bruno – Pagina 388

Veertig vragen

Allez dan. Omdat het lijstjestijd is. Niet dat u er veel mee zult zijn, want op de echt interessante vragen geef ik waarschijnlijk toch geen antwoord.

Wat heb je in 2005 gedaan dat je voordien nooit gedaan hebt?
Frontstage foto’s genomen op het Blue Note Festival en Jazz Middelheim.
Heb je je gehouden aan je voornemens, en ga je er nieuwe maken?
Geen voornemens gemaakt, vorig jaar, en ook voor dit jaar zit het er niet echt in. Veel te gevaarlijk om u zelf er dan een jaar later mee te confronteren.
Heeft een dierbare een kind gekregen?
Jawel. (Geen details wegens respect voor de privacy.)
Is een dierbare gestorven?
Gelukkig niet.
Welke landen heb je bezocht?
Frankrijk. En Engeland.
Wat zou je in 2006 graag hebben dat je niet had in 2005?
Meer geld. Een beter geheugen. En nog wel iets.
Welke dagen zullen je voor altijd bijblijven?
Eerder periodes; de trip naar London; BNF, Middelheim, en dies meer.
Wat was jouw grootste verwezenlijking dit jaar?
Iets waar ik niet kan of mag over praten. Sorry.
Wat was jouw grootste faling?
Soms kan ik nen Serieus Moeilijke Mens zijn.
Heb je last gehad van ziektes of blessures?
Och, de pseudo-grieptoestanden, een paar migraines, en nu op het einde de f-cking uitputtende afte-aanval.
Wat is het beste dat je gekocht hebt?
De halsketting voor Tessa’s verjaardag.
Wie zijn gedrag was lovenswaardig?
Henri. Het wordt een fijne jongen, jawel.
Van wie zijn gedrag werd je gedegouteerd/depressief?
Och, we hebben wel betere dingen te doen dan dit.
Aan wat heb je het meeste van je geld besteed?
Errm… fotografie? Of boeken en CDs. Ik zou het eens moeten uitrekenen.
Waar was je heel, heel, heel enthousiast over?
Hebt u een uurtje?
Welke liedjes zullen je steeds aan 2005 doen denken?
Niks eigenlijk. Heel misschien Tharaud joue Rameau.
In vergelijking met deze tijd vorig jaar ben je…
gelukkiger of droeviger?
Droeviger, denk ik
dunner of dikker?
Krak hetzelfde. Sinds een paar jaar blijft mijn gewicht zowat op hetzelfde getal hangen.
armer of rijker?
Een beetje armer. Op financieel vlak toch.
Wat had je liever meer gedaan?
Ontspannen. Ik ben soms een stresskonijn.
Wat had je liever minder gedaan?
Zorgen gemaakt. Veelal nodeloos bovendien.
Hoe zal je kerst vieren?
Zoals steeds: een geslaagde kerstavond bij de schoonfamilie, en een al even geslaagde kerstdag bij moeder thuis 😀
Wie heeft vraag 21 gewist?
Bewijs het maar eens hé. Hé?
Ben je verliefd geworden in 2005?
Natuurlijk wel.
Hoe veel one-night stands?
ROTFLOL
Wat was uw favoriete tv programma?
Eerst was het Lost, maar het ontgoochelde teveel op het einde. Niks dus.
Haat je nu iemand die je vorig jaar niet haatte?
Er zijn maar twee-drie mensen die ik niet kan zien of ruiken, en dat dateert al van voor 2005.
Wat was het beste boek dat je gelezen hebt?
Nog even geduld.
Wat was je grootste muzicale ontdekking?
Alexandre Tharaud.
Wat wou je graag en heb je gekregen?
Die 70-200 lens.
Wat wou je en heb je niet gekregen?
De Euromillions jackpot.
Wat was je favoriete film van het jaar?
Nog even geduld.
Wat heb je met je verjaardag gedaan en hoe oud was je?
In de Quick gaan eten omdat Henri daar zin in had. 36. 36!
Wat is dat ene iets dat het jaar zoveel meer bevredigend zou gemaakt hebben?
I will take the fifth, Your Honour.
Hoe beschrijf je je persoonlijke mode uit 2005?
Mode? Wat ik ’s ochtends in mijn kleerkast vind.
Wat is de reden dat je niet gek bent geworden?
Niet wat, wie. Tessa en Henri.
Voor welke celebrity had je de grootste zwak?
Euh? Hélène Grimaud, als ik dan toch iets moet zeggen. Maar ik ben niet eens naar haar concert in Brussel gegaan.
Welke politieke kwestie vond je het vervelendst?
B-H-V of het Generatiepakt.
Wie heb je gemist?
Iedereen die er niet was.
Wie is de beste nieuwe persoon dat je ontmoet hebt?
Goh nee. Dan moet ik kiezen, en dat zou verkeerd zijn.
Vertel ons een levensles dat je geleerd hebt in 2005.
‘Het is niet wat je kan, maar wie je kent,’ werd er nog maar eens in gehamerd.
Citeer een liedjestekst dat je jaar beschrijft.
Er zit meestal weinig tekst in de muziek waar ik naar luister. Maar, als ik even mag muggenziften: het is ‘een tekst die‘, niet ‘een tekst dat‘.

