Categorie: computers & internet

iPhone op 11 juli in België

Het zal vanochtend in elke krant staan, en mogelijks is het ook al op het nieuws geweest, maar vanaf 11 juli zal de iPhone eindelijk ook in België beschikbaar zijn. Het initiële aanbod zal via mobistar verlopen.

Het goede nieuws is dat België meteen over de nieuwste versie van de iPhone zal beschikken, het nog betere nieuws is dat die stukken goedkoper zal zijn dan de oorspronkelijke (Edge) iPhone. Tijdens zijn speech gisteren in San Francisco verkondigde Steve Jobs The price is a maximum of $199 all around the world. Of dat ook betekent dat de goedkoopste iPhone (8GB) in België te koop zal zijn voor (omgerekend) 125 euro, zullen we pas weten op 11 juli.

Spijtig voor de mensen die onlangs nog een iPhone uit de V.S. hebben laten overkomen en nu met een verouderd toestel zitten? Ik denk het niet –behalve dan eventueel voor de prijs. Om van de 3G mogelijkheden gebruik te kunnen maken, dient u overigens eerst nog een data-abonnement bij Mobistar te nemen. Het goedkoopste abonnement kost momenteel 18 euro per maand; daarvoor mag u 200MB per maand versassen, en dat is behoorlijk weinig data (*). Voor het abonnement met 2GB per maand betaalt u 30 euro (per maand dus). 3G gebruik is –voorlopig althans– voornamelijk op de zakelijke markt gericht.

Alle mogelijkheden van de iPhone werken evenwel ook via WiFi (draadloos netwerk), dat reeds met de vorige iPhone beschikbaar was. WiFi kan u -elders dan thuis– verkrijgen via bijvoorbeeld de Telenet Hotspots, en een HotSpot abonnement daarop kost 10 euro per maand (gratis als u TurboNet klant bent). Bovendien zijn er ook steeds meer gratis WiFi plaatsen te vinden (zoals in de Gentse Vooruit, als ik mij niet vergis).

Andere nieuwigheden zijn de iPhone apps, en de ‘vervanger’ van .Mac: MobileMe. MobileMe werkt met pc, mac, en iPhone, en brengt ons nog dichter bij een integratie en beschikbaarheid van uw gegevens. De nieuwe iPhone introduceert ook een gps chip.

Apple speelt met deze release duidelijk op twee markten. Enerzijds de consument, die voor 125 euro een wel zeer aantrekkelijke en veelzijdige gsm kan bemachtigen. Anderzijds de zakelijke markt, die met deze cutting edge telefoon heel wat zakelijke toepassingen binnen handbereik heeft –zonder de noodzaak het computersysteem naar mac te switchen. Tijdens de speech, gisteren in het Moscone Center, werd heel wat nadruk gelegd op de zakelijke markt.

Het ziet er in elk geval zeer naar uit dat de iPhone ook in Europa binnen de kortste keren de gsmmarkt gaat domineren/veranderen, net zoals de iPod bij de mp3 spelers.

—

(*) Ter info. De homepage van Gentblogt telt reeds 1,270 MB; commentaar nalaten op ‘Allergische berken’ in Rabotpark –een artikel zonder beelden– vraagt om nog eens 0,5MB.

sponsored links

Los van de inhoud van de e-mails in mijn Google Mail, verschijnt steevast dit bij de Sponsored Links

Vs Immigratie
Woon en werk in de VS met een Permanente Verblijfsvergunning.
www.Usagc.org

Zouden ze bij Google mijn weblog lezen?(*)

—

(*) Voor wie de dingen graag uitgelegd krijgt: dat laatste was ironisch, het verschijnen van die bepaalde sponsored link, niet.

die barette stô ui goe (*)

Elk jaar, bij het begin van het goede weer, slaat de vertwijfeling weer toe in het bloglandschap: waarom doe ik het, en hoe lang blijf ik het nog volhouden (ik geef geen links, het gonst genoeg over stoppen en kijkcijfers). Het zal het eerste jaar zijn dat die twijfels bij mij niet toeslaan, maar mogelijks is dat omdat (1) de lente hier nog lang niet is doorgebroken (2) ik van hieruit wel het een en ander te vertellen heb.

