Vanilleparfait: ijskreem zonder machine

Gisteren hadden we goed volk over de vloer, en dus werd er gekookt. Ik heb twee desserten gemaakt (dat doe ik nog altijd het liefste), één daarvan was een vanilleparfait met aardbeien (en een espuma van bosvruchten). Dat liep niet helemaal van een leien dakje: het was mijn eerste espuma –en dat proces heb ik dus duidelijk nog niet onder de knie– en dan blijft het eigenlijk een raadsel hoe men zo’n diepgevroren aardbeiencoulis kan opeten. Ik geef dan ook enkel het recept voor de parfait, en ga eerst nog op zoek naar een substituut voor die aardbeien en een manier om de espuma erm… uit de kan te krijgen (minder gelatine gebruiken, vermoed ik).

Niettemin, die parfait –wikipedia omschrijft het als stilstaand ijs— is zeer de moeite om te maken. En niet echt moeilijk. Onderstaand recept –dat ik haalde uit Nest, Special Koken, Voorjaar 2009– is volgens de auteur geschikt voor amper 4-6 personen. Na bereiding van mijn zes glazen, had ik toch nog ongeveer een liter over, geloof ik…

Benodigdheden

  • 150 g eierdooiers (ik heb negen eieren opengebroken)
  • 250 g suiker
  • 250 g melk
  • 1 vanillestokje
  • 650 g slagroom

Zo gemaakt

Het enige ‘gevaar’ is dat uw eierdooiers gaan kabbelen. Zorg er gewoon voor dat uw vuur niet te hoog staat (halfhoog maximaal). Eenmaal de eierdooiers toegevoegd, mag het in elk geval niet meer aan de kook worden gebracht.

Klop de slagroom losjes op, tot er net losse pieken worden gevormd. Ik denk niet dat het echt werkbaar is om dergelijke hoeveelheid –in één keer– met de hand op te kloppen. Zet weg in de koelkast.

Klop in een mengkom de eierdooiers op met de helft van de suiker. Breng de melk aan de kook (in een stevige sauspan) met de andere helft van de suiker, en met de vanilleboon. Snij de vanilleboon overlangs, schaap schraap de pitten eruit, en voeg die zo –met de peul– aan de melk toe.

Haal van het vuur, vis met een vork de peul eruit, en giet al roerend over de opgeklopte eierdooiers. Giet terug in de sauspan, en warm op (opgelet: nu niet meer laten koken!) tot het mengsel begint in te dikken (dit kan even duren). Haal dan opnieuw van het vuur, en klop dit flink op (in een elektrische mixer op halfhoge snelheid) tot het mengsel ongeveer tot kamertemperatuur is afgekoeld. Vouw er dan voorzichtig de room onder.

Schenk de crème in glazen, of in een goed afsluitbare doos, en vries in. (Hoe krachtiger uw diepvries, hoe kleiner de kans dat er ijskristallen worden gevormd.)

Vanilleparfait: ijskreem zonder machine Vanilleparfait: ijskreem zonder machine

Smakelijk!

Pre-war

Pre-war bonsai kitchen

Ik voelde mij voorwaar een beetje kok, vanochtend in onze bonsaïkeuken. De ingrediënten werden van voorgerecht tot dessert overlopen, de laatste inkopen gepland. Dan kan ik mij straks stressloos in mijn vier vierkante meter terugtrekken om te kookdingensen.

Burgemeester en schepen schoppen

Burgemeester en schepen schoppen

Burgemeester Daniël Termont en schepen Mathias De Clercq mochten vandaag een robbertje vechten onder politiebegeleiding, zo leek het wel. Alleen was het niet vechten maar voetballen, en dan nog pannavoetbal bovendien. In Gent is Kick Off, het straatvoetbaltornooi in de buurt, immers aan de tweede editie toe, en dat werd ludiek aan de pers voorgesteld.

Burgemeester en schepen schoppen

U leest er, zoals steeds, alles over bij Het Project: Uitgelicht: de danseditie (Ik Kyoto!)

Stiftjes

“Ge gaat dat toch niet op uwen weblog zetten,” vroeg Tessa ontzet terwijl ik de badkamer in trok. Om eerlijk te zijn, was het deze keer totaal niet in mij opgekomen.

“Hm,” dacht ik, “misschien kan ik er één of ander heroïsch verhaal aan ophangen…”

Ex-tand

Toen ik mijn vulling voor de derde keer in even zoveel jaar tijdens het eten aan gruzelementen had gekauwd, wist mijn tandarts mij bij een vorig bezoek te vertellen: “dat geeft niet jong, we zullen er een stifttand in steken. Eind april, past dat voor u?”