Meer? Probeer deze lijst dan eens.

De tellers staan terug op nul, maar in 2005 zijn we er toch in geslaagd maar liefst 110 films te zien en 59 boeken te lezen. Daaruit moeten we toch twee keer een top 10 kunnen distilleren? (Dat King Kong daar niet in voorkomt kan ik nu reeds verklappen.)

U laat me nog even rustig door mijn lijstjes worstelen, en ik kom ‘zo meteen’ bij u terug.

(bank)rekeningen

Interessant artikel, vandaag in DS: Kaarten en Maestro maken het verschil, over de tarifering van de bankdiensten. Fortis komt er vet als duurste uit (verrassing) als beheerder van uw zuurverdiende centjes, gevolgd door (in dalende kostlijn) Dexia, ING en KBC.

Jammer dat Ethias (het vroegere OMOB) niet in het lijstje werd opgenomen. Daar is de zichtrekening immers gratis (inclusief de Bancontact/Maestro/Proton kaart, en de maandelijkse verzending van rekeningsuitreksels). Je moet er wel ook een Ethias spaarrekening voor openen, maar ook die is gratis, en brengt 2,40% vaste intrest op.

(Nee, we hebben er geen rekening, en we werken er ook niet, maar als we het dan toch over goedkoop hebben, kunnen we maar beter meteen de goedkoopste ook vermelden, dacht ik zo.)

films 200512

Zie ook vorige maand:

* te vermijden / ** genietbaar / *** onderhoudend / **** aanrader // ***** onmisbaar

Waarbij de vijf sterren slechts uitzonderlijk worden gegeven; de eigenlijke rating is dus een score van 1 tot 4.

