september 2003 – Pagina 3

typepad

Daar zat ik eigenlijk ook een beetje op te wachten. Typepad lijkt mij een van de meer interessante blog hosting options van ’t moment. En dan vooral de plus account, waarbij je drie weblogs op eenzelfde account kan hebben, en er domain mapping voorhanden is, en waar het eenvoudig is om een foto album bij te houden, etc, etc.

Alleen, het ding kost 107.40 USD/jaar (8.95 USD/maand) of 89.50 USD/jaar als je per jaar betaalt, of in mijn geval 71.60 USD/jaar met de 20% lifetime discount.

Mijn huidige host kost mij ongeveer 80 EUR/jaar; daar heb ik zelf movabletype (MT) geïnstalleerd, en daar zit bovendien nog een ander domein op, dat geen MT gebruikt (maar wel PHP & MySQL). Nu ben ik wel van plan net die website te dumpen, dus wordt Typepad een steeds interessantere optie.

Twee ‘maar’-en: (1) kan je MT blogs importeren in typepad en (2) ik moet me dan wel inschrijven voor 30 november (want dan loopt de bon voor de 20% lifetime discount af). Och, nog tijd genoeg dus.

sambre

Deel vijf van Sambre is eindelijk uit. Het is ondertussen al geleden van 1997 dat het vorige deel, Faut-il que nous mourrions ensemble… was verschenen. Zaterdag gekocht, maar helaas nog geen tijd gehad om te lezen (enkel van achter naar voor doorbladerd). Wat de rest van de reeks alvast betreft: naturalisme op zijn best.

Sambre, tome 5 : Maudit soit le fruit de ses entrailles – Yslaire

Bernard Sambre est mort sur les barricades, sans avoir accompli son rêve d’amour. Julie, devenue, au fil des albums, le personnage central de la série, a été expédiée dans un bagne en Algérie. L’enfant de Bernard lui a été enlevé. Son éducation a été confiée à Sarah, la sur folle qui vit dans le souvenir de son père et de son frère. Nous retrouvons les personnages huit ans plus tard. Julie, via Brest, rejoint Cayenne avec une remise de peine à la clef. Bernard-Marie, le fils de Bernard et Julie, vit à la Bastide, une demeure qui ressemble de plus en plus au tombeau des Sambre. L’enfant va-t-il échapper au destin que lui construit Sarah? Mère et fils vont-ils se retrouver? Le désirent-ils seulement? Qui sera le vainqueur du duel que se livrent à distance Julie et Sarah? La Guerre des yeux va-t-elle renaître? Plus que jamais Yslaire met en scène des personnages à la psychologie complexe et fascinante. Son dessin est transpercé par les frémissements de la vie. Prince de la ligne sombre, il perfectionne, grâce aux techniques modernes, une éblouissante mise en couleurs qui est pour beaucoup dans la magie des albums Sambre.

Te koop bij de betere striphandelaar (zoals De Poort), of bij amazon fr.

Dan ook maar deze erbij gekocht (zie ook de cover hierboven). Commercieel, misschien, maar een beetje meer achtergondinformatie kan nooit geen kwaad. Over commercieel gesproken, meteen zijn ook de vorige vier hoofdstukken heruitgebracht, kwestie van alles in een gelijkaardig kleedje te behouden?

(De enige die ik niet heb is de version intégrale van tome 4 : Faut-il que nous mourrions ensemble….)

Niet geheel terzijde, maar Yslaire is dezelfde als Hislaire, de man van de heerlijke (adolescenten)strip Bidouille et Violette, en die pas later (na o.a. een naamswijziging) tot Sambre is gekomen (cfr de Catalogue Imaginaire van Dupuis ergens in de jaren ’80, met daarin zijn cover voor het fictieve Le Dernier Rock a Sébastopol).

flikken

Zaterdag op weg naar ’t stad was er even de gelegenheid tot celebrity-spotting. Ter hoogte van de Recollettenlei waren er opnames aan de gang voor… flikken.

Op de foto Rebecca Huys en Andrea Croonenberghs –die mij in de mot had, en resoluut haar hoofd afwendde. Enfin soit. Vergeet niet, zondag 28 september is het flikkendag in Gent. Henri kan er maar niet over zwijgen.

RIAA

Waarschijnlijk de most linked to site van het moment, maar dit mag je niet missen: The RIAA Prank

Gratuitous quote:

WUR: …we just don’t do that, and bands don’t expect you to be paying for things like that.

JH: [pause] The bands don’t expect me to be paying for their music? Oh! Well, why didn’t you say so!

bad writing

Elke dag zit er wel een ander liedje in mijn hoofd. Het is niet altijd even duidelijk waar het vandaan komt, maar het speelt de hele rit van Gent naar Brussel als een soort soundtrack in mijn helm. En als het echt goed is, speelt het opnieuw tijdens de terugweg.

Onlangs was het nog theme from mission impossible (met navenante rijstijl), maar niet zelden is het iets van The Beatles (met een voor keur voor Sgt. Peppers, zoals getting better).

Vroeger, toen ik nachtjes doorstak, zat ik vaak uren aan een stuk hetzelfde liedje in mijn hoofd te zingen. Bijna altijd was dat dan Perfect van Fairground Attraction (een beetje uit de context gerukt, maar met wat goede wil).