Een tijd geleden had ik het begin van een klad klaarstaan over de impact van de Vlaamse bloggers, en hoe men dat vooral niet mag overschatten. Maar ik vond dat ik mezelf daarmee al veel te serieus opnam, en heb ik die aanzet zonder al te veel scrupules op een donkere lente-ochtend gewist.

Ik hou mijn kijkcijfers in de gaten. Niet omdat ik ze spectaculair wil zien stijgen, niet omdat ik ermee wil uitpakken tijdens de blogmeetings en op de afterparty van de (te) vele wedstrijden, maar gewoon omdat ze er zijn. Ik ben een informatie-junkie.

Ik schrijf voor jullie. Ik maak best één en ander mee, lees redelijk wat, bekijk een hoop films op een jaar, luister veel naar cd’s, en ga naar behoorlijk wat concerten. En dan kan ik daar maar beter wat mee doen. Wie weet, misschien vindt u het wel interessant wat ik te vertellen heb.

Ik schrijf voor mijzelf. Zo is het begonnen, en zo gaat dat nog altijd door. Ik voel me niet in het minste verplicht om mijn schrijfsels aan te passen. T.t.z. dit blog is in die mate een extensie van mijn persoonlijkheid, waarbij ik ook IRL niet meer blootgeef dan ik dat zelf wil.

Eigenlijk is dit veel gemakkelijker voor mij. Ik schrijf graag, ik kan mijn gedachten beter ordenen, en ik kan aan een stuk wat doorzwetsen en dan abrupt mijn betoog afbreken. Zoals nu.

—

[Update, vijftien minuten later] Ha! Ik heb een paar van de links, die ik als kapstok wou gebruiken, teruggevonden in mijn bookmarks. Mocht u ze nog niet gezien hebben, ze zijn de moeite van het lezen waard: Excuseer, maar ken ik U?; Zelfrelativering; Moeder waarom bloggen wij?

Deze twee stonden daar ook nog bij, van toen mijn foto’s (geheel legaal vanzelfsprekend) werden gebruikt, eerst in Knack blog, en nadien ook in de gedrukte Focus Knack (ik dacht bij dit artikel).

—

(*) Ik heb die film nu nog altijd niet gezien

inhoud

Om mijn eigen vraag te beantwoorden: wij hebben zelf ook een abonnement op een krant. DM valt bij ons normaal gezien dagelijks in de bus, op verzoek van Tessa, en dank zij de sponsoring door haar ouders. Zelf vind ik een krant te duur. 269 euro voor een jaar vind ik van het goede iets te veel, al besef ik best dat dagelijks zo’n krant in elkaar steken veel resources vraagt. Ik neem de krant ’s ochtends bij het ontbijt snel door, maar ik heb al gemerkt dat ik eigenlijk heel weinig artikels helemaal lees.

Nu we in Seattle zitten hebben we ons abonnement drie maanden opgeschort, en ik het gemerkt dat ik het eigenlijk wel mis, die krant bij het ontbijt. Ik heb ondertussen de NYTimes als eens gekocht, en de Seattle Times ook, en naar het schijnt is de Seattle Post Intelligencer ook de moeite waard.

Maar ik laat mij vooral verleiden door magazines. Ik heb een paar jaar aan een stuk maandelijks Wallpaper* in huis gehaald, en Wired, en (jeugd)jaren aan een stuk National Geographic (nu kopen we de Junior editie voor Henri), Classical Music, Photo Repérages, Diapason, en nu nog steeds Runner’s World en Jazzman. En kijk, terwijl ik de URL voor die laatste opzoek, lees ik op hun site:

NOUVEAU
Téléchargez Jazzman sur votre PC !
Le magazine version numérique 5 €

Recevez-le chez vous !
Le magazine version papier 5 €

Wat hierbij opvalt: de digitale en gedrukte versies zijn even duur.

En toen ik daarnet in de Borders, met de handen vol boeken, aan de kassa’s stond aan te schuiven, kon ik nog net het laatste exemplaar van The New Yorker oppikken. Terwijl dat integraal en gratis online te lezen valt. (Zoals dit, er zeer interessant uitziend, artikel Pixel Perfect – Pascal Dangin’s virtual reality –in de gedrukte versie staat er wel een schitterende voor-en-na foto bij.)

