Ik ga naar mijn GB, en ik breng mee: zes DVDs voor zes euro (carrefour, jaja, maar dat rijmt niet). De ene al slechter dan de andere, maar ik heb al aan dwazere dingen 1 euro uitgegeven.
Konden ze nu echt niet beter hun best doen?
WTF? Wil ik naar de iTunes store gaan zoeken naar de John Cale versie van Allelujah (op aanraden van Peter), en krijg ik de ganse santeboetiek toch wel niet in het Frans voorgeschoteld zeker?
Naar Nederlands of Engels wijzigen vind ik niet meteen ergens teurg, en aan mijn System Preferences kan het ook al niet liggen, want de talen staan daar in volgorde van voorkeur English – Nederlands – Français.
Way to go, Apple. Niet echt een verstandige zet in ons communautair Belgenlandje.
[update:] En het liedje is natuurlijk niet beschikbaar.
[update 2:] Hola. Ze hebben mij gehoord. Alles is terug in ’t Engels.
Niet alleen is er de nieuwe iPod (waarbij de toegevoegde waarde ver te zoeken is; cfr ook Michel), maar sinds vandaag kunnen we ook met zijn allen van de iTunes Music Store gebruik maken.
Dus heb ik maar meteen de proef op de som genomen, en zo ben ik nu in het bezit van Leonard Cohens Allelujah in de versie van Jeff Buckley. Voor 99 eurocent.
De respons via iTunes is snel, ook om de muziek voor te beluisteren. 0,99 EUR voor een liedje valt zeer goed mee qua prijs, vooral als je vroeger wel eens 17-20 EUR wou uitgeven voor drie-vier-vijf liedjes die je echt aanstonden en de rest dan weer niet. Op dergelijke manier zie ik mijn collectie pop(ulaire muziek) toch nog een beetje aangroeien. Zeer gevaarlijk systeem voor een impulsive buyer zoals uw ondergetekende, al is dat waarschijnlijk iets waar Apple ook gedeeltelijk op rekent.
De (technische) berichtgeving in de kranten is een beetje verwarrend:
De catalogus voor Belgische gebruikers bevat 700.000 nummers. Klanten betalen 99 eurocent per nummer. De internetwinkel is toegankelijk voor wie een iPod (een digitale Apple-speler) heeft, maar ook voor computergebruikers die geen Apple hebben. Al gauw na de lancering van iTunes werd er immers een Windows-versie van de winkel op de markt gebracht. Dat is nog steeds het meest gebruikte besturingsprogramma voor computers. [mijn bold]
Een iPod is geen computer, en om een iPod te gebruiken, hoef je niet over een Apple computer te beschikken. Die zin klopt dus gewoon niet.
Beter ware dan geweest: De internetwinkel is toegankelijk voor wie een iPod (een digitale Apple-speler) heeft, maar en dus ook voor computergebruikers die geen Apple computer hebben.
Nog beter ware geweest: De internetwinkel is toegankelijk voor al wie iTunes gebruikt. Deze software is beschikbaar voor zowel Mac OS als Windows, en is gratis te downloaden vanop de Apple website. Of iets dergelijks.
Enfin, het ganse artikel staat in DS te lezen (of hier als PDF 84Kb).
Maar goed, ik ga er zeker nog gebruik van maken. En ik vrees (voor onze bankrekening) dat het perfect voor Tessa gemarket is ook.
Helft Gentenaars wil burgemeester zelf kiezen staat er dan (in de regio sectie bij DS). Die helft wordt dan geëextrapolleerd uit maar liefst 705 Gentenaars. Kiesgerechtigde Gentenaars.
Vindt u dat de burgemeester rechtstreeks verkozen moet worden? De helft van de ondervraagde Gentenaars antwoordde ja op die vraag, een vijfde heeft geen uitgesproken mening, een kwart is tegen. Dat blijkt uit een enquête van professor Herwig Reynaert van de vakgroep Politieke Wetenschappen aan de Gentse Universiteit. Begin 2004 ondervroeg hij in totaal 705 kiesgerechtigde Gentenaars.
