Gisteren heb ik gauw nog eens in de buurt rondgefietst om er foto’s te maken voor Patricia, die iets heeft geschreven over de Gentse Stationsbuurt Noord op Gentblogt, de buurt waar wij allebei wonen (en Animuz ook). En ik ben meteen op plekjes geweest waar ik nog nooit eerder ben geweest, hoewel ze hier nog op geen boogscheut afstand vandaan liggen (het Duifhuispark bijvoorbeeld). Het clubhuis in de Handbalstraat (foto) kende ik wél.
“Henri, ga eens de wasmand legen in het waskot in de kelder.”
“Ok, papa.”
(Klik voor groter, mocht het niet duidelijk zijn.)
Juwelenontwerpster-goudsmid Anuschka Van Den Berghe stelde dit weekend haar atelier open om er haar (eerste) collectie 2011-2012 voor te stellen. Er waren heel mooie ringen van zilveren boomvruchten, maar deze koffiebonen vielen bij het publiek alvast erg in de smaak (pardon the pun). Ook de rest van de collectie was verrassend creatief en sober en organisch gestyleerd.
Nadat ik confituur had gemaakt van nectarines, had ik nog twee kilo over, en hoewel daar regelmatig wel iets van verdween, zag het ernaar uit dat niet alles zou zijn verdwenen eer het fruit overrijp begon te worden. Dus heb ik maar peach butter gemaakt van de rest.
Ik heb het recept voorzien van wat aanpassingen, zoals gember erbij, en wat fruitpectine om het hopelijk wat meer te laten opstijven.
Voor meer had ik geen tijd, want deze zaterdag ziet er overvol uit (Henri is net terug van de schermles, straks naar een trouwfeest).
Dat zit amper in het middelbaar, en gaat voor de eerste keer heletegans alleen van en naar school, en dat meent zijn vader al te moeten verschalken.
Ding, zegt de telefoon: “Ik ga te voet want de trams zitten te vol, ok?”
Huh tsja, een beetje beweging kan geen kwaad. “Voorzichtig hé.”
Tien seconden opnieuw een ding: “moet ik een koek meepakken?”
En een kwartier later staat hij hier met een doos met daarin drie taartjes van Damme. “Ik trakteer!”, glimlacht hij schaapachtig, terwijl hij al op zoek gaat naar een mes (hij twee, ik twee halve).
Er is gelijk niets zo gemakkelijk als confituur maken. Gooi wat lekker fruit met wat suiker in een kookpot, laat even simmeren, laat een nacht trekken, warm weer op en laat een paar minuten op het kookpunt pruttelen, doe in potten, en hopla: confituur.
Benodigdheden
Zo gemaakt
Dag 1, ’s avonds
Ontdoe de nectarines van hun vel. Dat gaat net zoals bij tomaten: dompel de nectarines even (een minuut volstaat ruimschoots) in kokend water, en schep ze vervolgens in ijswater. Maak een kruisje aan de onderkant, en u kan het vel er heel gemakkelijk aftrekken.
Verwijder het vruchtvlees van de pit, dat kan door ze te halveren, en opnieuw te snijden, of, als ze rijp genoeg zijn, door ze tot moes te nijpen. Heel gemakkelijk, nu het vel eraf is. U mag raden wat ik heb gedaan. Heel therapeutisch, koken.
Doe er de rest van de ingrediënten bij en warm op, tot het allemaal goed begint te bewegen. Haal van het vuur, giet alles in kom, dek af, en laat dit op een koele plaats (in de koelkast bijvoorbeeld) een nacht rusten.
Dag 2, ’s ochtends
Breng alles over in een kookpot, en laat tot het kookpunt komen. Laat nog een drietal minuten doorkoken, en verdeel alles over de confituurpotten. Haal er met een vork de vanillestokken uit.
Sluit meteen af, en laat minstens een dagje afkoelen voor u de eerste pot aanbreekt.
Smakelijk!
We onthouden van Jazz Middelheim: een heel indrukwekkende passage van het BJO; een geslaagde themadag rond John Zorn; één van de beste Hogeschoolconcerten die op GentJazzMiddelheim al hebben gehoord; en de overwinning van de mainstream swingende popjazz op de free hardcore jazz. Weinig echt opvallends tijdens Jazz in ’t Park, edoch: een aangenaam concert van Ragini Trio feat. Nathan Daems; Robin Verheyen ging op geslaagde manier de free richting uit; aNoo wil ik nog wel eens horen; 1000 was een beetje feest; en Nathalie Loriers heeft het nog steeds.
