Ondertussen werd ook de Honda Fireblade 2004 voorgesteld. Vergelijk dat onding met de Yamaha R1, en de keuze is gauw gemaakt…
Maar de tailpipes (underseat exhaust) zijn duidelijk doorgebroken. En voor de sport modellen is dat geen slechte zaak –al zie ik dat nog zo gauw niet gebeuren op de customs/choppers waar de hoeveelheid chroom een belangrijke feature is.
Gisteren is de motor ‘binnen’ geweest voor onderhoud (10.000km ondertussen). Omdat ik dagelijks met de motor naar het werk ga, kreeg ik een vervangwagenmotor. Ook een Sprint, maar een 900, van ergens midden de jaren 90. Dus geen injectie, en met een choke. Jaja, twee keer het ding ‘versmoord’ vlak na het starten.
Enfin, het was leuk, je zat veel meer rechtop, maar het was veel vermoeiender rijden. Ik had het gevoel dat mijn rug veel meer schokken kreeg op te vangen, en de handvaten waren keihard (zo hard dat mijn handpalmen er pijn van deden). Bovendien had het een groter toeringscherm, wat er echter voor zorgde dat de wind net op mijn helm terecht kwam (luid!). Het reed wel goed, en eenmaal hoger in de toeren (boven de 5-6.000) trok de machine lekker op.
Net geen 78.000km stonden er op de teller (dat is net evenveel als op de alfa).
(Ik heb er geen foto van kunnen maken, dank zij google dit op het internet gevonden. Hij zag er exact zo uit, zelfde kleur –wel al wat doffer geworden.)
Fun, maar ik rij toch liever met mijn sportiever ingestelde Sprint ST. (Sportiever zoals: korter, lager geplaatste clip-ons, injectie, hoger geplaatste footpegs etc.)
Binnenkort zijn het overigens testdagen bij BMC (25-28 september); hopelijk kan ik er eens op de Daytona 600 (alleen jammer dat het een 4 cilinder is) of Daytona 955i en de Speedmaster rijden.
De nieuwe R1 (versie 2004) werd aan de pers voorgesteld. Maar liefst 180pk voor een (droog)gewicht van 172kg. Jawel, meer dan 1pk per kg. Al zal dat ‘nat’ –voorzien van alle smeersels en andere vloeistoffen– wel net iets minder zijn.
Niet zomaar een restyling; motor en frame zijn volledig nieuw ontworpen om de motorfiets zo licht mogelijk te maken. En het resultaat mag er zijn.
Zie ook: Official Yamaha site
Ugh. Die Engelsen kunnen er wel weg mee, met hun roundabouts. Opgepikt via een link uit het T959 message board: The Magic Roundabout in Swindon. Zoals de mens het wist te vertellen in het forum: Just aim for your chosen exit, and go for it.
.
Zouden ze die lijnen op de baan toch niet beter vervangen door echte obstakels (plantsoentjes of zo)?
Zaterdagochtend heb ik samen met Henri een vogeltje gevonden dat vermoedelijk ergens uit een nest gevallen was (het was een meesje). We hebben even goed rondgekeken, maar de enige boom in de buurt bevatte geen nest.
We waren net op weg om Tessa af te halen van het station, dus als noodoplossing heb ik het vogeltje dan maar meegnomen, met de bedoeling het later thuis in een doos wat tot zichzelf te laten komen. Helaas. We zijn er nog net mee tot bij het station geraakt, daar is het eventjes wild beginnen fladderen, and that was it.
Volgens mij had het beestje zijn nekje gebroken, want de ganse tijd dat het in mijn handen was, lag het hoofdje gewoon slapjes naast het lichaam.
Aan Henri alles een beetje proberen uitleggen (hij is momenteel wreed bezig met alles wat dood is, en sterven etc.), en dat het beestje toch nog met liefde omringd was toen het doodging. (Jaja, een beetje melodramatisch, maar het heeft duidelijk toch geholpen.)