Dus ja, ik ben best een paper junkie.
(Al merk ik dat ik mijn magazines zelden nog langer dan een paar maand bewaar.)

it’s the content

Niemand maalt erom hoe uw website eruit ziet, daar komt het in het gros van de gevallen op neer. Veel mensen lezen de inhoud van uw website in een newsreader, waarin alle publicaties van de verschillende sites waarop ze geabonneerd zijn, er hetzelfde uit zien. Sommige mensen komen wel degelijk op uw site zelf terecht, maar veelal is dat om commentaar te geven, of omdat uw blog in de resultaten van een zoekmachine voorkwam. Een weblog hoeft ook geen design statement te zijn; mensen komen terug voor de inhoud. (Ook beeld kan inhoud zijn.)

Bij de traditionele media zien we veelal het tegenovergestelde. Waar het vroeger voornamelijk om de inhoud ging, gaat het nu meer om de vorm en/of nog meer om de kwaliteit van de inhoud en het beeld. Waar het op het internet voornamelijk over informatie van voorbijgaande aard gaat, lijken gedrukte publicaties hun meerwaarde vooral te moeten halen over een blijvende waarde van die inhoud.

Via–via kwam ik gisteren bij volgende uitspraak terecht:

I think we need to change our philosophy of what a magazine is. We are no longer a cheap means of dispensing information, and that’s what we were until the Internet came along. Now we are an inefficient and expensive means of distributing information. … We need to reinvent ourselves as a luxury item that people want and are willing to pay for.

We zitten nog steeds in het midden van de internetrevolutie, waarin nog lang niet ontdekt –laat staan bedisseld– is wat de juiste plaats van magazines en kranten is. In de USA zien we dat kranten zoals de NYT geheel gratis online versies hebben, en dat ook in België op zijn minst breaking news gratis via de krantensites is te verkrijgen.

Koopt u eigenlijk nog een krant? Bent u nog geabonneerd op één of meerdere magazines? En is uw gedrag daarin de laatste jaren gewijzigd?

wij kopen online

Online kopen is geheel ingeburgerd ondertussen, en al zeker in Amerika. Iets aankopen in een andere staat is gedeeltelijk goedkoper, omdat er dan geen taxes bijkomen, maar u moet dan natuurlijk wel de verzendingskosten bijrekenen. Die vallen vaak echter heel goed mee. Wij hebben het een en het ander geprobeerd.

Amazon.com

In de USA biedt Amazon een Amazon Prime membership aan. Voor een jaarlijks abonnement van 79 USD kan u verder gratis gebruik maken van Two-Day Shipping op zowat alles wat ze in stock hebben. Niet écht alles, maar het kan volstaan voor de meeste behoeften.

Een dikke week geleden ontdekt, en ik kon meteen intekenen voor een gratis trial van één maand. Twee-drie (week)dagen aan een stuk kreeg ik de boodschap dat ze mijn aanvraag behandelden, en dat ik binnen een paar minuten van de dienst kon gebruik maken. Na drie dagen kreeg ik te horen dat er iets aan de hand was met de gegevens van de credit card die ze voor mij in hun systeem hadden, en dat ik alles opnieuw moest ingeven. Bon, geen probleem, maar dan moeten ze geen drie dagen aan een stuk afficheren dat ik binnen een paar minuten van hun dienst gebruik kan maken.

Adorama

Adorama is een van die New Yorkse fotowinkels die van een stevige reputatie genieten. Ik bestel er een hoop(je) rolfilm, een archiefmap en transparante negatiefbladen voor in die map. Alles verloopt vlotjes, ik krijg een e-mail dat ze alles goed ontvangen hebben, en dan hoor ik drie dagen niets meer. Ik stuur een e-mail, met mijn ordernummer in het onderwerp van de mail en nog eens proper in de tekst, en de dag nadien nog een e-mail, en nog één. Niks. Uiteindelijk besluit ik te bellen, en krijg ik te horen dat die map niet voorradig is, en dat het nog een week of drie kan duren voor het binnen is. En dat ze mijn ganse bestelling dus on hold hebben geplaatst. Ik heb meteen alles geannuleerd. (Wat ze dan wél zonder problemen of verdere vragen hebben gedaan.)