Daarnet was hij iets minder bemoedigend. “Oei. Daar zie ik iets dat mij niet zo aanstaat.” Mijn tand was aan het rotten geslagen, en er zat een cyste op. “Ik vrees dat ik dat ga moeten trekken. Het heeft geen zin dat ik daar een kroon op steek van 600 euro, en dat die binnen een half jaar eruit valt omdat ook de rest van uw tand om zeep is.”

Ex-tand Ex-tand

“Natuurlijk moogt ge die meenemen. Maar die cyste moet ik wel naar het labo sturen. Niets om u zorgen om te maken, we doen dat altijd.”

Na veel wrikken en wringen zijn de wortels eruit. Miljaar die mens heeft daar nogal wat kracht op moeten zetten. Ik was al blij dat het boeltje verdoofd was.

“Ziezo. Nu nog wat draadjes steken…”

Mannen vs vrouwen. Of toch niet.

De sprekende hoofden twitteren mij bemoedigingen toe:

Blij dat je blijft lopen ondanks de Nationale Nederlaag van de mannen bij de Nike+ Challenge!

Die Nationale Nike+ Challenge, die lag in het verlengde van die bloggers challenge waaraan ik met veel graagte heb deelgenomen. Twee teams van bloggers, vijf vrouwen vs vijf mannen, mochten toen tegen elkaar uitkomen in een virtuele loopwedstrijd. Een soortement blogging battle of the sexes als prelude op die nationale uitdaging, die tegelijkertijd ook een mondiale uitdaging was. Wreed wijs, vond ik dat, temeer ik ervan overtuigd was –en in die overtuiging bevestigd ben– dat gans die Nike+ uitrusting eigenlijk volstaat voor de recreatieve loper zoals ikzelf. Sindsdien heb ik mijn Suunto aan de kant gelegd, en loop ik enkel nog op Nike+ (ja, ik heb die uitrusting gratis gekregen; nee, dat heeft mijn beslissing niet beïnvloed).

Die bloggers challenge, die was niet geheel gelijkwaardig verlopen. De vrouwen mochten veertien dagen voor de mannen starten, dus –alle emancipatie ten spijt– was er van enige rechtgeaarde wedstrijd geen sprake. Nochtans, als we op wedstrijden zoals het excellente Eeuwige Roem mogen afgaan, hoeven vrouwen niet meteen onder te doen voor mannen. (In de eerste reeks won Gella Vandecaveye; de tweede werd gewonnen door Marleen Renders.)

Voor de nationale challenge zag het er iets beter uit: mannen en vrouwen mochten toch al op hetzelfde moment aan de race beginnen. De mannen namen al gauw de bovenhand, en hielden hun leiderschap tot de laatste dagen van de race. Toen haalden de vrouwen plots ettelijke honderden kilometers in. En jawel: de vrouwen verzamelden niet alleen kilometers, ze haalden zelfs de mannen in. De eindstand kwam op een onwaarschijnlijk spannende 5.807,64 km voor de vrouwen, versus 5.752,69 km voor de mannen. Dat zijn nog eens wedstrijden!

Behalve dan, dat het niet allemaal vrouwen waren, die in het vrouwelijke kamp hebben meegelopen. Meer zelfs: minstens één man is in de laatste paar dagen van het mannelijke kamp naar het vrouwelijk kamp geswitched. Broempie bijvoorbeeld, een Ekin –een Nike evangelist (lees Ekin van rechts naar links)– die daardoor 544,13 km van de mannen naar de vrouwen versluisde.

Grappig is het dan, als we in de krant mogen lezen: Vrouwen halen het van mannen in online looprace. Zonder (minstens één) man hadden ze het precies niet gehaald, lijkt bovenstaande informatie te suggeren, en dat doet dan weer een klein beetje de inzet tekort van de vrouwen die zich sterk hebben geweerd in die challenge. Want wie er wint, dat er doet er absoluut niet toe. Veel belangrijker is hoe al die mensen plots opnieuw (?) met sport zijn begonnen (en dan heb ik het niet noodzakelijk over de Nike+ Challenge natuurlijk). Dus gaan we ons toch niet druk maken over nederlaag of overwinning?

Blijven lopen, dames en heren, u doet dat schitterend!

Misha Mengelberg

Misha Mengelberg Misha Mengelberg

En toen waren ze plots met vier. Van het duo Misha Mengelberg en Jean-Yves Evrard vergleden we plots naar een trio met trompettist Jean Luc Cappozzo, en zelfs tot een kwartet met saxofonist Jan Rzewski voor het encore. Gisteren werd de driedaagse Mengelberg / Evrard afgesloten met een geslaagd slotconcert in de Balzaal van Vooruit.

