Omtrent migraine

Ik had inderdaad verzuimd om over migraine te schrijven. Om de eenvoudige reden dat ik er eigenlijk bijzonder weinig van afweet. Net zoals mijn aften, onderga ik het gewoon, en hoop ik dat het snel voorbij is.

Vaak is er een prodromale fase: er zijn tekenen die de migraine voorspellen, zoals een soort hoofdpijn die er eigenlijk niet is (heel raar, ik kan het niet goed omschrijven), of zie ik erm… amoeben. De literatuur spreekt van scotomen, maar dat zijn blinde vlekken, en bij mij zijn het eerder wazige vlekken, met een kern en randen. Amoeben dus. Volgens de regels is de fantoomhoofdpijn dan waarschijnlijk prodomaal (want die treedt al de avond voordien op), en zijn de amoeben auraal (want die gaan onmiddellijk aan de aanval vooraf).

Voor de rest heb ik het allemaal: sterke overgevoeligheid voor licht- en (vooral) geluid, kloppende hoofdpijn, en misselijkheid –vergelijkbaar met een gigantische kater. Chocolade is een mogelijke trigger –als ik het eet, verorber ik ook meteen een ganse lat (double lait bijvoorbeeld, of die wereldwinkel praliné); alcohol drink ik al lang niet meer; koffie heeft geen invloed. De grootste kans op migraine heb ik tussen ergens eind september en eind februari –de winter is ook mijn minst favoriete seizoen. Ik heb nog geen echt aanwijsbare oorzaak gevonden.

De symptomen bestrijden lukt niet echt. Ik heb een nogal hoge tolerantiegraad voor verdovende middelen en pijnstillers, van aspirine tot morfine en alles daartussen. Soms durf al ik eens een spidifen 400 poederke op te lossen. Al helpt ook dat niet echt, maar it takes the edge off. Gelukkig duurt het gemiddeld maar een dag (of twee).

5 gedachtes over “Omtrent migraine”

  1. ik heb u dat waarschijnlijk al gezegd, maar ge zoudt echt eens een eetdagboek moeten bijhouden. Ik heb jaren zware migraine gehad, ik ben wel naar een neuroloog geweest, heb anderhalf jaar onder toezicht gestaan (de foto’s van uw hoofd na een aanval, alleen al voor die coolness zoudt ge het doen) en mocht mezelve uiteindelijk injecties geven tegen de pijn. Enfin, ik heb dat twee keer gedaan en dat was toch niks voor mij: beetje te groggy van.
    En dan ben ik beginnen zoeken zoeken zoeken en lezen lezen lezen en ik zag dikwijls terugkomen dat er triggers waren, en dat die soms in voedsel, soms in omgeving, soms hormonaal waren. Ik heb dan maniakaal zes maand alles bijgehouden: cyclus, maar ook alles (werkelijk alles, tot een glas kraantjeswater+locatie) bijgehouden wat ik at en dronk, de temperatuur buiten, het weer, of ik veel in de wind had gelopen, enzovoort. En een heel gedetailleerd logboek van wanneer ik pijn had (licht, een echte aanval,…).
    Na zes maand heb ik alles bekeken (ik ben een dokteur in het diepst van mijn gedachten) en patronen gezocht. En empirisch mijn vermoedens bevestigd.
    Zijn sindsdien geschrapt: alles met aspartaam erin (ook de kleinste kauwgum), zoetzure sauzen en ketjap, alles met veel magnesium (contrexwater!). En dat is het. En mijn migraine is weg.

    Allez bruno, voor een lijstjesfreak gelijk gij is dat toch een uitdaging om te zoeken.

  2. misschien is ’t tijd om maar eens met die stomme jazz te stoppen? 🙂

Reacties zijn gesloten.