*Les avontures comiques de monsieur bb.
Deel 1: het brood. Waarin onze held –nog niet aan zijn publiek voorgesteld– dacht nog eens een brood te maken.
Ik dacht nog eens een brood te maken. Het was immers lang geleden, ik had bloem genoeg, en zelfs eieren waren in huis voorradig, al zijn die niet meteen levensnoodzakelijk voor het maken van een brood. Een sandwich, of een mastel, of een brioche misschien, maar dat moet dan weer een ganse nacht rusten. En ik wou niet alleen mijn brood maar ik wou het ook nog eens tegen een uur of vijf.
500 gram bloem (zes granen) in een kom gekapt, daarbij niet kunnen weerstaan aan een overschotje gedroogde mediterraanse kruiden –zo was dat eindelijk ook van onder mijn neus verdwenen– en wat zout. 50 gram boter (bewerkbaar, maar niet vloeibaar), een ei (toch dan maar), en 3dl halfvolle melk, die uit de koelkast kwam, dus lauw diende te worden gemaakt. Om er vervolgens een vijftig gram gist bij te voegen. Hum.
De gist was verlopen. Te gebruiken tot 14 dagen geleden, volgens de cijfertjes op de verpakking. Bof, ’t is maar gist dacht ik nog, ze hebben hooguit wat gekweekt.
Groen beschimmeld. Gebruiken is geen optie.
Dan maar bakpoeder erbij (twee zakjes –oeps). Maar ja, dan is het geen brood meer, dus nog wat eieren erbij –gescheiden geklopt, 75g suiker bij het eigeel– en het deeg tot een soort cakedeeg gemengd. Ziet er goed uit.
Op dit punt in het verhaal is de aandachtige lezer niet vergeten dat het tweede ingrediënt een (hele) hoop gedroogde kruiden was. Monsieur bb daarentegen, wel. En hij kan u verzekeren, dat zulks misschien wel verteerbaar is, maar echt niet eetbaar. Zelfs gebakken.
Waarop hij zijn zoon dan maar op een vieruurtje trakteerde, om onderwijl een gesneden brood van bij diezelfde warme bakker mee te brengen.
Ik steek het op Belgacom (misschien blijft u maar beter waar u bent
).