U leest er –zoals steeds– alles over bij Het Project: Duo! Nee: trio! Euh: kwartet! (Mysterieuze verdubbeling in de balzaal.)

Chocoladetaart (met speculaaskorst)

Chocoladetaart (met speculaaskorst)“’t Is woensdag, snotneus: bak mij een taart!”

Let wel, ik had het kunnen zeggen hé…

“Wat zoudt ge ervan denken,” fluisterde ik hem toe, toen ik hem aan school ging afhalen, “als we straks een taart zouden bakken, gij en ik?”

Zijn gezichtje klaarde nog meer op dan de ondertussen al zo helderblauwe hemel. “En wat voor taart dan, papa?”

“Ach, een Dark Chocolate Tart with Gingersnap Crust natuurlijk, zoon.”

En we keken elkaar veelbetekend aan.

Benodigdheden

  • 225 g speculaaskoekskes
  • 70 g ongezouten boter, gesmolten
  • 340 g fondant chocolade
  • 235 ml slagroom
  • 2 eigelen
  • 1 ei
  • 55 g suiker
  • 1 eetlepel bloem
  • een weinig versgemalen peper
  • een snuifje zout
  • een kleine koffielepel kaneel

Zo gemaakt

Maal de speculaas fijn in een foodprocessor. Ik heb mijn foodprocessor een tijdje geleden weggeven, en heb sindsdien nog nooit zoveel recepten gemaakt die om een foodprocessor vroegen. Het lukt ook op de Nigella manier: verkruimel de speculaas, doe de kruimels in een diepvrieszak, draai er een handdoek rond, en klop er flink op met een deegrol. Zeer goed om overtollige energie kwijt te raken.

Meng er de gesmolten onder, en giet het in een taartvorm, bij voorkeur één met verwijderbare bodem (21 cm diameter). Duw de korst goed tegen de boden en tegen de randen.

Verwarm de oven voor op 160°C.

Breek de chocolade in stukken –of gebruik chocoladedruppels– en voeg die samen met de room in een sauspan. Zet de pan op een laag vuur, tot de chocolade gesmolten is. (Dit kan ook in de microgolf op laag vermogen.)

Klop de rest van de ingrediënten samen in een mengkom, en meng er langzaam het chocolademengsel onder. Giet dit alles op de korst, en bak gedurende een 30-tal minuten, tot de randen een beetje omhoog komen, en het midden stevig maar toch nog zacht is (25 volstonden voor mij). Laat 20 minuten afkoelen in de vorm, en haal de taart er dan voorzichtig uit (opgelet: dit zal enkel lukken indien u een taartvorm met verwijderbare bodem hebt gebruikt).

Chocoladetaart (met speculaaskorst)

Smakelijk!
Ik serveerde er zacht geklopte slagroom bij –zonder suiker vanzelsprekend. Ach ja, de korst liet wat los, omdat we de speculaas niet fijn genoeg vermorzeld hadden.

Jean-Yves Evrard

Jean-Yves Evrard

Gisteren ging de driedaagse Misha Mengelberg & Jean-Yves Evrard van start in de Balzaal van Vooruit. Aan het eerste concert ging een opname voor het Klara-programma Neve vooraf, die de mythe rond Mengelberg alleen maar kracht bijzette.

Door Lies Steppe omschreven als De Mischa Mengelberg One Man Show, mocht ook het avondconcert niet aan Mengelbergs eigenzinnigheid ontsnappen. Charlatan of genie, de meningen lopen sterk uiteen. Zelf ben ik er nog niet uit, en wat meer is, ik ben niet zeker of ik er ga aan uit geraken. Waarschijnlijk ga ik vanavond (en morgenavond) terug, en ik houd u vanzelfsprekend op de hoogte.

Jean-Yves Evrard

Mengelberg was overigens in Vooruit op uitnodiging van Jean-Yves Evrard, die u vermoedelijk al eerder bezig zag in Mâäk’s Spirit. Evrard mocht solo beginnen, gisteren, want Mengelberg was nog even naar zijn hotel, waar hij zijn pilletjes vergeten was.

U leest er meer over bij Het Project: Oe! Oe! Oe! De driedaagse Mengelberg/Evrard in Vooruit: jazz of theater?

Misha Mengelberg & Jean-Yves Evrard, vanavond en morgen nog in de Balzaal van Vooruit.