Rustdag

Zondag is een rustdag, en die kondigde zich al aan sinds donderdagavond. Ach, morgen migraine, vreesde ik toen, maar ik bewandelde de volgende dag alsof er niks aan de hand was. Vrijdagavond kreeg ik de zelf voortekenen, maar ook zaterdag kwam ik min of meer vlekkeloos door. Maar na een week vakantie, schilderwerk, meubelverhuis, Ikeabezoek en een heel aangename zaterdag, had ik het vanochtend wél vlaggen natuurlijk. (Dat, en ik loop al meer dan twee weken met een hele roedel aften rond, zodat ik gisteren noodgedwongen met Medrol gestart ben.)

Lichter dan verwacht, de migraine, maar het zal bij rusten blijven vandaag. En dat is waar een zondag voor dient, nietwaar. (Alweer geen Opatuur, vanavond, en dat knaagt dan weer wel.)

Omtrent migraine

Ik had inderdaad verzuimd om over migraine te schrijven. Om de eenvoudige reden dat ik er eigenlijk bijzonder weinig van afweet. Net zoals mijn aften, onderga ik het gewoon, en hoop ik dat het snel voorbij is.

Vaak is er een prodromale fase: er zijn tekenen die de migraine voorspellen, zoals een soort hoofdpijn die er eigenlijk niet is (heel raar, ik kan het niet goed omschrijven), of zie ik erm… amoeben. De literatuur spreekt van scotomen, maar dat zijn blinde vlekken, en bij mij zijn het eerder wazige vlekken, met een kern en randen. Amoeben dus. Volgens de regels is de fantoomhoofdpijn dan waarschijnlijk prodomaal (want die treedt al de avond voordien op), en zijn de amoeben auraal (want die gaan onmiddellijk aan de aanval vooraf).

Voor de rest heb ik het allemaal: sterke overgevoeligheid voor licht- en (vooral) geluid, kloppende hoofdpijn, en misselijkheid –vergelijkbaar met een gigantische kater. Chocolade is een mogelijke trigger –als ik het eet, verorber ik ook meteen een ganse lat (double lait bijvoorbeeld, of die wereldwinkel praliné); alcohol drink ik al lang niet meer; koffie heeft geen invloed. De grootste kans op migraine heb ik tussen ergens eind september en eind februari –de winter is ook mijn minst favoriete seizoen. Ik heb nog geen echt aanwijsbare oorzaak gevonden.

De symptomen bestrijden lukt niet echt. Ik heb een nogal hoge tolerantiegraad voor verdovende middelen en pijnstillers, van aspirine tot morfine en alles daartussen. Soms durf al ik eens een spidifen 400 poederke op te lossen. Al helpt ook dat niet echt, maar it takes the edge off. Gelukkig duurt het gemiddeld maar een dag (of twee).

Zijt ge wel gezond?

Als ik een FAQ op deze site zou hebben, zou deze vraag –en het soortement antwoord erop– dezer tijden helemaal bovenaan staan. Sinds ik mijzelf min of meer geout heb als vegetarisch, vragen de mensen mij of dat allemaal wel gezond is, zo geen dieren meer eten. Ook al gezien ik een halve topsporter ben, met mijn lopen en al.

Los van het feit dat ik al ongeveer een jaar niet meer loop (mijn knieën weigeren elke coöperatie –al ga ik binnenkort toch nog eens opnieuw starten), is het vanzelfsprekend perfect mogelijk om (1) vegetarisch te zijn én gezond en (2) daarenboven ook nog aan sport van niveau te doen (niet dat ik zelf ooit aan enig niveau zat, maar ik wijk af).

Goed, ik eet dus geen vlees of vis meer, tenzij het echt niet anders kan (heel erg zeldzaam op restaurant bijvoorbeeld, of bij mensen die uren hebben staan zwoegen over pot en pan om iets te bereiden). Ik tracht geen eieren of zuivel meer te consumeren. Eieren eet ik soms nog wel, maar dan alleen als ze van bij mijn schoonouders komen, die twee kippen hebben die op een diervriendelijke manier worden gehouden. Het grootste probleem in zuivelvrij eten betreft momenteel, geloof het of niet, de ontbijtkoeken. Ha!

Edoch, ben ik wel gezond? De mogelijke problemen bij vegetariërs situeren zich voornamelijk rond eventuele tekorten aan vitamine B12, ijzer, en omega-3-vetzuren. Begin dit jaar (na meer dan een jaar overschakeling naar vegetarisme, waartijdens ik grotendeels vlees- en visloos heb gegeten) werd mijn bloed onderzocht, en daar kwamen o.a. de volgende waarden uit:

  • B12: 887 pg/mL; de referentiewaarden liggen tussen 197 en 866
  • Ferritine: 270 ng/mL; ref. 20-280
  • Cholesterol: 146 mg/dL; ref. 151-268 (streefwaarde EAS <190)

Zelf begrijp ik er niets van, maar mijn huisarts zegt mij dat zulks puike cijfers zijn. En gezien mijn huisarts professor in de hematologie is, ben ik nogal geneigd haar te geloven. (Nee, ik heb geen voor/na-cijfers.)

Genezen

We zijn allemaal genezen, denk ik. Nog een beetje ijl in het hoofd, maar Tessa vertrouwt mij toe dat zulks mijn normale geestestoestand is. Henri slaagt er een halve seconde in zijn gezicht in de plooi te houden, dan proest hij het uit. Maandag wordt 2011 ook bij mij geactiveerd, en begin ik eindelijk wat achterstand in te halen.

Meteen het eerste (en vermoedelijk enige –ken uzelf) goede voornemen dit jaar. Niet goed begonnen, 2011, met die griep? Het is maar hoe u het bekijkt. Ik heb in geen drie dagen mijn computer aangeraakt (ik schrijf dit op de iPad), en dus ook geen e-mail bekeken (ik kan mij een beetje voorstellen hoe mijn inbox eruit gaat zien –misschien dat ik morgen al eens piep). Het was lang geleden dat het nog eens zo rustig is geweest.

Die dag

…dat ik dacht dat ik genezen was, maar dat niet zo bleek. Henri kwam jubelend naar beneden, vanochtend: “ik ben officieel genezen van de griep vandaag. Ik heb nog wel wat hoofd- en buikpijn, maar geen koorts of griep meer.” En ook Tessa ging opnieuw werken. Bij mij zal het voor morgen zijn.