Caché (Michael Haneke) ****
Sterk opgebouwde film van de regisseur van La Pianiste. Zie ook deze bespreking.
Resident Evil (Paul W.S. Anderson) *
Huh. Ware het niet voor de vleselijke temptatie van Milla Jovovich, ik had de film niet uitgekeken. ‘nough said.
The Manchurian Candidate (Jonathan Demme) *
Amai heb ik mij daaraan mispakt. Al had ik het moeten zien aankomen met Denzel Washington in de hoofdrol. Maar ik was dus zuiver op de titel afgegaan, en die diende zich heel beloftevol als een Graham Greene roman. Volledig onwaar is dat dan weer niet, want het boek (de tweede roman van Richard Condon, die u misschien kent van Prizzi’s Honour) werd geschreven in 1959 (een jaar na Greenes Our Man in Havana). De film is een remake; de gelijknamige originele film waarvoor George Axelrod Condons boek bewerkte, en waar Frank Sinatra de rol van Ben(nett) Marco vertolkt. Ik kan alleen maar hopen dat die versie beter is, want deze is op zijn best een persiflage van Starship Troopers.
Match Point (Woody Allen) **
Onderhoudende maar weinig verrassende film. Zie ook deze bespreking.
Kill Bill: Vol. 1 (Quentin Tarantino) **(*)
Dit leek mij vooral een esthetische film, vermoedelijk enkel gescheiden van deel 2 omdat hij te lang zou zijn geworden voor het bioscooppubliek. Er worden een aantal elementen geïntroduceerd die weinig of geen aanknopingspunten hebben; het belangrijkste element waarschijnlijk het personage van Bill dat nauwelijks in dit eerste deel voorkomt. Wat is de connectie tussen de vijf op de hitlist, zowel onderling (behalve dat ze tot dezelfde bende behoren) als tot het hoofdpersonage. Leuke structuur (chronologie), maar ik ben vooral benieuwd hoe (hopelijk) deel 2 een coherentie zal blootleggen.
Kill Bill: Vol. 2 (Quentin Tarantino) ***
Deel twee maakt veel goed. Het is coherenter, er zit meer verhaal in (ipv het eerder als twee kortverhalen overkomende deel 1), en mijn vermoeden werd bevestigd: beide delen zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, en dienen dan ook beter als 1 geheel gezien te worden.
Spider-Man 2 (Sam Raimi) ***
Zeer onderhoudend; gaat net iets verder dan de stereotiepe good vs evil stellingname, al blinkt het nu ook weer niet uit in diepgang. Vervelen zal u zich niet; een van de betere films in zijn genre (en voor een keer is dit geen afzwakkend argument).
Sin City (Robert Rodriguez) ****
Mogelijks de beste verfilming van een graphic novel/stripverhaal ooit. Leg daarnaast het gedrocht dat Deruddere heeft afgeleverd met de verfilming van Lune de guerre en u begrijpt meteen waarom de man nooit uit zijn moeras zal geraken. Absoluut waanzinnige fotografie met een zwart/wit (geen grijs) gebruik dat verschrikkelijk dicht de tekenstijl benadert (met enkel rood en nadien ook een beetje geel als accentkleur). Het verhaal wordt gebracht als in een film noir, en die stijl is het enige wat misschien een beetje inleving vraagt van de kijker.
King Kong (Peter Jackson) **
Omslachtige en weinig geïnspireerde remake van het origineel uit 1933. Jackson volgt slaafs de weg van het voorbeeld, maar biedt –op de special effects na– de kijker maar weinig nieuws. Zie ook deze bespreking.
Batman Begins (Christopher Nolan) ***
Superhelden die echte mensen blijken te zijn, daar ben ik zeer voor te vinden. Onderhoudend, en niet alleen voor fans van de vleermuis (kennis van de voorgeschiedenis helpt, maar is niet noodzakelijk). Christian Bale is een onderschatte acteur.
The Constant Gardener (Fernando Meirelles) ***(*)
Zeer virtuoze interpretatie van le Carré’s bestseller. Zie ook deze bespreking
Exorcist: The Beginning (Renny Harlin) *(*)
Nah. het enige wat van deze film een prequel maakt is dat hij chronologisch voor de andere films te situeren valt. Te weinig nieuwe elementen, te weinig links naar de andere films; zonde van het geld (een budget van 45 miljoen). Benieuwd naar de versie van Schrader (waaraan Caleb Carr heeft meegewerkt voor het scenario).
The Grudge (Sam Raimi & Takashi Shimizu) **(*)
Geslaagde remake van Sam Raimi; beter verteerbaar voor het ‘westerse’ publiek (hoewel de film zich in Japan blijft afspelen). Blijft grotendeels trouw aan het origineel, al werden hier en daar details gewijzigd.
9 Songs (Michael Winterbottom) **
Verliest het meeste van zijn kracht op het kleine scherm. Zie ook deze bespreking
Robots **
Van de menschen van Ice Age. Weinig geïnspireerd, vol flauwe woordspelingen, te weinig uitgewerkt, maar gesmaakt door de doelgroep. En goede graphics (toch op het TV scherm).
Sitcom (François Ozon) **
Eerste langspeelfilm van Ozon waaruit reeds duidelijk een aanzet blijkt tot het latere 8 Femmes. Met deze film lijkt hij wel de Almodovar van de Franse cinema.
Danny the Dog (Louis Leterrier) *(*)
Pfff. Een verhaal van Besson is helaas ook al geen garantie meer voor kwaliteit. Goede fotografie mooie choregrafie van de actiescènes, maar veel interessant heb ik er niet gevonden, wat betreft dat verhaal. Maar net zoals bij de glossy magazines koop (bekijk) je ook deze film niet voor de mogelijke narratieve kwaliteiten.
Big Fish (Tim Burton) ***
Zoals Kuifje, een verhaal voor jongeren van 7 tot 77 jaar oud.
Girl with a Pearl Earring (Peter Webber) **(*)
Niet onverdienstelijke film, die erin slaagt op treffende wijzen de kleuren van Vermeers schilderijen op te roepen. Er zit evenwel weinig diepte in de film, zowel wat betreft de fotografie als de typering van de personages.

