De Ongeloofwaardige Hulk

In de vroege jaren 80 zat ik aan de buis gekluisterd in de stiekeme hoop dat Dr. David Banner (die eigenlijk Bruce heet) weer eens kwaad zou worden en in de Hulk –dé Hulk!– zou veranderen. Die Hulk was eerst nog niet groen, want de geteleviseerde wereld zou voor mij nog even zwart/wit blijven. De Hulk paste perfect in de series van de tijd, want daarnaast keek ik ook nog naar the Love Boat en CHiPs. The Hulk was een melig voorspelbare serie, die maar weinig met de stripverhaalversie gemeen had, leerde ik later. Ik herinner me vooral een bange David Banner (die volgens het stripverhaal Bruce heet) en de boze spierbundel waarin hij veranderde.

Een paar jaar geleden duwde Ang Lee een belabberde Hulk (2003) in onze strot, een bittere pil die enkel wat kon worden verteerd door de aanwezigheid van Jennifer Connelly in de rol van Betty Ross, de collega en vriendin van Banner. De acteerprestaties in deze film waren grotendeels ondermaats, en de computergegenereerde Hulk leek vooral op een boze impersonatie van le Géant Vert.

The Incredible Hulk

Wat acteren betreft, maken we alvast een grote sprong vooruit. Deze keer heeft Edward Norton de rol van Dr. Bruce Banner op zich genomen, en de verbetering is merkbaar. Norton heeft ook meegewerkt aan het script –dat zelfs tijdens het draaien van de film meermaals werd bijgewerkt. De film vertelt in ijltempo –tijdens de opening credits— de ontstaansgeschiedenis van de Hulk, legt in een inleiding de verhouding tussen de personnages vast, maar gaat al gauw genoeg over in een voornamelijk inhoudsloze actiefilm. En de Hulk ziet er nog steeds uit als die Géant Vert.

We zijn natuurlijk verwend met verfilmingen zoals Spider-Man, X-Men en –vooral– Batman, en de tv series zoals Smallville en Heroes. In deze adaptaties wordt dieper ingegaan op de menselijke kant van de superheld(en), en de psychologische gevolgen van de twee-eenheid mens en held. De aanzet tot diepgang is in deze film wel aanwezig, maar de opsplitsing tussen actie en gevoel is net zo strikt als de scheiding tussen het eerste en het tweede deel van de film.

The Incredible Hulk

Het eerste, inleidende deel van de film legt de nadruk op de persoon van Bruce Banner, die moet afreken met het monster waarin hij verandert als zijn bloeddruk het van hem overneemt. Het tweede deel is voornamelijk inhoudsloze actie zonder de minste diepgang, in een aantal totaal ongeloofwaardige en clichématige situaties.

Deze film heeft een heleboel kansen gemist. Voortdurend worden er deuren geopend die leiden naar een dieper inzicht dat de plot ten goede zou komen, maar als de welwillende kijker bereid is om die kamer binnen te stappen, krijgt hij enkel de deur in zijn gezicht dichtgeklapt. Op zijn best kunnen we deze film beschouwen als een basis die wordt gelegd voor een hele reeks sequels, maar zelfs daarvoor mist hij eigenlijk een aantal grondslagen. Vanwaar komt die vete tussen de Generaal die op de Hulk jaagt en Bruce Banner? Hoe komt het dat Betty Ross (Liv Tyler) en Bruce Banner zo tot elkaar worden aangetrokken?

The Incredible Hulk

Laat deze film gerust links liggen, en kijk –net zoals wij– liever uit naar Batman: The Dark Knight, die later deze zomer wordt uitgebracht. Ondertussen gaan wij eerst snel nog eens naar Iron Man. De hoofdrolspeler uit die film (Robert Downey Jr.) kwam ons nog gauw even nieuwsgierig maken in de laatste minuut van de Hulk. Maar och, als u toch zou gaan, mis dan vooral guest apearances niet van (de overleden) Bill Bixby en Lou Ferrigno –resp. Dr David Banner en de Hulk uit de oorspronkelijke serie.