Boodschappen gedaan voor het bezoek van de volgende dag, en in de namiddag naar de sluiting van het Museum voor Schone Kunsten (samen met de ouders en Nicolleke). Ongeloofelijk blij dat ik geweest ben. Zodanig onder de indruk dat ik bij het buitenkomen het verkeer vergat, en mij dus bijna heb laten overrijden.
(Edit: nutteloze beschrijving van bovenstaand bijna-ongeval weggehaald.)
<!–(Duidelijk een beetje mijn eigen schuld, maar de meneer reageerde toch wel heel agressief: weg afsnijden (ok, ik had niet opgelet), hard remmen, de auto in achteruit en een tweede poging ondernemen om mij te overrijden terwijl ik achter hem verder overstak en ijverig mijn best deed om hem te negeren. Whatever; ik reageer daar al lang niet meer op.)–>
Zondag brunchdag, twee bevriende koppels, elk met hun pagadder: Aaron (Bart en Veerle) en Arthur (Marleen en Stefan). Van 11 tot 17 aan tafel gezeten en in de keuken gestaan (kikkerbilletjes, en kabeljouw met soepje van palourdes) en ons Tessa met een reuzenafwas opgesolferd (klein, klein beetje meegeholpen). Ondertussen de klein mannen meehelpen in de gaten te houden en twee kleurenwassen afgehandeld.
Nog net naar 24 gekeken en dan alletwee uitgeput in slaap gevallen. Geen nood: nog vijf dagen en ’t is weer weekend.
… en wij hebben het weer zitten: Goedkopere cd’s niet voor Belgen
bloklettert De Standaard.
Waarop de maatschappijen weer gaan lullen over de BTW. Jaja, er moet op alles BTW betaald worden; overigens bij het begin van dit jaar (einde vorig jaar) waren de CDs nog minstens 10-20% goedkoper (inclusief BTW). CDs onder 17 EUR waren toen eerder regel dan uitzondering, terwijl je nu verdomd goed je best moet doen om er nog een voor minder dan 20 EUR op de kop te kunnen tikken.
Gelukkig zijn er in de fnac nu regelmatig CDs voor net iets minder dan 8 EUR te koop. In elk geval, kopen-op-goed-geluk is er voor mij niet meer bij met de ‘normaal geprijsde’ CDs. Enkel de dingen die ik ken en waarvan ik min of meer mag uitgaan dat ze goed zullen zijn worden nog –sporadish– gekocht. Een culturele verarming vind ik zelf, maar dat zal de platenmaatschappijen een worst wezen.
Mega-fun met de bluetooth car van Sony Ericsson
You are what you drive. And the Bluetoothô Car CAR-100 is an impressive statement. In addition it’s also an incredibly fun gadget. Use your Sony Ericsson Bluetoothô mobile phone to charge and control the CAR-100 and you’ll have hours of fun. Gaming doesn’t need to be a piece of software anymore.
[via Gizmodo]
Zaterdag bij De Poort snel delen 5, 6, 7 & 8 van Lanfeust de Troy gaan halen, en delen 1 & 2 van Lanfeust des Étoiles. Hmm. Doet me een beetje denken aan la Quête de l’Oiseau du Temps (QOT) van Loisel en Le Tendre. Alleen is QOT toch net ietsje beter.
En terwijl ik even zocht naar de juiste titel voor QOT zie ik dat er een Tome 5 uitgebracht is in 1998 (vijf fucking jaren geleden). Disponible en 24 h zegt amazon fr; wordt dus zeer binnenkort op het werk geleverd.
(En dan voegen we daar maar meteen Le Troisième Testament, tome 1 bij. Maar als ik niet oplet ga ik nog opnieuw Bruno Brazil of Bob Morane of Bernard Prince of Michel Vaillant kopen. Ah, jeugdsentiment.)