Zie ook vorige maand:
* te vermijden / ** genietbaar / *** onderhoudend / **** aanrader // ***** onmisbaar
Waarbij de vijf sterren slechts uitzonderlijk worden gegeven; de eigenlijke rating is dus een score van 1 tot 4.
- Lunar Park (Bret Easton Ellis) ***
- Dood van een soldaat (Johanna Spaey) *
Een ‘literaire thriller’ *shudder*; het epitheton alleen al laat het ergste vermoeden –en dan mag het nog door de uitgever zijn opgedrongen. Een thriller is het niet, in het beste geval misschien een whodunit; en literair is het al helemaal een mislukking (Gehoord tijdens het interview met Spaey in Titaantjes:Als je misdaadroman op je boek zet dan verkoopt het; met literatuur erop niet.
). Twee ik-personage worden afgewisseld zonder enige aanleiding of waarschuwing, waardoor er bij de lezer nodeloos verwarring optreedt. De stijl is belabberd, de stijlfiguren verschrikkelijk ver gezocht, of net clichématig uitgewerkt. En dan de namen van de personages: Guy Van De Cauter (Guy Van Cauteren); Julien De Wever (Julien Weverbergh); dokter Martens (Dr. Martens); etc. Er worden betere opstellen in het derde middelbaar geschreven. Bah. - Weight (Jeanette Winterson) ****
Dit boekje had ik oorspronkelijk gekocht voor de prachtige vormgeving. Gezet in een sobere Van Dijck (met échte italic), met subtiel gebruik van rood en een evenwichtige bladspiegel, kón ik dit boekje gewoon niet laten liggen. Het begin van het verhaal stond mij niet echt aan –oh nee, toch weer niet een mythe getransponeerd naar een hedendaagse setting– maar ik bleek het geheel bij het verkeerde eind te hebben. En hoe. Winterson vertelt het verhaal van Atlas en Heracles (Hercules) op een zeer realistische manier, waarbij ze erin slaagt persoonlijke gegevens in het verhaal te verwerken, zonder dat het er met de haren lijkt bijgesleurd. Het is een heel spontaan en vlot boek, dat je in ruk uitleest, en je verblijd achterlaat. Verblijd, omdat dit verhaal, dit boek, langs alle kanten en in alle details juist zit. Structureel, verhaaltechnisch, typografisch, het klopt allemaal. Vakmanschap, zoals je het veel te weinig tegenkomt. - Het papieren huis (Carlos Maria Dominguez) ***
Stilistisch mooi boekje, een beetje romantisch, met een ongeloofwaardige ontknoping. Leuke verpozing. - Een Goede Dag voor de Ezel (Tim Krabbé) ***
Zit heel goed ineen, geslaagde uitwerking. Niks op aan te merken. Integendeel: lezen. - L’empire des loups (Jean-Christophe Grangé) **(*)
Een typisch boek voor Grangé: twee uiteenlopende plotlijnen, die vanzelfsprekend samenkomen; en twee totaal verschillende politieinspecteurs die moeten samenwerken. Allemaal zeer gelijkaardig aan de format voor Les Rivières pourpres. Goed om lezen dus, met een verrassende, zij het ietwat abrupte, afloop. - Vrije val (Saskia de Coster) *(*)
Ligt volledig in de lijn van haar tweede boek. Een verschrikkelijk hermetisch, modern, sprookje. Aan mij niet besteed. Tenzij ze voor haar volgende boek eindelijk met iets anders afkomt, was dit mijn tweede en laatste boek van de Coster.