonden foto’s gepubliceerd worden.

Excuse me? Kosteloos? U bezorgt DS een scoop, en u krijgt er nog niet eens een gratis exemplaar van de krant waarin u verschijnt voor terug. Journalisten mogen binnenkort gratis en voor niets werken, zodat kranten zoals DS geld op hun rug kunnen verdienen. Het zal wel gaan zeker? Boycotten die handel.

(En als u uw verhalen en foto’s gratis kwijt wil, steun dan een regionale publicatie, gedrukt of op internet. Zoals gent.blogt.)

zonder aankoopverplichting

Er moet ergens (in landje) een wet bestaan die verplicht bepaalde promotionele acties zonder aankoopverplichting te organiseren.

Hoe anders kan je de eigenaardige boodschap op de achterkant van de thriller-bon in DM verklaren?

Actie zonder aankoopverplichting. Deze thriller-bon kan aangevraagd worden met een aan zichzelf geadresseerde en voldoende gefrankeerde omslag bij De Morgen – Thrillers, Arduinkaai 29, 1000 brussel. Aanbod enkel geldig in België.

Hm. Hoeveel mensen zouden daar eigenlijk op ingaan?

straatracers

Straatracers moeten van de baan (DM) vinden Landuyt en Onkelinx, en geen zinnig mens die het daar niet mee eens kan zijn. Ze hebben op dat vlak dan ook geen onoverkomelijke taak. Maar laten we de zaken niet door elkaar halen.

In hetzelfde artikel wordt gewag gemaakt van zowel de nieuwe fenomenen van spontane straatraces en vluchtmisdrijf, als van de ‘georganiseerde’, uit de Verenigde Staten overgewaaide wedstrijden. Dit zijn echter twee geheel verschillende zaken (drie, als we dat vluchtmisdrijf afzonderlijk beschouwen).

De spontane straatraces, waarmee wordt gedoeld op de gebeurtenissen dit weekend met zware ongevallen met zowel licht- als zwaargewonden in de Oost-Vlaamse gemeenten Nukerke en Kalken, kunnen bijna onmogelijk worden vermeden. Enkel een doorgedrongen mentaliteistverandering kan hier verandering in brengen, vergezeld van een nultolerantie wat betreft de alcoholpromilles van chauffeurs. Glaasje op, laat je rijden; don’t drink and drive; un verre ça va, deux verres, bonjour les dégats, waarbij onze Franstalige vrienden duidelijk de meest liberale in dit gezelschap zijn. Ik heb die grens tussen 0 promille en 0,5 nooit begrepen. Wie rijdt, drinkt niet; wie drinkt, rijdt niet.

Maar het valt nooit absoluut tegen te houden (Als ik eraan denk, word ik misselijk getuigt één van de ‘straatracers’ over de gebeurtenissen in Nukerke in DS):

“Hij is dol op snelheid, dat is het probleem”, zegt zijn moeder. “In juli zal hij een jaar zijn rijbewijs hebben, maar hoeveel keer hebben we hem niet gewaarschuwd?” De jongen kijkt beteuterd: “Deze week las ik in de krant over twee gasten die hetzelfde doen. Ik zei nog: Ezels! En ik doe het nu zelf.” Hij schudt zijn hoofd en blijft herhalen: “Dom, dom, dom.”

De georganiseerde, ‘illegale’, straatraces, daar valt iets tegen te beginnen. Niet op korte termijn, maar met een gedegen aanpak, en een beleid dat ruimte biedt voor alternatieven. Want daar is wel degelijk nood aan: in België is er een schrijnend tekort aan legale ‘circuits’. Er zijn er slechts een handvol, waarvan Zolder waarschijnlijk het bekendste is, maar voor de rest moet de Belg het in het buitenland zoeken. De schaarste van die circuits jaagt bovendien ook de prijzen de hoogte in. Al zijn de ‘straatracers’ ook niet altijd geïnteresseerd in racen op een circuit. Vaak volstaat een lang stuk rechte baan waar men eens goed het rubber aan het asfalt kan slijten, zoals een landingsstrip van een in ongebruik geraakt vliegveld.

Kortom, nultolerantie: ja; sterke aanpak: ja. Maar bied een alternatief, sensibiliseer, en geloof vooral niet dat er een kant-en-klare oplossing bestaat.

