Nee, hij doet geen bûches meer. De vrouw van de patissier keek ons even sip aan. Vroeger nog wel, maar nu dus niet meer. Een taart bestellen kon eigenlijk ook niet meer, slechts één dag op voorhand, maar omdat het voor ons was, ging hij wel nog iets bijzonder in elkaar steken. Een miserable, is dat goed?
En of! De miserable van Wittevrongel (Kortijksesteenweg) is de allerbeste van Gent en omstreken. De crème die er tussenzit smelt in de mond, en gelijkt niet in het minste op de dikke vettige boterpap die je er bij sommige bakkers bijkrijgt. Het gebak is krokant maar niet uitgedroogd (het veert nog mee), en smaakt perfect.
Toen we gisterenochtend de taart gingen halen, toonde hij met pretlichtjes in zijn ogen de versiering die hij erop had aangebracht.
Het is geen kertsversiering, sprak hij, nauwelijks een lach onderdrukkend, maar een nieuwjaarsversiering. We denken vooruit, naar de toekomst. Want kerstmis is ondertussen al een paar dagen geleden hé?
(Op het stukje chocolade, op de sneeuw tussen bambi en de kerstboom in, stond in parmantig schrift ‘Gelukkig Nieuwjaar’ genoteerd.)
Hallo,
Een kleine correctie – mijn vader is geen bakker, maar een banketbakker. Ik weet van de situatie dat mijn vader geen stronken meer kon maken – vroeger was ik zijn helper, sinds mijn 8ste levensjaar – maar helaas heb ik dit op mijn 35ste moeten stopzetten. Misschien – voor u – zal ik nog een effort doen – en er voor zorgen, dat u na 2 jaar uw kerststonk alsnog krijgt – op mijn kosten. En als u die persoonlijk komt afhalen in zijn atelier.
Dit natuurlijk enkel als u reageert op mijn mail.
Ter controle : hij heeft 3 kinderen – Filip, Kris en Annick. En 4 kleinkinderen ; Arthur Achille Avelien en Alec. Vraag het hem maar ! Wie weet hoor ik u dan wel.
Met vriendelijke groet
Filip Wittevrongel