“Op da rond knopke!”
Een beetje verbaasd keek de vrouw rond zich heen –zoals alleen vrouwen dat kunnen doen, wanneer ze net niet geheel uit de lucht komen vallen. ‘Waar heeft hij het in godsnaam over,’ stond op haar gezicht te lezen. En tegen de tijd dat het bewuste ‘knopke’ gevonden was, was de tram reeds naar de volgende halte vertrokken.
Het ziet er ook niet uit, ‘da rond knopke’. Een gele cirkel met daarin een kleinere met daarin lichtjes die groen en rood, aan en uit, knipperen, bij elke halte opnieuw. Als er al een patroon in zit, was het niet direct te achterhalen. Een gadget uit Star Trek.
Geroutineerde tramgebruikers hebben het reeds geadopteerd, maar voor de toevallige passagier –verschoning, terwijl ik even voor mijzelf de deur open– blijft het zoeken naar een manier om die tramdeuren open te krijgen.
Kort vloekend stapte de vrouw nu voor mij de tram uit, om in de gietende regen dan maar een halte terug te keren.