Downtime (encore)

Ik verplicht mijzelf morgen genezen te zijn. Om allerlei redenen: omdat ik dringend mijn (mail-)achterstand moet inhalen (die zelfs naar mijn maatstaven hallucinant-beschaamtelijke afmetingen begint aan te nemen), maar vooral ook omdat ik vrees dat Henri mijn beest heeft overgenomen, en ik voor hem paraat moet zijn. Hij is de voorbije dagen een verschrikkelijk grote hulp geweest (zeker met Tessa die in Amerika zit). “Nu begrijp ik wat jullie allemaal voor mij doen, en waarom jullie nog zoveel werk hebben als ik gaan slapen ben.” Is ’t geen schatje?

Hoofdpijn

Grmpf. Ik ben al een week ziek. Nuja, ziekachtig: niet ziek genoeg om ziek te zijn. Sinds vorige maandag word ik geplaagd door koppijn en misselijkheid, en sleep ik mij door de dag heen. Te weinig geslapen tijdens Gent Jazz, dacht ik eerst, maar voldoende slaap bleek niet te helpen. Ik voel me nog steeds uitgeput en moe, en elke ochtend word ik misselijk en met hoofdpijn wakker. Nog goed dat ik geen vrouw ben, of ik was zwanger.