boeken 200512

Zie ook vorige maand:

* te vermijden / ** genietbaar / *** onderhoudend / **** aanrader // ***** onmisbaar

Waarbij de vijf sterren slechts uitzonderlijk worden gegeven; de eigenlijke rating is dus een score van 1 tot 4.

The Brooklyn Follies (Paul Auster) ****
Schitterend. I was looking for a quiet place to die. Someone recommended Brooklyn, and so the next morning I traveled down there from Westchester to scope out the terrain. Totdaar de twee openingszinnen. (Nee dit is geen boek over dood of euthanasie, het heeft er in de verste verte niks mee te maken.) Auster schrijft een heerlijk, typisch Amerikaans, proza, gedreven, fast paced, op het tempo van een goede road movie (ook al zo typisch Amerikaans).
De engelenmaker (Stefan Brijs) ***(*)
Een recensent schreef dat het enige wat aan dit boek ontbrak, een lezer was. Zo ver zou ik het niet drijven, maar vast staat dat dit één van de betere (nederlandstalige) boeken van 2005 is. Pretentieloos (itt Spaey, Grunberg, etc), leest heel vlot, en lijkt wel klaargestoomd om in een scenario om te zetten. (Maar laat het dan alstublieft een betere regisseur dan Deruddere zijn.) Aanrader.
The Penelopiad (Margaret Atwood) **
Lang niet zo goed als Wintersons Weight. Er wordt teveel verondersteld; Atwood wil aan de Odyssee vanuit Penelope’s standunt weergeven, maar slaagt er niet in dit thema naar behoren uit te werekn. Ze laat zich teveel bevatten in het keurslijf van de mythe. Een gemiste kans!
Bankvlees (Jan Van Loy) **(*)
Veel meer pretentie dan Brijs. Van Loy zweeft ergens tussen Brusselmans en Verbeke, maar neigt teveel naar Brusselmans. Overigens, waar gaat dit boek eigenlijk over? De thematiek en het opzet doet mij nog het meeste denken aan The Edukators (bespreking). Aan de samenleving valt niet te ontsnappen, lijkt de boodschap. We are the Borg. Resistance is futile. You will be assimilated. Hm. Ik stel het misschien wat te negatief voor, maar een echte hoogvlieger is dit toch niet.

(titel vergeten)

(Het moet van voor de tijdrekening geweest zijn dat wij nog eens zo lang hebben uitgeslapen.)

Net zoals vorig jaar hebben we genoten van het vuurwerk, dat ons van alle kanten van de stad belagerde. Een schitterend gefluit en gepop (het leek wel popcorn), nauwelijks overstemd door de horden die de straat opstormden om iedereen een gelukkig nieuwjaar te wensen. Heerlijk dat zoiets zich nog voordoet.

Allerbeste wensen, veel geluk en gezondheid, en moge een onoverzichtelijk fortuin uw deelgenoot worden.

