Hoe zat het nu met het Blue Note Festival? Uw reporter diende zijn dagen te verdelen tussen de Gentse Feesten, het (BN) festival, en de computer, waardoor enige verslaggeving wat vertraging heeft opgelopen.
In de nasleep van de Gentse Feesten heeft menigeen zijn stem geroerd over de omvang ervan, en een mogelijke ‘oplossing’ om het bezoekersaantal de volgende jaren vooral niet meer te laten klimmen. Op bepaalde momenten waren er meer ’toeristen’ dan inwoners in Gent, en andere evenementen en festivals, zoals Polé Polé, hadden dan ook af te rekenen met een nijpend plaatsgebrek. Los van de vraag of festivals sowieso thuishoren op de Feesten, toonde Blue Note aan dat het allemaal ook ‘ruimer’ kan.
Blue Note Festival heeft om te beginnen al de locatie mee. Het is gelegen net buiten de Gentse feesten kernzone, maar dicht genoeg bij het openbaar vervoer (Sint-Pietersstation), én bereikbaar met tram 1 via de Park+Ride aan Flanders Expo. De Bijlokesite is (grotendeels) ruim genoeg om het doelpubliek aan te kunnen, zelfs al was die ruimte dit jaar beperkt door de bouw- en restauratiewerken die er momenteel plaatsvinden.
Daarnaast zit het ook snor met het concept van de programmatie. Het ‘core‘ jazz publiek wordt bediend tijdens het eerste deel (All that jazz), dat net voor de Feesten van start gaat. Goed getimed om na het festival nog volop van de Feesten zelf te kunnen genieten (van het Jong Jazztalent in Gent concours bvb). Het tweede deel, waarvoor subtiel een vraagteken achter de omschrijving werd geplaatst (All that jazz?) spreekt meer aan tot het Feestenpubliek, dat met een swingender programmatie zeker aantrekking heeft gevonden.
All that jazz
Och! Het eerste deel ging alvast goed van start. Belgiës grootste belofte, het Robin Verheyen Trio, winnaars van de Jong Jazztalent wedstrijd in 2004, mochten, samen met de McCoy Tyner Allstars, het festival openen in de concertzaal van de Bijloke. Of zoals Branford Marsalis het formuleerde: Man, you know how to play that saxophone. Now you’ve got a whole lifetime to think about what you want to say.
Wij gingen vooral op zoek naar wat we dan omschrijven als bezielde artiesten: muzikanten waarvan niet noodzakelijk het professionalisme afdroop, maar die veeleer plezier hadden in hun muziek, en dat ook konden overbrengen op het publiek. Zo onthouden we uit dit luik het zeer aanstekelijke Bert Joris Quartet, de gestreamlinede Dee Dee Bridgewater, Stefano di Battista, mr cool, Terence Blanchard, en beklagen we ons de Dave Holland Big Band te hebben gemist. Dat betekent overigens niet dat de anderen niet goed bevonden waren, enkel dat voornomende groepen net dat ietsje meer wisten te bieden. Want ook John Scofield, Richard Galliano en Don Byron zetten een uitstekende set neer.
All that jazz?
Dat het Feestenpubliek ook effectief de weg naar BNF heeft gevonden, mag duidelijk zijn. Tijdens de optredens van Van Morrison en Buena Vista Social Club, waren de voorziene 3.500 staanplaatsen in de tent gauw gevuld. Zo goed gevuld zelfs, dat een deel van het publiek vrede moest nemen met de schermen buiten, om het concert te kunnen volgen. Het tweede luik van het BNF paste dan ook (meestal) perfect in de Feesten.
Briskey, Solomon Burke, Louie Vega, Tony Joe White, Erik Truffaz, Van Morrison en Buena Vista Social Club wisten als geen ander hun publiek te bespelen. Zelf hebben we daarenboven ook nog genoten van Nouvelle Vague, Mariza, en Cassandra Wilson. Als de programmatie volgen jaar volgens dezelfde teneur wordt verdergezet, zal de organisatie een grotere tent mogen bestellen.
Special Nights
Over Joost Zweegers zijn de meningen zijn verdeeld. Terwijl bijna unaniem ’s mans durf wordt vermeld voor het aanpakken van een jazzlegende (Chet Baker), is deze reporter verheugd dat het bij die ene poging zal blijven. De zenuwen speelden hem te parten, zoals ook duidelijk bleek uit het feit dat naar het einde toe, met de das ook de stem van de zanger pas goed is losgekomen.
Van Morrison was een buitenkans: een dergelijke act voor een zo luttele som te zien krijgen, was weinige fans ontgaan. Een geslaagd concert, ware het een beetje routineus. Al was de Ierse bard uitzonderlijk goed geluimd, zo heb ik mij laten vertellen.
Wat ons betreft alvast een geslaagde editie. Het maakt er onze verwachtingen voor volgend jaar alleen maar groter op.
De vierde editie van het Blue Note Festival had plaats van 14 t/m 24 juli 2005 op de Bijlokesite. Foto’s van het festival vind u in deze twee flickr sets: deel 1: All that jazz & deel 2: All that jazz?
(Deze entry is ook terug te vinden op gent.blogt)