It’s got to be perfect
It’s got to be worth it
yeah.
Too many people take second best
But I won’t take anything less
It’s got to be
yeah
perfect.

(Doet me denken aan de episode van Ally McBeal, waarin Tracey Ullman als Dr. Tracy Clark, Ally bezweert dat ze een theme song moet zoeken: something she can play in her head to make her feel better –episode: theme of life.)

check

Op zoek naar meer, o.a. op onderstaande sites terecht gekomen. Het is wat vroeg in de week, maar dit is mijn check it out lijstje voor dit weekend (niet allemaal even interessant).

all consuming // amazon world // another fine mess // arts journal // arts & letters daily // blogcritics // bright lights film journal // dj martian // flak magazine // jazzitude // moby lives // new music box // pop matters // stylus magazine

a gun!

In west suburban St. Charles, an eighth-grade substitute teacher tried to get his students’ attention this week by shooting the cap gun in class. He got his boss’ attention instead and was fired.

Iets te veel naar Boston Public gekeken waarschijnlijk.

idioot

Anciaux is een idioot wanneer hij 30km/u als regel wilt voor snelheid binnen de bebouwde kom. En al even idioot als hij de snelheid op secundaire wegen standaard van 90 naar 70km/u wil halen. (Cfr De Standaard 20031112)

Begrijp mij goed, ik ben hevig voorstander van snelheidsbeperking (waar nodig). Vergeet echter niet het volgende:

1. Bijna niemand houd zich aan 50km/u, tenzij ze aan een kruispunt een flitskast ontwaren. Het is een illusie te denken dat ‘men’ zich aan 30km/u gaat houden.

2. ‘Bebouwde kom’ is een rekbaar begrip (alles voorbij een wit bord met daarin de naam van de gemeente is bebouwde kom). Bebouwde kom zou zich moeten beperken tot centrum, (echte) woonzones, en andere duidelijk aantoonbare risicovolle omgevingen. (En beperk de snelheid daar inderdaad tot 30km/u.)

3. Secundaire wegen waar maar 1 baanvak is per richting, natuurlijk beperk je de snelheid daar tot 70km/u, maar toch niet waar er twee baanvakken per richting zijn en er geen of nauwelijks bewoning is?!

Veel heeft immers ook met perceptie te maken. Waarom zou een automobilist zijn snelheid minderen op een luxe viervaksbaan waar hij (verkeerdelijk) de risico’s minimaal inschat?

Voorbeeld 1: de binnenring van Gent, zoals aan de Overpoort. Twee baanvakken in elke richting, duidelijk fietspad, tegemoetkomend verkeer gescheiden door een groenzone. Een uiterst gevaarlijk en onoverzichtelijk kruispunt, met niets wat de automobilist vraagt zijn snelheid te beperken tot 50km/u.
(En daar gaat Anciaux een 30km/u zone van maken? Laten we misschien eerst proberen om (bvb daar) die 50km/u effectief te implementeren, en toch het verkeer nog vlot te laten verlopen.)

Voorbeeld 2: Lochristi. Het dorp wordt in twee gesneden door de Antwerpsesteenweg. Vroeger waren dat drie of vier baanvakken (in totaal) dwars door het dorp, nu nog slechts 1 in elke richting. Resultaat? Rustig, vlot en (aanvaardbaar) veilig verkeer.

Risicosituaties in het verkeer? Fietsers die met twee of meer naast elkaar mogen rijden in de bebouwde kom (waar met moeite plaats is om twee tegemoetkomende auto’s elkaar te laten passeren), wegmarkeringen die bij regen spiegelglad worden (remafstand iemand?), zwaar vervoer in de binnenstad en op de (binnen)ring tijdens het spitsuur. En ga zo maar door.

Het is hypocriet om overal bordjes te plaatsen met daarop 30 of 50 of 70 (of soms zelfs 90) en te verwachten dat iedereen zich daaraan houdt. Het is de verantwoordelijkheid van de staat om ervoor te zorgen dat men zich daaraan houdt, en dat kan enkel door de verkeerssituatie(s) aan te passen. Het plaatsen van flitskasten wordt daar niet onder verstaan; wat men gedaan heeft in Lochristi wel.

Mr. Anciaux, er zijn belangrijker dingen dan de staatskas op uw manier te spijzen. Verkeersveiligheid en mobiliteit bijvoorbeeld.

apple sues apple

Apple is being sued by Apple Corps, the parent company of The Beatles, over the iPod and the iTunes Music Store en dat is de derde keer. De twee vorige keren heeft Apple Corps. gewonnen, waarbij ze van Apple 50.000.000 USD mochten ontvangen.

In 1981 ging het over de naam Apple, waarbij Jobs toegaf de naam te hebben gekozen als eerbetoon aan The Beatles. Apple Corps won, en als deel van de overeenkomst zou Apple (als naam en logo) enkel nog gebruikt worden voor computers, en zou Apple uit de muziekindustrie wegblijven.

Toen enkele jaren later luidsprekers aan computers werden toegevoegd e.d. werd geprocedeerd omdat Apple hiermee de vorige overeenkomst brak. (Apple Corps won opnieuw.)
Met de komst van de iPod en iTunes (Music Store) wordt de overeenkomst duidelijk opnieuw gebroken. Jammer, maar helaas.

Zie ook: MacMinute en FoxNews

Maand: september 2003