familiair – Pagina 5

Drukveer

Een deel van de taak vandaag was het opsporen van een drukveer. Henri is bezig met zijn Nerf mods (we hebben ergens een mod-kit besteld), en hij heeft daartoe een nieuwe drukveer nodig. Dezelfde eigenlijk, maar met meer spanning op. En dan heeft hij mogelijks nog een ander veerke nodig, dat ook hetzelfde moet zijn maar met meer spanning, en dat zijn trigger moet vasthouden als die opgespannen wordt. Maar die dingen zijn precies nergens te vinden. We hebben een paar winkels afgezocht (Brico, Hubo, en bij een kleine zelfstandige), maar zonder resultaat. Als iemand een ijzerhandelaar zou kennen, of een adres zou hebben waar drukveren of technische veren kunnen gehaald worden, dan zijn uw tips zeer erg welkom.

Understatement (voorbeeld)

Zijn rapport was goed.

Inhalen

“Papa mag ik nu terug op de computer? En op de PS3?”

Hij mocht tijdens de examenperiode niet op de computer (tenzij het voor een examen was natuurlijk), en mocht ook geen spelletjes spelen. Zaterdag hebben we ter ontspanning wel even Trivial Pursuit gespeeld –hij herinnerde zich niet dat ooit te hebben gespeeld, en verbaasde ons meteen met zijn kennis. (Somtijds waren er wel heel erg gedateerde onderwerpen bij, de kaarten dateerden nog uit ergens vorige eeuw –met o.a. vragen over de Sovjet-Unie.)

De ganse examenperiode had hij trouwens al zitten uitkijken naar een moment om zijn Nerf schietgerei te modificeren. Hij had op Youtube een hele resem instructies gevonden, en deze namiddag toog hij aan het werk. Hij heeft alles zelf aangepast, met uitzondering van de zaken waar scherpe messen aan te pas kwamen. Zijn Maverick is al helemaal aangepast, en hij heeft al een andere klaar liggen (maar heeft hij mijn Dremel voor nodig).

Zeg het met bloemen

Ik krijg graag bloemen, en ik was dus ook bijzonder tevreden met de twee ruikers die vandaag voor mijn verjaardag werden afgeleverd. Dank u allemaal voor de lieve wensen trouwens.

Winterdroom

Ik had Henri beloofd dat we gingen schaatsen vandaag, na de eerste week examens. Ttz hij ging schaatsen, en ik zou zonder morren mee hem aanmoedigen van langs de kant.

Het weer zat niet echt mee.

“We moeten niet hoor, papa”, zei hij al, onderweg naar de Tasty waar we gingen lunchen.

“Maar we zijn hier nu toch,” kon ik hem overtuigen, “dus we kunnen evengoed toch eens tot daar wandelen.”

Het buitenveld stond blank van de regen, en het oliebollenkraam was gesloten –ghoh en hij had zo’n zin in oliebollen. Dus zijn we door de regen terug naar de Kouter gestapt, hebben daar tien oliebollen gekocht, en zijn met tram 1 terug naar huis gekeerd. Een theetje, een warme chocomelk, elk vijf oliebollen, en een episode van achtereenvolgens NCSI L.A. en Top Gear; echt veel hadden we niet nodig. Dat schaatsen lukt wel een andere keer.

Ha!

De MacBook is terug! Euh, ik bedoel: Tessa is terug. Maar bon, nu kan ik eindelijk weer van overal in huis werken. Behalve dan vanavond, want dan zit ik in Antwerpen voor een concert. En alle andere avonden, want dan is Tessa thuis en ze is zoals verwacht redelijk te spreken over de MacBook.

Edoch, vanavond kan u voor Dual Identity (Rudresh Mahanthappa & Steve Lehman) terecht in deSingel, en morgen spelen Erik Vermeulen en Ben Sluijs & LABtrio in double bill in Vooruit –zeer de moeite om te gaan luisteren, LABtrio blijft groeien! En nadien zakt u gewoon af naar La Resistenza voor een concert van De Beren Gieren. Geniet ervan!

Zenuwtjes

Hij is een beetje zenuwachtig voor zijn eerste echte examen, morgen. Ik heb hem nochtans de ganse namiddag weten studeren, met een toewijding die hij alleen van zijn moeder kan hebben. Ik heb in elk geval nooit de motiviatie kunnen opbrengen om zo te studeren als hij nu al doet. Morgen is het examen Klassieke Studiën (Latijn dus), en hij heeft alles mooi in stukken gedeeld: oefeningen gemaakt, zijn teksten allemaal opnieuw vertaald (jezus f-ing christ), de historische cultuur geleerd, en de woordjes herhaald.

“Och, Henri, ziet eens”, was het enige zinvolle dat ik vandaag kon uitbrengen, “ik heb die ganse pot studentenhaver leeggeten terwijl ik naar een dwaze film lag te kijken.”

En dan heb ik hem nog eens goed vastgepakt en in zijn bed gestopt.

Examentijd

Het begint! De zorgenvrije dagen zijn voorbij, de examenstress kondigt zich aan. Mijn (namid)dagen worden binnenkort gevuld met het verwennen en opvragen van de jongste (en oudste) zoon, die voor de eerste keer in zijn leven een lijst examens af te werken heeft.

Voor de ‘echte’ examens beginnen zijn er al anderssoortige proefwerken af te leggen, zoals Frans bijvoorbeeld –mondeling en schriftelijk. We bekijken het samen, een beetje zoals die twee keren in Seattle. En stiekem vinden we dat alletwee best wel leuk.

Spiderman haiku

Vanochtend dichtte mijn gsm me dit berichtje toe.

De tram een beetje laat.
Ik pas er niet meer op.

Henri sms’t mij af en toe ’s ochtends, op weg naar school. Een beetje tot afgunst van Tessa, “maar ja, gij antwoordt ook pas drie uur later”, legde Henri haar uit.

Vanavond kwam hij thuis met zijn ‘spider’, een project waar ze dit trimester op school aan hadden gewerkt tijdens TC (techniek). Zijn spider was een beetje kapot, en hij was er helemaal het hart van in. Iedereen had zijn project in een doos aan de klas achtergelaten tijdens de pauze, en een of andere onverlaat had er niets beters op gevonden dan de batterijen in Henri’s spider te stekend, zodat die gedurende de ganse speeltijd heeft staan bewegen in de doos. Resultaat: de batterijen waren leeg, en er waren een paar ’tentakels’ losgeraakt. Een beetje jammer dat ze hun doos niet in de klas hadden mogen zetten, maar nog ontiegelijk vele keren meer jammer dat iemand het nodig had gevonden om met die spider te prutsen.

Het is niet de eerste keer trouwens. Onlangs werd er iets uit zijn brooddoos gestolen –een doosje waarin we groenten meegaven; eerst het deksel, dan het doosje met een nieuw deksel– en op een periode van een dikke maand is er al een boterham of vijf gepikt uit die brooddoos. Geen alleenstaand geval overigens. Misschien moet ik maar eens een mailtje sturen om dat signaleren.

Edoch, een schroevendraaier en twee batterijen verder was zijn spider helemaal hersteld, en glunderde zijn gezichtje weer helemaal. Hij mocht er terecht trots op zijn.

Zen

Ze is er heletegans ik weet niet hoe content mee, met haar instrument en bijhorende lessen. Vooral het strijken geeft haar een heel groot zen gevoel, beweert ze zelf. Eindelijk kan ze haar hoofd eens uit haar werk onttrekken –al is het maar voor even. (Ondertussen zit ze opnieuw brieven te dicteren. Niet echt zen, dat.)