Meester Els is een flapuit. Ge hebt zo van die mensen: alles wat er in hen opkomt, dat keilen ze in de groep. De laatste tijd komen er een aantal zeer pertinente bedenkingen naar boven, waarop wij, de toehoorders, niet anders kunnen dan reageren. Deel uw kennis en dicht een stukje (digitale) kloof, zo vraagt ze vandaag.
Toeval wil, dat ik daar een groot voorstander van ben, van uw kennis te delen (en niet van de digitale kloof, nee, grapjas). Aanleiding voor Els’ oproep is Michel die uit zijn stukje Soms helpt het internet echt niet geciteerd wordt in omstandigheid van zijn vader te citeren die zou hebben beweerd “dat als men iets niet op vijf minuten aan een leek kan uitleggen, dat men het dan zelf niet begrijpt.” Met dat laatste ben ik het niet eens: sommige mensen kunnen gewoon niet uitleggen, en de boutade kan bovendien meteen met een andere worden tegengesproken: “those who can, do; those who can’t, teach“. Waarin net zoveel waarheid zit natuurlijk –zo gaat dat in het leven. Beide boutades zijn overigens uitstekend met elkaar te verzoenen.
Ge kunt maar leren door te vragen. Zowel door vragen te stellen (Henri maakt mij zot, dezer tijden, want hij doet niet anders dan alles in vraag te stellen –iets wat ik van ganser harte toejuich maar dat verschrikkelijk uitputtend is); als door uzelf in vraag te stellen.
Want ge kunt maar leren als ge beseft dat ge nog iets te leren hebt. Veel mensen denken dat ze een autoriteit zijn. Dat komt voor, maar (1) dat gevoel neemt meestal af met de leeftijd en (2) zelfs al is dat zo, dan nog kunt ge bijleren.
Ge kunt maar leren door uw kennis te delen. Door uw kennis te delen helpt ge niet alleen iemand anders vooruit, maar toetst ge ook uw waarheden en methodes aan die van anderen. Ge moet nooit bang zijn dat iemand slimmer is/zou zijn. Bekijk het zo: ge kunt er zelf alleen maar slimmer van worden. Zo lang ge u maar open stelt voor andere ideeën.
Goed. Ik meen bij deze afdoende te hebben bewezen dat ik alvast niet kan uitleggen. Of dat ik beter eerst wat meer koffie drink voor zo’n dingen te schrijven (het is hier ochtend, in Seattle). De tips krijgt u in een volgende post.
Heeft men u dan voorwaar nooit geleerd dat men een Meester geen flapuit mag noemen!
De beste leraars zijn volgens mij net de mensen die het zelf aan het leren zijn.
En die hun ervaringen /frustraties doorgeven.
Als ze er dan ook nog in slagen om wat ze die eerste keer gegeven hebben ook te onthouden, dan kunnen ze dit blijven uitleggen.