(Nieuw is het fenomeen overigens niet, in tegenstelling tot wat men u wil laten geloven; zo is het dit jaar 50 jaar geleden dat James Dean zich met zijn Porsche heeft verongelukt.)

maten en gewichten (deel x)

Het was lang gelden. Een (kort) overzichtje van vandaag:

  • Kip kreeg boete voor oversteken straat (Een kip heeft in Californië van de politie een boete van 54 dollar (43 euro) gekregen omdat ze een straat overstak)
  • DENDERMONDE. Dertig maanden cel voor Roemeense inbreker (drie inbraken)
  • AALST. Drie jaar cel voor onverbeterlijke dief (drie diefstallen en een inbraakpoging)
  • AALST. 3.500 euro boete voor dronken aanrijder (drie inzittenden, een echtpaar en hun vierjarige dochtertje, raakten zwaargewond
  • LEBBEKE/AALST. Een jaar rijverbod waarvan de helft met uitstel, drie maanden celstraf en een boete van 2.500 euro (Hij veroorzaakte een ongeval waarbij André D.V. (52) en Peter M. (21) in oktober 2002 het leven lieten)

Het belang van / gebrek aan context:

BRUSSEL. Vrouw werkonbekwaam na verkeersagressie

Een agressieve automobilist heeft zaterdag in Brussel een vrouw in mekaar geslagen. De man kreeg het aan de stok met de automobiliste op de Bergensesteenweg in Anderlecht. De kerel was beginnen schelden waarop de vrouw hem achterna reed. De twee vochten het even later uit. De vrouw kreeg rake klappen en is een maand werkonbekwaam. Ze liet zich echter niet onbetuigd en verkocht de man ook enkele tikken.

woord voor woord

Zaterdag (ik heb pas nu tijd gevonden om de krant te lezen) verscheen Platte televisie voor een prijsje in DS, geflankeerd door vijf modellen ter illustratie.

Toen ik op zoek ging naar meer info over een van de modellen (right-click, Search Web for …) kwam ik terecht bij een andere Vlaamse krant. Blijkt dat het artikel (woord voor woord) een maand geleden reeds in Het Volk was gepubliceerd. Inclusief de vijf keer 81 centimeter voorbeelden. Niet dat daar noodzakelijk iets mis mee is (waarschijnlijk worden de meeste lifestyle artikels in meerdere kranten herbruikt), maar in dit geval kon u dus (een maand geleden) maar beter Het Volk gelezen hebben als u mee wou zijn.

PDFkes: DS: 01 02 // HV: 01 02

Het is een beetje een non-bericht, ik weet het, maar het laat me vooral weer beseffen dat een krant tegenwoordig maar een uiterst beperkte meerwaarde heeft. Op een maand tijd is een deel van die informatie (zeker wat betreft plasma en LCD) al voor een gedeelte achterhaald, dus wil je gedegen en in-depth informatie, dan ga je beter op het internet op zoek, of begeef je je naar een speciaalzaak. Anderzijds zijn waarschijnlijk heel wat consumenten op zoek naar een beetje overzicht, en dat vind je dan weer wel terug in zo’n artikels.

Gevaarlijk is dan weer een zinnetje als maar tegenwoordig worden de toestellen steeds meer betaalbaar, gezien van de vijf besproken toestellen er vier ongeveer 2.800 EUR kosten (het vijfde ts 1.699 en 1.999), en er als ‘koopje’ dit wordt meegegeven: LCD-televsies heb je al van 550 euro (51 centimeter); voor een plasmascherm van 94 centimeter betaal je minstens 2.000 euro. (BTW de spelfout televsies staat in beide kranten.)

Een snelle search bij pakweg Vanden Borre leert ons dat we reeds een klassiek (CRT) toestel het onze kunnen noemen vanaf 139 EUR (met een maximumprijs van 899 EUR); voor 259 EUR is er reeds een 70cm 4/3, voor 311 EUR hebben we een 70cm 16/9. Een superscreen televisie (CRT) is er reeds vanaf 499 EUR voor een 82cm 16/9 (max 999 EUR, zelfde grootte). Plasma of LCD begint pas bij 399 voor een 51cm TFT, of 499 voor een 35cm LCD. De eerste plasma vinden we terug bij 1.799 EUR, al heb je dan wel meteen een 106cm. Voor datzelfde bedrag kan u wel een dikke 200 keer naar de cinema.