The Incredible Hulk, van Louis Leterrier met Edward Norton en Liv Tyler. Gezien in Pacific Place 11, Seattle; te bekijken in Kinepolis Gent (Decascoop, Ter Platen).

des avonds

Net terug van Iron Man –hoewel zeer conventioneel, toch wel stukken beter dan The Incredible Hulk. Een bespreking volgt dra, die van het hulkding later vandaag, zowel hier als bij Het Project (als de planning nog klopt).

De film begon om 19u (sorry: 7 p.m.), t.t.z. er was eerst een intro met reclame, dan waren er voorfilmpjes, en de vertoning van de feature film ving aan om 19u30. Wat handig is bij deze bioscoop, is dat de zaal in twee stukken is gedeeld, en het achterste deel, dat naar boven oploopt, daar is op de onderste rij een soort reling, heel gemakkelijk om uw voeten op te zetten. De zalen zijn niet mega-groot, en ik heb nog geen enkele keer in een volle zaal gezeten. Wat leuk is.

Een paar blocks hier vandaan, richting downtown en richting cinema’s, valt er nog behoorlijk wat te beleven, heb ik vandaag mogen merken. Na bijna drie maand in Seattle te vertoeven, zijn we eigenlijk nog geen enkele keer ’s avonds uit geweest. Het is gewoon geen optie om Henri hier ’s avonds alleen te laten, en toen de (schoon)ouders hier waren had Tessa het veel te druk in het hospitaal en moest ze een uur vroeger opstaan dan nu, zodat het er ook toen niet is van gekomen.

Maar een paar blocks verder, valt er op dit moment dus heel wat te beleven. De cocktailbars en andere kroegen die overdag gesloten zijn, gonzen van bedrijvigheid en plezier, en het kriebelde toch serieus om daar ook een beetje deel van te kunnen uitmaken. Het was raar om die andere kant te zien en vooral om te constateren hoe ver die van ons af lag, terwijl we er eigenlijk de ganse tijd met onze neus op zaten.

Leutig was ook dat ik vandaag het boek heb gevonden waar ik al drie maanden naar op zoek was: The Dark River van John Twelve Hawkes, deel twee in zijn Fourth Realm Trilogy, is net in paperback verschenen. Maar die Forerunner 405 is nergens beschikbaar.

tien maal tien

Schaamteloos gepikt van Stijn (Een top 10 uit 10), maar die had het op zijn beurt van het AFI (10 top 10): tien genres, met telkens tien films. Eens zien wat al voor onze ogen is vergleden.

Animation: 10/10
Tessa en ik gingen sowieso al naar bijna alle tekenfilms die worden uitgebracht, en Henri moeten we niet meteen smeken om mee te gaan

  1. Snow White and the Seven Dwarfs (1937)
  2. Pinocchio (1940)
  3. Bambi (1942)
  4. The Lion King (1994)
  5. Fantasia (1940)
  6. Toy Story (1995)
  7. Beauty and the Beast (1991)
  8. Shrek (2001)
  9. Cinderella (1950)
  10. Finding Nemo (2003)

Romantic Comedies: 10/10
En ik ben niet eens zo’n fan van die romantische dingen. Drie favorieten evenwel: The Philadelphia Story, When Harry Met Sally, en Harold and Maude.

  1. City Lights (1931)
  2. Annie Hall (1977)
  3. It Happened One Night (1934)
  4. Roman Holiday (1953)
  5. The Philadelphia Story (1940)
  6. When Harry Met Sally (1989)
  7. Adam’s Rib (1949)
  8. Moonstruck (1987)
  9. Harold and Maude (1971)
  10. Sleepless in Seatle (1993)

Western: 9/10
Favoriet is waarschijnlijk Butch Cassidy and the Sundance Kid. Ik heb die dingen verslonden als prille tiener.

