Och, dacht ik gisteren, ik pak mijn digitaal fotoding nog eens mee naar de Gentse Feesten. Ik ben die 50mm echter niet meer gewoon, dus het was wat zoeken om een deftig beeld te krijgen van het optreden van Octurn op het Emile Braunplein. Niet getreurd, Henri had zijn dierenparkhemd aan, en dat levert dan deze snapshot op. Slechte foto, maar wreed wijs hemd –en ik ben niet rap enthousiast over kleren.
“Hey”, zwaait een mij geheel onbekend iemand mij toe, terwijl ik mij van de –verschrikkelijk propere– toiletten op Gent Jazz terug naar de tent begeef om toch maar nog wat foto’s van de Soil & ‘PIMP’ Sessions vast te leggen. “Alstublieft.”
Ik kijk heel even verbouwereerd naar de jeton die mij wordt aangereikt, en kijk dan met brede glimlach naar het goedmenende koppel. “Eei, dankuwel”, weet ik nog net te stamelen als we weer even snel uit elkaars leven zijn geglipt als we erin kwamen. Dacht ik.
Serieus. Zo wijs, maat. Ik ga mijn geloof in de mensheid nog niet meteen opgeven, denk ik.
(Canon EOS 5D, EF 70-200mmf/2.8L IS USM@125mm , f/2.8, 1/100s, 1000 ASA)
Akita Goldman van de Soil & ‘PIMP’ Sessions op het Gent Jazz Festival, 20/07/2008
Voilà, voilà, en daarmee zit Gent Jazz er ook al op voor 2008. En ik blijf het nog steeds een goede editie vinden. Voor het tweede gedeelte mocht ik –gelukkig maar!– samenwerken met Patricia; u leest er haar uitstekende verslaggeving nog maar eens op na bij Gentblogt:
…en voor foto’s kan u terecht op mijn Gent Jazz 2008 flickr foto set, en ten dele bij de artiestenpagina’s op de site van het festival –alwaar u ook de schitterende foto’s van Jos Knaepen vindt.
Vergeet ook het Jong Jazztalent Gent concours niet, elke dag van de Gentse Feesten –van 14 tot 16u– in de Duvel-Droomschiptent aan de Sint-Niklaaskerk. Ik zie u daar straks.
Die ochtend rond de ontbijttafel. Tessa murmelt iets, waarvan ik niets begrijp, omdat ik met mijn hoofd over de krant gebogen zit.
“Hey,” roep ik uit, “Clark Olofsson ofte…”
“…Daniel Demuynck”, knikt Tessa. “Dat heb ik net gezegd, ja.” Ze kijkt me zacht hoofdschuddend aan. Ze komen wel meer voor, dergelijke situaties.
“Jaha,” zeg ik, “maar dat is dus een Belg! En die Belg is de ‘vader’ van het stockholmsyndroom.”
Ze kijkt me even niet begrijpend aan. “En het stockholmsyndroom dat is…”
Maar net als ik de uitleg wil geven, zie ik in mijn ooghoeken Henri met nauwelijks verholen enthousiasme, naarstig zijn best doende zijn mond te houden. Ik knik hem aanmoedigend toe.
“Ewel, dat is als de gevangenen vrienden worden met de… de… met de ontvoerders”, slaakt hij uit.
Wij kijken elkaar over de tafel —bouche bée— aan, en barsten in lachen uit. “En van waar kent ge dat nu weer, snotneus?”
“Lemony Snicket, natuurlijk”, klinkt het met grote vanzelfsprekendheid.
Hij leest een beetje veel, die jongen van ons.
(Ik ga mijn jeugdboeken eens van onder het stof halen. Eens kijken of hij graag Thea Beckman of Tonke Dragt leest. Of Tolkien.)
(Canon EOS 5D, EF 70-200mmf/2.8L IS USM@190mm , f/2.8, 1/100s, 1000 ASA)
Gabriel Rios op het Gent Jazz Festival, 20/07/2008
Het is koud en het regent, en dat is het soort weer dat mij al sinds april achtervolgt. Was het niet voor ‘den jazz’, ik zou niet eens naar de Feesten gaan. Er zitten bovendien twee extra motivaties achter: ten eerste dat ik in de jury zit, en dus wel moét gaan, en ten tweede dat ik in en rond die jury allerlei interessante mensen ontmoet. Als autodidact buig ik dan graag voor de technische bagage die de kenners meebrengen, en zo ben ik weer ik een hele hoop dingen aan het bijleren. Nog meer zaken om bij het luisteren op te letten. Schitterend, vind ik dat.
(Geef mij nog even, en ik heb nog wat foto’s voor u van de de laatste Gent Jazz-dag.)
(Canon EOS 5D, EF 70-200mmf/2.8L IS USM@80mm , f/2.8, 1/100s, 1000 ASA)
Marcus Miller op het Gent Jazz Festival, 19/07/2008
(Canon EOS 5D, EF 16-35mm f/2.8 L II USM@16mm, f/2.8, 1/800s, 200 ASA)
Een (helaas) ietwat zeldzaam zonnig moment op het Gent Jazz Festival.
Misschien moeten we maar ophouden met te zeggen “ik heb vijf harddisken van 250 GB met data”, en spreken over “ik heb voor vijf uur data van de te kleine harddisk naar een grotere overgepompt”.
Mijn (digitale) foto’s staan allemaal netjes op één harddisk van 500 GB. Dat is goed voor drie-vier jaar RAW foto’s (eigenlijk teruggaand tot 2004 toen ik daar voorzichtig mee begonnen ben) en JPGs –waarvan ik geen RAWs heb– die teruggaan tot 1999. Dat ik ‘slechts’ 500 GB nodig heb is omdat ik…
Edoch ook mijn harddisk raakt verzadigd. De eerste keer ging dat om een versassing van 150 GB naar 250 GB, dan van 250 naar 500 GB, en nu gaat het om een ontdubbeling van de 500 GB fotodisk.
Mijn workflow is namelijk als volgt: ik smijt alle RAW files op die harddisk, die tag ik met keywords en omschrijf ik in de exif met details over het evenement: locatie, groepsnaam, groepsleden. Vervolgens open ik lightroom, en daarin importeer ik de RAW files naar DNG die ik op een andere plaats laat wegschrijven (maar op dezelfde harddisk). De triage tussen goed en slecht gebeurt vervolgens in die geïmporteerde DNG-bestanden.
De ontdubbeling van de fotodisk houdt in dat ik 300 GB RAW bestanden op de 500 GB HD (fotobase) overhoudt, en een dikke 100 GB DNG bestanden op een oudere 250 GB HD (fotowork) overzet. Beide harddisken worden gebackupped op telkens een identieke HD van dus resp. 500 GB (fotoback) en 250 GB (fotowack). Maar al dat versassen neemt waanzinnig veel tijd in beslag –gelukkig gebeurt het allemaal in de achtergrond.