(De duurste, vraagt u? Bij VdB is dat een 155cm plasma van Sony, de KE-P61MRX1, waarvoor u welgeteld 21.499 EUR mag neertellen.)

Of de prijzen voor plasma en LCD daarmee betaalbaarder worden, durf ik, zeker in het licht van prijzen van de CRTs, betwijfelen. Hoewel, in tijden waar men makkelijk 150+ EUR voor een jeans of 50 EUR voor een t-shirt uit de portefeuille tovert…

interessant

Vooral de geschreven pers (cfr DS, DM) ontfermt zich over het mysterie van de Piano Man (02). De Piano Man, zo u het heeft gemist, liep begin april in Sheerness (Kent) rond, in een keurig, maar doorweekt pak, volledig in de war, en zonder enige indicatie van identiteit. Toen hem een blad werd aangereikt om zijn naam op te schrijven, tekende hij een piano, en toen hij naar een piano werd gebracht, speelde hij uren na elkaar de ene compositie na de andere.

Deze middag leek de oplossing eventjes dichterbij (‘Piano Man’ said to be French street musician), maar de ‘Franse straatmuzikant’ blijkt maar een van de meer dan driehonderd mogelijke identiteiten te zijn die worden nagegaan (Piano Man Theory ‘Neither Proven Nor Discounted’).

Even zelfs werd de man –nadat hij niet alleen een piano, maar ook een Zweedse vlag had getekend– verward met de Zweedse pianist Martin Sturfalt (26), who has homes in London and Stockholm. But Sturfalt said from Sweden last night: “It is not me.”

Ondertussen heeft Remmery een nieuwe dreigbrief ontvangen, wordt er schoon schip gemaakt met rokers in de ambtenarij, en wordt ook de strijd aangebonden met fietsterroristen.

Het gaat vooruit in de maatschappij.

Godver. Dat komt ervan als ge nog rap een cut & paste doet en op publish drukt alvorens naar een laatste vergadering te spurten. Ik had hier een ander einde aan gebreid, maar het zal ondertussen wel ergens op ’t werk verloren gegaan zijn.

mea culpa

Het ligt aan mij, ik weet het. Ik had mij voorgenomen zo min mogelijk kritiek op DS meer te geven, maar dit is te subtiel voor mij om te kunnen begrijpen.

STAR WARS EPISODE 3. The revenge of the shit prijkt er bovenaan de bespreking van Episode 3: The revenge of the Sith. De recensent van dienst, Steven De Foer, is –misschien geheel terecht– niet echt enthousiast over de film, maar de Spielerei in de titel raakt kant noch wal. Even dacht ik nog dat het om een verschrijving ging in de on-line versie, maar ook de PDF-jes van de ‘echte’ krant vertonen dezelfde Fehleistung.

Nochtans is er in het ganse artikel geen verwijzing naar die letterwisseling (Sith -> shit) terug te vinden, buiten het omnipresente misprijzen van De Foer.

Blijft dus de vraag of het om een bijzonder flauwe woordspeling gaat, dan wel of iemand er gewoon heeft overgelezen. Ik hoop het laatste.

(Zo ziet u het zelf ook: deel 1 – deel 2.)

heiliger

Bijna had ik geschreven dat Tom Naegels voorwaar een goede column had neergepoot. Bijna, want hij moet de boel natuurlijk verzieken met een vleugje hypocrisie.

Omdat dit De Standaard is, mag ik u hun achternamen niet verklappen, maar als u die wil kennen: De Morgen, Het Laatste Nieuws en Gazet van Antwerpen hebben daar minder problemen mee.

Aaarrghhh. Wiens brood men eet, diens woord men spreekt; wie zonder zonde is, werpe de eerste steen; etc, maar DS hoeft zich zeker niet heiliger voor te doen dan de Paus (al zijn ze dan een tsjevengazet). Een mea culpa, is in de wereld van de journalistiek blijkbaar net zo zeldzaam als in de politiek.

Geen gehuichel bij pdw: Escargots de Remmery. (Ter referentie: Marijke V* door Naegels.)

(Om het met Van Belle te zeggen: ik geef het op met DS. Voorlopig volg ik gewoon het nieuws.)