Weg met de quoteringen, maar u krijgt er wel nog een foto bij, helemaal voor niets. Van Carlo Nardozza, hoewel die pas in september heeft opgetreden en dus niet in het lijstje hieronder voorkomt. ’t Is jazz, een mens moet kunnen improviseren.
Twee festivals maar? Ik heb het gevoel dat ik iets/iemand vergeten ben.
(concerten vorige maand)
Een boek over relaties, een boek over massamoordenaars en nog een boek over relaties. Voila, en daarmee bent u weer helemaal mee.
0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)
(boeken vorige maand)
Ragini Trio feat. Nathan Daems, Jazz in ’t Park, Gent, BE, 27/08/2011 – Nathan Daems (sopraansax), Lander Gyselinck (drums), Marco Bardoscia (contrabas)
Narcissus, Jazz in ’t Park, Gent, BE, 27/08/2011 – Robin Verheyen (sax), Jozef Dumoulin (piano & Fender Rhodes), Flin van Hemmen (drums), Clemens van der Feen (contrabas)
Modern Bop Society (MBS), Jazz in ’t Park, Gent, BE, 04/09/2011 – Thomas Decock (gitaar), Steven Van Gelder (drums), Stefano Agostini (contrabas), Rob Banken (altsaxofoon), Steven Delannoye (saxen)
Ivan Paduart Quintet, Jazz in ’t Park, Gent, BE, 04/09/2011 – Ivan Paduart (piano), Jeroen Van Herzeele (tenorsaxofoon), Carlo Nardozza (trompet), Philippe Aerts (contrabas), Joost Van Schaik (drums)
Gisterenavond speelden opnieuw vijf groepen op de Belgian Jazz Meeting 2011, in De Werf: het Pascal Mohy Trio, De Beren Gieren, Joachim Badenhorst (impro solo!), Collapse, Hamster Axis of the One-Click Panther.
In een avond die resoluut de olijke kaart trok, trok Pascal Mohy heel lichtgetoetst de avond op gang. De onvermijdelijke taalkwesties –welke taal spreekt men op een Belgian Jazz Meeting– zorgde voor een lichte maar hilarische Babylonische toestanden, en muzikaal zat alles duidelijk waar het zijn moest. Veel meer energie zat er in de muziek van De Beren Gieren, het trio dat eerder het Jong Jazztalent concours had gewonnen. Fulco Ottervanger klopte en schopte gestaag balletjes naar Lieven Van Pee en Simon Segers, die zich niet onbetuigd lieten in de nimmer aflatende aanval van de aanvoerder. Jazz zoals het hoort, met ruimte voor het onvoorziene.
Zonder meer het hoogtepunt van de avond was de driedelige improset van Joachim Badenhorst, getiteld ‘Klarinet’, ‘Tenor Sax’ en ‘Basklarinet’ naar de instrumenten die hij gebruikte. Hoe weinig geïnspireerd die titels ook mogen klinken, des te beter was de muziek die hij tevoorschijn toverde. Hij begon het klarinet gedeelte met een trillende klank die soms uit een doedelzak had kunnen komen, om vervolgens geleidelijk aan via phase shifting op een Nymanesque melodie uit te komen. Het tenorstuk zat vol harmonieken, terwijl de basklarinet weer een melodischer partij bezorgde.
Collapse ging de free kant op, in een zeer boeiend samenspel tussen Cédric Favresse en Jean-Paul Estiévenart. Om in de gaten te houden. De mondvol Hamster Axis of the One-Click Panther bleek uiteindelijk zelfs voor Frederik Meulyzer een tongue twister. Meulyzer bleek ook de enige die op deze twee dagen echt met het publiek communiceerde (verbaal dan wel, muzikaal wisten ze allemaal van wanten), met weinig schroom en met voldoende humor om ook dat onderhoudend te laten. Muzikaal stormen de Hamsters nog steeds op het publiek af –dat is een compliment– misschien niet zo hard als de Beren, maar jazzgroepen met dieren in de naam getuigen duidelijk van grote creativiteit. Misschien moet iemand daar maar eens een studie van maken. Ja, dat was een grapje.
Joachim Badenhorst, Belgian Jazz Meeting, De Werf, Brugge, 03/09/2011
Collapse, Belgian Jazz Meeting, De Werf, Brugge, 03/09/2011 – Alain Deval (drums), Jean-Paul Estiévenart (trompet), Cédric Favresse (sax), Yannick Peeters (contrabas)
Hamster Axis of the One-Click Panther, Belgian Jazz Meeting, De Werf, Brugge, 03/09/2011 – Lander Van den Noortgate (altsax), Andrew Claes (tenor sax), Bram Weijters (piano), Janos Bruneel, vervangen door Yannick Peeters (contrabas), Frederik Meulyzer (drums)