Maand: juli 2008

(vrij)dagje

Te laat opgestaan; gaan lopen; oeps: persconferentie; miljaar: foto’s gent jazz verwerken; damn: foto’s persconferentie verwerken; aaargh: uitgelicht schrijven; aiaiai: alles klaar hebben om op tijd naar naar gent jazz te kunnen vertrekken.

Heerlijk.

[update 1] Uitgelicht: check

[update 2] Gent Jazz: check (bespreking door Patricia)

eer naar werk(en)

Op het lijstje met alles waar ik een afkeer van heb, staat helemaal bovenaan toch wel geld. U mag het bordje met partijcommunist geruist in de schuif laten, samen met mijn gezonde portie naïviteit. Ik ben minder Belg dan ik dacht, vermoed ik dan, want dat ondernemerschap zit mij –ondanks stichtende voorbeelden– toch niet in het bloed. Niet dat ik niet graag zelfstandig ben (geweest), maar de problemen doken bij mij steeds op bij het inschatten van de commerciële waarde van mijn activiteit. Ik zit zo niet ineen –en dat is wel degelijk een tekortkoming van mijnentwege– waardoor ik me er –zowel bij aan- als verkoop– makkelijk tracht vanaf te maken. Hoeveel moet dat kosten? Ik weet het niet, en het interesseert mij niet –tenminste toch niet tot ik achteraf te weten kom hoe u diezelfde transactie met een andere persoon bent aangegaan.

Eerlijk duurt het langst, heet dat, maar zowel tijd als eer zijn bij (té) veel mensen relatief.

meelezers (bis)

Erger wordt het wanneer het niet over uzelf gaat. Van onrechtvaardigheid komt gaat het adrenalinegehalte in mijn bloed –al sinds ik in mijn jonge jaren cowboysfilms met John Wayne mocht bekijken– steevast stijgen. Het is gemakkelijk als de omstandigheden u ni dieu, ni maitre toelaten, maar de machteloze woede die u overkomt wanneer ge andere mensen die knieval wél moet zien maken, wordt er niet minder sterk om. Het feodalisme is nooit veraf in onze samenleving.

Maar ach, wat hebben we het allemaal goed, verzucht ik dan, en mijn altmodische gedachten beginnen die van een oude berustende man te worden.

Gent Jazz: all that jazz!

Orangisator Bertrand Flammand had –terwijl ik in Seattle van de zon *kuch* zat te genieten– voorspeld dat deze editie zijn beste editie dusver zou worden. Wat het eerste gedeelte betreft, zal hij er alvast niet ver naast zitten. Ik vreesde eerst dat ik iets te euforisch was geworden door mijn terugkeer naar de Heimat en daardoor mijn kritisch perspectief opzij had geschoven. “Het is een tijd geleden dat ge nog eens zo enthousiast geweest zijt eigenlijk, over Blue Note”, zei Tessa gisteren. Maar als ik nu eindelijk de kranten er even op na sla, dan zie ik dat zowel Karel Van Keymeulen als Didier Wijnants mijn sentiment in grote mate delen. (Angstwekkend bijna hoe Wijnants en ikzelf –op Hancock na– het deze keer grotendeels eens lijken te zijn.)

Bon, de kranten (DS, DM) weet u zelf te vinden –en Gentblogt ook ondertussen neem ik aan, maar ik geef nog even de links mee van de besprekingen aldaar:

De artikels zijn redelijks gespijsd met foto’s, die u ook kan bekijken op de site van het Gent Jazz Festival en via mijn flickr fotoset: Gent Jazz 2008.

Gent Jazz Festival, van 10 t.e.m. 13 juli en van 17 t.e.m. 20 juli op de Bijlokesite. Tickets: in voorverkoop betaalt u 27 euro voor een dagticket of 68 euro voor een driedagenpas.

Skillet Street Food

Skillet Street Food

(Rolleiflex FX 80mm f/2.8, Fuji Reala, 100ASA)

Skillet Street Food was één van de eerste zaken die we zelf ontdekten in Seattle. Elke dag staat deze tot keuken omgetoverde Airstreamer op een andere locatie, en op maandagmiddag was dat vlakbij onze woonst. We hebben er zowat alles geprobeerd wat er p het menu verschenen is, van poutine en burger en lemongrass pork Sammy tot grilled gsparagus en de fresh pasta salad die met een waanzinnige hoeveelheid pesto wordt geserveerd.