(Ik heb er een goed gevoel over: 2006 wordt een knaller van een jaar.)

een zoet einde

We hebben net een hele emmer oliebollen achter de kiezen. Henri mocht kiezen tussen dat of zelfgemaakte Boules de Berlin, en hoezeer hij ook een fan is van die laatste en ik bovendien in de krant heb gelezen dat de voornoemde Boules oorspronkelijk als oudejaarsfestijn dienden, zijn het toch oliebollen geworden. Mij niet gelaten, het is (bijna) hetzelfde deeg, en net iets minder werk (want geen banketbakkersroom noch konfituur nodig om de rondingen te vullen).

Maar nu ben ik even niet gewenst. Moeder en zoon zetten de tafel, en vaderlief moest zich maar met iets anders uit de slag trekken tot ze hun territorium opnieuw zouden vrijgeven. Jij staat straks toch de ganse tijd in de keuken klonk het. Niet geheel fair, want de feestdis is breed en lang uitgesmeerd over een paar korte gangen en vele uren. Weinig keukenwerk.

Er zijn overigens drie taarten voorzien (van bij Wittevrongel, of wat dacht u), dus wij gaan een zoet jaareinde tegemoet. En wensen u hetzelfde.

let it snow

Niet alleen sneeuw op de miserable deze keer (de bestelling voor morgen is al binnen BTW), maar ook op de Albertlaan zelf. De sneeuw lag er nog niet goed, of er kwam al een kleine sneeuwruimer de (nagelnieuwe) fietspaden vrijmaken en bestrooien in dezelfde moeite (et pour les pietons la même chose *grijns*). Dikke pluim voor de mensen van ’t stad.

bûche de noël

Nee, hij doet geen bûches meer. De vrouw van de patissier keek ons even sip aan. Vroeger nog wel, maar nu dus niet meer. Een taart bestellen kon eigenlijk ook niet meer, slechts één dag op voorhand, maar omdat het voor ons was, ging hij wel nog iets bijzonder in elkaar steken. Een miserable, is dat goed?

En of! De miserable van Wittevrongel (Kortijksesteenweg) is de allerbeste van Gent en omstreken. De crème die er tussenzit smelt in de mond, en gelijkt niet in het minste op de dikke vettige boterpap die je er bij sommige bakkers bijkrijgt. Het gebak is krokant maar niet uitgedroogd (het veert nog mee), en smaakt perfect.

Toen we gisterenochtend de taart gingen halen, toonde hij met pretlichtjes in zijn ogen de versiering die hij erop had aangebracht.

Het is geen kertsversiering, sprak hij, nauwelijks een lach onderdrukkend, maar een nieuwjaarsversiering. We denken vooruit, naar de toekomst. Want kerstmis is ondertussen al een paar dagen geleden hé?

(Op het stukje chocolade, op de sneeuw tussen bambi en de kerstboom in, stond in parmantig schrift ‘Gelukkig Nieuwjaar’ genoteerd.)

huishouden

Kunnen we van het lijstje ‘aan te schaffen elektro huishoud toestanden’ schrappen:

een scheerapparaat: gekregen voor mijn verjaardag (eerder deze maand). Man, man, wat een gerief. Het scheert minder kort dan met een (dubbel) mesje, maar wel vele keren sneller, en vele keren minder pijnlijk. Een Braun 360 Complete 8990; ik ben nooit een fan geweest van de Philips-type modellen met die ronde schijfjes.

een toaster (‘k ga ’t zeggen Walter: nen bruudruuster); het is een Philips HD2626/20 geworden. Na goed vier jaar zonder hebben we de laatste paar dagen zowat alle variaties met/op toast geprobeerd.

de Cabanaz Tissue Table Dispenser (gevonden op cadeautjesjacht bij Zsa-Zsa):

We hebben de tissues al op rantsoen moeten plaatsen, want Henri wou plots bijna na elke hap zijn mond afvegen (telkens met een verse tissue natuurlijk).

Staan nog steeds onvervuld op het lijstje: een nieuwe oven (het zal zowat een dik half jaar geleden zijn dat de vorige het heeft begeven) en een nieuwe friteuse (besteld met de punten van de Happy Days kaart).

(Hey, ’t is komkommertijd!)

Auteur: bruno