Op de website van de stad Gent vind ik terug dat er –eind 2003– zo’n 230.000 mensen in Gent woonden. Een beetje goochelen met tabellen en cijfers, en dan komen we aan zo’n 170.000 stemgerechtigden.
Het zal allemaal wel representatief zijn, en er zullen wel regels voor bestaan, maar de groep die tot deze conclusie leidde, vertegenwoordigt dus zo’n 0,06% van de totale (in aanmerking komende) populatie.
Oh wel:
De grootste groep voorstanders is te vinden bij kiezers van hetVlaams Blok (67,2 procent) en de VLD-kiezers (58,2 procent). De grootste groep tegenstanders vind je bij de toenmalige Agalev-kiezers (39,4 procent) en SP (30,8 procent). “Maar je moet die cijfers over de tegenstanders enigszins relativeren. Want ook bij deze partijen is de groep voorstanders relatief groter dan de tegenstanders”, aldus Reynaerts [sic].
*Les avontures comiques de monsieur bb.
Deel 1: het brood. Waarin onze held –nog niet aan zijn publiek voorgesteld– dacht nog eens een brood te maken.
Ik dacht nog eens een brood te maken. Het was immers lang geleden, ik had bloem genoeg, en zelfs eieren waren in huis voorradig, al zijn die niet meteen levensnoodzakelijk voor het maken van een brood. Een sandwich, of een mastel, of een brioche misschien, maar dat moet dan weer een ganse nacht rusten. En ik wou niet alleen mijn brood maar ik wou het ook nog eens tegen een uur of vijf.
500 gram bloem (zes granen) in een kom gekapt, daarbij niet kunnen weerstaan aan een overschotje gedroogde mediterraanse kruiden –zo was dat eindelijk ook van onder mijn neus verdwenen– en wat zout. 50 gram boter (bewerkbaar, maar niet vloeibaar), een ei (toch dan maar), en 3dl halfvolle melk, die uit de koelkast kwam, dus lauw diende te worden gemaakt. Om er vervolgens een vijftig gram gist bij te voegen. Hum.
De gist was verlopen. Te gebruiken tot 14 dagen geleden, volgens de cijfertjes op de verpakking. Bof, ’t is maar gist dacht ik nog, ze hebben hooguit wat gekweekt.
Groen beschimmeld. Gebruiken is geen optie.
Dan maar bakpoeder erbij (twee zakjes –oeps). Maar ja, dan is het geen brood meer, dus nog wat eieren erbij –gescheiden geklopt, 75g suiker bij het eigeel– en het deeg tot een soort cakedeeg gemengd. Ziet er goed uit.
Op dit punt in het verhaal is de aandachtige lezer niet vergeten dat het tweede ingrediënt een (hele) hoop gedroogde kruiden was. Monsieur bb daarentegen, wel. En hij kan u verzekeren, dat zulks misschien wel verteerbaar is, maar echt niet eetbaar. Zelfs gebakken.
Waarop hij zijn zoon dan maar op een vieruurtje trakteerde, om onderwijl een gesneden brood van bij diezelfde warme bakker mee te brengen.
Ik steek het op Belgacom (misschien blijft u maar beter waar u bent
).
“Op da rond knopke!”
Een beetje verbaasd keek de vrouw rond zich heen –zoals alleen vrouwen dat kunnen doen, wanneer ze net niet geheel uit de lucht komen vallen. ‘Waar heeft hij het in godsnaam over,’ stond op haar gezicht te lezen. En tegen de tijd dat het bewuste ‘knopke’ gevonden was, was de tram reeds naar de volgende halte vertrokken.