B&H

B&H Photo Video is nog zo’n New Yorker; laat ik daar ook eens proberen. Identiek dezelfde bestelling, ik heb nog niet goed op “order” geklikt, of ik krijg al een e-mail met bevestiging, en een uur of twee later opnieuw een e-mail, waarin ze vermelden dat mijn bestelling verzonden werd, met een tracking number van UPS erbij (ik had de goedkoopste manier gekozen, 3 business days). Proper.

KEH

KEH adverteert zichzelf als the photographer’s marketplace, met nadruk op the, en is na ebay één van de grote bronnen voor tweedehands fotomateriaal. Gekocht, bevestiging gekregen, en even gebeld want ze hadden een verificatie nodig van mijn identiteit en VISA kaart –omdat billing en shipping addresses verschillend waren. Dezelfde dag nog verzonden, en een tracking number van UPS gekregen.

UPS

Voor de zending van KEH diende ik bij ontvangst te tekenen. Gezien ons huis geen bel heeft, en wij niet meteen dicht bij de voordeur wonen (er wonen hier nog andere mensen, wij zitten in het grootste appartement op de eerste –en als enige ook op de tweede– verdieping), heb ik bij de special instructions mijn telefoonnummer vermeld.

Want zie, hoewel wij de ganse dag buiten op het terras zaten, is de meneer van UPS toch onder onze radar geglipt. (Achteraf hebben we gezien dat hij om de hoek geparkeerd stond.) Maar kijk, dat telefoonnummer had zijn nut, want hij heeft mij opgebeld, zodat ik alsnog de deur kon openen en mijn pakje in ontvangst mocht nemen. (En hoewel niet vermeld als “out for delivery” zat dat andere pakje er ook al bij.)

Algemeen beschouwd: positieve ervaringen dus.
(Fuji Reala 120 rolfilm voor slechts 2,99 USD per filmpje!)

deel uw kennis (2)

Twee tips heb ik voor u (zoals beloofd), die mogelijks uw internetgenoegen kunnen vergroten. Het zijn twee zaken die dermate in mijn internetbeleving geautomatiseerd zijn, dat ik vermoed dat u ze ook al lang kent. Indien niet, dan hoop ik u hiermee een plezier te doen.

1. Google is uw beste vriend

U kan net niet alles doen met Google –en dan heb ik het over de zoekmachine, en niet over de extra (en vaak complexere) diensten zoals Gmail of Google Analytics of Google Docs. Stoort u zich maar niet aan die namen, als u ze nog niet hebt gebruikt, of indien ze u niet bekend in de oren klinken.

Google is niet alleen een rekenmachine en een geldvertaler, maar ook een zeer handig conversie-instrument. Vijf fl. oz., hoeveel liter is dat in godsnaam? En 3 pound gehakt, hoeveel kilo is dat? Google knows it all, met de formule x maat in y maat: 5 fl oz in l; 3 pound in kilo. Zeer handig voor al die Amerikaanse recepten.

2. Firefox keywords

Firefox is een browser, zoals Internet Explorer, maar –zo zegt men– dan beter. U mag hem gratis gebruiken; downloaden kan via Getfirefox.

Firefox biedt de mogelijkheid tot het gebruik van Smart Keywords. Het komt erop neer dat u bijvoorbeeld naar Google surft, en daar met de rechtermuis op het zoekmenu klikt. In het menu verschijnt vervolgens: Add keyword for this search… U klikt dat aan, en eigenlijk creëert u daarmee een bookmark. In die bookmark definieert u echter niet alleen een naam voor die bookmark, maar kent u ook een keyword toe. Voor Google heb ik bijvoorbeeld als keyword gg gekozen. Klik vervolgens op add. (Ingewikkelde uitleg? U kan het hier nog eens nalezen –in het Engels maar wel met beeldmateriaal.)

Ziezo. Vanaf nu hoeft u in de address bar (de balk bovenaan waarin u een website adres ingeeft) enkel nog gg zoekterm in te geven (gevolgd door een return of enter), en uw browser gaat vanzelf naar Google om de betreffende zoekterm erm… op te zoeken.

Dat werkt niet alleen voor Google, maar ik heb op gelijkaardige manier Smart Keywords aangemaakt voor:

Een groot gemak, vind ik zelf.

muxtape of mixwit

Hey, ik voel mij aangesproken. Enfin, een klein beetje toch.