  1. The Searchers (1956)
  2. High Noon (1952)
  3. Shane (1953)
  4. Unforgiven (1992)
  5. Red River (1948)
  6. The Wild Bunch (1969)
  7. Butch Cassidy and the Sundance Kid (1969)
  8. McCabe & Mrs. Miller (1971)
  9. Stagecoach (1939)
  10. Cat Ballou (1965)

Sports: 7/10
Ik was helemaal fan van Rocky. Het is denk ik ook de eerste film waarvan ik nadien het boek heb gekocht.

  1. Raging Bull (1980)
  2. Rocky (1976)
  3. The Pride of the Yankees (1942)
  4. Hoosiers (1986)
  5. Bull Durham (1988)
  6. The Hustler (1961)
  7. Caddyshack (1980)
  8. Breaking Away (1979)
  9. National Velvet (1944)
  10. Jerry Maguire (1996)

Mystery: 10/10
Geef mij een Hitchcock en ge krijgt mij (bijna) onvoorwaardelijk zoet. Favoriet is Rear Window.

  1. Vertigo (1958)
  2. Chinatown (1974)
  3. Rear Window (1954)
  4. Laura (1944)
  5. The Third Man (1949)
  6. The Maltese Falcon (1941)
  7. North By Northwest (1959)
  8. Blue Velvet (1986)
  9. Dial M for Murder (1954)
  10. The Usual Suspects (1995)

Fantasy: 8/10
Vreemde selectie nochtans.

  1. The Wizard of Oz (1939)
  2. The Lord of the Rings: The Fellowship of the Ring (2001)
  3. It’s a Wonderful Life (1946)
  4. King Kong (1933)
  5. Miracle on 34th Street (1947)
  6. Field of Dreams (1989)
  7. Harvey (1950)
  8. Groundhog Day (1993)
  9. The Thief of Bagdad (1924)
  10. Big (1988)

Sci-Fi: 10/10
Hier mis ik toch wel degelijk Solyaris, om maar iets te noemen.

  1. 2001: A Space Odyssey (1968)
  2. Star Wars (1977)
  3. E.T.: The Extra-Terrestrial (1982)
  4. A Clockwork Orange (1971)
  5. The Day The Earth Stood Still (1951)
  6. Blade Runner (1982)
  7. Alien (1979)
  8. Terminator 2: Judgment Day (1991)
  9. Invasion of the Body Snatchers (1956)
  10. Back to the Future (1985)

Gangster: 8/10

  1. The Godfather (1972)
  2. Goodfellas (1990)
  3. The Godfather Part II (1974)
  4. White Heat (1949)
  5. Bonnie and Clyde (1967)
  6. Scarface (1932)
  7. Pulp Fiction (1994)
  8. The Public Enemy (1931)
  9. Little Caesar (1930)
  10. Scarface (1983)

Courtroom Drama: 9/10
Een van de grote troeven van de Amerikaanse cinema. Benieuwd naar In Cold Blood.

  1. To Kill a Mockingbird (1962)
  2. 12 Angry Men (1957)
  3. Kramer vs. Kramer (1979)
  4. The Verdict (1982)
  5. A Few Good Men (1992)
  6. Witness For The Prosecution (1957)
  7. Anatomy of a Murder (1959)
  8. In Cold Blood (1967)
  9. A Cry in the Dark (1988)
  10. Judgement at Nuremberg (1961)

Epic: 9/10
Fantastisch vond ik dat, die lange epische films. Ik ben ooit eens met een heel onschuldig gezicht vier uur terug thuis gekomen van Ben-Hur (die ze toevallig in Decascoop speelden). “Hoezo laat? Ik mocht toch naar de cinema!”

  1. Lawrence of Arabia (1962)
  2. Ben-Hur (1959)
  3. Schindler’s List (1993)
  4. Gone with the Wind (1939)
  5. Spartacus (1960)
  6. Titanic (1997)
  7. All Quiet on the Western Front (1930)
  8. Saving Private Ryan (1998)
  9. Reds (1981)
  10. The Ten Commandments (1956)

Totaalscore: 90/100. Was het maar een examen!

