Elke dag zit er wel een ander liedje in mijn hoofd. Het is niet altijd even duidelijk waar het vandaan komt, maar het speelt de hele rit van Gent naar Brussel als een soort soundtrack in mijn helm. En als het echt goed is, speelt het opnieuw tijdens de terugweg.
Onlangs was het nog theme from mission impossible (met navenante rijstijl), maar niet zelden is het iets van The Beatles (met een voor keur voor Sgt. Peppers, zoals getting better).
Vroeger, toen ik nachtjes doorstak, zat ik vaak uren aan een stuk hetzelfde liedje in mijn hoofd te zingen. Bijna altijd was dat dan Perfect van Fairground Attraction (een beetje uit de context gerukt, maar met wat goede wil).
It’s got to be perfect
It’s got to be worth it
yeah.
Too many people take second best
But I won’t take anything less
It’s got to be
yeah
perfect.
(Doet me denken aan de episode van Ally McBeal, waarin Tracey Ullman als Dr. Tracy Clark, Ally bezweert dat ze een theme song moet zoeken: something she can play in her head to make her feel better –episode: theme of life.)