Het ziet er ook niet uit, ‘da rond knopke’. Een gele cirkel met daarin een kleinere met daarin lichtjes die groen en rood, aan en uit, knipperen, bij elke halte opnieuw. Als er al een patroon in zit, was het niet direct te achterhalen. Een gadget uit Star Trek.
Geroutineerde tramgebruikers hebben het reeds geadopteerd, maar voor de toevallige passagier –verschoning, terwijl ik even voor mijzelf de deur open– blijft het zoeken naar een manier om die tramdeuren open te krijgen.
Kort vloekend stapte de vrouw nu voor mij de tram uit, om in de gietende regen dan maar een halte terug te keren.
Lego is toch vreselijk boeiend. Sinds dit jaar zijn we –in samenspraak met hemzelve– voor Henri op Lego overgeschakeld (ipv bvb Playmobil).
Dwz dat hij voor zijn verjaardag hopen van het spul gekregen heeft, en zich nu te pletter amuseert met de dingen samen te stellen, eerst ‘op voorschrift’, nadien naar eigendunk aanpassend.
Zo fascinerend vindt hij het dat hij –gevraagd op hij liever nog wat met zijn Lego speelde of naar TV wou kijken voor hij ging slapen– resoluut voor de lego koos.
(En papa vindt de lego ook best leuk natuurlijk.)
(Niet dat zijn ander speelgoed blijft liggen, want de auto’s kunnen al die blokjes aanvoeren.)
Gisteren veel te lang rondgehangen op Interieur 04 (als ik nog één keer die Engelse reclame hoor Hi, I’m James Irvine. Together with Kirsti Paakkanen I am the guest of honour on…
krijg ik wat).
Er is veel te zien –’t is er verschrikkelijk groot, het doet een beetje denken aan de jaarbeurzen in ’t Floraliepaleis van weleer. Maar het volk dat er rondloopt is van het genre dat ofwel zeer design-minded is, en dat wil uiten door volledig in grijstinten of zwart rond te lopen; ofwel het soort mensen dat –in driedelig maatpak en vergezeld van een assistent– druk doend elke stand afloopt, ijverig zijn –dure– goesting laat noteren en ondertussen verwoed aan de nieuwste GSM hangt te bellen.
Al liepen er gelukkig nog gewone mensen rond ook.
En voor de rest is ’t interieur he. Veel keukens, badkamers, verlichting, meubels, een Ducati, Loewe, Bose en B&O. Een mens geraakt een beetje afgestompt op den duur (en ik was er niet voor in the mood).
(cfr titel)
Twee items om van het lijstje af te halen (en dan rest er ons nog 1 –dat vermoedelijk in een projectje zal ontaarden– en dan zijn we weer à jour).
Browsen heruitgevonden
Blij te zien dat de mainstream ook ‘die andere browser’ in de gaten heeft gekregen. Al ben ik het met Michel eens (ik vind zo onmiddellik de link niet) dat het ding nog niet rijp is voor de gemiddelde internet gebruiker.
Maar moet dat dan weer zo gehyped worden?
Het is járen geleden, maar sinds enkele maanden is het opnieuw zo ver: met je keuze van webbrowser kun je je weer onderscheiden. Wie een beetje mee is, laat zich niet meer met Internet Explorer betrappen. Die gebruikt Firefox.
BTW: tamelijk laat op de wagen gesprongen, om er dan nu nog snobistisch over te doen.
Het geval Beke
Maar mensen toch, hebt ge nu echt niks beters te doen? Ziet ge nu echt het verschil niet tussen een paar frauderende parkeerwachters en een burgemeester die openlijk een paar boetes laat verdwijnen? Vroeger heette dat overigens dienstbetoon. Waarschijnlijk werd het artikel geschreven door een gefrustreerde journalist wiens PV niet werd vernietigd. Zo zou ne mens toch denken.
Allez, ge zijt vergeven, en doe nu ne keer aan echte journalistiek.
[update] Zie ook de berichtgeving bij hullabaloo en rigoureus over deze ‘problematiek’.