Zeer sterk Amerikaans gekleurd toch, deze lijst, maar ze is dan afkomstig van het AFI. Met dank aan de BRT/VRT voor de herhaaldelijke uitzendingen van het overgrote deel van de klassiekers.

it was eighteen years ago today (*)

Voor jullie is het al 24, voor ons is het nog 23 juni. Achttien jaar geleden, zo ongeveer op het uur dat deze post op mijn weblog verschijnt (PST dus, geen CET), deelden wij –zoals Mozes destijds de Rode Zee– de stroming van het bioscoopverlatende publiek in de Decascoop. De film die we net hadden gezien was Look Who’s Talking. Ergens had ik de moed gevonden om kort met mijn hand door Tessa’s wild krullende haren te woelen, en voor we het zelf goed beseften, wisselden we onze eerste kus uit.

Maar ziet, we zijn achttien jaar verder, en hoewel Tessa’s haren niet langer krullen, woel ik er nog altijd graag met mijn hand doorheen en wisselen wij nog steeds twijfelende kussen uit als was het onze eerste. Een publiek hoeven we daartoe niet per se op te delen, maar niet zelden zit daar op geringe afstand –als was hij volledig in zijn boek opgegaan– een klein ventje ons met zalige twinkeloogjes stiekem gade te slaan.

(*)twenty‘ eigenlijk opdat de referentie zou kloppen, maar ik zal het binnen twee jaar nog wel eens –maar dan correct– gebruiken

uitgelopen

Bruno, hoe zit dat nu met uw lopen? Waart ge niet met een nieuw schema begonnen?

Inderdaad, dank u. Dat schema —pardon the pun— loopt als een trein. Ik ben er nu drie weken mee bezig, en die 15 kilometer op zondag gaan er vlot door. Mijn hartslagband werkt nog steeds niet (en zal ook niet meer werken). Wat jammer is, want ik heb wel het gevoel dat ik wat vooruitgang maak, maar heb er geen bewijs voor.

Eerder deze week had ik uit wanhoop zo’n nieuwe Nike+ armband gekocht (daar hebt ge geen iPod voor nodig), maar ik heb hem vandaag teruggebracht naar de winkel. Gemakkelijk is dat, hier in Amerika: no questions asked, het geld wordt probleemloos en integraal teruggegeven. Het ding werkt voor geen moer: de connectie tussen de zender (in de schoen) en de ontvanger (om de pols) viel om de haverklap weg, en twee keer toen ik de gegevens van de run naar de Nike+ site trachtte te uploaden, gebeurde er niks. De gegevens werden wel van de drager verwijderd, maar verschenen niet op de site. Het is niet meteen goedkoop ook (60 USD), dus ik was blij dat ik het gewoon kon teruggeven. Puike service dus, dat wel.

Edoch, ik zou nog steeds graag weten of ik echt vooruitgang maak, dan wel of ik nog andere zaken in mijn training moet aanpassen. Misschien moet ik ook mijn eetgewoonten eens in de gaten houden. Al eten we hier best gezond: veel fruit en groenten, twee-drie keer per week vlees, evenveel keer pasta, en sloten water (in Henri’s geval: gallons en gallons melk), en soyamelk voor proteïnes. Wel weinig vis, maar ik vind vis te duur. Ik eet heel graag vis, maar voor 40 USD heb ik één maaltijd vis, en minstens drie maaltijden vlees.