Mixwit sucks (rustig, rustig, wacht nog even, ik ontkracht dit straks nog). Tegenwoordig bekijk ik de dingen veel meer als een eindgebruiker, en niet zozeer als een content aanbieder (hoewel ik bijzonder graag content aanbied), en vanuit het oogpunt van die eerste heb ik duizend keer liever de eenvoudige tekstachtige interface van Muxtape dan de onvindbare inhoud van Mixwit. (Welke liedjes staan er allemaal op uw cassetje, eigenlijk?) Maar misschien was dat net de bedoeling.

Edoch de argumentatie over illegaliteit is niet geheel juist, denk ik. Wettelijk gezien biedt men –argumenteerbaar, maar er zijn voorbeelden genoeg– met een link ook al illegaal materiaal aan, en is men daardoor ook strafbaar. Ik ben evenwel van oordeel dat zelfs de industrie (hoop doet leven?) hier kan inzien dat de bedoeling van de ‘verspreider’ zowel bij Muxtape als Mixwit, niet illegaal is. Ik ben echter geen advocaat, dus mijn mening doet hierin op wettelijk vlak geheel niet ter zake.

Och, en voor de rest heb ik er eigenlijk weinig zinvols over te zeggen. Muxtape doet gelijk voor mij wat ik nodig had. Ik kan mij levendig inbeelden dat het beter kan, maar (1) het werkt voor mij en (2) ik heb geen zin om zelf zoiets ineen te steken. Het gezuig bovenaan is dan ook uiterst subjectief, want dit is geen polemiek waard. Als Mixwit werkt voor u, dan wens ik u daar gemeend veel plezier mee. Maar kijk, als ge u niet in een filosofie van een product kunt vinden (zoals die van Muxtape bvb), laat het product dan links liggen. Het heeft geen enkele zin om appelen met peren te vergelijken. ’t Is alletwee fruit, en daar houdt het mee op. Als je begrijpt wat ik bedoel.

deel uw kennis (i)

Meester Els is een flapuit. Ge hebt zo van die mensen: alles wat er in hen opkomt, dat keilen ze in de groep. De laatste tijd komen er een aantal zeer pertinente bedenkingen naar boven, waarop wij, de toehoorders, niet anders kunnen dan reageren. Deel uw kennis en dicht een stukje (digitale) kloof, zo vraagt ze vandaag.

Toeval wil, dat ik daar een groot voorstander van ben, van uw kennis te delen (en niet van de digitale kloof, nee, grapjas). Aanleiding voor Els’ oproep is Michel die uit zijn stukje Soms helpt het internet echt niet geciteerd wordt in omstandigheid van zijn vader te citeren die zou hebben beweerd “dat als men iets niet op vijf minuten aan een leek kan uitleggen, dat men het dan zelf niet begrijpt.” Met dat laatste ben ik het niet eens: sommige mensen kunnen gewoon niet uitleggen, en de boutade kan bovendien meteen met een andere worden tegengesproken: “those who can, do; those who can’t, teach“. Waarin net zoveel waarheid zit natuurlijk –zo gaat dat in het leven. Beide boutades zijn overigens uitstekend met elkaar te verzoenen.

Ge kunt maar leren door te vragen. Zowel door vragen te stellen (Henri maakt mij zot, dezer tijden, want hij doet niet anders dan alles in vraag te stellen –iets wat ik van ganser harte toejuich maar dat verschrikkelijk uitputtend is); als door uzelf in vraag te stellen.

Want ge kunt maar leren als ge beseft dat ge nog iets te leren hebt. Veel mensen denken dat ze een autoriteit zijn. Dat komt voor, maar (1) dat gevoel neemt meestal af met de leeftijd en (2) zelfs al is dat zo, dan nog kunt ge bijleren.

Ge kunt maar leren door uw kennis te delen. Door uw kennis te delen helpt ge niet alleen iemand anders vooruit, maar toetst ge ook uw waarheden en methodes aan die van anderen. Ge moet nooit bang zijn dat iemand slimmer is/zou zijn. Bekijk het zo: ge kunt er zelf alleen maar slimmer van worden. Zo lang ge u maar open stelt voor andere ideeën.

Goed. Ik meen bij deze afdoende te hebben bewezen dat ik alvast niet kan uitleggen. Of dat ik beter eerst wat meer koffie drink voor zo’n dingen te schrijven (het is hier ochtend, in Seattle). De tips krijgt u in een volgende post.