(Misschien bekijk ik toch die Garmin Forerunner 405 eens wat van dichterbij. Wat mij vooral aantrekt is dat de runs kunnen voorgeprogrammeerd worden, genre 1 km rustig, 3km gematigd, daartussen twee fartleks van 30 sec en eindigen met 1 km rustig –zie ook deze zeer grondige bespreking. Ze zijn wel niet gemakkelijk te vinden.)

zoef

Ik weet niet goed meer hoe vandaag ineen zat. Het was koud, het was warm, het was bewolkt, er was zon, er was ontbijt, een late lunch, strips, een film, fruit, en ik zou eigenlijk liefst gewoon in mijn bed vallen.

’t Is raar: de mensen in de plaatsen waar we vaak terugkeren, beginnen ons zo stilletjesaan te kennen. De serveerster in de Café Press, de beenhouwer in Pike Place Market, de bakkersvrouw in North Hill Bakery, de verkoper in Sonic Boom Records; de juffrouw in Capitol Hill 60 Minutes (fotolab): ze slaan allemaal een praatje en vragen net iets meer gemeend hoe het met ons gaat en geven ook een ander dan een standaard antwoord als wij hún vragen hoe het met hen gaat. Hoewel die leemtes zullen worden opgevuld door de buurtwinkels thuis, zal ik dat toch missen.

Woensdag komt The Incredible Hulk uit in België. Ik heb hem vandaag gezien, mijn bespreking komt er woensdag aan bij Het Project (en hier), maar ik kan alvast vertellen dat hij niet echt fameus de moeite is –ondanks de nochtans behoorlijke acteerprestatie van Edward Norton, die mij sinds The Illusionist beter weet te bekoren. Meer later.

We hebben voor Henri eindelijk deel II van de Star Wars comic book versie gevonden, en euh… ik heb meteen voor mijzelf ook nog wat meegebracht (Spider-man!). Het boekenprobleem begint steeds groter te worden, en ik heb mijzelf voorgenomen om nog hooguit nog éénmaal naar Borders te gaan, en dan nog enkel omdat ik een bon van 30% korting heb. En om tegelijkertijd toch maar een extra valies bij te kopen. *zucht*

Maar dan ga ik nu toch in mijn bed vallen. Zodra de zon uit gaat.

te veel keuze

…is ook niet goed.

Ik heb altijd al problemen gehad om een goede ‘koptelefoon‘ te kopen. Ge kunt die dingen niet proberen, en toch kosten ze soms meer dan pakweg een mp3 speler. Vandaag diende ik in de Apple Store aan de University Village te zijn. Ik had geen goesting, het was veel te schoon weer en ik wou veel liever op ons terras liggen bakken –nu er eindelijk zon is. Maar Henri wou wel, en bovendien had Tessa gevraagd om voor haar een USB Flash Drive te halen.

Bus op, bus af, verdwalen tussen 45th & 15th en de U Village, ergens tussen alle fraternities in. Man, man, man, daar moet geld zitten; die fraternities zijn gehuisvest in kasten van huizen die stukken van mensen moeten kosten. (Toen we een hele tijd later terug huiswaarts gingen –en opnieuw verdwaalden– passeerden we door een al even schitterende campus.)

In de Apple Store hadden ze enkel een 1GB en een 2GB drive –tegen een redelijke prijs, maar toch, dat is een beetje weinig. Maar ze hadden er ook massa’s van die draagbare luidsprekers. De Bose In-Ear Headphones: 99 USD; V-Moda Vibe Duo: 99 USD; Ultimate Ears super.fi 4 VI: 150 USD; Etymotic hf2: 179 USD; Bang & Olufsen EarSet 3: 199 USD. En dan wist ik niet wat te kopen. Die ‘goedkope’? Dat is ‘minder erg’ als die slecht zijn, maar toch 99 USD in de vuilbak. Of die dure? De kans is dan groter dat ze goed zijn, redeneert men, maar dat is toch wel veel geld om die zonder proberen te kopen.

Dus hebben we dan maar in de Radio Shack een beetje verder een sandisk 4GB drive gekocht (25 USD), en een setje van vier nieuwe ‘moesjes’ voor mijn oude oordingetjes (4 USD). Meteen een pak minder geld kwijt ook.